Tíminn - 31.05.1988, Blaðsíða 14

14 Tíminn
Þriðjudagur 31. maí 1988
Símaskráin 1988
Afhending símaskrárinnar 1988 til símnotenda er
hafin. í Reykjavík er símaskráin afgreidd á eftir-
töldum afgreiðslustööum Pósts og síma: Arnar-
bakka 2, Ármúla 25, Eiðistorgi 15, Hraunbæ 102,
Kleppsvegi 152, Kringlunni, Laugavegi 120,
Lóuhólum 2-6 og Pósthússtræti 5.
Afgreiðslutími virka daga (mánud.-föstud.) kl.
8.30- 16.30, nema fimmtudaga kl. 8.30-18.00.
í Kringlunni er opið alla virka daga frá kl.
8.30- 18.00.
Á Seltjarnarnesi er skráin afhent á póst- og
símstöðinni Eiðistorgi 15.
í Garðabæ á póst- og símstöðinni við Garðatorg.
í Hafnarfirði á póst- og símstöðinni, Strandgötu 24.
í Kópavogi á póst- og símstöðinni, Digranesi 9.
í Mosfellsbæ á póst- og símstöðinni að Varmá.
Utan höfuðborgarsvæðisins er símaskráin afhent
á viðkomandi póst- og símstöð.
Símaskráin verður afhent gegn afhendingarseðl-
um, sem póstlagðir hafa verið til símnotenda.
ATHYGLI SÍMNOTENDA ER VAKIN Á ÞVÍ AÐ
ÞÆR SÍMANÚMERABREYTINGAR Á SVÆÐUM
98 OG 99, SEM FYRIRHUGAÐAR ERU í
TENGSLUM VIÐ ÚTGÁFU SÍMASKRÁRINNAR
VERÐASEM HÉR SEGIR:
í VESTMANNAEYJUM VERÐA BREYTINGAR
ÚR 4 STAFA í 5 STAFA NÚMER GERÐAR 4.
JÚNÍ.
Á 99 SVÆÐI VERÐA BREYTINGAR ÚR 4 STAFA
í 5 STAFA NÚMER OG BREYTINGAR Á SVÆÐ-
ISNÚMERI í 98 GERÐAR 10.-20. JÚNÍ.
ÞESSAR BREYTINGAR VERÐA AUGLÝSTAR
NÁNAR ÞEGAR AÐ ÞEIM KEMUR. ÞAR TIL ÞÆR
HAFA FARIÐ FRAM GILDA GÖMLU SÍMANÚM-
ERIN.
AÐ ÖÐRU LEYTI TEKUR SÍMASKRÁIN GILDI
SUNNUDAGINN 5. JÚNÍ N.K.
Póst- og símamálastofnunin.
Ný götu- og númera-
skrá fyrir höfuðborgar-
svæðið er komin út
Ný götu- og númeraskrá fyrir Reykjavík, Bessa-
staðahrepp, Garðabæ, Hafnarfjörð, Kjalarnes-
hrepp, Kjósarhrepp, Kópavog, Mosfellsbæ og
Seltjarnarnes er komin út og er til sölu í afgreiðsl-
um Pósts og síma.
Verð skrárinnar er kr. 850.00 með söluskatti.
Póst- og símamálastofnunin.
Sumarbúðir í júlí
Starfræktar verða sumarbúðir fyrir börn 8-12 ára í
Laugagerðisskóla Snæfellsnesi. Á dagskrá verður
m.a. glíma, knattleikir, sund, fjöruferðir, útivist og
kvöldvökur. Dvalartími hvers hóps verður 1 vika í
senn.
Skólinn er í fögru umhverfi, sundlaug, nýtt íþrótta-
hús og útileiksvæði er á staðnum.
Upplýsingar á skrifstofu G.L.Í. í síma 680045 frá
kl. 15-18.
Glímusamband íslands.
lílíll!!1 MINNING
Aðalheiður
Sigurðardóttir
Áriö 1954 varð mikil breyting hjá
okkur hjónum, en þá fluttumst við
frá Selfossi austur á Stöðvarfjörð.
Þetta voru mikil umskipti en fólkið
tók okkur vel og eftir þau ár sem við
áttum heima á Stöðvarfirði eignuð-
umst við marga góða vini. Meðal
þeirra voru hjónin Aðalheiður og
Kristján í Löndum. Ég minnist þess
að fljótlega eftir að við komum austur
buðu þau okkur heim einn sunnudag
að Löndum, fræddu okkur um
byggðarlagið og sýndu okkur vitann.
