Tíminn - 24.02.1993, Blaðsíða 8

8 Tíminn
Miðvikudagur 24. febrúar 1993
Jóhanna Benediktsdóttir
Eyri í Mjóafirði
Fædd 22. ágúst 1892
Dáin 16. febrúar 1993
í dag er jarðsungin frá Mjóafjarðar-
kirkju Jóhanna Benediktsdóttir frá
Borgareyri, húsfreyja á Eyri á sömu
lóð.
Hundrað ára afmælis Jóhönnu var
minnst hér í blaðinu 23. október s.l.
Hér verða aðeins rifjuð upp örfá at-
riði. — Foreldrar hennar voru hjón-
in Benedikt Sveinsson útvegsbóndi
á Borgareyri og María Hjálmarsdótt-
it
r
Maöurinn minn, faðir okkar, sonur og bróðir
Jón Agnar Eggertsson
formaður Verkalýösfélags Borgamess
verður jarðsunginn frá Borgameskirkju fimmtudag-
inn 25. febrúar kl. 14.00.
Þeim, sem vildu minnast hans, er bent á krabba-
meinsfélögin.
Sætaferð veröur frá húsi Alþýðusambands Islands
við Grensásveg.
Ragnheiöur Jóhannsdóttir
Eggert Sólberg Jónsson Magnús Elvar Jónsson
Aðalheiður Lllja Jónsdóttir
Krístin Eggertsdóttir Guðmundur Eggertsson
Jóna Eggertsdóttir Guörún Eggertsdóttir
it
Elskuleg eiginkona mín, móðir, tengdamóöir, amma og langamma
Þorbjörg Björnsdóttir
Bollakoti, Fljótshlíö
slðast til heimilis að Dvalarheimilinu Kirkjuhvoli, Hvolsvelli
verður jarösungin frá Hlíöarendakirkju, Fljótshliö, laugardaginn 27. febrn-
ar kl. 14.00.
V.
r
RagnarJónsson
Vilmunda Guöbjartsdóttir
Ólafur Þorri Gunnarsson
Ragnar Björn Egllsson
og barnabarnabörn
Árni Ólafsson
Sigrún Þórarinsdóttir
it
Þökkum auðsýnda samúö og vinarhug við andlát og útför elskulegrar
móöur okkar, tengdamóöur og ömmu
Vilborgar Árnadóttur
frá Bergsstööum
Alúöarþakkir flytjum við starfsfólki Sjúkrahússins á Hvammstanga.
Páll V. Danlelsson
Ingibjörg Daníelsdóttlr
Ólöf H. Pétursdóttir
Danlel B. Pétursson
Vilborg Pétursdóttir
Guörún Jónsdóttir
Pálmi Jónsson
Sigríöur Eövaldsdóttir
Guðni Stelngrímsson
Pétur B. Ólafsson
Svava Guöjónsdóttir
ir frá Brekku. Jóhanna var næst
yngst þrettán systkina, sem öll kom-
ust til þroska. Hún átti heima á
Mjóafirði alla ævi, að undanskildu
einu ári er hún dvaldi norður í Eyja-
firði við störf og nám. Þar kynntist
hún eiginmanni sínum, Jóhanni
Stefánssyni frá Brattavöllum. Þau
gengu í hjónaband 1915. Byggðu sér
hús á Eyri 1920 og sóttu bjargræði
til lands og sjávar að hætti sveitung-
anna. Jóhann lést 16. maí 1973.
Einkasonur þeirra, Davíð, var fædd-
ur 20. október 1920, dáinn 3. mars
1936. Einkadóttirin Ólöf fæddist 2.
febrúar 1928 og býr á Eyri ásamt
manni sínum, Agli Stefánssyni.
Jóhanna Benediktsdóttir var
heilsuhraust alla ævi og Iiðu svo
hundrað árin að hún leitaði aldrei á
læknisfund svo vitað sé. Nokkrum
mánuðum eftir aldarafmælið, við
vetrarsólhvörfín, varð hún fyrir lítils
háttar óhappi og var flutt á sjúkra-
hús í Neskaupstað. Meiðsl hennar
greru, en hún dvaldi á sjúkrahúsinu
enn um sinn. Að kvöldi 15. febrúar
lagðist hún til svefns á venjulegum
tíma, hafði raunar kennt lasleika
síðustu daga. Og þá var langt og far-
sælt æviskeið á enda runnið. —
Kallið kom næsta dag.
