Tíminn - 15.06.1991, Blaðsíða 14

30 Tíminn
Laugardagur 15. juní 1991
ÁRNAÐ HEILLA
90 ára:
Gunnar Árnason
Gunnar Ámason frá Gunnarsstöð-
um, fyrrverandi ráðunautur og
skrifstofustjóri og gjaldkeri Búnað-
arfélags íslands, er níræður í dag.
Hann er fæddur á Gunnarsstöðum í
Þistilfirði 15. júní 1901. Gunnar er
Þingeyingur að ætt og uppeldi. For-
eldrar hans voru Árni Davíðsson
bóndi á Gunnarsstöðum Jónssonar
bónda á Heiði á Langanesi og kona
hans Arnbjörg Jóhannesdóttir
bónda Ytra-Álandi í Þistilfirði. Hann
var næst yngstur af hópi átta systk-
ina sem ólust upp á Gunnarsstöð-
um. Þrjú þeirra ílentust í Þistilfirði
og tvö af þeim bjuggu á Gunnars-
stöðum þar sem ættfólk hans býr
enn við mikla rausn.
Gunnar sótti fyrst nám að Hólum í
Hjaltadal þaðan sem hann braut-
skráðist sem búfræðingur 1921. Þá
lá leiðin til Kaupmannahafnar þar
sem hann gekk á Búnaðarháskólann
og lauk þaðan námi 1925. Hann var
síðan við framhaldsnám í Noregi
1925-1926 og lagði stund á naut-
griparækt og mjólkurfræði. Eftir
heimkomu frá námi réðst Gunnar
til Búnaðarfélags íslands og þar
vann hann allan sinn lögheimilaða
starfsdag.
Árin 1926-1940 vann Gunnar sem
aðstoðarráðunautur á ýmsum svið-
um, einkum í nautgriparækt, en
fékkst einnig við mælingar og fleiri
störf. Þá voru erfiðir tímar, með
nokkrum umbrotum hjá félaginu og
fékk Gunnar ekki fast starf sem
landsráðunautur eins og það er nú
kallað. Engu að síður voru þetta ár-
in þegar grunnur var lagður að
mesta ræktunar- og framfaraskeiði í
landbúnaðinum og áttu ráðunautar
B.í. og þar á meðal Gunnar mjög
ríkan þátt í þeirri farsælu byltingu.
Árið 1940 var Gunnar ráðinn sem
skrifstofustjóri og gjaldkeri félags-
ins. Því starfi gegndi hann til ársins
1971 eða í þrjátíu og eitt ár.
Það er fyrst og fremst fyrir þau störf
hjá Búnaðarfélaginu sem við, sem
nú störfum þar, minnumst Gunn-
ars. Þó aðeins fá okkar, því nú eru
liðin full tuttugu ár síðan hann
hætti. Svo fljótt líður tíminn. Yfir
fyrri störfin er nú fyrnt, enda flestir
samstarfsmennimir, sem þá vom,
horfnir á braut
Á sama hátt em það aðeins eldri
menn í hópi bænda sem muna sam-
skiptin við Gunnar. En viss er ég um
það að allir berum við sama hug til
hans. Hug þakklætis fyrir ömgga og
nákvæma meðferð þess sem honum
var trúað fyrir og svo og ekki síður
fyrir glaðbeitta framkomu og
skemmtilega viðkynningu. Gunnar
var afkastamikill svo að undmm
sætti. Hann gat einn annast bæði
skrifstofustjóm og öll gjaldkera-
störfin, sem vom bæði margslungin
og umfangsmikil, þar sem um var að
ræða margháttaðar greiðslur fram-
laga til bænda og búnaðarfélaga, auk
allra fjárreiðna fýrir félagið sjálft og
margháttuð starfsemi á þess vegum.
Gunnar vann mikið að ýmsum fé-
lagsmálum. Hann var lengi formað-
ur íslandsdeildar norrænna búvís-
indamanna, var góður og virkur fé-
lagi í Félagi íslenskra búfræðikand-
idata, að ógleymdu þvf sem hann
vann að áfengisvarnarmálum, en
eftir að hann hætti hjá Búnaðarfé-
laginu annaðist hann um alllangt
skeið reikningshald fýrir Templara.
Gunnar er heiðursfélagi í Búnaðar-
félagi íslands og Stórstúku íslands.
Eins og vikið er að hér að framan er
Gunnar maður skemmtinn og kann
vel að segja frá. Skemmtileg atvik úr
starfi og samskiptum hjá Búnaðarfé-
laginu átti hann til að setja í ljóð, því
hann er vel hagmæitur. Fyrir vikið
lifa enn í minnum manna hjá félag-
inu sögur um kímileg atvik og góð
tilsvör.
