Tíminn - 23.06.1990, Blaðsíða 11

Laugardagur 23. júní 1990
HELGIN
21
feia
r
SAKAMÁL SAKAMÁL SAKAMÁL SAKAMÁL SAKAMÁL SAKAMÁL
Hin laglega Jennifer Gardner í tveimur útgáfum. Myndin til vinstrí var tekin skömmu áður en hún var myrt í maí 1989.
Leitin að líki Jennifer hélt áfram en
án árangurs. Þegar búið var að þraut-
leita stórt svæði út ffá staðnum þar
sem höfúðið fannst, vissi enginn hvar
leita skyldi næst. Story City er um 50
km norðan við Ames. Steve Holdr-
edge lögreglustjóri þar vissi auðvitað
um höfúðið og nú rifjaðist upp fyrir
honum að hann hafði verið með vini
sínum við veiðar á báti á Little Wall-
vatni sömu helgina þegar þeir heyrðu
skvamp og sáu bíl á hægri ferð aka ffá
vatninu. Þeir höfðu ekki athugað mál-
ið nánar þá en nú
fór lögreglustjórann að gruna að þama
hefði höfúðlausu líkinu ef til vill verið
fleygt í vatnið og hann ákvað að ganga
úr skugga um það.
Er hann kom á staðinn þar sem
skvampið hafði heyrst, maraði þar
gegnblautur, stór pappakassi í vatns-
borðinu. Hann var tómur en þegar bet-
ur var að gáð í aðeins tveggja metra
fjarlægð ffá landi, á grunnu vatni sást
greinilega hvítur plastpoki. Holdredge
fór úr skóm og sokkum, óð út í og dró
pokann að landi. I honum var lík.
Um sama leyti hringdi lögreglan í
Dallas til Ames og kvðast hafa fúndið
manninn. Hann kom með flugi ffá Des
Moines á laugardeginum. Lögreglan
hafði hitt hann hjá ættingjum sínum og
tilkynnt honum lát Jennifer. Það fékk á
hann. Hann viðurkenndi að hún hefði
búið hjá þeim bræðranum í Ames í
nokkrar vikur. Ekki hafði hann hug-
mynd um hver hefði myrt hana eða
hvers vegna.
Yngsti bróðirinn
játar
- Hann segist koma til baka og hjálpa
eftir megni við rannsóknina, sagði lög-
reglumaður í Dallas. - Þá er hann laus
mála hjá okkur, hvað sem fíkniefndae-
ildin i Des Moines kann að eiga van-
talað við hann. Það tekur srnn tíma að
myrða stúlkuna og losa sig við líkið á
tveimur stöðum. Það gæti ekki hafa
gerst fyrr en á sunnudagsnóttina og þá
var hann komin til Dallas.
Þá barst tilkynningin um líkfúndmn og
lausleg rannsókn leiddi strax i ljós að
líkið var af Jennifer og nú vöknuðu
margar spumingar: Hvers vegna var
höfðinu fleygt í einum poka og líkinu t
öðrum poka með 40 km millibili? Hver
hafði myrt stúlkuna? Hvar var hún
myrt? Hvers vegna var höfúðið tekið
af?
Óvænt svör við sumum þessara
spuminga biðu manna þegar þeir
komu afhrr á skrifstofú lögreglustjóra.
Yfirmaður í Boys Town hafði hringt
og nú hringdi lögreglan til baka. Mað-
urinn sagðist hafa verið spurður um
hugsanlegt morð Jennifer Gardner og
einnig manninn sem hún hafði búið
hjá. Hann kvaðst minnast þess að
yngsti bróðirinn, sem enn var í Boys
Town, hafði fengið leyfi til að heim-
sækja bræður sína um löngu helgina
og komið aftur á sunnudagskvöldi.
Starfsmenn tóku þá eftir að hann var í
miklu uppnámi og er hann var spurður
hvort eitthvað hefði komið fyrir, svar-
aði hann því til að sér liði bara ekki
vel, það væri ekkert að. Yfirmaðurinn
sagði að þegar lögreglan hefði komið,
spurt um elsta bróðurinn og sagt sér frá
morðinu, hefði hann farið að íhuga
málið og spurt drenginn nánar um at-
burði helgarinnar.
I það skiptið féll unglingurinn saman
í táraflóði og játaði að bræður hans
hefðu myrt Jennifer og skorið af henni
höfúðið.
Með þessar upplýsingar í handraðan-
um fóra Anderson og þrir aðstoðar-
menn hans til Boys Town til nánari
rannsóknar en Stark og menn hans
fóra til að handtaka bræðuma, Ruben
og Edward Deases, 17 ára og 21 árs.
Yngsti bróðirinn sagði lögreglunni að
hann hefði verið með hinum tveimur í
íbúðinni í Ames þegar sá elsti var far-
inn til Dallas.
