Tíminn - 29.06.1991, Blaðsíða 10

HELGIN
SAKAMAL
SAKAMÁL
SAKAMÁL
SAKAMÁL
LaMgardsgur^. jýní, 1991
SAKAMÁL SAK
Sambýliskona Alphonsus Mahoney
arfleiddi hann aö öllum eigum sínum
og skömmu síðar hvarf hann sporlaust.
Þegar lík hans fannst og farið var að
rannsaka málið kom enn óhugnanlegra
mál upp á yfirborðið.
Konan var áhyggjufull. Það voru liðnir þrír dagar síðan
faðir hennar hefði átt að koma heim og hann hafði ekki
enn hringt í hana. Sharon Duke óttaðist að eitthvað al-
varlegt værí að. Hann hefði örugglega hringt í hana er
hann snerí heim frá brúðkaupi í Kalifomíu.
Faðir hennar, Alphonsus Mahoney, 67 ára, bjó á heimili
vinkonu sinnar heitinnar í Pennsauken í New Jersey.
Hann ætlaði, eftir að hafa komið aftur heim úr brúð-
kaupi í San Diego þann 12. apríl 1988, að hringja í
Sharon, en það hafði hann ekki gert. Sharon vissi að
hann hafði farið til Kaliforaíu 7. apríl, að hann hafði far-
ið með flugvél til Fíladelfíu og gist þar eina nótt hjá vini
sínum. Þaðan ætlaði hann að halda til heimilis vinkonu
sinnar í Pennsauken.
Vinkonan, Leona Huggins, hafði
látist fimm mánuðum áður, 63 ára
að aldri, og haföi arfleitt Alphons-
us Mahoney að húsinu. Sharon
Duke vissi að ættingjar konunnar
höfðu flutt úr húsinu þegar ljóst
varð að Alphonsus hafði erft það.
Það var því enginn þar sem gat lát-
ið hana vita hvað orðið hefði um
föður hennar. Það angraði hana
verulega að hafa ekkert heyrt frá
föður sínum, svo hún hélt til
heimilis hans til að gá hvort allt
væri með felldu.
Nýir íbúar
Þegar þangað kom tóku Joy Lynn
Whitted og maður hennar David á
móti henni. Joy kynnti sig sem
barnabarn Leonu Huggins. Hún
sagði að enginn hefði séð Alphons-
us og að Sharon væri ekki sú eina
sem leitaði hans. Lögreglan í bæn-
um hefði einnig verið á höttunum
eftir honum vegna ógreiddra
stöðumælasekta.
Þar sem Sharon vissi að faðir
hennar hafði síðast verið í Fíladel-
fíu, svo vitað væri, ákvað hún að
snúa sér til lögreglunnar þar og
tilkynna hvarf hans. Það leið þó
ekki á löngu áður en ljóst varð að
lögreglan í Fíladelfíu gat ekki haft
uppi á honum.
En það sem Sharon vissi ekki var
að þremur dögum áður en Alp-
honsus var væntanlegur hafði lög-
reglan verið kvödd að húsi hans.
Það var ættingi Leonu Huggins
sem hafði látið vita af grunsam-
legri garðsölu sem fór fram við
húsið. Lögreglan tilkynnti síðan
að þar hefðu verið að verki þau Joy
og David Whitted sem voru að
selja húsgögn og aðra muni úr búi
ömmunnar. Ættinginn kvaðst þá
ekki vilja blanda sér frekar í málið
og lét kæruna niður falla.
Tveir ættingjar Leonu höfðu búið í
húsinu með henni og Alphonsus
þegar hún lést í desember 1987.
Þegar erfðaskrá hennar var lesin og
í Ijós kom að Alphonsus var einka-
erfingi Leonu fluttu þau samstund-
is í burtu. Joy Whitted og eiginmað-
ur hennar höfðu ekki búið í húsinu
á þeim tíma. Nú var Alphonsus Ma-
honey skyndilega horfinn og Whitt-
ed-hjónin flutt inn í húsið ásamt
þremur börnum sínum.
