Tíminn - 23.11.1991, Blaðsíða 10

26 Tíminn
Laugardagur 23. nóvember 1991
MINNING
Hrafnhildur Einarsdóttir
Hallkelsstaðahlíð, Hnappadal
Fædd 28. október 1906
Dáin 15. nóvember 1991
Drottinn er minn hirðir, mig mun
ekk
ert bresta.
A grœnum grundum lœtur hann mig
hvílast,
leiðir mig að vötnum, þar sem égmá
nœðis njóta.
(23. Davíðssálmur 1.-2. v.)
Það er sjónarsviptir að ömmu minni,
Hrafnhildi í Hlíð, sem nú hefirr gengið
ævikvöld sitt til enda. Hún var ein þeirra
fjölmörgu staðfostu íslensku alþýðu-
hetja, sem með þrautscigju sinni og
ómældri vinnu lögðu grunninn að þeim
lífsgæðum sem Islendingar búa við í
dag. Hana brast ekkert, þótt hún stæði
ein uppi 38 ára gömul með tólf böm, það
elsta sextan ára og það yngsta þriggja
mánaða, eftir að vægðarlaus krabbinn
hafði lagt bónda hennar að velli. Það
þurfti kjark og staðfestu til að halda
bamahópnum saman við slíkar aðstæð-
ur. Þann kjark og þá staðfestu hafði
amma mín. í stað þess að gefa eftir, þá
varð raunin sú að uppbyggingin á Hlíð
varð hálfu meiri þegar frá leið, en áður
hafði verið.
Það var því mikil samheldni og
mikið öryggi sem einkenndi Hlið, þegar
ég fýrst fór að muna eftir mér í sveitinni
hjá ömmu, lítill strákhnokki á þriðja ári.
Alltaf var amma á sínum stað og virtist
óhagganleg og óumbreytanleg, rétt eins
og fjöllin sem umlykja dalinn og vatnið.
Sumar eftir sumar fékk ég áhyggjulaus
að njóta þessa öryggis og kynnast þeim
dyggðum sem prýða hinar íslensku al-
þýðuhetjur: atorkusemi, heiðarleik, rétt-
lætiskennd, nægjusemi og ómælda gest-
risni.
En nú er amma min horfm á braut
og eftir standa fjöllin, dalurinn og vatn-
ið. Það verður tómlegra í sveitini nú,
þegar amma er ekki lengur á sinum stað.
Það er erfitt að gera sér það í hugarlund,
rétt eins og það er erfitt að imynda sér
dalinn án fjailanna. En eftir sitja ómæld-
ar minningamar um allar þær góðu
stundir sem ég átti við störf og leik í
sveitinni, allt frá því ég fór fyrst að muna
eftir mér. Ég er rikur að eiga góðar minn-
ingar um svo góða ömmu.
Megi amma mín í sveitinni hvíla í
ffiði.
Hallur Magnússon
Þá er hún amma mín blessunin dáin.
Búin að Ijúka sínu langa dagsvcrki. En
eftir sitja ótal minningar um góðar og
ánægjulegar stundir. Það var svo margt
sem hún gerði fyrir mig og mcð mér,
sagði sögur, las og það sem dýrmætast er
hvað hún kenndi mér margt.
Amma var mjög fróð kona og það
var nánast sama hvað ég lítill krakka-
kjáni spurði um, alltaf fékk ég svör og
það gagnleg svör sem gefin voru af
Fæddur ló.júní 1918.
Dáinn 11. nóvember 1991.
Mývatn hcfur áratugum saman scitt
til sín náttúrufTæðinga, scm kynnast vilja
undrum þcss og rcyna að draga lærdóm af
hinni óvcnjulcgu auðgi lífsins scm birtist
hvarvctna í vatninu og á bökkum þcss.