Gunnar Árnason hefur haldið
tryggð við Búnaðarfélag íslands.
Hann lítur stundum inn og kemur
til dæmis ekki svo sjaldan á Búnað-
arþing til að hlusta á þá stráka (og
stelpur) sem þar eru nú. Við vitum
að hann fýlgist vel með og man bæði
það eldra sem það nýrra.
Kona Gunnars Árnasonar var Olga
fædd Sögaard frá Austurdal í Noregi.
Þeim varð fjögurra barna auðið.
Olgaléstárið 1981.
Gunnar hefur nú setið á sínum
friðarstóli í tuttugu ár. Elli kerling
hefur hvorki beygt hann né brotið.
Megi hann áfram njóta þar margra
góðra daga.
JónasJónsson
Gunnar tekur á móti gestum í
Templarahöllinni á milli kl. 15 og 18
í dag.
Hjörleifur Magnússon
Fæddur 28. mars 1906
Dáinn 8. júní 1991
Elskulegur tengdafaðir minn,
Hjörleifur Magnússon, er látinn.
Stórt tómarúm myndast í fjölskyld-
unni þegar svo mikil persóna hverf-
ur á braut, þrátt fyrir að við vissum
að brátt kæmi að skilnaðarstund.
Hann bar hag barna sinna og fjöl-
skyldna þeirra mjög fýrir brjósti og
fýlgdist vel með hvernig fólkinu
sínu vegnaði í lífsbaráttunni. Það
mættu margir taka hann sér til fýr-
irmyndar í ræktarsemi við smáfólk-
ið. Hann gleymdi engum, alltaf var
sent kort með aurum á afmælisdegi
barnabarnanna og alltaf kom það í
tíma, ekki seinna en á afmælisdag-
inn.
Það var fýrir tæpum 25 árum er ég
kom fýrst til Siglufjarðar með Þork-
eli syni hans, óneitanlega dálítið
óörugg um hvað biði mín, en það
var ástæðulaus uggur. Þar var mér
tekið opnum örmum af honum og
Eleonoru konu hans, eins og ein af
þeirra eigin börnum. Betri tengda-
foreldra var ekki hægt að óska sér.
Það var svo gott að vera nálægt
þeim, alltaf nóg pláss fýrir alla, þótt
fjölskyldan væri stór og í örum vexti
á þeim árum. Eleonora var einstak-
lega glaðlynd kona sem kunni að
láta manni h'ða vel í kringum sig.
En lífið er ekki alltaf eins og maður
helst vildi óska. Fyrir 15 árum,
skömmu eftir að þau héldu upp á 65
og 70 ára afmælin á heimili okkar í
Reykjavík, veiktist Eleonora af ill-
vígum sjúkdómi og lést hún 14. júní
1976. Það var erfiður tími fýrir Hjör-
leif, þetta gerðist svo óvænt. En
áfram gekk lífið og tókst honum að
aðlagast breyttum aðstæðum með
sínum sérstaka viljastyrk og bar-
áttuvilja sem átti eftir að sanna sig
aftur og aftur í þeim áföllum sem
seinna komu. Son sinn, Gylfa,
■ missti hann langt um aldur fram
um áramótin 1977-78.
Sumarið 1979 vorum við svo hepp-
in að njóta þess að ferðast með hon-
um um Vestfirði á hans æskuslóðir á
Súðavík. Það var alveg ógleymanleg
ferð. Hann hafði ekki komið þar síð-
an 1945 og varð eins og ungur mað-
ur aftur, hljóp um túnið þar sem
húsið sem hann fæddist í hafði stað-
ið, sýndi okkur ungmennafélags-
húsið sem hann og unga fólkið, jafn-
aldrar hans, höfðu reist í sjálfboða-
vinnu á sínum tíma. Minningarnar
leituðu á hann og við urðum margs
fróðari um hans yngri ár.
Þegar aldurinn færðist yfir lagði
hann sérstaka rækt við að halda lík-
amanum í sem bestu formi, fór dag-
lega í gönguferðir út á Bakka eða
inn í fjörð. Hann vildi ekki verða
ósjálfbjarga og öðrum háður en í
einni slíkri gönguferð varð hann fýr-
ir óhappi og lærbrotnaði. Nú héld-
um við að gönguferðum lyki, en á
fætur fór hann og hóf endurþjálfun
með annan fótinn styttri og var
kominn aftur í göngutúrana sína
eftir ótrúlega skamman tíma. Enn
eitt áfallið gerðist fýrir u.þ.b. ári að
íbúðin hans brann og Hjörleifur
brenndist talsvert mikið er hann
reyndi að slökkva eldinn. Eftir það
þurfti hann að fara á sjúkrahús og
átti í miklum átökum við brunasár-
in, en engin var uppgjöfin. Um leið
og mögulegt var, var hann byrjaður
að hreyfa sig og þjálfa fingur svo þeir
stirðnuðu ekki, húðflutningar voru
framkvæmdir við dýpstu sárin, allt
gekk þetta upp og um síðustu jól
flutti hann í þjónustuíbúð við
sjúkrahúsið á Siglufirði. Takmark-
inu var náð. Stoltur bjó hann þar en
heilsunni hrakaði. Næsta takmark
var að geta komið hingað suður í
brúðkaup dóttur okkar 25. maí sl.