Það var ekkert ólöglegt við að
halda garðsölu, að áliti lögregl-
unnar í Pennsauken. Jafnvel þó
svo að fyrir henni stæðu ættingjar,
sem áttu í raun engan rétt á að
vera í húsinu né áttu þá muni sem
verið Var að selja. Hvarf Mahoneys
flokkaðist enn sem mál lögregl-
unnar í Ffladelfíu.
Líkfundur
Þann 5. desember 1988 tók þó
málið nýja stefnu. Nokkrir dádýra-
veiðimenn voru við veiðar í skóg-
unum í Chestersýslu í Pennsyl-
vaníu þegar þeir gengu fram á
mjög rotið lík. Þeir tilkynntu fund
David og Joy Lynne Whitted skýröu lögreglunni frá því að þau hefðu aðeins verið að endurheimta
það sem þeim bar með réttu. Þeim láðist að geta aðferðanna.
sinn þegar til lögreglunnar í
næsta bæ.
Lögregla hélt þegar á staðinn til að
rannsaka líkið. Á líkinu fundust
persónuskilríki með nafni Alphons-
us Mahoneys. Til frekara öryggis var
tannlæknir Mahoneys látinn rann-
saka líkið og samanburður á skýrsl-
um hans og tönnum líksins leiddi í
ljós að það var enginn vafi á því að
þetta var Alphonsus Mahoney.
Nágranni Mahoneys í Pennsauken
bar kennsl á föt og skartgripi, sem
voru á líkinu, og sagði að umræddir
hlutir hefðu tilheyrt Alphonsus.
Læknirinn, sem krufði líkið, sá að
manninum höfðu verið veitt höf-
uðhögg, nógu þung til að brjóta
höfuðkúpuna, og báðir fótleggir
hins látna voru illa brotnir. Þóttu
þessi ummerki benda til að um
morð hefði verið að ræða.
Þegar hér var komið var William
Latham rannsóknarlögreglu-
manni, sem starfaði á vegum sak-
sóknara, falin rannsókn málsins.
Eftir að Latham hafði lesið skýrsl-
ur frá því í aprfl 1988 um garðsöl-
una grunsamlegu fór hann að
mynda sér eigin skoðanir á því sem
hefði gerst. Hann byrjaði á því að
yfirheyra nágranna Mahoneys.
íbúamir við þessa rólegu götu í Pennsauken heyrðu brothljóð og sáu atburði,
sem síðar kom í Ijós að voru undanfari morðs.
Undarlegir atburðir
Einn nágranni, sem bjó í húsinu
fyrir aftan hús Mahoneys, kvaðst
hafa heyrt gler brotna þann 12.
apríl 1988. Þó svo að umræddur
nágranni hefði ekki séð neitt sjálf-
ur skýrði hann frá því að aðrir íbú-
ar hverfisins hefðu séð Mahoney
dreginn inn í húsið af veröndinni
framan við húsið.
Annar nágranni skýrði svo frá að
hann hefði séð Mahoney ganga
upp að húsinu milli klukkan hálf-
fimm og fimm þann 12. aprfl.
Hann hafði ekki veitt því neina
sérstaka athygli, þar sem hann
vissi að hann hafði búið með
Huggins meðan hún var á lífi.
Þá heyrði nágranninn gler
brotna. Þegar hann sneri sér við sá
hann aðeins í fótlegg þegar verið
var að draga manninn inn í húsið.
Hann minntist þess einnig að Joy
Lynn Whitted fylgdi fast á eftir inn
í húsið.
Vinur fjölskyldunnar skýrði frá
því að hann hefði þekkt Huggins
og fjölskyldu hennar í 50 ár, en
upp á síðkastið hefði ýmislegt und-
arlegt átt sér stað á heimili þeirra
Huggins og Mahoney. Hún sagðist
hafa séð Mahoney koma að húsinu,