Tíminn - 17.08.1991, Blaðsíða 3

Laugardagur 17. ágúst 1991
HELGIN
11
Nú fór að dimma af nótt og datt mér
þá þessi vísa í hug og kvað:
Þess nú beiðist þanki minn,
það í neyð ég tala,
guð mig leiði greitt um sinn
grund um heiðar svala.
Rétt eftir þetta kem ég að gili og
gladdist ég við það því ég þóttist vita
að það lægi til sjávar. Hélt ég nú vel
áfram og var nú orðið aldimmt og
sama snjókoman en heldur farið að
hvessa, samt hélt ég lengi áfram
þangað til allt í einu að ég sé ein-
hvem ógurlegan sorta framundan
mér, svo ég stansa og fálma með
stafnum fram fyrir mig og finn ég að
snarbratt bjarg er fyrir framan mig
og hefði ég farið feti framar hefði ég
hrapað ofan fyrir. Ég sný sem skjót-
ast til baka og þegar ég er búinn að
ganga dálítið kem ég í tanga og eru
gil á báðar hliðar og varð ég að láta
fyrirberast þarna um nóttina, þó
ekki væri álitlegt.
Nú fann ég að mér hefði verið betra
að hlýða ráðum mannsins. Ég sá nú
líka að það var slæmt að vera nestis-
laus, en ég saup á flöskunni og
hresstist mikið. Þama var ekkert
skjól en ég heitur, en það vildi til að
það var ekki mikið frost. Ég ýmist
sat eða stóð eða gekk um gólf. Ég fór
nú að hugsa um hvað ég hefði gert
rangt og sá ég að guð hafði enn einu
sinni bjargað mér úr lífshættu og
þakkaði ég honum fyrir það og las
kvöldbænir mínar. Svona hafðist ég
við þama yfir nóttina. Ég saup á vín-
flöskunni þegar mér kólnaði fyrir
brjóstinu og hlýnaði mér þá og
hresstist í hvert sinn.
Loksins leið nóttin og var þá kom-
ið gott veður og varð ég feginn og
lofaði guð fyrir að nóttin var liðin.
Þegar dálítið fór að birta fór ég að
ganga til og frá og sjá hvar ég var
staddur og sá ég nú að ég var fremst
á Þyrlinum, sem er eitthvert Ijótasta
klettfjall á landinu. Nú sá ég hvar ég
hafði verið staddur um kvöldið og að
sjórinn hafði verið sortinn sem ég
hafði séð.
Ég fór nú að hugsa um að komast
burtu úr þessum stað og gekk ég til
baka og sá ofan f Botnsdalinn og
hugsaði ég með mér að komast til
bæja til að fá mat og hvíla mig eftir
nóttina. En það var ekki hlaupið að
því að komast ofan snarbratta kletta
og varð ég að ganga langt áður en ég
komst ofan, og var þó ekki álitlegt
að fara ofan þar sem ég fór. En samt
komst ég klakklaust ofan og fór
heim að bæ sem var skammt frá.
Það vom tveir bæir í dalnum og
hétu báðir Botnar. Ég fór heim að
öðrum bænum og þegar ég er kom-
inn heim á hlaðið kemur gamall
maður út. Mér datt í hug að þetta
væri líkt eins og sagt er í útilegu-
mannasögunum, þegar menn voru
búnir að villast og komu í dal og
fundu bæ. Ég hugsaði, hvemig skal
þessi karl reynast?
„Bærilegur
kletta-maður“
Ég heilsa honum nú og segir hann:
„Þú ert snemma á ferð," því það var
ekki orðið fullbjart. „Nokkuð,“ segi
ég. „Hvar varstu í nótt?“ segir hann.
„Eg var hérna uppi á heiðinni eða
réttara sagt uppi á Þyrlinum." Hann
spyr mig nú á hvaða ferð ég sé og
segi ég honum það. Hann segir mér
nú að koma inn sem fljótast.
Þegar ég kom inn sá ég gamla konu
og unga stúlku sem ég þóttist vita
að væri dóttir karls og kerlingar. Ég
heilsa þeim og karl segir þeim
hvernig ástatt sé fyrir mér og segist
halda að ég þurfi hressingar við og
er komið með nógan mat og kaffi.
Svo segir karlinn mér að hátta ofan í
rúm, segir mér veiti ekki af að sofa
og hvíla mig, og var það satt, og
verða hérna í dag. En ég segi að mig
langi til að ná yfir heiðina í dag og
bið hann að vekja mig um miðjan
dag. Karl tók skóna mína og voru
þeir komnir í sundur og sækir hann
bætur og fer að bæta þá sjálfur, en
segir að þurrka vel sokkana mína.