Hið óvcnjulcga eða sérstæða í náttúrunn-
ar riki cr ávallt kærkomin mælistika við
hlið þcss scm hvcrsdagslcgt kann að tclj-
ast. Þcgar Mývatn vaknar úr vctrardval-
anum fara náttúruffæðingar að hugsa sér
til hrcyfings til að fýlgjast mcð hinni öru
atburðarás vorsins, taka púlsinn á liffík-
inu, spá I varp og vciði, - og einfaldlcga
njóta þcss scm fýrir augu bcr. Jafn sjálf-
sagt cr að taka púlsinn á mannlífinu á
vatnsbakkanum, cnda tvinnast þctta
tvcnnt saman, náttúra og mannlíf, mcð
sjaldgæfum hætti á þcssum stað. Kálfa-
strönd cr ávallt fýrsti viðkomustaður, og
þar inni cru jafnan höfðingjar hcim að
sækja. Ekki annað tckið í mál cn að setjast
til borðs og sötra tíu dropa cða svo, sama
hvemig stcndur á verki hjá hcimafólki.
Einar situr við gluggann, tottar slitna píp-
una, rabbar um ástand náttúru og mann-
lífs, ckur sér í sætinu og hlær dátt þegar
áhuga og alltaf hafði hún tíma til að
sinna þeim sem til hennar leituðu. Eng-
inn sagði sögur um álfa, huldufólk og
tröll eins og amma, og alltaf var jafn
gaman að heyra þær aftur og aftur, þó
svo að ég vissi alveg hvemig þær end-
uðu. Enda voru það ófá kvöldin sem ég
sofnaði í hominu hjá ömmu.
Amma var dul og flíkaði ekki til-
finningum sínum, hvort heldur sem var í
sorg eða gleði. Sambandið við bömin
hennar tólf var mjög gott og þá sérstak-
lega samband hennar og elsta sonarins
Einars, sem var henni einstakur.
Síðustu ævimánuðina dvaldi hún á
St. Fransiskusspítalanum í Stykkis-
hólmi. Þar leið henni vel, þó svo að hug-
urinn væri alltaf heima í Hlíð.
Systumar á St. Fransiskusspítalan-
um og allt þeirra starfsfólk sýndu svo
einstaka alúð og hlýju allan þann tíma,
sem hún dvaldi þar, að orð fá ekki lýst
þakklæti til þeirra.
Mig langar að ljúka þessum línum
með bæn, sem við lásum svo oft saman
þegar ég var lítil stelpa í Hlíð.
Vertu yfir og allt um kring
með eilifri blessun þinni.
Sitji Guðs englar saman í hring
sœnginni yfir minni.
Sigrún
Nú er hún amma mín í sveitinni
gengin á vit þeirra sem á undan henni
gengu. Hún amma sem var húsfreyja í
anda Dalalifs. A hennar heimili skyldi
gestum alltaf boðið kaffi og meðlæti,
hvað svo sem var annað um að vera.
Ekki dugði að hafa aðeins eina tegund á
borðum, alltaf fleiri. En hún amma var
ekki einungis húsfreyja, hún var líka ein
af þeim konum sem hefðu gengið
menntaveginn ef hún hefði fæðst 50 ár-
um seinna. Það fann ég þegar ég bytjaði
á mínu námi, sem margir áttu erfitt með
að sjá framtíð í. Þá sagðist hún vera
ánægð með val mitt, því þetta var það
sem hún hefði viljað læra. Þjóðsögur
okkar, siðir og lífsmáti forfeðra okkar
var efni sem hún hafði áhuga á, en tím-
amir voru aðrir í hennar ungdæmi en nú.
Hún lærði í Kvennaskólanum, scm var
meira en flestar stúlkur höfðu tækifæri
til, en lengra varð námið ekki. Hún gerð-
ist farandkennari, sem leiddi hana vestur
í Hnappadal á fund mannsins sem hún
naut allt of stutt. Þau áttu saman tólf
böm sem öll komust til manns, og mynd-
uðu samhcnta fjölskyldu sem gerðu lítið
býli að stórbúi.
