Tíminn - 11.09.1957, Blaðsíða 9

T f MI N N, miSvikudaginn 11. september 1957.
9
MARTHA OSTENSO
RÍKIR SUMAR
'RAUÐÁRDAL
iiiiuiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiuiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiuuiuDimiiiina

125
að undirbúningi brúðkaups
þeirra Magdis og George
Grossman.
Vigslan fór fram í kirkj-
unni.
Það var svalt í veðri þenn-
an dag til allrar hamingju
fyrir brúðurina, þvi að ann-
ars myndi hún hafa sprengt
utan af sér lífstykkið, brúð-
arkjólinn og allt skrautið, eöa
svo hélt Solveig að minnsta
kosti. Kirkjan var troðfull,
en þar var enginn af Shal-
een-fólkinu. Fólki þótti það
ekkert undarlegt — Selma
hafði eignast barn sitt fyrir
viku, sem fæddist andvana,
og sjálf var hún nær dauða
en lífi.
Solveig skemmti sér í laumi
yfir brúðkaupsferð þeirra Mag
dis og George. Þau fóru til
Chicago og Niagara-foss.
Hvert svo sem þau Alec og
hún færu í brúðkaupsferö, þá
var hún viss um að það yrði
til staða, sem væru skemmti-
legri en þessir.
Og svo leið fram í sept-
ember. Solveig bjó í reisulegu
múrsteinshúsi þeirra George
Grossmans og Magdis í Moor
head. Hún gekk á kvennaskól
ann þar í borginni, en var
minnsta kosti eitt sem hún
minnstakosti eitt sem hún
gat huggað sig við, sem sé að
nú var hún nær Jack, manni
þeim, sem Alec sendi bréfin
til hennar. Hún gat líka fyrir
hafnarlaust látið bréfin til A1
ecs í póstkassann í borginni,
en þau voru falin skipafélagi í
San Francisco til frekari fyr
irgreiðslu. Hún vissi a-ð brátt
myndu koma langir mánuðir
er ekkert bréf bærist og hún
myndi ekki hafa neitt sér til
styrktar nema trúna og von-
ina um afturkomu litlu skonn
ortunnar frá hinu ævintýra-
legu Suðurhöfum.
Fyrsta vikan í „fangelsinu"
eins og Solveig kallaði vist
sína hjá Magdis var alveg
sérstaklega þreytandi vegna
þess, að Magdis þurti að sýna
hverjum einasta gesti, sem
að garði bar, alla þá mörgu
hluti, sem hún hafði fengið
við giftinguna.
Eitt kvöld, þegar ungu hjón
in höfðu boðið öllu „bezta“
fólki Moorheadbæjar til fagn
aoar, sat Solveig ein í herbergi
sínu og hugsaði um sinn hag.
Bækurnar lágu lokaöar á borð
inu fyrir framan hana. Hún
var nýbúin að lesa þau fjögur
bréf, sem hún haðfi fengið frá
Alec, það seinasta lýsti eink
um litlu skonnortunni Cacc
andra, sem hann var um það
bil að sigla með frá San
Francisco. Hann lýsti einnig
nákvæmlega og mjög skemmti
lega áhöfn skipsins, og jafn-
vel innfæddum Malaja, sem
hafði verið alinn upp af
kristniboðum og þegar var
búinn að safna sér álitlegum
sjóði með perluveiðum við
Suðurhafseyjar.
Hún gaf skólabókunum
hornauga. Það voru engar
hættur né ævintýri að finna
í þeim. Hún hafði lært merk-
ingu latnesku sagnarinnar að
elska: amo, amas, amat. En
það var ekki af þessum orðum
sem hún hafði lært hvað það
var aö elska. Hafði Karsten,
þrátt fyrir yfirlætislega ráð-
leggingu hans, að hún skyldi
læra betur latínuna sína,
nokkra hugmynd um hvað ást
var? Fyrir aðeins þrem dög-
um síðan hafði hann komið til
hennar og kastað kassa á
borðið hjá henni. í honum
var það, sem eftir var af mál
aralitum hans og bustum. Það
var rétt eins og hann væri
með þessu að losa sig við
minninguna af samverustund
um hans og Rose Shaleen.
