Tíminn - 28.04.1993, Blaðsíða 8

8 Tíminn
Miövikudagur 28. apríl 1993
Kj artan Vilbergsson
útgerðarmaður
Fæddur 6. mars 1921
Dáinn 20. aprfl 1993
Það liðna, það sem var og vartn,
er vorum tíma yfir;
því aldur deyðir engan marm,
sem á það verk, er lifir.
(Einar Ben.)
Áþessari öld hafa íslendingar unnið
mikið þrekvirki. Uppbyggingin hef-
ur orðið meiri en nokkur gat trúað
fyrir aðeins fáum áratugum. f sér-
hverri sveit og þorpi landsins var
fólk að berjast áfram með bjargfasta
trú á landið og gæði þess. Allir sem
vettlingi gátu valdið tóku þátt í
starfinu. Menn unnu saman hönd í
hönd, fjölskyldur og nágrannar, eins
og ekkert væri sjálfsagðara. Sumir
brutust áfram af meiri dugnaði en
aðrir, eins og gengur í lífinu. Þeir,
sem tóku forustu í sjósókn og nýj-
um útgerðarháttum, höfðu meiri
áhrif á framfarimar en flestir aðrir,
þó hver og einn hafi að sjálfsögðu
átt hlut að máli.
Kjartan Vilbergsson frá Vinaminni
í Stöðvarfirði er einn þeirra manna,
sem lengi verður minnst úr forustu-
sveit íslenskra sjómanna. Hann var
fæddur á Hvalnesi við Stöðvarfjörð
1921. Foreldrar hans voru Vilbergur
Magnússon, f. 31.7.1882, d.
26.12.1956, bóndi í Hvalnesi í
Fæddur 20. febrúar 1930
Dáinn 18. aprfl 1993
Trúarirmar traust og styrkur
tendrar von í döpru hjarta.
Eilífðin er ekki myrkur,
eilífðin er Ijósið bjarta.
(H. Scm.)
Við systkinin minnumst elskulegs
föðurbróður okkar, Hreins Sigurðs-
sonar, sem lést að morgni 18. apríl
s.I.
Hreinn var fæddur í Fjörunni á Ak-
ureyri 20. febrúar 1930, yngstur
fimm bama þeirra Ágústu Rósu Jós-
efsdóttur og Sigurðar Jónatansson-
ar. Foreldrar hans vom verkafólk. Á
fyrstu ámm Hreins hneppti kreppa
og atvinnuleysi slíkt fólk í fjötra fá-
tæktar. í minningum Hreins var
samt ljómi yfir þessum æskudögum
í Fjömnni. Létt skap og meðfædd
bjartsýni hjálpaði honum að sigrast
á þeim erfiðleikum, sem honum
mættu þar og síðar.
Hreinn ólst að nokkm leyti upp á
Landamóti í Köldukinn í S-Þingeyj-
arsýslu og minntist hann oft með
hlýju heimilisfólksins þar og ann-
arra vina og sveitunga í Köldukinn.
Ungur að ámm dvaldist hann á
Húsavík og á Akureyri, en fluttist
um tvítugsaldur til Reykjavíkur og
bjó þar síðan.
Hreinn kvæntist árið 1959 Unni
Kristínu Sumarliðadóttur, ættaðri
úr Reykjavík. Fóstursonur þeirra er
Sigurgeir Emst, f. 1959. Hann er
kvæntur Bimu Baldursdóttur. Þau
eiga tvær dætur, Viktoríu og Unni
Kristínu, sem sannarlega vom sólar-
geislar í lífi afa síns.
Um nokkurra ára skeið rak Hreinn
Stöðvarfirði, og kona hans, Ragn-
heiður Þorgrímsdóttir, f. 19.2.1884,
d. 26.9.1968. Þar ólst Kjartan upp í
stómm systkinahóp. Hvalnesbær-
inn er út með firðinum að sunnan-
verðu við mynni Súlnadals. Dalur-
inn er kenndur við Súlur, sem em
tákn Stöðvarfjarðar og forkunnar-
fagrar. Þótt ekki séu tún þar mikil,
vom náttúmleg skilyrði góð til beit-
ar, en nálægðin við sjóinn gerði bú-
setu þar mögulega, eins og viða á
Austfjörðum.
í uppvexti sínum lærði Kjartan að
ganga til allra verka, en sjómennska
og útgerð átti hug hans allan, enda
varði hann æviámm sínum til þeirra
starfa. Á árinu 1943 gekk hann í
hjónaband með eftirlifandi eigin-
konu sinni, Þóm Jónsdóttur frá
Hvammi í Fáskrúðsfirði, sem flutti
1930 að Hvalnesi ásamt foreldmm
sínum Jóni Jóhannssyni frá
Hvammi og Kristínu Sigtryggsdótt-
ur frá Ytri-Kleif í Breiðdal. Á fyrstu
búskaparámm sínum á Stöðvarfirði
byggðu þau Kjartan og Þóra mynd-
arlegt heimili á Stöðvarfirði, sem
þau kölluðu Vinaminni. Það nafh
var vel valið. Þar hefur alltaf verið
mikið líf og gestakoma mikil.