í minni minningu situr amma í
stólnum sínum við gluggann og pijónar
framan við sokka og fýlgist með því sem
gerist úti við. Sérstaklega þótti henni
gaman að þegar verið var að eiga við
hross eða sauðfé. I sumar þegar ég heim-
sótti hana á St. Fransiskusspitalann hér í
Stykkishólmi, þá lifnaði alltaf yfir henni
þegar ég sagði henni hvað búskapnum
heima í Hlíð leið.
cinhvcr skondin atvik úr pólitíkinni bcr á
góma. Þctta vcrður núna í minningunni
cinni. En það cr víst gangur lífsins, og líf-
ið var Einari gott. Hann var cinn þcirra
Mývctninga scm hclt tryggð við jörð sína
og það scm hún gaf af sér, lifði á landinu
og viðhélt fomum hcfðum, þótt ckki stæði
á því að taka nútima tækni í sína þjónustu
til að létta störfin. Hann var því hvort
tvcggja í scnn, fulltrúi hins gamla tíma og
þcss nýja, - brúaði kynslóðabilið. Hæ-
vcrska og snyrtimcnnska var honum í
blóð borin. Vciðiskapur var hans yndi,
cnda var hann alinn upp við slíkt á þcssari
cinni mcstu vciðistöð við Mývatn. Einari
gramdist hvc vciðin undanfarin ár hcfur
vcrið lítil á Kálfaströnd. Ekki var það ald-
urinn scm hamlaði, hcldur hcfur vciðinni
hnignað um tvcggja áratuga skcið í Mý-
vatni öllu vcgna átubrcsts. Sárt cr til þcss
að hugsa að Einar skyldi ckki lifa þann
dag að silungur tæki að ganga að Kálfa-
strönd á nýjan lcik.
Við Icyfum okkur fýrir hönd þcirra
náttúmfræðinga og fjölskyldna þcirra,
scm hafa notið vináttu Einars og gcstrisni,
að þakka samfýlgdina. Um lcið vottum
við Friðu, Ellu og Auði á Kálfaströnd
samúð okkar. Arni Einarsson og
Sigrún Jónsdóttir
Það er alltaf erfitt að kveðja, en við
vitum að á móti ömmu taka feðgar sem
nýlega hittust aftur, afi, Hallur Magnús-
son, sem beðið hefur hennar síðan 1945,
og pabbi, Magnús, sem mætti kærum
foður sínum fýrir aðeins einum og hálf-
um mánuði. Saman ganga þau nú um
grænu hagana hinum megin og fýlgjast
með okkur sem drjúpum höfði í sorg
okkar. Einhvem tímann eigum við öll
eftir að hittast og njóta samvistanna sem
við söknum, en þangað til omum við
okkur við ljúfar minningar.
Ég vil þakka systrunum á St. Frans-
iskusspítalanum fýrir sérstaklega alúð-
lega umönnun, sem amma fékk síðustu
mánuðina sem hún lifði. Slíkt verður
aldrei nógsamlega lofað.
Þóra Magnúsdóttir
I minningu mæðginanna, Hrafn-
hildar Einarsdóttur, f. 28.10. 1906 —
d. 14.11.1991, og Magnúsar llallsson-
ar, d. 24.09.1991
Þann 30. janúar 1927 hófu tvenn
hjón að feta saman lífsins göngu og taka
við búsforráðum á heimili bræðranna
Gunnlaugs og Halls að Hallkelsstaðahlíð
í Hnappadal. Til byggða Borgarfjarðar
sóttu þeir sér konur, Hrafnhildi og
Margréti, sem þóttu bera af kynsystrum
sínum, sakir glæsileika, svo ekki hallað-
ist á við bræðuma myndarlegu.
