Tíminn - 29.06.1989, Blaðsíða 8

8 Tíminn
Fimmtudagur 29. júní 1989
MINNING
Sigríður Guðbjörg
Kristinsdóttir
Fædd 23. nóvember 1932
Dáin 21. júní 1989
f dag verður föðursystir okkar,
Sigríður G. Kristinsdóttir, lögð til
hinstu hvílu í Haukadal í Biskups-
tungum.
Hún var dóttir hjónanna Kristrún-
ar Sæmundsdóttur og Kristins Sig-
urjónssonar á Brautarhóli og var
næstelst barna þeirra.
Hún var gift Alfreð Jónssyni og
bjuggu þau í Reykjavík, Iengst af á
Grensásvegi. Eignuðust þau hjónin
tvær dætur, Arnleifi sem gift er Jóni
Þór Ásgrímssyni og eiga þau einn
son, og Aðalheiði en hennar maður
er Halldór Borgþórsson og eiga þau
tvær dætur.
Sigga frænka var ættrækin kona
og gestrisin. Á heimili þeirra Alla á
Grensásvegi voru allir velkomnir,
jafnt börn og unglingar sem fullorðn-
ir. Þar var miðstöð fjölskyldunnar í
Reykjavík og höfum við systkinin
öll verið heimagangar þar, þegar við
höfum búið í bænum. Myndar- og
rausnarskapur Siggu var umtalaður.
Alltaf var til kaffi á könnunni og
með því. Ótaldar eru næturnar, sem
einhver fékk að gista hjá þeim, hvort
heldur var um að ræða lengri eða
skemmri tíma. Enda er það svo, að
þar sem hjartarúm er, þar er líka
húsrúm.
Þau hjónin voru ævinlega boðin
og búin til að gera fólki greiða og
leysa vanda þess, væri það í þeirra
valdi. Eru þeir fjöldamargir pakk-
arnir sem þau fluttu með sér til og
frá Tungunum. Við systkinin minn-
umst einnig fjölda ferða, þegar við
fengum far með þeim milli Reykja-
víkur og Biskupstungna. Var þá
glatt á hjalla og heilsað upp á flesta
þá ættingja sem bjuggu einhvers
staðar á leiðinni.
Sigga hafði gaman af ferðalögum
og ferðuðust þau hjónin víða, hér-
lendis og erlendis. Hafði hún oft frá
mörgu skemmtilegu að segja, sem
gerst hafði á ferðum þeirra. Þau
héldu alltaf góðum tengslum við
Tungumar og fyrir nokkrum árum
komu þau sér upp aðstöðu á Geysi.
Þar dvöldu þau margar frístundir
sínar.
Sigga átti oft við heilsuleysi að
stríða, en þrátt fyrir það var hún
alltaf kát og vingjamleg. Síðustu tvö
árin barðist hún við þann sjúkdóm
sem að lokum dró hana til dauða. En
hún kvartaði ekki og dáðumst við að
kjarki hennar og æðmleysi.
Þegar við kveðjum Siggu koma
ótal minningar upp í hugann.
Minningar frá heimsóknum á Grens-
ásveginn og Geysi, um ferðalög og
margar samvemstundir við ýmis
tækifæri.
Við þökkum Siggu frænku sam-
fylgdina og vottum ástvinum hennar
okkar innilegustu samúðarkveðjur.
Systkinin Vegatungu.
Fyrir löngu var sýnt hvert stefndi
með Siggu vinkonu okkar, en nú
þegar hún er farin í ferðina löngu,
sem bíður okkar allra að lokum,
viljum við minnast hennar með
nokkmm orðum. Sigga Braut, eins
og hún var kölluð okkar í milli, var
Jóhann Hjálmarsson:
Gluggar hafslns,
örlaglð Rv. 1989.