Þau eignuðust þrjú fósturböm,
sem em Kristrún Guðnadóttir, gift
Ólafi Guttormssyni og búa þau á
Stöðvarfirði. Fóstursonur þeirra
bensínstöð á Vitatorgi, sem þá var
eina bensínnætursalan í Reykjavík.
Nokkur systkinaböm hans unnu þar
hjá honum í íhlaupavinnu og kynnt-
ust honum líka sem vinnufélaga.
Síðustu árin starfaði Hreinn hjá
Grjótnámi Reykjavíkurborgar.
Faðir okkar og Hreinn vom tengd-
ir sterkum bræðraböndum og stóðu
saman í blíðu og stríðu. Því hefur
Hreinn alla tíð verið náinn fjöl-
skyldu okkar. Við litum ekki ein-
göngu á hann sem föðurbróður,
hann var einnig í hugum okkar eins
konar stóri bróðir. Hann sýndi okk-
ur óg foreldrum okkar mikla vináttu
og það var auðfundið að hann bar
hag okkar fyrir brjósti.
Hann er ljóslifandi í mörgum
Bergþór Hávarðsson hefur búið
lengi á Stöðvarfirði, en á síðustu ár-
um hefur hann einkum verið er-
lendis. Fósturdóttir þeirra Þóra
Björk Nikulásdóttir býr ásamt
Björgvin Val Guðmundssyni á
Stöðvarfirði. Kjartani og Þóm var
mjög annt um böm sín, sem hafa
notið kærleika þeirra í ríkum mæli.
Bamabömin hafa dvalið mikið á
heimili þeirra og lært mikið af afa og
ömmu í leik og starfi.
Kjartan Vilbergsson hefur aldrei
verið iðjulaus í sínu lífi. Það var
sama að hverju hann gekk á sjó og í
landi, að allt lék í höndunum á hon-
um. Ekkert verk óx honum í augum.
Ef eitthvað þurfti að framkvæma, þá
gekk hann í það eins og ekkert væri
sjálfsagðara. Fyrsti stóri báturinn
sem hann keypti var Stuðlafoss, sem
fékk nafnið Vörður. Þann bát keypti
hann af mági sínum, Hjalta Gunn-
arssyni á Reyðarfirði, ásamt Ara
bróður sínum og Friðrik Sólmunds-
syni. Þeir félagar ráku umfangs-
mikla útgerð upp frá því, en félag
þeirra hét Varðarútgerðin h.f. Þeir
keyptu síðar stærri bát, sem hlaut
nafnið Heimir, en þeir gerðu út þrjá
báta með því nafni í gegnum tíðina.
Útgerð þeirra var ávallt mjög farsæl
og það var eftirsótt að vinna hjá
þeim á sjó og í landi. Fyrirtæki
þeirra var síðan sameinað Hrað-
skemmtilegum minningum frá upp-
vaxtarárum okkar. Hann hafði ríka
kímnigáfu, var orðheppinn og kom
okkur oft til að veltast um af hlátri.
Góðsemi og hjálpsemi var Hreini í
blóð borin. Hann vildi öllum gott
gera og veita aðstoð, ef hann vissi af
ættmennum og vinum í erfiðleik-
um.
Dugnaður hans og harka við sjálfan
sig var mikil. Það kom nú síðast
fram þegar hann var orðinn alvar-
lega veikur, þá var hann ákveðinn í
að stunda vinnu sína á meðan stætt
væri.
Sjúkrahúsvistin var stutt en ströng.
Hreinn var staðráðinn í að berjast
við sjúkdóminn og ná heilsu á ný.
Bjartsýnn var hann og ætíð með
glettni og spaugsyrði á vör, þótt
hann væri sárþjáður.
En eigi má sköpum renna. Skyndi-
lega lauk baráttunni við sjúkdóm-
inn, sem á hann herjaði, og nú er sál
hans horfin yfir móðuna miklu.
