Tíminn - 22.04.1989, Blaðsíða 10

20
HELGIN
Laugardagur 22. apríl 1989
SAKAMÁL SAKAMÁL SAKAMÁL SAKAMÁL i SAKAMÁL SAKAMÁL SAKAMÁ
Rændi nærfötum
í fyrstu en tók svo að myrða
Kvennærföt sem hurfu af snúrum bentu
til að kynferðisglæpamaður væri á
svæðinu. Þeir færa sig yfirleitt upp á
skaftið og lögreglan fylgdist með í of-
væni. Hann náðist loks eftir þrjú morð
og sitthvað fleira.
Craigton Road í Glasgow í Skot-
landi er afskaplega óyndislegur stað-
ur með sótugum húsum sem snúa að
járnbrautinni og að baki er gamall
kirkjugarður.
Það sem síst mætti búast við væri
að sjá þvott úti á snúrum þarna en á
þeim sjaldgæfu dögum sem vindur
stendur af Firthfirði og ekki er þoka,
hengja bjartsýnar húsmæður út tau
sitt og kæra sig kollóttar um sótflyks-
urnar úr verksmiðjunum allt í kring.
Atvik sem tengdist snúru af blaut-
um þvotti sannfærði lögregluna um
að kynferðisglæpamaður væri á ferli
á Craigton Road. í dagbók lögreglu-
manns er atvikið skráð þann 11. maí
1986 og er það fyrsta af mörgum
svipuðum, þegar nærfatnaði kvenna
var stolið af þvottasnúrum.
Slíkur þjófnaður er í sjálfu sér
ekki alvarlegt mál en á næstu vikum
ágerðist athafnasemi þessa kynferð-
islega brenglaða þjófs stórlega og
loks kom að því að hann framdi
óhugnanlegt morð.
í upphafi ferils síns læddist maður-
inn eins og vofa um bakgarða hús-
anna við Graigton Road og í fyrsta
skiptið hafði hann á brott með sér
nokkur brjóstahöld og þrennar nær-
buxur. Eigandi flíkanna var beðinn
að lýsa þeim, en gat ekki varist því
að roðna, þegar hún útskýrði að
allar flíkurnar hefðu verið bleikar.
Fjórum dögum síðar, þann 13.
maí kvartaði 47 ára kona lengra upp
með götunni. í það skipti hafði
þjófurinn á brott með sér gamaldags,
reimað lífstykki, tvö pör af nælon-
sokkum og sokkabandabelti.
Þegar fregnir um þetta bárust til
aðalstöðva lögreglunnar, létu menn
þar í ljós ugg um að afbrigðilegur
náungi gengi laus í hverfinu og
fullnægði hvötum sínum með því að
ræna nærfatnaði kvenna.
Tveimur mánuðum eftir fyrsta
þjófnaðinn var tilkynnt að glugga-
gægir gengi um á svæðinu. Hann
virtist álíka skuggavera og nærfata-
þjófurinn. Þær konur sem hann
gægðist á, einkum inn um glugga á
jarðhæðum, sáu hann aðeins rétt í
svip. Þó birtist hann á glugga á
annarri hæð, rétt í þann mund sem
kona þar varpaði af sér síðustu
spjörinni til að fara í bað. Hvernig
hann komst þangað er enn óskiljan-
legt.
Fyrsta árásin
í minnisbók lögreglumanns stóð
nú skrifað að sá kynferðislega
brenglaði væri tekinn að færa sig upp
á skaftið. Hann fletti sig klæðum
fyrir hóp stúlkna rétt við limgerðið
umhverfis kirkjugarðinn en hvarf
síðan eins og jörðin hefði gleypt
hann.
Nú var lögreglan viss um að til
tíðinda drægi en bið varð á því. Það
var ekki fyrr en í ágúst að maðurinn
réðst í fyrsta sinn á stúlku. Hún var
ljóshærð og lagleg á leið heim úr
kvikmyndahúsi. Hún heyrði hlaup-
andi fótatak á eftir sér og áður en
hún áttaði sig, fleygði grannvaxinn,
ungur maður sér á hana og skellti
henni flatri.
Stúlkunni varð að vonum illt við
og hún gat lítið streist á móti, þegar
árásarmaðurinn greip um ökla henn-
ar og dró hana inn í ruslaport rétt
hjá. Þar tætti hann utan af henni
fötin meðan hún æpti á hjálp af
öllum kröftum.
-Ég æpti þarna í þrjá stundar-
fjórðunga og barðist við kvalara
minn, sagði stúlkan lögreglunni.
Henni tókst loks að sleppa og blóðug
og hálfnakin komst hún heim til sín
og í símann. -Hann barði mig með
krepptum hnefum og ógnaði mér
með hnífi, sagði hún. -Eg hélt að
hann myndi drepa mig.
Lögreglumenn fóru heim til henn-
ar og hún var flutt á sjúkrahús þar
sem hún var rannsökuð og fékk
meðferð hjá sálfræðingi. Næstu þrjá
daga leitaði lögreglan mannsins á
svæðinu en fann ekkert.
í nokkrar vikur eftir þetta gengu
lögreglumenn um hverfið tveir og
tveir saman og mun oftar en áður.
Skuggabaldur lét hins vegar ekkert
til sín taka á því tímabili. Líklega
hefur hann lagt sínum verri manni
og horfið í fjöldann á götunum.