Við fráfall Jóhönnu Benediktsdótt-
ur kveðja Mjófirðingar mæta konu,
sem átt hefur samleið með þeim svo
lengi sem þeir hafa dvalið í byggðar-
laginu. Hún var heimakær í hæsta
máta, en á heimili þeirra Jóhanns
mættum við öll hlýju og glaðværð
sem gott er að minnast þegar leiðir
skilja. — Við Margrét sendum Ólöfú
og öðrum afkomendum og ástvin-
um Jóhönnu á Eyri alúðar kveðjur
og biðjum þeim góðs.
VUhjálmur á Brekku
ELSKHUGINN
The Lover **
Handrít: Jean-Jacques Annaud og Ger-
ard Brach. Byggð á samnefndri bók
Margueríte Duras.
Leikstjóri: Jean-Jacques Annaud.
Aðalhíutverk: Jane March, Tony Leung
og Frédérique Meininger.
Háskólabió.
Bönnuð innan 16 ára.
Það er orðið æ algengara í kvik-
myndum að í þeim séu kynlífsatriði
sem ganga það langt að harla lítið er
eftir handa ímyndunarafli áhorfand-
ans. Skemmst er að minnast Ógnar-
eðlis sem gerði Sharon Stone fræga.
Elskhuginn er sú mynd sem gengið
hefur hvað lengst í þessum efnum
og er því að sjálfsögðu umdeild en í
henni eru mjög djörf atriði. Hefur
því verið haldið fram að aðalleikar-
arnir, Tony Leung og Jane March,
hafi í alvöru gert hitt fyrir framan
myndavélamar. Slíkt hefur heyrst
áður um atriði úr öðrum myndum
og sumir segja þetta vera gert í aug-
lýsingaskyni. Satt eða ekki satt, það
bjargar ekki þessari miðlungsmynd
en söguþráðurinn í henni er veik-
burða og lítt áhugaverður.
Jane March leikur stúlku á sex-
tánda ári sem gengur í skóla í Sæg-
on, en myndin gerist á fyrri hluta
aldarinnar í Víetnam þegar landið
var enn frönsk nýlenda. Hún hittir
Leung um borð í ferju en hann er
þrítugur Kínverji og erfingi auðæfa
föður síns. Hann heillast óstjórnlega
af henni en án þess að vera ástfang-
inn af honum gerir hún hann að
elskhuga sínum og notar hann til að
kynnast holdsins lystisemdum Þau
hittast á hverjum degi í íbúð sem og
njótast þar. Það kemst fljótlega upp
um sambandið sem þykir hneyksl-
anlegt vegna ólíks kynþáttar þeirra.
Á heimili March ríkir vandræða-
ástand vegna ópíumneyslu bróður
hennar og ekkjan móðir hennar býr
við bágan fjárhag. Þau eru óánægð
með samband hennar við Leung, en
hann er þó mjög höfðinglegur við
þau. Sambandið virðist dauðadæmt
frá upphafi til enda en Leung er allt-
af jafn ástfanginn.
Handrit Elskhugans er byggt á bók
Marguerite Duras en rithöfundur-
inn samdi hana út frá eigin reynslu.
í myndinni er þulur, sem Jeanne
Moreau ljáir rödd sína, og greinilegt
er að það á að vera Duras að segja frá
eigin reynslu. Þetta er þroskasaga
stúlku sem fer ótroðnar slóðir og
lendir í vandræðum vegna ákvarð-
ana, sem hún þó tekur sjálf, meðvit-
uð um afleiðingamar. Höfúðverkur
myndarinnar er að hún er stundum
langdregin og sagan ekki nógu
áhugaverð. Of mikið er einblínt á
kynlífið sem hefur í raun fjarska lít-
ið með framvindu sögunnar að gera.
Myndin er mjög vel tekin og tónlist
Gabriel Yared er góð að venju.
Það verður að viðurkennast að að-
alleikararnir eiga hrós skilið fyrir
hugrekki, en sumar senur í þessari
mynd eru vægast sagt krefjandi.
Tony Leung kemur sinni persónu
vel til skila og Jane March er einnig
góð, en þetta er fyrsta myndin sem
hún leikur í. Frédérique Meininger
skyggir hins vegar á alla leikarana í
góðri túlkun á móður March.
Elskhuginn er frekar ómerkileg
ástarsaga með mjög djörfum kyn-
lífsatriðum sem hneyksla e.t.v. ein-
hverja. Leikararnir standa sig ágæt-
lega og kvikmyndatakan er unnin af
listfengi í þessari miðlungsmynd
sem vakið hefur frekar óverðskuldað
umtal.