Edwin og Jennifer höfðu sífellt verið
að rifast enda kom þeim aldrei vel
saman. Jennifer var að horfa á sjón-
varpið þegar Edwin sagði eitthvað við
hana svo hún rauk upp og sagði að ef
hann þegði ekki skyldi hún segja eldri
bróður hans að hann hefði reynt við sig
meðan hann var fjarverandi. Þá yrði
honum fleygt á dyr.
Kassinn var of lítiil
Skömmu seinna gekk Edward á bak
við sófann þar sem Jnenifer sat, greip
hana hálstaki og dró hana yfir sófa-
bakið. Þegar hún æpti, greip hann fyr-
ir vit hennar og hélt þangað til hún
kafhaði. Síðan sagði hann Ruben að
þeir yrðu að losa sig við líkið. Þeir
fóra út og komu aftur með þykkan
pappakassa undan sjónvarpstæki.
Þeir reyndu að troða líkinu í hann en
það komst ekki. Þá þóttist Edward
finna ráð til þess. Hann dró líkið inn á
baðherbergi, lyfti því upp í baðkerið
og sargaði höfúðið af. Hann stakk
höfðinu í einn poka en búknum í ann-
an og stakk báðum í kassann. Síðan
fóra þeir Ruben á bíl elsta bróðurins
snemma á sunnudagsmorgun með
kassann og vora nokkra tíma í burtu.
Þegar þeir komu aflur sögðu þeir
yngsta bróðumum að þeir yrðu að fara
með hann til Boys Town en hann
mætti ekkert segja. Ef hann gerði það
væri hann jafhsekur þeim þar sem
hann hefði verið á staðnum þegar þeir
myrtu Jennifer.
Grátandi drengurinn kvaðst hafa
reynt það en hann hefði ekki getað sof-
ið því hann fékk stöðugar martraðir
um líkið í plastpokunum.
Nú var Edward ákærður fyrir morð að
yfirlögðu ráði en Ruben var falinn
unglingadómstóli.
Edward Deases hafði andúö á
vinkonu bróður síns af því hann
taldi sig verða af peningum henn-
ar vegna.
Við fyrstu yfirheyrslur sagði Edawrd
að það hefði verið Ruben sem kæfði
Jennifer. Sjálfúr hefði hann aðeins
hjálpað til við að koma líkinu í kass-
ann en orðið illt af öllu blóðrnu og Ru-
ben hefði lokið verkinu. Edward
skýrði líka hvers vegna höfúðið var á
einum stað og búkurinn á öðram. Þeir
höfðu stansað á leiðinni og ákveðið að
setja pokann með höfðinu á veginn og
aka yfir hann nokkrum sinnum til að
tortíma því. Þeir þeir vora komnir út
með pokann kom annar bíll aðvífandi.
Þá urðu þeir svo hræddir um að sjást
að þeir fleygðu pokanum í vegarskurð-
inn og héldu áfram upp að vatninu
með líkið í kassanum.
Saksóknari taldi víst að Edward
reyndi að kenna bróður sínum um af
því harrn var of ungur til að hljóta dóm
nema samkæmt lögum um unglinga.
Þá yrði hann í varðhaldi til 18 ára ald-
urs og ekki yrði hægt að ákæra hann
fyrir morðið eftir það. Nú var sótt um
undanþágu til að ákæra Ruben sem
fúllorðinn og hún fékkst.
Nú virtist sem málinu væri lokið en
fleira átti eftir að koma fram og sumt
af því í meira lagi óhugnanlegt. Elsti
bróðirinn var handtekinn í Kansas fyr-
ir fikniefnasölu. í bíl hans fannst nokk-
urt magn af kókaíni. Hann var ákærð-
ur og dæmdur til fangelsisvistar.
Greip hana hálstaki
Ruben kom fyrstur fyrir réttinn og
yngsti bróðirinn var aðalvitni ákæra-
valdsins. Hann breytti þar fyrri fram-
burði sínum og sagði að það hefði ver-
ið Ruben en ekki Edward sem banaði
Jennifer á meðan elsti bróðir þeirra var
í Texas að ganga ffá fíkniefhasamn-
ingi. Smátt og smátt kom til orðaskaks
sem færðist í aukana.
Edward sagði Jennifer að hypja sig úr
íbúðinni og sakaði hana um að kúga fé
af bróður þeirra. Hún svaraði fúllum
hálsi og dró loks byssu upp úr skúffu
og sagðist ætla að drepa hann. Hún ró-
aðist þó aftur og fór inn í herbergi sitt.
Þá hefðu Ruben og Edward farið að
tala um hvemig þeir gætu komið
Jennifer fyrir kattamef. Hún væri farin
að færa sig of langt upp á skaftið við
að aðstoða bróður þeirra og hlyti því
að fá eitthvað af peningunum. Þeir
báðu yngsta bróðurinn að vinna verkið
af því hann væri of ungur til að fá dóm
fyrir morð.