Það kennir allmargra grasa í þess-
ari nýjustu Ijóðabók Jóhanns Hjálm-
arssonar. Einna áhugaverðust má
þó trúlega telja sex ljóð sem hann
birtir hér og ort em í sumar leið á
Malaga á Spáni. Þar lætur skáldið
hugann reika og túlkar margvísleg
hughrif sem sótt hafa á hann suður
þar. Meðal annars í ljóðinu Skáld í
suðri, skáld í norðri, en það hefur að
einkunnarorðum „Þar sem gleymsk-
an býr,“ sem sótt er til Luis Cemuda:
Trjágarðurinn þar sem gleymskan býr
líkist ströndinni þar sem sandfokið
kjassar steinana
og einstöku villigróður
reynir að festa rætur.
Gleymskan býr um okkur
afar varlega, en affullri börku.
ásamt Alla, manni sínum, ferðafé-
lagi okkar hjóna og sona í mörg ár
eða áratugi. Vom það ætíð eftir-
minnileg ferðalög, oftast um hálendi
landsins, og ákveðinn landshluti
skoðaður ár hvert. Ávallt áður en
komið var aftur í bæinn var búið að
leggja drög að næstu ferð.
Á vetmm var farið yfir myndimar
sem teknar vom á summm og ferða-
lögin rifiuð upp og var þá oft glatt á
hjalla. Átti Sigga þá til að draga upp
dagbók sem hún hélt um ferðalög
sín og lesa upp lýsingamar.
Við munum alltaf minnast Siggu
úr þessum ferðum okkar með þakk-
læti fýrir þá glaðværð, skemmtun og
vináttu sem hún veitti okkur gegnum
árin.
Manni hennar, dætmm, tengda-
sonum og bamabörnum vottum við
okkar dýpstu hluttekningu.
Sirra og Beggi.
Við verðum steinrunnin í skjóli netla
eða hörpuskeljar sem brimið vemdar.
Hér er á ferðinni áhugavert framtak
til þess að draga erlendar myndir,
jafnt landslag sem hugmyndir, inn í
íslenska ljóðagerð og auka þannig
fjölbreytni hennar.
í heild má segja það um þessa bók
að einkenni hennar em nokkuð opin
ljóð með frjálsu og óbundnu formi,
þar sem skáldið lýsir tilfínningum
sínum eða viðhorfum opinskátt og
af einlægni. Er það reyndar í takt við
það sem hann hefur einna mest
tíðkað áður. Aftur á móti er þó svo
að sjá að hann sé hér í ýmsum
atriðum að sveigja ljóðstíl sinn inn á
við, því að allvíða gætir hér inn-
hverfra viðhorfa og myndmáls sem
til þess er fallið að höfða beint til
tilfínningalffs lesenda.
1 dag kveðjum við kæra skólasyst-
ur og vinkonu. Margs er að minnast
þegar kemur að kveðjustundinni
stóm. Allt í einu er kallað á eina
okkar. Ský byrgir sólarsýn um sinn.
Minningar æskuvorsins renna fram í
hugann eins og lind á sumardegi.
Annars em yrkisefni hér býsna
fjölbreytt í ekki stærri bók. Jóhann
skiptir henni í sjö kafla, og meðal
annars em hér tvö ljóð undir sam-
heitinu Gluggar, þar sem fjallað er
um glugga með útsýni til sjávar og
frá honum. Þar kemur meðal annars
fram býsna vel dregin æskuminning
á einum stað:
Og allir bátamir sem sigldu um
hafíð
verða í senn eitt skip og óteljandi fleyt-
ur.
Samt man ég einn best,
græna bátinn sem faðir minn kom á
og beið hans úti á legunni
meðan viðgengum saman um plássið
skamma stund,
kvaddi síðan og sigldi burt...
BÓKMENNTIR

Ljóð að sunnan
fyý-y 'msfiórður
VEGAFRAMKVÆMDIR NORÐURLAND VESTRA I

1 Vesturlandsvegur 1 Norðurlandsvegur 72 Hvammstangavegur
(41 m.kr.) Miklagil - Brú. (17 m.kr.) (22 m.kr.)
Endurbygging, 5 km. Víðidalsvegur vestri - Króksá - Hvammstangi.