Fyrir mörgum árum byggðu þau
Hreinn og Unnur sumarbústað í ná-
grenni Hafravatns. í langan tíma
nýtti Hreinn flestar tómstundir sín-
ar við að byggja bústaðinn og rækta
og fegra landið umhverfis hann. Þar
undi hann sér vel. Hann fékk að fara
heim af sjúkrahúsi í nokkra daga
fyrir páska. Þó hann væri sárþjáður
og hefði alls ekki heilsu til slíks
ferðalags, vildi hann ákveðið fara og
sjá sumarbústaðinn og landið. Vor
var í lofti og brumið var farið að
þrútna á trjánum sem þau hjónin
höfðu plantað. Engan grunaði að
þetta yrði síðasta ferð Hreins á þess-
ar slóðir. Við vottum Unni, Sigur-
geiri og fjölskyldu innilega samúð
okkar. Megi góður guð styrkja þau í
sorg þeirra.
Við kveðjum Hrein með þakklæti.
Blessuð sé minning hans.
Ágústa, Inga, Þóra,
Rúna og Siggi
BLÓMIÐ
— góð blómaverslun —
Blóm - Skreytingar - Gjafavara
Kransar - Krossar - Kistuskreytingar
Úrval af servfettum
OPIÐ FRÁ KL. 10-21
GRENSÁSVEGI16 - SÍMI 811330
frystihúsi Stöðvarfjarðar h.f., þegar
fiskverkendur og útgerðarmenn á
Stöðvarfirði sameinuðust um að
stofna eitt myndarlegt fyrirtæki.
Hlutur Varðarútgerðarinnar í því
fyrirtæki var stærstur og skipti því
sköpum í sambandi við stofnun
þessa félags. Kjartan og félagar hans
töldu að framtíð staðarins og fólks-
ins væri best tryggð með því að sam-
eina kraftana. Þegar þær ákvarðanir
voru teknar, var framtíð Stöðvar-
fjarðar efst í huga Kjartans, eins og
reyndar alltaf er mér gafst tækifæri
til að ræða við hann.
Þegar ég nú kveð Kjartan vin minn,
þá er margs að minnast. Efst er mér
í huga dugnaður hans og dreng-
lyndi. Hann gjörþekkti fiskimið eftir
áratuga sjósókn og langa starfs-
reynslu sem skipstjóri. Hann var
einn af þessum mönnum sem voru
alltaf með hugann við sjóinn og
hann gat ekki lifað og hugsað án
samverunnar við hafið. Eftir að
hann veiktist illa af asma togaði
sjórinn í reynd meira í hann, því þar
leið honum betur en í landi. Hann
fór því að gera út trillu til þess að
geta notið samverunnar við hafið og
tekist á við krafta þess. Bamabömin
fengu tækifæri til að fara með hon-
um og læra og nema af þekkingu
hans.
Vinnudagur Kjartans er orðinn
langur og það liggur mikið eftir
hann. Við, sem vomm svo heppin að
kynnast honum, emm þakklát fyrir
allt sem við höfum numið af hon-
um. Viðmótið var alltaf þægilegt,
þótt hann væri ákveðinn og vildi fá
hrein svör við spurningum. Hann
hlífði aldrei sjálfiim sér og gat því
gert miklar kröfur til annarra, enda
virtur og sjálfskipaður foringi meðal
þeirra sem hann vann með. Hann
var ráðagóður og vildi hvers manns
vanda leysa. Þeir em margir sem
hafa þegið greiða af honum og notið
góðs af samskiptunum við hann.
Kjartan var mikill gæfumaður í
persónulegu lífi. Þóra stóð með
honum eins og klettur í gegnum allt
lífið og þau vom einstaklega sam-
rýmd. Þau byggðu saman húsið sitt
Vinaminni og bám grjótið í gmnn-
inn upp úr fjömnni fyrir neðan.
Þegar húsið var dæmt ónýtt fyrir
nokkmm ámm, var ráðist í að
byggja nýtt, þótt efnin væm ekki
mikil. Heimili þeirra stóð alltaf opið
og það var gott að dvelja í návist
þeirra.
Kjartan og Þóra komu meiru í verk
en við flest getum látið okkur
dreyma um að gera. í öllu þeirra
starfi og lífi var ósérhlífnin og hóg-
værðin í fyrirrúmi. Þau em búin að
gleðja marga á lífsleiðinni og ég er
þakklátur fyrir að hafa fengið tæki-
færi til að kynnast þeim. Samvem-
stundimar hefðu vissulega mátt
vera fleiri, eins og gengur og gerist,
og Kjartan er kallaður skyndilega frá
okkur. Starfsorkan var ennþá mikil
og hann var í óðaönn að útbúa bát
sinn til veiða þegar hann lést. Þar
var hugurinn þegar kallið kom, þar
var hann staddur þegar hann yfirgaf
GARÐSLATTUR
Tökum að okkur að slá garða.
Kantklippum. og fjarlægjum heyið.
Komum, skoðum og gerum verðtilboð.
Upplýsingar í síma 41224, eftir kl. 18.00.