Næstu ár vom mikil athafnaár í
þessum afskekkta fjallasal og nýir ein-
staklingar stigu sin fýrstu spor nánast á
hveiju ári. Þar kom að of þröngt varð
fýrir stórfjölskylduna og Gunnlaugur
Magnússon og Margrét Sigurðardóttir
héldu til Suðurlands i blóma islenskra
sveita, Hmnamannahreppinn, en Hallur
og Hrafhhildur Einarsdóttir eignuðust
Hlið og hjá þeim dvöldu til dauðadags
foreldrar Halls, Sigriður Hallsdóttir og
Magnús Magnússon. Aður en reiðars-
lagið dundi yfir, ffáfall Halls í blóma
lífsins, höfðu þau Hrafnhildur og Hallur
eignast 12 böm og það yngsta var skírt
við kistulagningu foður síns árið 1945.
Nú em þau öll horfin, Gunnlaugur
10 ámm á eftir bróður sínum, en þær
jafhöldrur með skömmu millibili, Hrafn-
hildur þann 14. nóv. s.l. Hún varð þó að
lifa þá hryggð að sjá á eftir syni sínum,
Magnúsi, nú fýrr í haust, en hann lést
snögglega 29. sept. s.l., aðeins 53 ára.
Sá, sem þessar línur festir á blað,
átti sín æsku- og unglingsspor á næsta
bæ við Hlíð, sem er hið daglega nafn
Hallkelsstaðahlíðar. Ein af fýrstu
bemskuminningunum er tengd jólaferð,
þegar ég var dreginn á sleða á isilögðu
Hlíðarvatni í myrkri og kulda og allt í
einu var ég kominn inn í hlýja baðstofu,
þar sem allt var fullt af bömum og ég
man óljóst konu, sem einhver birta
hvíldi yfir. Það var Hrefna á Hlíð.
Á uppvaxtarámnum í dalnum varð
heimilið hjá frændfólki mínu á Hlíð að
igildi félagsheimilis og skóla. Þar var
hlaupið og stokkið, kastað og teflt ef
stundir gáfust, og svo var farið að ræða
stjómmálin og framfaramál lands og
lýðs. Ég naut þess líka að bærinn heima
var eins konar endastöð umsvifa heims-
ins, því það kom ekki akvegur að Hlíð
sem stóð undir nafni fýrr en um miðjan
sjöunda áratuginn.
Litlu fýrr kom síminn og rafmagnið
nokkm síðar. Afi minn í Hraunholtum
hafði eignast jeppa og flutti að nauðsynj-
ar, að ógleymdum póstinum fýrir næstu
bæi. Við eldhúsborðið heima var því
margur kaffisopinn drukkinn.
Við Magnús frændi minn Hallsson
yfirgáfum svo Hnappadalinn og leiðir
lágu saman um stund á Kleppsveginum í
Reykjavík, þar sem hann hafði stofnað
heimili með sinni elskulegu konu Gullu,
en ég hafði gerst kontóristi í höfuðstaðn-
um. Síðan liðu áratugir.
Á einhveijum fegursta degi liðins
sumars kom ég í hlað á Hlíð. Þama var
Hliðarmúlinn með sínum löngu, reglu-
legu stöllum og grænum túnum með
hlíðum. Hlíðarvatnið sem spegill og ei-
lítið dulúðugt. Fjærst í vestri var annar
útvörður Hnappadalsins, Hafursfellið,
og á hina hönd sást Tröllakirkjan, það
magnaða fjalladjásn, bera við himin.
Miklu nær, við bakka Hlíðarvatns,
grúfði hið myrka Sandfell og konungur-
inn sjálfur, vörður í austri, Geirhnjúkur,
líkastur mýkt konubijóstsins, jj>ægðist
yfir grösugar brekkur og borgir. Á hlað-
inu og túninu iðaði líf. Kotbýlið fýrrum,
innst í dalnum, bar þess merki að vera
orðið að stærri býlum þessa lands.
Mitt erindi var að huga að land-
námsbænum, Hnappstöðum, en það
vantaði farkost yfir ár, holt og fuasund.
Þá var kallað í Magnús frænda. Hann var
þá líka mættur í dalinn sinn og vel ak-
andi. Þennan dag var ekki aðeins land-
námsstaðurinn skoðaður, heldur ekinn
allur Hafursstaðahringurinn. Myndavél-
ar mundaðar í allar áttir og margt rætt.