Ég hafði aldrei séð þetta fyrr að karl-
maður gerði þetta, þegar kvenfólk
var við. En hann nefndi það ekki við
þær, heldur gerði það sjálfur.
Égfór nú að reyna að sofna og tókst
mér að sofna en ég svaf svo laust að
ég heyrði allt sem talað var í gegn-
um svefninn. Ég heyri að það eru
komnir tveir menn og eru að tala við
fólkið og segja að þeir hafi sé slóð
eftir mann sem hafi komið ofan af
Þyrlinum, en ekki sögðust þeir vita
hver, svo sem þeir kváðu á, hefði
hjálpað honum að komast ofan
klettana þar sem hann hefði farið.
En karlinn segir: „Þessi maður er
hér og lá hann úti uppi á Þyrlinum í
nótt, en kom hér í morgun til að fá
hressingu og hvíla sig. Hann er
ferðamaður að norðan og er á norð-
urleið og segist ætla að leggja á
heiðina í dag.“ „Það er bærilegur
klettmaður," segja þeir. „Mér líst svo
á þann pilt að hann muni vera fær í
flestan sjó,“ segir karl. Svo töluðu
þeir ekki meira um þetta og fóru
litlu síðar.
Ég var vakinn á tilteknum tíma,
klæði mig sem skjótast og var búið
að þurrka sokkana mína og bæta
skóna vel og er komið með heita
kjötsúpu handa mér að borða. Þegar
ég er búinn að borða þakka ég alúð-
lega fyrir greiðann og aðhlynning-
una og biður karl mig um að vera
um kyrrt í dag, því það sé seint að
leggja á heiðina. En ég segist ekki
sleppa þessu góða veðri og haldi að
Vatnshomi í kvöld. „Þú ert kapp-
samur,“ segir hann.
Nú ætlaði ég að fara að borga karli
fyrir þessar góðu viðtökur, já, ég
ætlaði að borga þær vel. En þegar ég
ætlaði að fá honum peninga varð
hann byrstur og segir: ,JMér dettur
ekki í hug að taka við peningum af
þér fyrir þennan litla greiða, sem ég
hef gert þér, því ég hefði viljað gefa
peninga til alls þess að þú hefðir ver-
ið hjá mér í nótt en ekki legið úti.“
Vaðin Norðurá
Ég hætti að bjóða honum peninga,
því ég sá að ég mundi móðga hann á
því. Eg sá að hér væri maður sem
væri eiginlegt að gera gott og komst
við með sjálfum mér.
Þessi gamli maður hét Einar, en
ekki man ég hvað kona hans hét. Ég
kveð þau nú öll með alúðarþakklæti
fyrir mig en hann óskar mér til
lukku.
Nú lagði ég á heiðina þó seint væri
og hélt svo vel áfram að ég hef aldrei
haldið betur áfram og var gott að
ganga og um kvöldið um dagsetur
kom ég að Vatnshorni, baðst gist-
ingar og var það sjálfsagt og fékk ég
sömu viðtökur sem fyrr. Ég varð að
segja ferðasöguna sem hún gekk til
frá því ég fór þaðan og þangað til ég
kom aftur. Sagði Bjöm að það hefði
verið Hvalvatn sem ég kom að í
hríðinni og eftir því sem ég sagði frá
þá hefði ég verið kominn áleiðis
austur til jökla og hefði ég haldið
áfram hefði ég aldrei komist til
byggða og því aldrei fundist. Og
sagði hann að það hefði verið guðs
tillag að ég hefði snúið til sjávar. Ég
frétti síðar að þessi saga hefði borist
víða um Borgarfjörð.
Ég svaf vel þessa nótt enda þurfti ég
þess með. Ég minntist á viðtökurnar
hjá Einari og að hann hefði ekki vilj-
að þiggja neina borgun og sagði
bóndinn að þetta hefði verið rétt eft-
ir Einari. „Honum hefur þótt svo
slæmt að þú lást úti, enda er líklega
ekki siður hans að taka borgun þótt
hann geri gott, því hann er sá besti
maður í alla staði sem hér er nokk-
urs staðar."
Ég lagði af stað í dögun morguninn
eftir eins og ég var vanur, því ég vildi
nota góða veðrið og hafa eins langar
dagleiðir og ég gat. Ég komst um
kvöldið að Deildartungu, rétt fyrir
sunnan Hvítá, átti ég þar góða nótt.
Ég sá að þar var efna- og regluheim-
ili. Um morguninn var ég ferjaður
yfir Hvítá og var þá mikið frost og
komnar skarir að ánni, en það
heppnaðist þó að komast yfir hana.
