Tíminn - 04.06.1994, Blaðsíða 8

8
Wmvm
Laugardagur 4. júní 1994
Morðiö á
skólastúlkunni
Kauptúniö Fowlerville í
Michiganfylki er dæmi-
geröur bandarískur smá-
bær. Fram til 16. mars 1992
gekk lífið þar sinn vanagang,
hinir 2648 íbúar hlökkuöu til
vorkomunnar og tóku lífinu
meö stóískri ró. Þetta var sá tími
ársins þegar frostiö er að fara úr
jöröu, strætin eru rök og síðasti
snjórinn á undanhaldi eftir vet-
urinn.
Þá hringdi neyðarsími lögregl-
unnar, 911, í Brighton sem er í
hinum enda sýslunnar. Eftir
þaö var ljóst aö dagurinn myndi
verða örlagaríkur fyrir íbúa
Fowlerville og veita þeim aöra
og myrkari lífssýn en áöur.
Kalliö barst kl. 11.41 um morg-
uninn. Sá sem hringdi var eig-
andi eina fjölbýlishússins í
Fowlerville. Hann notaði það til
útleigu og einn af leigjendum
hans, Tina West, hafði fundist
látin í rúminu sínu.
Lögreglufulltrúi staðarins fór
þegar á vettvang og sjúkrabíll
var sendur á staöinn. Umrædd
íbúð var á annarri hæö. Dymar
stóðu opnar fyrir fulltrúanum
og hann þurfti aöeins að líta
einu sinni á konuna í rúminu til
aö úrskuröa aö henni yröi ekki
bjargað.
26 hnífstungur
Haft var samband við nærliggj-
andi mannafla lögreglunnar í
sýslunni og skömmu seinna
unnu fimm rannsóknarlög-
reglumenn aö drápinu á Tinu
West, undir stjórn Allans Perry.
Þaö var ljóst að hin 16 ára
gamla Tina haföi oröið fyrir
kynferöislegri árás og síöan
haföi hún látist af völdum
stungusára. Neðri hluti líkama
hennar var klæðalaus, en við
hliöina á líkinu lá skólapeysan
hennar, þakin storknuöu blóöi.
Hún haföi veriö stungin 26
sinnum og auk þess skorin á
háls. Sárin náöu frá andliti
hennar og niöur undir nára. Við
fyrstu sýn töldu lögreglumenn-
imir að nokkrar klukkustundir
væm liðnar frá dauöa Tinu.
Sem fyrr segir var hin bam-
unga Tina aðeins 16 ára gömul
skólastúlka, sem aö öllu jöfnu
hefði ekki átt aö hafa meiri
áhyggjur áf lífinu en hverju hún
ætti að klæöast. Hún var fram-
úrskarandi nemandi, dúx í sín-
um bekk og meölimur í skóla-
kómum.
Það vom engin merki um aö
Tina hefði streist á móti árásar-
manninum og þá varö ekki
heldur séö aö hann hefði brotist
inn í íbúðina. Burtséö frá hinu
hörmulega leikna líki var reiöa á
öllum hlutum innan íbúöarinn-
ar, engu virtist hafa verib stoliö
og fyrstu fréttir bentu til þess að
enginn hefði oröib var viö há-
vaða um nóttina. Þó fundust
merki um að árásarmaðurinn
hefði losað um læsingu á bak-
glugga íbúöarinnar. Glugginn
stób það hátt aö líklegt taldist
aö hann heföi komið inn um
dyrnar, en flúið út um gluggann
aö verknaöinum loknum.
Mikilvæg gögn
Þegar lögreglan rannsakaöi
garðinn kringum húsib, fannst
/ock C arvey.
býlishússins um kl. 10.30 kvöld-
iö áöur. Maburinn var henni þó
ekki meö öllu ókunnugur, því
hún gat nafngreint hann. Hann
hét Jack Garvey og konan sagði
aö hann væri iönaðarmaður og
heföi fyrir skömmu unnið aö
lagfæringum í húsinu.