Einhver undarleg tilviljun hafði lagt leið
okkar saman þennan dag. Haft var á orði
að sjaldan hefði Hnappadalurinn skartað
fegurri skrúða og Magnús þóttist sjá
grösin og gróðurinn klæða landið betur
en fýrr. Þessi dagur varð að síðustu
kynnum okkar gömlu grannanna. Nú er
hann fallinn, þessi mikli verkmaður og
verkstjóri, sem sagðist mjög sáttur við
það að vera titlaður húsasmiður í síma-
skránni. Nú bregður ekki lengur fýrir
glettni jafnt sem eitilhörðum skoðunum.
En þennan dag var Hrafnhildur ekki
í bænum sínum. Hún háði sitt strið á
sjúkrahúsinu í Stykkishólmi. Heimasæt-
an úr Borgarfirðinum hafði bundist
þessu umhverfi einstökum tryggðabönd-
um. Tæpast var hægt að hugsa sér
heimakærara fólk en Hlíðarfjölskylduna.
Hin heiða birta, sem bemskuminn-
ingin geymir, hefur alltaf fýlgt Hrefnu á
Hlíð. Áldrei man ég hana leggja hnjóðs-
yrði til nokkurs manns og það var eins
og hún sækti traust sitt til þessa um-
hverfis, sem mörgum mundi finnast ein-
angrað og jafnvel óttablandið.
Hver er réttur okkar til að velja okk-
ur dvalarstað í þessu lífi? Hver er réttur
innsta bæjarins í dalnum, þar sem lengst
af á þessari öld vantaði flest nútíma þæg-
indi?
Þessara spuminga ættum við öll að
spyija, þegar sannur fulltrúi þessarar
aldar skilar af sér dagsverkinu.
Kæm frændsystkini, kæra Gulla.
Innilegar samúðarkveðjur.
Reynir Ingibjartsson
Að lifa og deyja er lífsins gangur.
Nú er hún amma í Hlíð dáin. Okkur
systkinunum langar til að minnast henn-
ar með fáeinum orðum, því hún var góð
kona og erum við þakklát fýrir þær sam-
verustundir er við áttum með henni og
fýrir þá hlýju sem hún sýndi okkur og
munum við alltaf búa að því.
Það var alltaf notalegt að renna í
hlaðið á Hlíð og sjá ömmu, þar sem hún
sat við gluggann er vísaði út á hlað og
fýlgdist með því hver væri að koma.
Þegar við vorum lítil, vomm við dá-
lítið feimin við hana. Yfir henni hvíldi
viss virðuleiki sem við áttuðum okkur
ekki alveg á. Eftir að við fullorðnuðumst
gerðum við okkur grein fýrir því, yfir
hve miklum styrk hún hafði yfir að ráða.
Að missa eiginmann sinn svo ung aðeins
39 ára gömul frá tólf bömum og búi án
þess að láta bugast, ber vott um mikinn
styrk.
Eitt sinn hafði amma orð á því að
frekar vildi hún deyja heldur en að enda
sem ósjálfbjarga gamalmenni á stofnun.
En dvöl hennar síðustu mánuðina á St.
Fransiskuspítala var henni ekki þung-
bær, því þar var hún umvafin blíðu og
virðinu. Viljum við þakka systrunum og
öllu starfsfólki fýrir að hlúa svo vel að
henni.
Nú er hlutverki hennar i lifanda lífi
lokið, en minningin lifir. Megi hún hvíla
í friði.
Ingibjörg Torfhildur, Hallur,
Hrafnhildur, Sigríður Herdís
og Hlugi Guðmar
Einar ísfeldsson
Kvöld-, nætur- og helgidagavarsla apóteka í
Reykjavík 22. tll 28. nóvember er I
Holtsapótekl og Laugavegsapóteki. Það
apótek sem fyrr er nefnt annast eitt vörsl-
una frá kl. 22.00 að kvöldi til kl. 9.00 að
morgni vlrka daga en kl. 22.00 á sunnudög-
um. Upplýsingar um læknis- og lyfjaþjón-
ustu eru gefnar I sfma 18888.