Bundið slitlag næsta haust Vfðidalsá. Tvöfðld klæðing Tvöföld klæðing á kafla,
Skallokið1.sept. sem byggður var upp 1988, 4,7 km. Skal lokið 1 .sept.
711 Vatnsnesvegur hjá
Ósum. (1 m.kr)
Vegur verður hækkaður á
um 1 km framhjá nýja
fbúðarhúsinu.
Haustið 1951 mættumst um 30
ungar stúlkur að Löngumýri í Skaga-
firði. Allar áttum við það takmark
að búa okkur undir lífið. Við lærðum
svo margt sem átti eftir að koma sér
vel síðar, því þá var tæknin ekki
komin til sögunnar, engin þvottavél,
ryksuga né hrærivél. Þetta skapaði
meiri vináttu og samvinnu sem oft
vakti mikla kátfnu og ógleymanlegar
stundir. Um vorið skildum við með
söknuði.
Stuttu eftir að við hættum í skólan-
um fórum við að hittast í sauma-
klúbb; síðan eru um þrjátíu ár. Þá
vorum við ungar og flestar nýbúnar
að stofna heimili, aðal áhugamálin
heimilishald og bamauppeldi. Sigga
var ein í okkar hópi, alltaf svo glöð
og hress, hvers manns hugljúfi. Hún
var mjög verklagin og vandvirk svo
af bar; eins var hún listræn í eðli sínu
og hafði næmt auga fyrir því hvað
betur mætti fara.
Við kveðjum hana með söknuði
og vottum öllum ástvinum hennar
okkar dýpstu samúð.
Þín náðin Drottinn, nóg mér er,
því nýja veröld gafstu mér;
í þinni birtu hún brosir öll,
í bláma sé ég lífsins fjöll.
E.H. Kvaran
Saumaklúbburinn.
Jóhann Hjálmarsson skáld.
/ kaflanum Skuggar eru einkum
stutt innhverf Ijóð með margs konar
hugleiðingum, en þar á eftir fylgir
svo kafli sem nefnist Heim og geymir
fjögur örstutt Ijóð sem beint vísa til
fomsagnanna. Þar er meðal annars
Ijóðið Gunnars hefnt sem svo
hljóðar:
Þungbúnir tóku þeir vopn sín.
Atgeirinn söng
og bjartur máninn.
Hrafnar tveirflugu með þeim alla leið.
Hér beitir höfundur þeirri aðferð að
hnitmiða langa sögu í örlitla mynd,
sem hann hefur reyndar fengist við
áður. Á þessu formi hefur hann náð
talsvert góðum tökum oggeturtekist
þar býsna vel.
Þá eru hér einnig tveir stuttir
ljóðaflokkar undir samheitinu
Ferðir. Sá fyrri nefnist Páskar í
Borgarfirði II og er þar tekist á við
það sem nefna mætti heimsmynd
skáldsins, eins og hún blasir við
honum hér uppi í Borgarfirðinum.
Sá seinni heitir Sonur Alpanna og er
þar haldið á suðrænni slóðir. Þar er
í hnitmiðuðu máli dregin upp mynd
af persónulegu sambandi heima-
manns þar syðra og fjallanna í
kringum hann.
Nokkuð sérstætt viðfangsefni er
aukheldur í ljóðinu Bréf úr fásínn-
inu, sem stendur eitt í kaflanum
Veturinn. Þar er leiddur fram á
sjónarsviðið fursti nokkur úti í
Sankti Pétursborg. Helst er að sjá að
hann sé persóna í bók, en í snjókófi
vetrarins verður hann þó að raun-
verulegri persónu. Og í rauninni
verður þessi fursti þama enn per-
sónulegri í augum skáldsins, því að,
eins og hann segir:
Veturinn er fursti
sem einn hefur rétt fyrir sér.
.—'
Hér skortir því hvorki á fjölbreytni
né heldur á hugmyndaflugið. Má þó
vera að ekki hefði sakað að gefa hér
nánari upplýsingar um það hver
þessi fursti sé, því að eins og hann
kemur fram f ljóðinu átta ég mig satt
að segja ekki á því hvert hann á að
vera sóttur. -esig