Þagar fréttin spurðist um
moröiö á Tinu, var sem hiö litla
bæjarfélag félli í trans. Missir
samfélagsins var mikill, Tina var
treguö í skólanum og af ættingj-
um, enda hafði hún veriö glaö-
vær og vinsæl meðal íbúa Fowl-
erville. Tina hafði átt kærasta,
sem virtist harmi lostinn og gat
gefið fullkomna fjarvistarsönn-
un um morönóttina. Hann
hafði verið í föðurhúsum nótt-
ina sem morðið átti sér stað og
Allen Perry.
mikilvæg vísbending. Snjórinn
var ekki alveg farinn eftir stutt
él um nóttina og glöggur rann-
sóknarmaöur kom auga á eitt-
hvaö rautt undir runna. Þegar
hann tók hlutinn upp meö
vasaklútnum sínum, kom í ljós
lítill, alblóöugur hnífur. Á meb-
an voru teppi og húsmunir
rannsakaðir vandlega í von um
aö finna trefjar eða þræði sem
tengst gætu morðingjanum. Þá
voru tekin fingraför á öllum
mögulegum húsflötum, 120
munir voru sendir til rannsókn-
ar og ljósmyndir teknar af vett-
vangi. Þetta var í fyrsta skipti
sem eitthvaö þessu líkt geröist í
Fowlerville og lögreglan var
strax ákvebin í að koma I veg
fyrir að þetta gerðist aftur, meö
því aö uppræta moröingjann
hib fyrsta.
Vitnin tala
Þegar rætt var við nágranna,
staöhæfði kona á hæöinni fyrir
neban Tinu ab hún hefði heyrt
öskur klukkan 10 kvöldið áður
og skarkala í framhaldi af því.
Hún haföi hugleitt að hringja á
lögregluna, en ímyndaði sér aö
um hjónaerjur gæti veriö að
ræða og þegar ekkert heyröist
frekar, aðhafðist hún ekkert.
Annaö vitni, karlmaður, sagöist
hafa séö mann fara inn í íbúö
Tinu rétt áöur en konan hafði
heyrt ópiö. Hann gat þó ekki
gefið lýsingu á honum. Þriðja
vitnib kom meö mikilvægustu
upplýsingamar. Þaö var kona
sem hafði séö til feröa ókunn-
ugs manns íþvottaherbergi fjöl^
„Hvab verbur um
mig?" spurbi hinn
grunabi lögregluna
og hafbi augljósar
áhyggjur afþví
hvernig mál hans
yrbi tekib fyrir hjá
fjölmiblum og innan
fangelsisveggjanna.
Hann sýndi hins veg-
ar enga ibrun vegna
þess sem hann hafbi
gert Tinu West, 16
ára fyrirmyndarnem-
anda, sem hann
rébst á og stakk 26
sinnum meb hnífi.
SAKAMAL
ekki þótti ástæöa til að rannsaka
mál hans frekar.
Fram til þessa hafði lögreglan
aðeins eina óljósa vísbendingu
aö byggja á, nafn Jacks Garvey.
Þegar Perry heimsótti hann um
kvöldið, kom í ljós aö hann bjó
í sömu götu og Tina. Fyrsta til-
finning lögregluforingjans af
Jack var sú aö hann heföi eitt-
hvaö að fela. „Hugboðiö er al-
gjörlega órökstutt, en mér
finnst eins. og hann þykist .ró^
Morbinginn notabi efri gluggann til ab sleppa ósébur út úr herberginu.
legur og svalur, en hafi eitthvað
illt á samviskunni," sagði Perry
við undirmann sinn eftir aö
hafa heimsótt Jack.
Jack Garvey var 26 ára gamall
og hafði tengst ýmsum smá-
glæpum, aöallega þjófnaöi.
Hann svaraöi spurningum
greiölega, gaf upp nöfn nokk-
urra vina sinna og tilgreindi aö
þeir gætu staðfest aö hann hefði
verið með þeim kvöldið ábur.
Jack Garvey var rafvirki að
mennt, fráskilinn og ekki
ómyndarlegur, en „eitthvað
ógeöfellt við hann", eins og
Perry orðaði það.
Eftir spjalliö við Jack hélt Perry
heim til sín og lagöist til svefns.
Hann fór í sífellu yfir atburði
dagsins og varð ekki svefnsamt.
Daginn eftir var haft samband
viö kunningja Jacks og þeir
staöfestu aö hafa veriö meö
honum, en ekki á þeim tímum
sem hann nefndi. Þaö þótti nóg
til að kalla Jack til yfirheyrslu
þar sem honum var lesinn rétt-
ur hans. Jack hafnaði rétti sín-
um til aö þegja og sagði orörétt:
„Aðeins fólk, sem hefur eitt-
hvað aö fela, þarf á þessu
ákvæöi að halda."
Herbragb fulltrúans
Saga Jacks var sú ab hann hefði
ekki veriö meö úr og þess vegna
gæti staðist aö hann heföi ekki
veriö með vinum sínum á þeim
tíma sem hann hefði skýrt frá.
Hann hafði fengið sér aöeins í
glas, en fariö heim um kl. 11.45.
Aðspurbur viburkenndi Jack aö
hafa þekkt Tinu, þó ekki mjög
vel og. sagðist ekki einu sinni
vera viss um hvar hún ynni.
