Tíminn - 02.02.1991, Blaðsíða 14

26 Tíminn
Laugardagur 2. janúar 1991
MINNING
Þorsteinn Loftsson
Fæddur 23. september 1905
Dáinn 25. janúar 1991
í dag verður jarðsunginn frá
Hrunakirkju tengdafaðir minn Þor-
steinn Loftsson. Mig langar að
minnast hans með nokkrum orðum.
Steini, eins og hann var ævinlega
kallaður, fæddist á bænum Jötu í
Hrunamannahreppi. Sonur hjón-
anna er þar bjuggu, Kristínar Magn-
úsdóttur og Lofts Þorsteinssonar.
Þau Kristín og Loftur eignuðust
fimm börn. Þau voru Magnús
(eldri), bóndi Haukholtum, Þóra,
húsfreyja í Sandgerði, Steini
tengdafaðir minn, Guðrún bjó
lengst af í Sandgerði en dvelur nú á
sambýli aldraðra Lönguhlíð 3, ein
þeirra systkina á Iífi, og Magnús
(yngri) bílstjóri, búsettur í Kópa-
vogi. Vorið 1906 hætta foreldrar
þeirra búskap í Jötu og flytja að
Haukholtum, þá var Steini aðeins
nokkurra mánaða. í Haukholtum
bjó Steini ætíð síðan, utan nokkrar
vertíðir til sjós á yngri árum.
Þann 23. nóvember 1935 kvæntist
Steini Ástbjörtu Oddleifsdóttur frá
Langholtskoti. Þau hófu búskap í
Haukholtum vorið 1936 ásamt
Magnúsi (eldri) bróður Steina. Ásta
og Steini eignuðust tvo syni, þá
Oddleif og Loft sem nú búa báðir á
föðurleifð sinni.
Við fráfall Steina hrannast upp ótal
minningar frá liðlega þrjátíu ára
samveru hér í Haukholtum.
Segja má að Steini hafi verið at-
hafnabóndi af lífi og sál. Hann var af
aldamótakynslóðinni, kynslóðinni
er upplifði hvað mestar framfarir í
bóndi, Haukholtum
búskaparháttum og hann var fljótur
að tileinka sér nýjungar þeirrar ald-
ar.
Á fyrstu búskaparárum mínum og
raunar allt fram á síðustu ár, fórum
við Steini oft saman að huga að
lambfénu á vorin. Hann var fjár-
glöggur með afbrigðum og iðulega
gat hann þekkt lamb er var móður-
laust. Þetta voru ánægjulegar
stundir sem aldrei líða úr minni og
eru mér kærari en flestar þær
stundir er við áttum saman.
Ég minnist Steina einna best á
hestbaki að smala og fór hann þá
stundum geyst. Það var nánast sama
hvaða hross hann sat, öll virtust þau
fjörviljug hjá honum. Steini naut
sín best á góðum hesti við smala-
mennsku og fjallferðir enda fór
hann þær margar og þótti liðtækur.
Steini var selskapsmaður og þótti
gaman að gera sér glaðan dag í
góðra vina hópi og alltaf fann ég
hvað hann hlakkaði til réttanna á
haustin.
Steini var góður húsbóndi en
stundum dálítið kröfuharður. Hann
var hamhleypa til allra verka og ætl-
aðist til þess sama af öðrum. Þrátt
fyrir það var hann ljúfur og blíð-
lyndur við alla, ekki síst börn. Þess
nutu börn okkar öll er ólust upp við
hlið hans. Þess nutu ekki síður börn
sem komu til sumardvalar í Hauk-
holtum. Þau vildu endilega koma
aftur og aftur. Það segir sína sögu,
enda voru þau Ásta og Steini sam-
taka í að laða að sér börn sem aðra.
Það þurfti því ekki að koma á óvart
að þegar Steini hélt upp á áttræðis-
afmæli sitt sótti hann heim fjöldi
manns, jafnt vinir og ættingjar.