Neyðarvakt Tannlæknafélags fsiands
er starfrækt um helgar og á stórhátlðum. Slm-
svari 681041.
Hafnarfjörður: Hafnarfjarðar apótek og Norð-
urbæjar apótek eru opin á virkum dögum frá
kl. 9.00-18.30 og til skiptis annan hvem laug-
ardag kl. 10.00-13.00 og sunnudag kl. 10.00-
12.00. Upplýsingar I slmsvara nr. 51600.
Akureyri: Akureyrar apótek og Stjömu apótek
eru opin virka daga á opnunartlma búða. Apó-
tekin skiptast á sina vikuna hvort að sinna
kvöld-, nætur- og helgidagavörslu. Á kvöldin er
opiö I því apóteki sem sér um þessa vörslu, til
kl. 19.00. Á helgidögum er opið frá kl. 11.00-
12.00 og 20.00-21.00. Á öðrum tímum er lyfja-
fræðingur á bakvakt. Upplýsingar eru gefnar I
síma 22445.
Apótek Keffavíkur: Opið virka daga frá k.
9.00-19.00. Laugardaga, helgidaga og al-
mennafrídaga kl. 10.00-12.00.
Apótek Vestmannaeyja: Opið virka daga frá
kl. 8.00-18.00. Lokað I hádeginu milli kl. 12.30-
14.00.
Selfoss: Selfoss apótek er opið til kl. 18.30.
Opið er á laugardögum og sunnudögum kl.
10.00-12.00.
Akranes: Apótek bæjarins er opiö virka daga
til kl. 18.30. Opiö er á laugardögum kl. 10.00-
13.00 og sunnudögum kl. 13.00-14.00.
Garðabær: Apótekiö er opið rúmhelga daga
kl. 9.00-18.30, en laugardaga kl. 11.00-14.00.
Alnæmlsvandlnn. Samtök áhugafólks um
alnæmisvandann vilja styðja smitaða og sjúka
og aöstandendur þeirra, sími 28586.
Læknavakt fyrir Reykjavlk, Seltjamames og
Kópavog er I Heilsuvemdarstöð Reykjavíkur
alla virka daga frá kl. 17.00 til 08.00 og á laugar-
dögum og helgidögum allan sólarhringinn.
Á Seltjamamesi er læknavakt á kvöldin kl.
20.00-21.00 og laugard. kl. 10.00-11.00. Lokaðá
sunnudögum. Vitjanabeiðnir, símaráðleggingar
og timapantanir I síma 21230. Borgarspltalinn
vakt frá kl. 08-17 alla virka daga fyrir fólk sem
ekki hefur heimilislækni eða nær ekki til hans
(simi 696600) en slysa- og sjúkravakt (Slysa-
deild) sinnirslösuðum og skyndiveikum allan sól-
arhringinn (slmi 81200). Nánari upplýsingar um
lyflabúðir og læknaþjónustu emgefnar I slm-
svara 18888.
Ónæmisaðgerðirfyrirfulloröna gegn mænusótt
fara fram á Hcilsuvemdarstöð Reykjavíkur á
þriðjudögum kl. 16.00-17.00. Fólk hafi með sér
ónæmissklrteini.
Garðabær: Heilsugæslustöðin Garðaflöt 16-18
er opin 8.00-17.00, simi 656066. Læknavakt er I
slma 51100.
Hafnarfjöröun Heilsugæsla Hafnarfjarðar,
Strandgötu 8-10 er opin virka daga kl. 8.00-
17.00, sími 53722. Læknavakt sími 51100.
Kópavogun Heilsugæslan er opin 8.00-18.00
virka daga. Slmi 40400.
Keflavik: Neyðarþjónusta er allan sólarhringinn
á Heilsugæslustöð Suðumesja. Sími: 14000.
Sálræn vandamál: Sátfræðistööin: Ráðgjöf I
sálfræðilegum efnum. Slmi 687075.