Öm Markússon
Magnþrunginn
konsert
og barnaböm
Þökkum innilega öllum þeim sem sýndu okkur samúö og vinarhug viö and-
lát og útför eiginkonu minnar, móöur okkar, tengdamóöur og ömmu
Sigríðar Guðmundsdóttur
Hlfö 1, Isafiröi
Samúel Jóhann Elíasson
Guöjón Andersen Sigrún Þórey Ágústsdóttir
Ragnheiöur Samúelsdóttlr Sigmundur Freyr Garöarsson
Sigurvin Samúelsson Gunnhildur Gunnarsdóttir
Magnús Samúelsson
og barnabörn
________________________________________________________/
Sinfóníuhljómsveit íslands „málaði
Háskólabíó rautt“ á rauðum tónleik-
um sínum 18. febrúar, ekki síst fyrir
tilstilli einleikarans Rivku Golani og
stjórnandans Edwards Serov. Á efn-
isskrá voru þrjú verk: Saltan kon-
ungur eftir Rimskíj-Korsakov,
Konsert fyrir lágfiðlu eftir Alfred
Schnittke, og Skoska sinfónía
Mendelssohns. Stjórnandinn Serov
er Rússi og hefur víða gert garðinn
frægan þar eystra, enda stjórnaði
hann með virðulegu fasi og miklu
öryggi, kunnáttu og valdi. Því var
líkast sem hann hefði alla þræði í
höndum sér, og hljómsveitin fylgdi
hverri bendingu til hins ýtrasta. Þó
ólmaðist hann ekki, heldur voru all-
ar hreyfingar hans hnitmiðaðar og
fremur smáar, því betur vinnur vit
en strit.
Svítan „Saltan konungur" er byggð
á óperunni Tsar Zaltan, sem frum-
flutt var í Moskvu árið 1900. Þetta er
glæsileg tónlist og var fagurlega
spiluð af hljómsveitinni. Sérstakt lof
hlaut hinn íðilsnjalli fyrsti trompet
Ásgeir Steingrímsson fyrir geislandi
hornablástur, m.a. í upphafi hvers
hinna þriggja þátta.
Alfred Schnittke (f. 1934) er rúss-
neskt merkistónskáld, sem innvígð-
ir Vesturlandabúar hafa vitað af síð-
TÓNLIST
V__________I_____________/
an um 1970. Lágfiðlukonsertinn
samdi hann árið 1985, og tíu dögum
eftir að hann lauk verkinu fékk hann
hjartaslag, en hjarði þó. Honum
þykir verkið þó bera með sér hugboð
um það sem í vændum var: „Fyrsti
þátturinn (Largo) er dapurleg og
kvíðafull hugleiðing þar sem megin-
efni verksins er kynnt; í öðrum
þættinum (Allegro molto) má segja
að tónlistin túlki baráttuvilja og lífs-
löngun, en lokaþátturinn (Largo) er
yfirsýn dauðvona manns yfir farinn
veg,“ er haft eftir tónskáldinu í
skránni.
í stuttu máli var konsertinn, í
flutningi Sinfóníuhljómsveitarinnar
og hinnar óumræðilegu Rivku Gol-
ani lágfiðluleikara, ógurlega áhrifa-
mikill, svo hárin risu á höfði áheyr-
enda. Rivka, sem er frá ísrael en býr
nú í Kanada, spilaði eins og hún
væri haldin illum anda (sama var
sagt um Paganini á sinni tíð) og var
líkust seiðskratta í töktum sínum,
svo sem vel hæfði tónlistinni sem öll
er á heldur dökkum nótum. Hin
bjartróma fiðlusveit var öll send útaf
í þessu stykki.
Síðust á efnisskrá var 3. sinfónía
Mendelssohns, sem hann kallaði
sjálfur hina skosku, því hún var
samin undir áhrifum af ferðalagi
tónskáldsins á slóðir sekkjapípunn-
ar. Sumir fagurkerar telja þessa sin-
fóníu vera hina fegurstu í heimi, og
víst er að hún er falleg og róman-
tísk, og ágætavel var hún flutt á
fimmtudaginn.
Þessir tónleikar verða að teljast til
hápunkta hjá Sinfóníuhljómsveit
vorri, sem í seinni tíð nálgast það að
minna á Himalaya-fjallgarðinn, þar
sem hver tindurinn er öðrum hærri,
þótt einn sé að sönnu hæstur.
Sig.SL