Steini missti mikið er hann missti
Ástu konu sína árið 1983. Áfram gat
hann þó starfað og fýlgst með öllu,
allt þar til á síðastliðnu hausti að
heilsu hans tók að hraka. Hann
dvaldi á Sjúkrahúsi Suðurlands af
og til síðan. Þakklát er ég fyrir að
hann gat verið heima með fólkinu
sínu yfir síðustu jólahátíð, þá var
heilsa hans mjög orðin tæp en ekki
datt mér samt í hug að svo skammt
væri eftir.
Ég vil þakka Steina mínum sam-
fýlgdina og allt það sem hann gaf
mér.
Ó, láttu Drottin þitt Ijós mér skína
oa sendu frið inn í sálu mína.
0, vertu mér Drottinn í dauða hlíf
ég bið ekki framar um bata og líf.
Stefán frá Hvítadal.
Guð blessi minningu hans.
Elín Kristmundsdóttir
Elsku afi okkar er dáinn. Eins og
ávallt á stundum sem þessum koma
upp í huga okkar ótal minningar.
Áfi var mikill athafnabóndi og rak
sitt bú af kappi og eljusemi. Hánn
gekk léttstígur um tún að vitja ánna
á vorin og reið geyst um fjöll við
smölun á haustin. Þannig minnast
hans víst flestir enda voru fjallferð-
irnar, sem hann fór ófáar, hans líf og
yndi. Þannig minnumst við afa
einnig, en við minnumst hans ekki
síður sem huggarans er þerraði tár-
in og gerði gott úr hlutum þegar
stelpukjánarnir höfðu farið of geyst
við leik eða störf.
Þó búskapurinn ætti allan hug afa
og krafturinn við að koma áfram
störfunum slíkur að öllum þótti nóg
um, þá var ávallt rúm fyrir okkur
systur í huga hans. Hann var ólatur
við að hafa okkur með í störfum sín-
um og miðla af þekkingu sinni og
reynslu. Er inn var komið tók hann
okkur gjarnan á hnéð og vermdi
kalda fingur.
Hann afi kenndi okkur líka fleira,
hann kenndi okkur að lesa og
reikna, margföldunartöfluna fórum
við oft með saman eins og kvæði.
Við erum þó sammála um að
ánægjulegustu stundir sem við átt-
,um með afa voru þegar við kúrðum
fyrir ofan hann og hlustuðum á
hann segja okkur söguna af „Grá-
manni í Garðshorni". Þá sögu gat
enginn sagt eins vel og afi.
Afi átti myndarlegt bú og hlýlegt
heimili, slíkt skapar enginn maður
einn, ekki heldur afi. Amma okkar,
er lést fyrir átta árum, var honum
meira en hægt er að lýsa í orðum og
þau voru ákaflega samhent hjón í
öllu sem þau gerðu. Afi var því aldr-
ei samur maður eftir að hann missti
ömmu. Kátínan og fjörið er ein-
kenndi hann alla tíð minnkaði eftir
að hann var orðinn einn. Það var þó
óbrigðult ef hann og Siggi móður-
bróðir okkar settust niður og rifjuðu
upp Iiðnar fjallaferðir, að gleði-
glampi kviknaði í augum afa og hlý-
lega brosið hans flæddi yfir andlitið.
Afí var ánægður með að vita af
„stelpunum sínum" í búskapnum og
víst er að það veganesti er hann gaf
okkur mun reynast drjúgt við þau
störf.
Um leið og við kveðjum afa viljum
við þakka fyrir allt það sem hann gaf
af sér og kenndi okkur. Þó söknuð-
urinn sé mikill, þá er það huggun
harmi gegn að afi hefur nú verið
leystur frá þrautum síðustu vikna og
við trúum að það hafi orðið fagnað-
arfundir á öðrum tilverustigum.
Nú legg ég augun aftur,
ó, Guð, þinn náðarkraftur
mín veri vöm í nótt.