Ég hélt áfram þennan dag sem
hina. En þegar ég komst að Norðurá
stóð hún full með krap og sýndist
ófær og var grimmdarfrost, svo ég
geng með henni þar til ég kem þar
sem hún var lygn en mikið krap. Ég
fór úr utanyfirfötunum, svo ég yrði
léttari á mér og svo til þess að þau
yrðu þurr og lagði svo út í ána f
Pétur Pétursson.
drottins nafni og óð hana í geirvört-
ur, en gekk samt vel, því þetta var
lygn hylur. En þegar ég kom upp úr
ánni var hrollur í mér en ég tók
hann úr mér með því að súpa á
flöskunni.
Svo kreisti ég úr fötunum mínum
mesta vatnið, fór í utanyfirfötin og
hélt svo áfram að Fomahvammi um
kvöldið og fékk þar bestu viðtökur.
Daginn eftir fór ég að Stað í Hrúta-
firði til Ólafs. Og þegar ég hafði
heilsað honum segir hann: „Mikið
hefur guð farið vel með þig í þessari
ferð, alltaf verið logn og blíða á
hverjum degi.“, Já, það er satt,“ segi
ég. „En þó brá út af því einu sinni og
gerði á mig hríð og var ég þá hætt
kominn, því ég var á ferð á heiði.“
„Sú hríð hefur ekki komið hér,“ seg-
ir hann.
Nú býður hann mér að koma inn
og fékk ég þar hinn besta greiða sem
fyrr og varð ég að segja hvernig mér
gekk ferðin og að afljúka erindinu.
Nú skilaði ég því sem ég keypti, og
líkaði það vel. Þarna hafði ég
skemmtilega og góða nótt sem fyrr.
Ég fór snemma á stað um morgun-
inn, því nú vildi ég ná að Jörva. Ég
komst að Jörva um kvöldið og var
mér tekið þar sem fyrr. En nú svaf ég
ekki hjá Birni, því konan svaf nú hjá
honum. Morguninn eftir fór ég
snemma því nú vildi ég ná að Bala-
skarði en um kvöldið kom ég að
Neðri-Mýrum til Gísla frænda og var
þar tekið vel á móti mér og mér boð-
ið að vera og varð ég að þiggja það
og daginn eftir var ég beðinn að vera
um kyrrt og gat ég ekki neitað því.
Þarna var ég í besta yfirlæti og varð
að segja hvað á dagana hefði drifið
frá því ég kom þar síðast. Svo að
þessum tíma liðnum kvaddi ég fólk-
ið með þakklæti en það þakkaði mér
fyrir komuna og óskaði mér bless-
unar.
Allt er gott sem
endar vel
Nú fór ég að Balaskarði og varð þá
i!!P
fagnaðarfundur og sagði ég frá
ferðalaginu og þótti ég hafa verið
heppinn og furðu fljótur.
Ég var eitthvað um einn dag um
kyrrt hjá bróður mínum og fór svo
norður. Ég kom að Sjávarborg og
skilaði sendingunni frá biskupnum
til maddömu Elinborgar. Þar fékk ég
góðar viðtökur en stóð lítið við. Svo
fór ég út í Grafarós og skilaði bréf-
inu og sendingunni til biskupsdótt-
urinnar.
Svo kom ég í Hofsós. Varð mikill
fögnuður yfir að sjá mig og forvitni
að vita hvernig ferðin hefði gengið.
Var ég látinn fara inn í stofu og sýndi
ég viðurkenninguna frá póstmeist-
aranum, urðu þá kapteinn og skips-
mennirnir glaðir. Sýslumaður var
þarna staddur. Sagði hann að sig
hefði grunað að mér heppnaðist
ferðin og að ég hefði verið fljótur
suður.
Nú afhenti ég sýslumanni bréf frá
syni hans Eiríki og líka skilaði ég
bréfinu til systur Claessens.
Þegar ég var búinn að þiggja góð-
gerðir taldi sýslumaður mér pening-
ana sem eftir stóðu af borguninni
eftir ferðina og gaf ég kvitteringu
fyrir þeim.
Nú var ég búinn að leysa þetta verk
af hendi sem margir voru í efa um
að ég mundi geta. Svo kvaddi ég alla
skipsmennina og voru þeir mjög
glaðir yfir hvað þetta gekk vel, sögðu
að ég væri besti feðamaður og ósk-
uðu mér til lukku í lífinu."
r
Best búnu vélarnar á
hagstaeðasta verðinu.
CLAAS tekur þátt í leiknum og
býður síðsumarsverð á hey- og
rúllubindivélum.
Til afgreiðslu nú þegar.
Fyrsta greiðsla 15. nóv. 1991.
Ia/ l'Cvf V*v j^í/j
9 112 REYKJAVÍK SÍMi 91-670000