Þau hjón höfðu það sameiginlegt að
segja mjög skemmtilega frá og fram-
koma þeirra öll hafði þau áhrif að
maður hlakkaði alltaf til að hitta
þau. Ég minnist þess líka hvað ég
saknaði þeirra hjóna er þau fluttu
frá Stöðvarfirði til Reykjavíkur, en
þó þau bæru mikla tryggð til byggð-
arlagsins var þráin til að vera með
börnum sínum yfirsterkari, en þau
voru öll flutt til Reykjavíkur. Eftir
að við fluttum til Reykjavíkur
endurnýjuðum við kunningskap
okkar og var það meðal annars
vegna þess að þá kynntumst við
Guðrúnu dóttur þeirra og tengda-
syni Bent Jörgensen, sem eru okkar
bestu heimilisvinir.
Aðalheiður er sú persóna sent
ekki gleymist þeim er hana þekktu.
Hún hafði sfnar ákveðnu skoðanir
um menn og málefni og var ekkert
að dylja þær, en var jafn laus við að
troða þeim á aðra sem sýndist annað.
Aldurinn bar Aðalheiður sérlega vel
og þó hún næði háum aldri var hún
aldrei gömul. Ég sagði oft við Aðal-
heiði að hún væri aðal stofuprýðin á
heimilinu.oghúntók þessu alltaf vel
eins og öðru spjalli okkar.
Hjónaband þeirra Aðalheiðar og
Kristjáns var allt til mikillar fyrir-
myndar og hafði alla tíð mikil áhrif
á þá sem umgengust þau. Þau unnu
börnum sínum og öllum afkomend-
um og með hlýju sinni og umhyggju
fengu þau það margfalt endurgoldið
frá þeim. Kristján, maður Aðalheið-
ar lést 1977 og var það henni mikill
missir, en börnin gerðu allt það sem
þau gátu til að bæta henni söknuð-
inn. Og í veikindum hennar undir
það síðasta dvaldi hún oft hjá Guð-
rúnu og Bent og var til mikillar
fyrirmyndar hvað þau lögðu sig fram
um að létta henni síðasta lífsspölinn.
Við hjónin þökkum Aðalheiði
samfylgdina og vottum aðstandend-
um hennar innilega samúð.
Sigurður G. Guðjónsson.
Einar Sigurðsson
smiður, Reyðarfirði
Fæddur 3. febrúar 1923
Dáinn 13. maí 19S8
Þegar mætur samferðamaður
kveður svo alltof snöggt og óvænt,
kallar hugurinn fram marga minnis-
stæða stund, margan vinafund.
í byggðarlagi eins og heima verða
allir nokkuð nánir hver öðrum, þar
eru kunningja- og vinabönd knýtt í
samfélagi, sem saknar allt, þegar
komið er að kveðjustund. Fólk held-
ur sig mest að hinni hljóðu önn
hversdagsins, innan heimilisveggja
eða úti á vinnustaðnum, því ætíð er
ærið starfa fyrir iðna hönd og fúsan
hug. Þetta er fyrst og síðast gott
samfélag hjálpsemi og mannlegrar
hlýju, þar sem samkennd og sam-
hjálp ráða, en þar slær þó hver og
einn sinn sjálfstæða tón, leggur fram
sinn skerf í athöfn daganna, veitir
birtu á veg fram.
Einar Sigurðsson var maður hóg-
værðar og festu, viðmót hans var
gott og gjöfult, alvaran og umhugs-
unin áttu þar sess, en undir niðri
glitraði ávallt á glettnina og gaman
var að heyra hann segja frá, skýrum,
ljósum orðum án allra vafninga,
hvort sem var nú gömul saga frá
genginni tíð úr æskuhögum eða
hann var að útskýra mannvirkið,
sem hann var að vinna að. Ég
kynntist Einari í kringum félagsmál
fyrst, en saman unnum við að verka-
iýðsmálum heima og gott var þar
hans liðsinnis að leita.
Hann var þar um tíma í forystu-
sveit, en undi því betur að vera hinn
virki liðsmaður, sem lagði gott til
mála og ævinlega var unnt að reiða
sig á. Ég kynntist þá vel skoðana-
festu hans og einlægum hug í stéttar-
legum málefnum, hann var sam-
vinnumaður og verkalýðssinni um
leið og hélt fram málstað sínum af
einurð og greindist glöggt. að mikill
hugur fylgdi máli.
Mér er einnig minnisstætt, þegar
Einar stóð í stafni okkar árlega
þorrablóts.
Allt varð þar að vera eins og best
var á kosið og einlæg gleði hans og
einstaklega hlý þökk, þegar upp var
staðið, er mér enn harla hugstæð.
En Einar var öllu öðru fremur
maður iðni og elju, framúrskarandi
vel verkfær og hafði glöggt auga fyrir
öllu í þeim mörgu, vandasömu
verkum, sem hann tók að sér.
Hann var maður íhugull og
greindur og kunni á mörgu ágæt skil.