Æ, virst mig að þér taka,
mér gfir láttu vaka
þinn engil, svo égsofí rótt.
S. Egilsson
Blessuð sé minning afa.
Ásta og Ella
Árla morguns þann 25. janúar sl.
barst mér sú frétt að frændi minn og
vinur Þorsteinn Loftsson, bóndi í
Haukholtum, hefði látist þá fyrr um
morguninn. Steini, eins og hann var
oftast kallaður af vinum sínum, var
fæddur í Jötu í Hrunamannahreppi
þann 23. september 1905 og var því
orðinn 85 ára gamall þegar kallið
kom. Kornungur flutti Steini að
Haukholtum með foreldrum sínum,
og þar ólst hann upp ásamt tveimur
bræðrum sínum og tveimur systr-
um. Hann fékk ungur áhuga á bú-
störfum og öllu því sem að sveitabú-
skap sneri. Hann bjó alla sína tíð í
Haukholtum, fyrst með föður sín-
um, síðan með eldri bróður sínum
og síðast með sonum sínum tveim,
sem þar búa enn. Þann 23. nóvem-
ber 1935 kvæntist Steini Ástbjörtu
Oddleifsdóttur frá Langholtskoti, en
hún er látin fyrir nokkrum árum.
Sem lítill strákhnokki fór ég til
sumardvalar hjá Ástu og Steina og
urðu þau reyndar sjö sumrin og
einn vetur sem ég var hjá þeim. Þá
voru búskaparhættir aðrir en nú
tíðkast til sveita, tæknin rétt að
byrja að ryðja sér til rúms. Þær
mega teljast hreint ótrúlegar allar
þær breytingar sem kynslóðin hans
frænda míns hefur upplifað.
Ég minnist með hlýhug allra sam-
verustundanna með Steina. Sérstak-
lega eru minnisstæðar þær stundir
þegar hann fræddi mig um kenni-
leiti og sagði sögu hinna ýmsu staða
sem um var farið og seint líður úr
minni ferð inn á afrétt Hruna-
manna, en þar var eins og hvert fjall,
hver hóll, hvert dalverpi ætti sína
sögu. Þar höfðu fjallmenn lent í erf-
iðleikum með fé eða hross eða leitað
sér skjóls undan veðrum til að
snæða nestið sitt. Þar naut frásagn-
argleði hans sín, enda þekkti hann
afréttinn vel eftir fjallferðir í áratugi
í einar lengstu leitir á landinu. Sjálf-
sagt voru allar þessar ferðir erfiðar,
og trúlega hafa oft verið loppnir
fingur á mönnum, þegar lagst var til
hvflu ofan í gæruskinnspokann í
köldu segldúkstjaldinu og ekki víst
að alltaf hafi allur hrollur verið far-
inn úr mönnum þegar lagt var af
stað að morgni.
Ég á honum Steina mínum ogÁstu
svo margt að þakka. Þann tíma sem
ég var hjá þeim hjónum í Haukholt-
um kenndu þau mér svo margt sem
ég bý enn að. Jafnvel nú síðari árin,
þegar hann var orðinn lasburða og
þrotinn að kröftum, gaf hann heil-
ræði sem dugði ef erfiðleikar voru
uppi. Það var ósköp notalegt að setj-
ast hjá honum á loftinu í Haukholt-
um, rifja upp gamla tíð og léita svara
við spurningum sem upp komu.
Hann fylgdist vel með öllu sínu
frændfólki, mundi ótrúlega vel hagi
hvers og eins og vildi að öllum liði
sem best.
Steini hafði gaman af að fara á hest-
bak og það var gaman að horfa á
hann á hestbaki, því þrátt fyrir háan
aldur var hann alltaf jafnhnarreist-
ur. Hann smalaði alltaf heimahag-
ana á haustin þar til sl. haust, en þá
lét hann sér nægja að fara í fjárhús-
ið til að líta á féð.