Landspítalinn: Alla daga kl. 15 til 16 og kl. 19
til kl. 20.00. Kvennadeildin: kl. 19.30-20.00.
Sængurkvennadeild: Alla daga vikunnar kl.
15-16. Heimsóknartími fyrir feöur kl. 19.30-
20.30. Barnaspftali Hringslns: Kl. 13-19 alla
daga. Öldrunariæknlngadelld Landspítal-
ans Hátúni 10B: Kl. 14-20 og eftir samkomu-
lagi. - Landakotsspítall: Alla virka kl. 15 til kl.
16 og kl. 18.30 til 19.00. Barnadeild 16-17.
Heimsóknartimi annarra en foreldra kl. 16-17
daglega. - Borgarspítalinn I Fossvogi: Mánu-
daga til föstudaga kl. 18.30 til 19.30 og eftir
samkomulagi. Á laugardögum og sunnudögum
kl. 15-18.
Hafnarbúöir: Alla daga kl. 14 til kl. 17. - Hvíta-
bandlð, hjúkrunardeild: Heimsóknartlmi frjáls
alla daga. Grensásdelld: Mánudaga ti föstu-
daga kl. 16-19.30. - Laugardagaog sunnudaga
kl. 14-19.30. - Heilsuvemdarstöðln: Kl. 14 til
kl. 19. - Fæðingarheimili Reykjavlkur: Alla
daga kl. 15.30 til kl. 16.30. - Kleppsspítall:
Alla daga kl. 15.30 til kl. 16 og kl. 18.30 til kl.
19.30. - Flókadeild: Alla daga kl. 15.30 til kl.
17. Kópavogshælið: Eftir umtali og kl. 15 til kl.
17 á helgidögum. - Vífilsstaðaspltall: Heim-
sóknartimi daglega kl. 15-16 og kl. 19.30-20. -
SL Jósepsspitali Hafnarflrðl: Alla daga kl.
15-16 00 19-19.30.
Sunnuhlfð hjúkrunarheimili I Kópavogi: Heim-
sóknartími kl. 14-20 og eftir samkomulagi.
Sjúkrahús Keflavlkuriæknlshéraðs og
heilsugæslustöðvar: Vaktþjónusta allan sólar-
hringinn. Sími 14000. Keflavík-sjúkrahúslð:
Heimsóknartími virka daga kl. 18.30-19.30.
Um helgar og á hátiöum: Kl. 15.00-16.00 og
19.00-19.30. Akureyri - sjúkrahúsiö: Heim-
sóknartími alla daga kl. 15.30-16.00 og 19.00-
20.00. Á barnadeild og hjúkrunardeild aldraðra
Sel 1: Kl. 14.00-19.00. Slysavarðsstofuslmi frá
kl. 22.00- 8.00, simi 22209. Sjúkrahús Akra-
ness: Heimsóknartimi Sjúkrahúss Akraness er
alla daga kl. 15.30- 16.00 og kl. 19.00-19.30.
Reykjavik: Neyöarsími lögreglunnar er 11166
og 000.
Seltjamames: Lögreglan sími 611166,
slökkviliö og sjúkrabifreið sími 11100.
Kópavogur: Lögreglan slmi 41200, slökkvilið
og sjúkrabifreiö simi 11100.
Hafnarfjörður: Lögreglan sími 51166, slökkvi-
lið og sjúkrabrfreiö simi 51100.
Keflavik: Lögreglan sími 15500, slökkvilið og
sjúkrabíll sími 12222, sjúkrahús 14000, 11401
og 11138.
Vestmanneyjan Lögreglan, slmi 11666,
slökkviliö simi 12222 og sjúkrahúsið sími
11955.
Akureyri: Lögreglan simar 23222, 23223 og
23224, slökkviliö og sjúkrabifreið sími 22222.
Isafjöröur Lögreglan sími 4222, slökkviliö simi
3300, brunasími og sjúkrabifreið simi 3333.