Hagleikshönd og hugur frjór unnu
saman, en Einar var gæddur mikilli
samviskusemi og sérlegri verklagni
og til alls þurfti að vanda svo, að
ekki þyrfti um að bæta.
Margur unglingurinn fékk hjá
Einari sinn eiginlega vinnuskóla,
þar sem æðstu dyggðir voru þær að
vinna vel og vinna fljótt og vanda allt
sem best. Það varð mörgum heilla-
ríkur skóli, er áfram var gengið út á
ævibrautina.
Ég ætla ekki að rekja starfssögu
Einars, mikla og góða, en hún var
fyrst og síðast saga smiðsins, saga
brúarsmiðsins, þar sem verkin sýna
merkin vítt um Austurland.
Þar var hann ýmist virkur þátttak-
andi áður og síðar sá, er forgöngu
hafði og stýrði verki vel. Ég hygg að
margir hefðu þar mátt fyrirmynd
sækja m.a. í því að tryggja öryggi
allra sem best - og hverfa aldrei svo
frá verki, að ekki væri sem alira best
frá öllu gengið. Á yngri árum stund-
aði Einar bæði búskap og sótti sjó.
Við hvoru tveggja farnaðist honum
vel, en hugur hans stóð til smíðanna.
Hann fór snemma að vinna með
þeim ágæta manni Sigurði Jónssyni
brúarsmið og varð síðar hægri hönd
hans við brúargerð á Austurlandi.
Hann tók svo algerlega við af honum
1970 og sá um fjölda framkvæmda æ
síðan og var raunar í undirbúningi
enn nýrra, þegar kallið kom.
Einar var vel verki farinn, hafði
næmt og glöggt smiðsauga og var
úrræðagóður, útsjónarsamur og
vandvirkur, lét verkstjórn vel og
vann mikið sjálfur.
Um meira en þriggja áratuga skeið
átti Einar starfsvettvang hjá Vega-
gerð ríkisins - vann að smíðum á
vetrum m.a. við skálagerð fyrir vega-
og brúargerðarhópa - hina vönduð-
ustu smíð, en á sumrum voru það
svo brýrnar, sem byggðar voru af
alúð, kappi en einnig nærfærni þess,
sem veit að vel skal til þess vanda,
sem vel og lengi á að standa.
Einar var ættaður úr Borgarfirði
eystra af kjarnmiklu bændafólki þar.
Fæddur var hann 3. febrúar 1923,
sonur hjónanna að Merki í Borgar-
firði: Unu Kristínar Árnadóttur og
Sigurðar Einarssonar bónda þar.
Faðir hans lést, er hann var 16 ára
og þá stóð Einar, elstur barnanna
fyrir búi með móður sinni, en hún
lést, er hann var tvítugur og þá tók
hann við búsforráðum og bjó þar
með yngri systkinum sínutn allt til
1954. Hann hertist í eldi erfiðleik-
anna og reyndist í þessu sem öðru
hinn trausti og trúi drengur, sem
aldrei brást.
Auðveld hafa æskuárin ekki verið,
en Einar óx því meir að manngildi,
sem meir reyndi á.
Tímamót verða svo í ævi Einars,
þegar hann flytur til Reyðarfjarðar
og eignast þar hinn ágætasta lífsföru-
naut, Elínbjörgu Guttormsdóttur,
farsæla og góða konu, verkhæfa hið
besta og einstaklega hugþekka í allri
viðkynningu. Þetta var árið 1954 og
á Reyðarfirði hafa þau hjón búið
síðan og eignast þar verulega gott
heimili.
Börn þeirra eru: Sigurður Kristinn
trésmiður í Reykjavík, Þórunn
Björk, hárgreiðslumeistari, Reyðar-
firði og Berglind húsmóðir í Nes-
kaupstað.
Dóttir Elínbjargar er Hulda Vidal
húsmóðir í Reykjavík.
Þetta er gjörvilegt og gott fólk, og
ágætir þjóðfélagsþegnar.
Einar Sigurðsson gekk giftudrjúga
ævibraut, en alltof skjótt var hann
hrifinn á brott. Hann var dulur
maður, en vinfastur vel, ávann sér
traust allra og trúnað, því hann var
ekki sá að sýnast, hann var einlægur
og raunsannur og einmitt þar telst
manngildið mest.
Ég færi hans indælu konu og
börnunum svo og ástvinum öðrum
einlægar samúðarkveðjur frá okkur
Hönnu.
Með Einari er genginn mann-
kostamaðurinn trúi, eljumaðurinn
ótrauði, sem enn átti óbyggðar brýr,
óunnin verk, ótal ólifuð ár, en ekki
er að örlögum spurt.
Ég sakna þessa veitula vinar,
handtaksins trausta og margra
bjartra brosa. Þar gekk góður
drengur.
Blessuð sé munahlý minning hans.
Helgi Seljan