Nú leið meira en ár þar til aftur
var tilkynnt um líkamsárás. í það
skiptið var fórnarlambið glæsileg,
rauðhærð, 42 ára húsmóðir sem var
ein heima meðan maður hennar var
í vinnunni.
Nauðgunartiiraun
Að kvöldi 18. september 1987 var
hlýtt í veðri og vestangolan bar með
sér sjávarlykt yfir reykjandi skor-
steina borgarinnar. Konan var stödd
örskammt frá heimili sínu á leið frá
strætisvagnabiðstöðinni. Hún heyrði
ekki hlaupandi fótatak að baki sér.
Klukkan var hálftólf og ekki nokkur
manneskja á ferli í Craigton Road.
Maðurinn rak upp hálfkæft, hást
óp um leið og hann fleygði sér á
konuna sem féll í götuna. Þá keyrði
hann hnéð upp milli fóta hennar,
greip heljartaki í hár hennar með
annarri hendi og barði hana mis-
kunnarlaust með krepptum hnefa í
andlitið með hinni.
Hún æpti og maðurinn sleppti
hárinu en fór í staðinn að slíta af
henni fötin. Hún æpti eins og hún
gat og það hafði sín áhrif. Gluggar
opnuðust allt í kring og þéttvaxinn
nágranni hljóp út á götu. Þegar hann
nálgaðist, sá árásarmaðurinn sitt
óvænna, kom sér á fæturna og hljóp
niður götuna. Konan lá eftir, hálf-
meðvitundarlaus af barsmíðinni.
Þó maðurinn reyndi að veita eftir-
för, var það vonlaust því hinn var
grannvaxinn og sprettharður auk
þess að vera dauðhræddur líka.
Hann hvarf von bráðar út í myrkrið.
Þó konan væri marin og blá og í
miklu uppnámi, neitaði hún að fara
til læknis, þrátt fyrir að bæði ná-
grannar og lögregla byðust til að
fylgja henni. Hún var þakklát fyrir
að hafa sloppið við nauðgun, en hún
gat ekki gefið neina haldbæra lýsingu
á manninum. -Ég sá ekkert nema
hnefann sem barði mig, sagði hún.
-Ég hef ekki hugmynd um hvernig
náunginn lítur út.
Nágrannarnir þóttust hins vegar
vissir um að þekkja hann ef þeir sæju
hann aftur. Lögreglan rannsakaði
umhverfið og í geisla bílljóss sáu
þeir eitthvað sem glampaði á á
götunni. Við nánari athugun reynd-
ist það karlmannshringur. Eina
verðmæti hans fólst í að árásarmað-
urinn hefði getað misst hann. Því var
hringurinn færður á stöðina sem
hugsanlegt sönnunargagn.
Óhugnanlegt morð
Tilraunir til að bera kennsl á
manninn í myndasafni lögreglunnar
reyndust árangurslausar. Því var
gert ráð fyrir að þessi mjóslegni ungi
maður hefði aldrei komist í kast við
lögin og ætti því engan glæpaferil að
baki.
Raunar var það glæpaferillinn
framundan sem lögreglan hafði
mestar áhyggjur af. Af reynslunni
vissu menn að kynferðislega af-
brigðilegir glæpamenn færast stöð-
ugt í aukana í glæpum sínum. Ef
maðurinn næðist ekki fljótlega, var
ómögulegt að segja hvað hann gerði
næst. Ferillinn er iðulega sá að
byrjað er á að stela kvennærfötum,
síðan er tekið að fletta sig klæðum,
næst koma nauðgarnir og iðulega
fylgir morð í kjölfarið.
Rétt fyrir dögun þann 21. október
1987 var járnbrautarvörður á leið til
vinnu sinnar við brautina sem liggur
samhliða Craigton Road. Skyndi-
lega fraus hann í sporunum er fyrir
augu hans bar þá hroðalegustu sjón
sem hann hafði á ævinni séð.
Nakið og illa leikið lík ntiðaldra
konu lá á bakinu á jörðinni, með
annan fótlegginn á brautarteinun-
um. Það sem eitt sinn var andlitið,
var nú óþekkjanlegur, blóðugur
massi.
-Ég snerist á hæli og hljóp til
verkstjórans, sagði maðurinn
seinna. Það fyrsta sem honum datt í
hug var að lest hefði rekist á konuna,
en fulltrúar glæpadeildarinnar voru
fljótir að sjá að hér var ekki um slys
að ræða.
Föt sem fundust við girðinguna
meðfram brautarteinunum höfðu
bókstaflega verið tætt utan af kon-
unni og skammt frá þeim lá veski. í
veskinu voru peningar og skilríki.
Konan revndist hin 57 ára ekkja.
Donald og Sandra MacAllen voru
80 og 75 ára þegar þau voru myrt
á heimili sfnu um hábjartan dag.
Alison Baker sem átti heima við
Craigton Road.
Tæknimenn fínkembdu umhverf-
ið meðan læknir rannsakaði líkið.
-Þetta er ekkert annað en kvalalosti
og hann ofsalegur, sagði læknirinn
og bætti því við að náunginn væri svo
illa haldinn af kynferðislegu brjálæði
að hann réði hreint ekkert við sig.
Morðingjanum lýst
Talið var að konan hefði verið
barin þar til hún missti meðvitund.
Allur líkaminn bar vott um barsmíð-
ina og auk þess hafði mörgum sinn-
um verið sparkað í höfuð hennar.
Hjálparvana hafði konan síðan verið
dregin að járbrautarteinunum, fötin