Uppgjöf — það var rétta orð
iö yfir það — og þó ekki al-
veg, hugsaöi Solveig. Hvers-
vegna hafði hann þá ekki
kastaö kassanum í ána, svo
að engin von væri til að hann
rækist nokkru sinni á hann
framar? Hversvegna tók hann
aldrei neitt skref nema til
hálfs, nam alltaf staðar ein-
hvers staðar áður en nokkuð
var fullgert — og óafturkall-
anlegt. í næsta mánuði færi
hann aftur til háskólans og
myndi ljúka lögfræðiprófi á
næsta vori. Myndi hann
ldtta Rose aí.tur? H\Jernig
I gat hann umborið það að
1 búa áfram heima, nú þegar
jRose var farin til borgarinn
' ar — skyldi það vera vegna
; fööur þeirra. Atburðurinn
| hafði næstum haft eins mik
il áhrif á ívar eins og Karst
en. Það var ekki fyrr en nú
fyrir nokkrum dögum að
kurteisleg _ andúð þeirra
Steves og ívars rénaði nokk
uð.
Gleðskapurinn í veizlugest
um Grossmanshjónanna fór
stöðugt vaxandi, og hlátur
húsbóndans heyrðist yfir allt
skvaldrið. Solveig stóð upp j
og gekk út að glugganum.
Inn um hann lagði sterkan
ilm af fölnuðmn skógarblöð
um. Nóttin var dimm og hlý.
Einhvers staðar langt í
burtu myncli Áiec Fordy^
anda að sér söltu, framandi
andrúmslofti ævintýra og ó-
væntra atburða. Og á þessu
augnabliki myndi hann hlusta
á gjálfur öldunnar við borð-
stokkinn — en sjálf heyrði
hún aðeins hláturinn í veizlu
glöðum gestum Magdis í við-
hafnarstofunni niðri.
Hún snéri sér við og leit í
spegilinn á fataskápnum.
Augu hennar voru stór og úr
j þeim skeih eirðarleysi. Þar
j mátti lesa öfugsnúna upp-
i reisnarþrá, sem jafnvel hún
j sjálf skildi mjög óljóst. Svo
, sótti hún litakassann hans
Karstens og bar skarlatsrauð
an lit á kinnar sínar. Hálf
tylft brunninna eldspýtna
j nægði til þess að hún gæti
! litað á sér augabrýrnar. Hún
bjó sér gervi í samræmi við
j „götustúlkur þær, sem hún
; hafði séð í Norðurbrúarhverf
inu. Þegar hún hafði lokið
þessari „snyrtingu" gekk hún
að speglinum. Það sem hún
sá vakti með henni tryllings
lega kæti.
Henni var ljóst að föt henn
ar voru alltof hægverskleg og
skólastelpuleg. Sítt pils, hvít
ur stífaður kragi upp í háls.
Það gekk ekki. Nýja haust-
kápan hennar, sem var að-
skorinn í mittið blá með
svarta froska hlaupandi nið
ur barminn — ja þetta var
nokkuð sniðugt, en þurfti þó
eitthvað til að hressa upp á
þaö. Nýi hatturinn sem hún
hafði keypt sér fyrir þá litlu
vasapeninga, sem faðir henn
ar lét hana hafa, er hann fór
með henni hingað til Mag-
dis, hann var ágætur í svona
ferðalag. En kápan? Hvað um
nýja pelsin, sem George Gross
man hafði gefið Magdis. Mag
dis mundi ábyggilega ekki
fara að heiman frá gestum
sínum þá um kvöldið. Pels-
inn var í svefnherbergi þeirra
hjóna. Það gat varle verið svo
erfitt að ná í hann.
Það var hins vegar ekki svo
einfalt né auðvelt, að kom-
ast óséð niður stigann bak-
dyramegih og út í myrkrið
fyrir utan. Svo bættist það
við að hún hafði ekki hug
mynd um það sjálf hvað hún
hugðist fyrir. Gasljósið á gö
unni virtist vera margar míl-
ur i burtu og langt þar frá var
Norðurbrúarhverfið. Óttinn
nísti hana eins og ótal örv-
ar, er hún gekk inn í strætiö
og reyndi að setja upp viðeig
andi svip og göngulag.
Gatan sjálf var illa lýst og
fáir voru á ferli. Úr einstaka
búðarglugga barst skær birta
út á götuna og rauf mistrið
og þokuna, sem blandaðist
myrkrinu. Einhvers staðar
opnuðust dyr og út barst há-
vær hlátur, en svo var þeim
lokað snögglega eins og óvið-
komandi hefði gefizt kostur
á að vita um leyndarmál.