Vitnið kvaðst hafa harðneitað að gera
neitt. Jennifer kom fram aftur og fór að
horfa á sjónvarpið. Þá var það að Ru-
ben greip hana hálstaki aftan frá og
kæfði hana síðan á gólfinu aftan við
sófann.
- Hún braust um eins og hún væri að
drakkna, sagði pilturinn. - Hún sveifl-
aði fótum og handleggjum en loks lá
hún kyrr, blá í framan en andartaki síð-
ar virtist hún ætla að lifha við og
hreyfði sig.
Þá sagði hann að Ruben hefði staðið
upp og stigið ofan á háls hennar en Ed-
ward sótt belti af náttslopp sem þeir
gerðu lykkju á og hertu að hálsi Jenni-
fer. Edward togaði í meðan Ruben
stóð á bringunni. Síðan drógu bræð-
umir Jennifer iim á baðhcrbergið.
Áheyrendur í réttarsalnum urðu
felmtri slegnir af næstu orðum drengs-
Hvar var
búkurinn og
hvaöa hlut-
verki gegndu
fjórir bræöur
sem stúlkan
haföi um-
gengist mik-
iö?
ins. Hann sagðist hafa litið inn á bað-
herbergið skömmu síðar og séð þá
nakið lík Jenniferhanga í sturtuklefan-
um. Honum hefði orðið óglatt þegar
hann sá Ruben hafa kynmök við líkið.
Edward kom og bauð honum að reyna
líka, hvað hann afþakkaði.
Næst gerðist það að elsti bróðirinn
var kallaður til vitnis. Þegar hann gekk
framhjá þar sem Ruben sat, hreytti
hann í hann svívirðingum. Eftir vitnis-
burðrnn gekk hann sömu leið til baka
en þá stökk Ruben á hann. Réttarverð-
ir skökkuðu leikinn.
Ruben flutti sjálfúr vöm sína og byij-
aði á neita að hafa haft mök við líkið.
Hann sagði ennfremur að þennan dag
hefði elsti bróðúinn farið til Texas til
að ganga frá 100 þúsund dollara fikni-
efhasamningi og Jennifer hefði heimt-
að að Edward gæfi sér kókaín. Þegar
hann neitaði upphófst rifrildi sem
færðist í aukana. Jennifer hefði gripið
til byssu og hótað að drepa alla bræð-
uma en þessu hefði lokið þegar elsti
bróðirinn hringdi frá Texas og talaði
við Jennifer.
Sagan breytist
Ruben sagði að þá hefði hún sleppt
byssunni og farið fram i eldhús, náð í
bjór en sest svo í sófann ásamt yngsta
bróðumum. Spurður hvað hann hefði
þá gert, smellti Ruben fingrunum og
sagði: - Ég greip hana bara.
Hann sagðist hafa hert að hálsi henn-
ar en þegar hann sá blóð renna úr nefi
hennar hefði hann sleppt takinu. Hann
staðhæfði að hann hefði aldrei ætla að
að verða henni að bana. - Ég vildi bara
jafna ærlega um hana fyrir frekjuna,
sagði hann.
Næst lýsti hann vitnisburð yngsta
bróðurins ósannan og kvaðst aldrei
hafa hjálpað Edward við að afhöfða
líkið. Hann sagði að þegar hann sá
blóðið hefði hann reynt að hjálpa
Jennifer. Hann hefði beðið Edward að
hætta þegar hann kom með beltið.
Hins vegar játaði hann að hafa hjálpað
Edward við að losa sig við líkið, enda
ekki annað hægt að svo komnu máli,
enda hefði Edward líka hótað sér öllu
illu annars.
Saksóknari hrakti vöm Rubens með
vitnum sem Ruben hafði kynnst í
varðhaldinu. Þau staðhæfðu að hann
hefði sett saman rappsöngva sem fjöll-
uðu um það affek hans að myrða
Jennifer.
Kviðdómur fékk tvennar ólíkar for-
sendur i lokaræðum lögmanna. Veij-
andinn lýsti Ruben sem hræddum ung-
lingi sem hefði í mesta lagi nefbrotið
fómarlambið. Akærandinn sagði hins
vegar að hann væri kaldrifjaður morð-
ingi sem ekki hefði aðeins hjálpað til
við að afhöfða líkið, heldur einnig haft
kynmök við það.
Það tók kviðdóm aðeins rúmar tvær
klukkustundir að komast að þeirri nið-
urstöðu að Ruben Deases væri sekur
um morð að yfirlögðu ráði. Refsing
við því er sjálfkrafa lífstíðarfangelsi.
Edward Deases var ákærður fyrir
sama brot og einnig sakfelldur i febrú-
ar 1990.