Tíminn - 11.08.1995, Blaðsíða 7

Föstudagur 11. ágúst 1995
7
Á þessari mynd má sjá Dodge Carry All bifreiö, ágerb 1942, sem Ingólfur
gerbi upp. Hún var á sýningu á Egilsstöbum og þar var þessi mynd tekin.
Ljósm: Sverrir Meyvantsson.
Nú í vikunni halda hjónin
Ingólfur Kristjánsson og
Kristbjörg Jónsdóttir á bæn-
um Ystafelli í Köldukinn
upp á gullbrúökaup sitt.
Slíkt væri tæpast í frásögur
færandi, nema hvab félags-
menn í Fornbílaklúbbi Is-
Iands hafa í tilefni þess bob-
iö þeim hjónum suöur til
Reykjavíkur á árshátíö
kúbbsins í nóvember. Ingólf-
ur er annálaöur áhugamaöur
um bíla og hefur í gegnum
tíöina gert marga upp.
Löngum hefur athygli veg-
farenda vakiö hve margir
gamlir bílar, sumir hrörlegir
að sjá, eru heima við bæjarhús
á Ysta-Felli í Kinn, en sá staður
er þó þekktastur fyrir að þar
var fyrsta formlega kaupfélag
landsins stofnað árið 1881.
„Já, þeir eru töluvert meiri en
hundrað þessir bílar hér
heima við bæ. Þeir eru frekar
nær 200. Ég þori nú varla að
segja til um hvernig bílar fóru
að safnast svona að mér,
sennilega hafa flestir verið
Ford árgerb 1929 er einn þeirra bíla sem Ingólfur hefur gert upp og ber
vibgerbin Ingólfi vitni um vöndub vinnubrögb.
Ingólfur Kristjánsson og Krístbjörg jónsdóttir eiginkona hans til vinstri. Sverrir Ingólfsson sonur þeirra og Gubrún
Gunnarsdóttir kona hans, ásamt barni, eru til vinstri á myndinni.
að að flikka upp á vörubíl af
Ford-gerð árgerð 1938.
Eitt merkasta farartækið sem
Ingólfur hefur farið höndum
um er bandarískur skiðdreki,
árgerð 1944, sem nú hefur
reyndar verið komið fyrir á
Stríðsminjasafninu á Reyðar-
firði. Uppphaflega var drekinn
í eigu Leópolds á Hrauni í
Borgarfirði og var fluttur inn
hingað til lands um 1950. Til
stóð að nota drekann og ann-
an til sem fluttur var inn um
svipað leyti sem snjóbíl. Það
gekk aldrei upp og komst
skriðdrekinn í eigu nokkurra
Skagfirðinga og síðar Ingólfs,
sem nú hefur lánað hann í hið
merka safn á Reyðarfirði. ■
Bobsferb í bæinn í
tilefni gullbrúbkaups
ólfur í samtali við Tímann.
Ingólfur segist hafa verið að
taka einn bíl fyrir í einu og
gera hann upp. Nýlega sé lok-
ið að gera upp Ford vörubíl ár-
gerð 1929 og hafi sú viðgerð
tekið þrjú ár. Hinsvegar segir
Ingólfur að bót í máli sé að nú
sé hann hættur störfum utan
heimilis og geti einbeitt sér að
þessu mikla áhugamáli sínu.
Nú sé hann til dæmis að gera
upp Land- Rower bíl árgerð
1951 og von bráðar verði byrj-
Ingólfur Kristjánsson á Ystafelli í Köldukinn er landsþekktur bíladellukarl:
sóttir til að nota úr þeim vaxa-
hluti. Maður hefur verið að
plokka úr þeim varahluti - en
það stendur auðvitað til að
gera þessa bíla upp," sagði Ing-
Bílqfjöldinn vib Ystafell hefur löngum vakib athygli vegfarenda í Kinn. Bílarnir eru um 200 talsins.
Friðrik eða Þráinn?
Frumsýningin á Einkalífi eftir
Þráin Bertelsson, þann ágæta
kvikmyndamann, olli mér tals-
veröum vonbrigöum. Ég átti von
á allt annars konar bíómynd frá
hendi Þráins, - kannski einhverju
í líkingu viö Magnús, Dalalíf og
aörar lífs-myndir, sem hafa fengiö
menn til aö hlægja sig máttlausa.
Satt aö segja viröist meöframleiö-
andi myndarinnar Einkalíf, Friörik
Þór Friöriksson, hafa haft talsvert
aö segja um framvinduna í þessari
mynd. Segja má að fingraför Friö-
riks Þórs sjáist út um allt, en þeim
mun minna af hinum káta og
spaugsama Þráni Bertelssyni. Sé
þetta röng tilgáta, þá er Bleik
brugðiö, og Þráinn búinn með
kímnina. Myndin var nefnilega af-
ar sjaldan skemmtileg. Þó voru
nokkur atriði bráðsmellin, til dæm-
is kaffidrykkja aðstoðarlögreglu-
varðstjóra og nýorðinnar ekkju,
með eiginmanninn hangandi í
snöru í stofunni.
Einkalíf fjallar um skólakrakka
með kvikmyndadellu. Þau hyggjast
gera vídeómynd um einkalíf fjöl-
skyldu. Sagan eða þráðurinn í
myndinni er fátæklegur. Myndin
byggist á tugum snarpra skota vítt
og breitt og notaðar alls kyns að-
ferðir, meöal annars skjálfhentar
vídeótökur og 8 millimetra filmur
sem blásnar eru út á breiðtjaldinu.
Þetta mun í fyrsta sinn sem svona
tækni birtist á hvíta tjaldinu, og
trúlega hinsta sinni. Klippingar eru
afar snöggar, svo snöggar að auga
verður vart fest á myndinni.
En Einkalíf er ekki alslæm mynd
þótt skemmtanagildið sé ekki upp á
marga fiska. Fram koma í mynd-
inni nokkrir ágætir leikarar, lærðir
leikarar og aðrir nýgræðingar. Það
má gefa leikarahópnum öllum
ágætiseinkunn, og kannski kom
hin fagra Dóra Taekfusa mest á
óvart með ágætri framsögn og eðli-
legum leiktilburðum. Tæknilega er
myndin tiltölulega hnökralaus og
vel gerð. En „stælarnir" í kvik-
myndatöku og skorturinn á sögu-
þræöi skemma annars ágæta hug-
mynd að íslenskri bíómynd. Að
ekki sé talað um fjarveru húmors-
Ragnheibur Arnardottir og Þorhallur Sigurbsson ásamt hinum hengda.
ins hans Þráins. myndahúsagestir. Og svo gæti
Eflaust munu þó margir fara og myndin gengið vei á erlendri
sjá þessa mynd, ekki síst yngri kvik- grund. Það kemur í ljós. ■