og stúdentsútskrift dótturdóttur, því
þar ætluðu öll börnin hans að hitt-
ast, einnig þau sem búa erlendis, þá
var orðið ansi dregið af honum lík-
amlega og læknar töldu ferðalag
ekki koma til greina, en ekkert gat
stöðvað hann og hann kom og
gladdist með okkur á þessum ham-
ingjudögum.
En eigi skal sköpum renna, tveim
vikum seinna var hann allur. Hann
lést á Borgarspítalanum 8. júní, til-
búinn til ferðalags á móts við þau
sem á undan eru gengin.
Mætur maður er genginn, maður
sem ég bar takmarkalausa virðingu
fyrir. Hann hélt sinni reisn til síð-
asta dags.
Megi minningin um hann verða
okkur sem eftir stöndum leiðarljós á
ókomnum árum.
Stefanía Vigfúsdóttir
AUGLYSINGASIMAR TIMANS:
680001 & 686300
--------------------------------------------------"\
Við þökkum ykkur, kæru vinir og vandamenn, fyrir ómetanlegan
styrk, vinarhug og samúð sem þið veittuö við andlát eiginkonu
minnar, móður okkar og tengdamóður
Ástu Einarsdóttur
og þá virðingu sem þið sýnduð minningu hennar.
Esra S. Pétursson
Pétur Kjartan og Ásthildur
Einar Haraldur og Kristín
Sigurður Ragnar og Cheryl
Kari Torfi og Helga
Jón Tómas og Grace
Finnbogi Þór og Hulda
Esra Jóhannes og Lilja
Vigdís og Einar
og öll bamabörnin

---------------------------------------------------'Á
Eiginmaður minn
Yngvi Markússon
,i ,i...n
uoosparo
sem lést 5. júnf sl. veröur jarðsunginn frá Þykkvabæjarkirkju laugardag-
inn 15. júnf kl. 14.00.
--TM-■«---->■
oagnour Magnusoocor
Stefán Þorvarðsson
skipasmiður
Fæddur 15. júní 1911
Dáinn 3. apríl 1991
Aðeins tveimur og hálfum mánuði
fýrir 80 ára afmæli sitt var Stefán
Þorvarðsson skyndilega burtkallað-
ur þann 3. aprfi síðastliðinn.
Hann var elsta barn foreldra sinna,
þeirra Pálínu Stefánsdóttur og Þor-
varðar Kristóferssonar, sem bjuggu
á Dalshöfða í Fljótshverfi.
Hann var af þeirri kynslóð sem lifði
hvað mestar breytingar, frá þeim
tíma sem hann ólst upp austur í
Fljótshverfi á árum fýrra stríðsins
og fram að krepputímanum, þar til
hann ásamt fleirum setti á stofn sitt
eigið fýrirtæki, Skipasmíðastöð
Njarðvíkur, en þá hafði seinna stríð-
ið breytt miklu hjá íslendingum.
Ungur varð hann fýrir þeirri sorg
að missa konu sína, Lovísu Sigurð-
ardóttur frá Maríubakka í Fljóts-
hverfi, en hann lét ekki bugast og
settist á skólabekk og aflaði sér rétt-
inda í skipasmíði, þótt hann væri
kominn yfir þrítugt.
Seinni kona hans varð Ragna
Skúladóttir frá Mörtungu og byggði
hann þeim hús suður í Njarðvík, þar
sem hann vann lengi við fýrirtæki
sitt og sat í stjóm þess. Seinna
byggði hann hús í Kópavogi og
bjuggu þau þar síðan.
Börn þeirra eru Sigríður, Ioft-
skeytamaður, búsett á Seyðisfirði,
og Þorvarður Skúli, tæknifræðing-
ur, búsettur í Danmörku. Barna-
bömin eru þrjú.
Stefán var ákaflega hlédrægur
maður og dulur, en þeir sem hann
þekktu vissu að þar fór traustur
maður og vandaður. Hann var
heimakær og heimsótti helst frænd-
ur sína og sveitunga og átthagamir
áttu ætíð sterk ftök í honum.
Góður drengur er genginn. Við
vottum Rögnu og börnum þeirra
samúð okkar og biöjum honum
guðs blessunar.
Vigdís, Rannveig og Ragnhildur