Tíminn - 16.11.1991, Síða 16

24
HELGIN
Laugardagur 16. nóvember 1991
■Rí TÍMANS RÁSHHHK
ATLI
MAGNÚSSON:
„Hafið þið séð hann Steinþór?"
Nú eru ekki þeir
b'mar í landi að
allt leiki í lyndi.
Flest þau auðsöfl-
unaráform, sem
treysta áttu rið-
andi þjóðarhag,
hafa brugðist.
Eins og gullið
undir enda regn-
bogans hvarflar
bjargræðið und-
an, er á að fara að
nálgast það. Þegar
loðnuflotinn loks
siglir úr höfn og
menn vænta
gnoðanna drekk-
hlaðinna heim á
hverri stundu,
verður aðeins al-
dauða sjór fyrir. Sömuleiðis er
mannskapur og tól öll tiltæk að
hefja byggingu á álveri þegar
þeirri fregn lýstur niður að tvær
grímur hafi runnið á þá er skyldu
reisa það. Jón iðnaðarráðherra
má kenna það á sjálfum sér þessi
dægrin hvemig Sigurlínu í Mar-
arbúð hefúr verið innanbrjósts
þegar unnusti hennar hljópst
brott á sjálfan brúðkaupsdaginn
og ekki var um annað að gera en
taka ofan auglýsinguna um hið
„stóra halelújabrúðkaup". Hug-
stola gekk Sigurlína frá manni til
manns og spurði: „Hafið þið séð
hann Steinþór?" En allt kom fyrir
ekki.
Allir geta fúndið til með Sigur-
línu, sem af heilu hjarta vildi
„koma nafni á hórdóminn í Mar-
arbúð“, en veittist það ekki vegna
heitrofanna. Aftur á móti er sam-
úðin minni með Jóni iðnaðarráð-
herra, því margur kveðst hafa
varað hann við að treysta um of á
stöðuglyndi hinna útlendu ál-
greifa. En það er svo með ástina
að hún hlýðir engum fortölum og
fær sinn framgang, þótt hún sé
lamin með lurk og hljóti að leiða
til harmrænna örlaga — kannske
í flæðarmálinu neðan við Þjóð-
hagsstofnun?
Náttúrlega biðjum við að ham-
ingjan afstýri öðm eins, og að Jón
herði upp hugann, en erfitt mun
reynast að finna honum huggun.
Rétt eins og átti sér stað í sorgar-
sögu Sigurlínu í Mararbúð, bjóða
sig ffam aðrir kostir, þegar „stóra
ástin“ hefur bmgðisL Kvennalist-
inn situr undirleitur álengdar í
smábandspeysu svonefndrar alís-
lenskrar atvinnuuppbyggingar og
hyggur víst að senn muni koma
að sér að festa búrlyklana við belt-
ið. En Kvennalistakonumar skilja
ekki að í brjósti Sigurlínu bjó
heitt og rómantískt hjarta og hún
gat aldrei orðið ástfangin af Jóa-
Idm á Kvíum og hún kastaði í
hann því „yndislega dömuklæði“,
sem hann vildi gefa henni. Því
mun Jón áffam mæna til hafs í
von um að sjá álverið koma sigl-
andi undir ljómandi seglum.
En dagamir urðu Sigurlínu
langir í vonlítilli bið hennar eftir
Steinþóri, og ekki bætti úr skák
að samvistir
þeirra skötu-
h j ú a n n a
höfðu ekki
orðið ávaxtar-
lausar. í dæmi
Jóns heitir
þessi af-
sprengur auð-
vitað Blöndu-
virkjun, sem
nú er sýnt að
orðið getur
móður sinni
hinn mesti
kross.
Öll sín upp-
vaxtarár fylgd-
ist blessunin
hún Salka
Valka með
þeim þjáningum sem móðir
hennar leið, og skildi að hún leið
þær fyrir ástríður sem henni var
ómögulegt að hafa stjóm á. Með
því að hafa dæmi hennar stöðugt
fyrir augunum, varð það henni
viðvömn. Hún lærði að hafa sjálf
stjóm á eigin örlögum og um
síðir var það hún sem vafði Stein-
þóri um fmgur sér. Hún hafnaði
hinu „þjóðlega" kotahokri Kvía-
Jukka og skaut Bogesen ref fyrir
rass. Hún skildi kall nýrra tíma
og atvinnuhátta og eignaðist hlut
í bát — án nokkurra útgerðar-
styrkja. Nú bíður þjóðin eftir að
einhver Salka komi fram á sjón-
arsviðið, svo halda megi sögunni
áffam og leiða hana til farsælla
lykta.
Síðast sáum við á
myndinni hér í horn-
inu rannsóknastöð-
ina að Keldum.
Þá er spurt um vel
kunnan burstabæ,
sem lengi hefur hýst
eitt af bycjgðasöfn-
um landsins. Hver
er hann?
□ L 50 & □ •O í- rs
£ É "ö 50 a ;
3> ~s> e- rz:
P * ■ z> o> □ a □
3>' P 51 <*> □ a a <
I e — < a a 73 c 2 [r —
<J> 3d 2. a 3 ri P
3>' r ö ■ Ch nT Ö □ □ LÖ 2 -< F —
s a □sa
(A a □ S 3 3
icT* V* SBB </> B O: pc
* -n Ö □ s B *x o F
.2L CJ 73 ÖJ n •»1 —
R * 4r- c-. þl ö tn P" F
2 U o> ÖT zz. P LP
& cT e U) öönjn VO e- a - F
□ H1 'm c- I - H
i: □ z. CL & i
E a v 3> f
- Q 71 ■Z r L
7> * □ S £0 3> r < L J
□ B ap* r* ö 2. — Nn'isfl
KROSSGÁTA