Beint fyrir framan Solveigu
steig kona út úr dyraporti,
dró svarta slagkápu um
grannar herðarnar og sveifl
aði pilsinu upp um kálfana.
Hún leit á Solveigu og sagði:
— Nýkomin til borgarinnar
sýnist mér.
Solveigu svelgdist á af á-
nægju og skelfingu, sem bland
aðist undarlega saman í hug
hennar. Þegar hún svaraði
engu, fór konan leiðar sinnar.
Solveig hélt áfram og vagg-
aði með uppgerðargöngulagi
niður strætið. Skyndilega sá
hún tvo hávaxna unga menn
koma fyrir eitt horniö. Hér
var þá komið það augnablik,
! sem hún hafði beðið eftir
j með innri spenningi og hrolli.
Þeir myndu reyna að fá hana
j til við sig. Hún nam snögg-
j lega staðar. Annar ungu
: mannanna hafði numið stað
ar og lyfti andlitinu upp á
móti daufri skímu götuljóss
ins, rétt eins og hann væri að
vita hvort hann sæi ekki
tunglið einhvers staðar í
biksvartri nóttunni. Andlit
hans var fölgrátt eins og
þokumistrið — þetta var
Karsten bróðir hennar. Sol-
veig þrýsti sér upp að hús-
vegg þar sem skugga bar á.
— Á hvað ertu að glápa,
1 spurði félagi Karstens með
HUS I SMIÐUM
brunatryggjum viíí meS hinum hag-
kvæmustu skilmálum.
SAM'VT3 N MHJTT I&YG © IIMÍSÆJE
Símar 15942 og 17080
MUHiuiHiuiiuHiimiimiiimiuuumuuuuuiiiuiuuiimiiiuiiiuiuiuiuuiiuuiiUHiiuiiiiiuimiiiiiimiiiiiiiiiiiiia
iiiiijiiiiiiiiiiRiiiiiiniiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiuiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiii'iiiiiiiiiiiiiiiiiiiiD
( NAUÐUNGARUPPBQÐ
| verður haldið í Tjarnargötu 10, hér 1 bænum, föstudag- |
| inn 13. september n. k. kl. 2 e. h.
| Seldar verða í einu lagi allar vélar og áhöld Tjarnar- |
| bakaríis, eftir beiðni skiptaráðandans í Reykjavík.
| Skrá yfir vélarnar og áhöldin er til sýnis í skrifstofu |
| borgarfógeta í Tjarnargötu 4.
Gi'eiðsla fari fram við hamarshögg.
Borgarfógetinn í Reykjavík.
i
B
B
iiinimiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiimiiiimiiiiiimiiuimmiumiiiiiiuiiiiuiiiiiiimiiuiiiuiiiHiumiimiiiiiiiiiiimiuiu
aiiumuHmumimuiiuimuummiiiKimmummimmmimmmmuiuumuHuuumiummmmiiimmiiiui^
| Deildarstjóri |
I Stórt kaupfélag í nágrenni Reykjavíkur óskar eftir að 1
ráða deildarstjóra í nýlenduvöru- og búsáhaldadeild. |
Allar nánari upplýsingar gefur Kristleifur Jónsson, |
Samvandi ísl. samvinnufélaga (herb. nr. 110) Fyrir- =
spurnum ekki svarað í síma. 1
^iimniiiimiiiiiiiiiiiiiiiiiimiiiiiiiiiiiimimiiiiiiiiiiiiiimiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiummiiiiiiiiiiiiiiii
iiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiimiiiiiiiiiuiiiiiiiiiw
| Stúlka óskast [
| til aðstoðar við hjúkrun að Arnarholti strax. Upplýsing- |
I ar hjá ráðningarskrifstofu Reykjavíkurbæjar, sími |
| 17030. |
miiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiniiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiniui
miiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiininniiniiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiHmiiiiin
ORÐSENDING
frá Byggiiigasamvinnufélagi Reykjavíkur
| íbúð í húsinu nr. 10 við Hlunnavog er til sölu. Þeir
I félagsmenn BSFR, sem vilja nota forkaupsi’éttinn, sæki
I um það skriflega til félagsstjórnar fyrir 19. þ. m.
I Stjórnin.
miiiiiiiiiiiiiiiiinm<iiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiuimiiiiiMiiiiiiiii
- Auglýsingasími TÍMANS er 19523 -