Hreinn Sigurðsson
þennan heim.
Við Sigurjóna vottum Þóm okkar
dýpstu samúð og biðjum guð að
styrkja hana og aðra aðstandendur.
Minningin um Kjartan er okkur öll-
um hvatning í því að takast á við
verkefhin, sem við blasa, og gefast
aldrei upp.
Halldór Ásgrímsson
Okkur systkinin langar í fáum orð-
um að minnast afa okkar Kjartans
Vilbergssonar.
Það er erfitt að koma öllu því í orð,
sem okkur langar að segja, en enn
erfiðara er að hugsa sér lífið án afa.
Hann hefur reynst okkur afskaplega
vel í gegnum lífið og alltaf höfum
við getað reitt okkur á hann.
Afi var mjög framtakssamur maður
og hreif gjaman alla með sér, ef hon-
um datt eitthvað í hug, sem var æði
oft Hann var mjög hjálpsamur og
greiðvikinn og sá ávallt til þess að
enginn ætti neitt inni hjá honum.
Hann var líka mjög glaðlyndur og
jafnan með spaugsyrði á vömm.
Það var mjög ánægjulegt þegar þeir
nafnar, nú í seinni tíð, fóm að
stunda sjóinn saman. Kjartan Há-
varður þroskaðist mikið á þessum
tíma og lærði mikið í sjóferðunum
með afa sínum. Því að það brást
varla að þeir fæm fyrstir frá bryggju
og kæmu síðastir að landi. Það
skipti ekki máli hvemig fiskiríið var,
því eins og afi sagði við nafna sinn:
„Þú veist það, nafni minn, að til þess
að fá tonn þurfúm við fyrst að fá 100
kíló.“
Afi hefur alltaf verið fengsæll sjó-
maður og í reynd gekk allt upp sem
hann tók sér fýrir hendur.
Afi var mikill fjölskyldumaður og
vildi hafa marga í kringum sig, því
fleiri því betra. Afi og amma vom
nýbúin að eiga gullbrúðkaup, 50 ár í
fársælu hjónabandi. Þau héldu stórt
og myndarlegt heimili og ætíð gest-
kvæmt.
En við getum glaðst yfir því að afi
fór eins og hann hefði viljað. Hann
var að vinna í bátnum sínum, gera
hann tilbúinn fyrir sumarið. Og þeir
nafnamir vom að verða tilbúnir í
fyrsta róður. En nú líður afa vel og
trúlega er hann farinn að undirbúa
róður handan við móðuna miklu.
Um leið og við þökkum afa allt,
gleðjumst við yfir því að hafa þekkt
og lifað með jafn frábæmm náunga
og hann var. Minningin um afa lifir í
hugum okkar allra.
Elsku amma, guð styrki þig í sorg
þinni.
Blessuð sé minning hans.
Ragnheiður, Björgvin
og Kjartan
Elsku pabbi. Með fátæklegum orð-
um vil ég þakka þér það skjól og þá
ást sem þú veittir mér allt frá því ég
kom til þín aðeins 6 mánaða gömul
og þar til þú lést þann 20. apríl s.l.
Fyrir mér ertu ímynd allra þeirra
dyggða sem mestu skipta í lífinu:
náungakærleika, barngæsku, dugn-
aðar og heiðarleika. Faðmur þinn
var ætíð opinn og aldrei hafðirðu
mörg orð um óknytti mína og ann-
arra. Allt það, sem þú tókst þér fyrir
hendur, var gert af lífi og sál og engu
verki fannst þér lokið nógu fljótt.
í kringum þig var alltaf gleði, enda
bjóstu yfir mikilli kímnigáfu sem
aldrei var djúpt á. Þú veittir öllum
birtu og yl og þú hélst alltaf þínu
góða skapi, sama hvað á gekk.
Alltaf varstu ánægðastur þegar þú
hafðir okkur öll fósturbörnin,
tengdabörnin, bamabömin og
bamabamabömin hjá þér, eins og
gjaman var á stórhátíðum.
Og ekki fékkstu að njóta þess að róa
á bátnum þínum, eins og hann var
orðinn góður eftir breytingarnar í
vetur, né búa lengi í nýja Vinaminni,
sem þú reistir af mikilli elju fyrir 4
ámm síðan.
Ekki datt mér í hug að samtal okk-
ar í hádeginu þann 20. apríl yrði
okkar síðasta þessa heims, þegar þú
kvaddir mig á þinn sérstaka hátt.
Elsku pabbi, þú varst ekki mikið
gefinn fyrir málalengingar og því
kveð ég þig nú hinsta sinni.
Góðan guð bið ég að geyma þig og
styrkja mömmu í sinni miklu sorg.
Þóra Björk Nikulásdóttir