Perry hlustaöi um stund og tók
síðan áhættu meö baneitrabri
spurningu: „Hvemig viltu þá
skýra þaö aö viö munum sýna
fram á aö sæði þitt hafi fundist í
leggöngum fómarlambsins?"
Þegar hér var komið sögu
höfðu engin gögn borist frá
rannsóknarstofunni sem sögöu
til um hvort sæöi hefði yfirleitt
fundist, hvað þá úr hverjum. Þá
tekur DNA- próf nokkum tíma
og Perry skaut því algjörlega út í
bláinn meö spurningu sinni, en
hún hitti í mark. Jack hikaði að-
eins, en sagbi síðan: „Hvaö
myndi gerast, ef ég segði aö ég
hefbi heimsótt hana, farið aftur,
komib aftur til hennar og fund-
iö líkið. Síöan heföi ég oröið svo
hræddur að ég heföi foröaö mér
á brott án þess að láta lögregl-
una vita."
Perry sagöi að ef hann gæti
rökstutt sögu sína, hefði hann
ekkert aö óttast og Jack hélt
áfram. Hann viöurkenndi nú að
hafa heimsótt Tinu og átt viö
hana samfarir. Síöan hefði hann
yfirgefiö hana, en gleymt
hönskunum sínum og snúiö
aftur u.þ.b. 15 mínútum síöar.
Þá hafði hann fundiö Tinu látna
og hugsað um það eitt aö forba
sér. Enda sagöist hann vita aö
hann hlyti aö hafa skiliö eftir
fingraför í herberginu og því
hefði hann verið hræddur um
aö lögreglan myndi hafa hann
grunaðan, ef hann tilkynnti
moröið.
Vissulega hafði lögreglan hann
grunaðan og sá gmnur minnk-
aöi ekki við þessa breyttu frá-
sögn.
Þegar hér var komið sögu haföi
yfirheyrslan tekið á fimmtu
klukkustund, og gert var hlé á
meðan menn fengu sér kaffi-
bolla.
Perry hóf næst yfirheyrslumar
á að skora á Jack aö segja sann-
leikann. Hann geröi honum
ljóst aö margbreyttur vitnis-
buröur hans myndi ásamt
óyggjandi sönnunargögnum
þyngja refsingu hans og það
yTði honum fátt til bjargar frá
daubarefsingunni, nema hann
segði sannleikann. Viö þetta
breyttist Jack, en hann var enn
ekki reiöubúinn að gefa sig.
Hann reyndi fyrst aö segja þeim
að Tina heföi viljað fara í af-
brigöilegan ástarleik, þar sem
hnífnum væri otaö aö henni í
hita leiksins, en síðan hefði eitt-
hvað fariö úr böndunum og
fjölmargar hnífstungur fylgt í
kjölfarið. Perry sagði honum að
fara aö sofa.
Játning og dómur
Daginn eftir var Jack búinn að
hafa samráö við lögfræðing
sinn og viðurkenndi nú fulla
sekt sína. Ásetningur hans haföi
verið aö nauöga Tinu og þaö
hafði hann gert. Á meðan hún
baröist á móti haföi hann lagt
hnífinn frá sér, en Tina reyndi
aö seilast eftir honum og þá
stakk hann hana hvað eftir ann-
aö uns hún hætti að hreyfa sig.
Því næst heyrði hann í bíl, sem
kom upp aö húsinu, og fór niö-
ur í þvottahús til aö fela sig. Síö-
an fór Jack aftur upp í íbúðina,
reyndi aö afmá sönnunargögn
og stökk síðan út um gluggann.
„Hvað veröur nú um mig?"
spuröi Jack og horfði vonaraug-
um til lögreglufulltrúans. Perry
hristi höfuðið og gat ekki duliö
fyrirlitningu sína á moröingjan-
um, sem lagt hafði líf fjölda
fólks í rúst.
18. september 1993 hlaut Jack
Garvey fullnaðardóm fyrir
verknaöinn, lífstíöarfangelsi án
möguleika á náðun. Greind
hans var metin í tæpu meöal-
lagi, ekkert benti til geðveiki og
reyndar varö fátt honum til
framdráttar annaö en játningin.
Það var kaldhæðni örlaganna aö
rannsóknarstofu lögreglunnar
tókst ekki að færa óyggjandi
sönnur fyrir því aö Jack heföi
haft samræbi við Tinu, kvöldiö
sem hún lést. Menn spyrja sig
því enn, hvert framhaldið heföi
oröið ef Perry lögreglufulltrúi
heföi ekki beitt óhefðbundnum
meöulum viö yfirheyrsluna.