Steini var óvenju mikill hugmaður,
tók hvern dag snemma og vildi láta
hvert verk ganga sem greiðast án
þess þó að gæði spilltust. Honum
leiddist að þurfa að bíða eftir öðrum
og mikið hefði hann tekið það nærri
sér ef einhver hefði þurft að bíða eft-
ir honum. Hann brá ekki vana sín-
um andlátsdaginn, tók daginn
snemma, annað hefði verið ólíkt
honum.
Ég kveð góðan vin minn og frænda
með söknuði, en þakklæti fyrir sam-
fýlgdina.
Kæru vinir í Haukholtum. Við á
Álfhólsveginum sendum ykkur inni-
legar samúðarkveðjur. Raggi
POSTFAX
TÍMANS
E
LANDSVIRKJUN
Fljótsdalsvirkjun
Utboð
Landsvirkjun óskar hér með eftir tilboðum í bygg-
ingu Eyjabakkastíflu ásamt botnrás, lokubúnaði,
yfirfalli og veituskurðum. Helstu magntölur eru:
Gröftur 1.000.000 m3
Fyllingar 1.500:000 m3
Malbik í kjarnastíflu 15.500 m3
Steinsteypa 7.800 m3
Stálvirki 26 tonn
Lokubúnaður 75 tonn
Útboðsgögn verða afhent á skrifstofu Landsvirkj-
unar frá kl. 13:00 föstudaginn 1. febrúar 1991
gegn óafturkræfu gjaldi að upphæð kr. 9.000,-
fyrir fyrsta eintak, en kr. 4.000,- fyrir hvert við-
bótareintak.
Tilboðum skal skila á skrifstofu Landsvirkjunar,
Háaleitisbraut 68, 103 Reykjavík, fyrir kl. 12:00
föstudaginn 15. mars 1991/. Tilboðin verða opn-
uð opinberlega sama dag kl. 14:00 í stjórnstöð
Landsvirkjunar, Bústaðavegi 7, Reykjavík.
SJÚKRAHÚSIÐ EGILSSTÖÐUM
Hjúkrunarforstjóri
Laus er til umsóknar staða hjúkrunarforstjóra við
Sjúkrahúsið á Egilsstöðum frá 15. maí 1991 til 1.
október 1992.
Æskilegt er að viðkomandi geti hafið starf í byrjun
maí 1991.
Æskilegt er að umsækjendur hafi stundað sérnám í
stjórnun og hafi starfsreynslu við stjórnarstörf.
Umsóknarfrestur er til 1. mars 1991.
Upplýsingar gefa Einar Rafn framkvæmdastjóri í
síma 97-11073 og Helga hjúkrunarforstjóri í síma 97-
11631
Afmælis- og minningargreinar
Þeim, sem óska birtingar á afmælis- og/eða minningargreinum
í blaðinu, er bent á, að þær þurfa að berast a.m.k. tveimur
dögum fýrir birtingardag. Þœr þurfa að vera vélritaðar.
NORRÆNA HUSIÐ
POHJOLAN TALO
NORDENS HUS !OI REYKJAVÍK X 17030 ISLAMD
Skrifstofustarf
Norræna húsið óskar eftir að ráða starfskraft á
skrifstofu Norræna hússins.
Viðkomandi þarf að geta talað og skrifað eitt eða
fleiri Norðurlandamál og hafa góða þekkingu á
íslensku.
Starfssviðið er almenn skrifstofustörf og síma-
varsla. Tölvukunnátta æskileg (Macintosh).
Laun samkv. kjarasamningi starfsmanna ríkis-
ins.
Umsóknir með upplýsingum um menntun og fyrri
störf auk meðmæla sendist Norræna húsinu v.
Sæmundargötu, 101 Reykjavík, fyrir 9. febrúar
nk.
Nánari upplýsingar veitir Lars-Áke Engblom for-
stjóri og Margrét Guðmundsdóttir í síma 1 70 30
kl. 9-16 mánud. til föstud.
Umsækjandi þarf að geta hafið störf 1. mars
1991.
687691