Morgunblaðið - 27.06.2006, Qupperneq 10

10 ÞRIÐJUDAGUR 27. JÚNÍ 2006 MORGUNBLAÐIÐ
FRÉTTIR
„ÉG VISSI alveg hvað ég átti að
gera af því mamma var búin að segja
mér það. Mamma væri kannski dáin
ef ég hefði ekki sprautað hana
strax,“ segir Egill Vagn Sigurð-
arson, átta ára „síðan í apríl“, en
hann kom móður sinni til bjargar
þegar hún féll meðvitunarlaus niður
á stofugólfið á heimili þeirra við
Laugartún á Svalbarðseyri.
Móðirin, Ásta Laufey Egilsdóttir,
er með bráðaofnæmi, en þrátt fyrir
ítarlegar rannsóknir norðan og
sunnan heiða hefur ekki fengist úr
því skorið enn fyrir hverju hún ná-
kvæmlega hefur ofnæmi. Ásta Lauf-
ey, eiginmaður hennar, Sigurður
Egilsson, og börnin þrjú, Egill Vagn,
Ásdís Magnea og Skúli, fluttu til
Svalbarðseyrar frá Akureyri fyrir
um ári.
Leið undarlega í bílnum
Ásta Laufey var ásamt börnum
sínum að koma frá Akureyri þegar
atvikið átti sér stað. „Mér var farið
að líða undarlega í bílnum á heim-
leiðinni en hafði tekið inn ofnæmislyf
fyrr um daginn því við vorum að fara
í Kjarnaskóg,“ segir hún. Þegar inn
var komið gekk hún frá inn-
kaupapoka í eldhúsinu og var á leið
fram „þegar ég bara allt í einu
hrundi niður á stofugólfið, ég hafði
átti í miklum erfiðleikum með að
kyngja og fann að eitthvað var í að-
sigi, ætlaði því að ná í pennann
minn“, segir hún og á við svonefndan
EP-penna, sem í er adrenalín notað í
neyðartilvikum sem þessu.
„Ég vaknaði svo upp á gólfinu, þá
var Egill búin að skjóta adrenalíninu
í mig og var að hringja í Neyðarlín-
una.“
„Ég vissi alveg hvar penninn var,“
segir Egill, „hann er í veskinu henn-
ar mömmu, ég hljóp strax og náði í
það og tók símann í leiðinni. Ég hef
séð svona í Neyðarlínunni í sjón-
varpinu, í einum þættinum dó ein-
hver af því að maðurinn hringdi
fyrst í Neyðarlínuna til að spyrja
hvað hann ætti að gera,“ segir Egill
sem byrjaði á að huga að móður
sinni.
Mikilvægt að kenna
börnunum að bregðast við
„Ég fer yfir þetta með elstu börn-
unum nokkrum sinnum á ári, brýni
fyrir þeim hvað eigi að gera komi at-
vik sem þetta upp. Sem betur fer er
stutt síðan ég fór yfir þetta síðast og
það hefur því örugglega verið hon-
um í fersku minni enn,“ segir Ásta
Laufey. Hún telur mikilvægt að for-
eldrar kenni börnum sínum hvernig
bregðast eigi við aðstæðum sem
þessum og fari yfir helstu atriði í
skyndihjálp, eftir aldri og þroska
barnanna.
Hún kveðst oft hafa fengið of-
næmisköst, en aldrei eins hastarlegt
og þetta.
„Það gerðist allt svo óskaplega
hratt, ég fann að eitthvað var að ger-
ast, ég gat ekki lengur kyngt og ætl-
aði að ná í pennann, en datt út af áð-
ur en það tókst. Svo bara vakna ég
upp við stunguna frá barninu.“ Ásta
Laufey kveðst þess fullviss að hún
væri ekki í tölu lifenda ef drengurinn
hefði ekki brugðist hárrétt við að-
stæðum. „Ég held það sé alveg pott-
þétt, þá væri ég ekki hér.“
Auk þess sem Egill Vagn spraut-
aði móður sína og hringdi eftir að-
stoð stóð hann í ströngu við að
hugga litla bróður sinn, Skúla,
tveggja ára snáða.
Þá hætti ég að vera hræddur
„Hann grét allan tímann og kall-
aði stöðugt á mömmu. Ég bara beið
rólegur með hann í fanginu þangað
til löggan kom, þá tók hún okkur
báða og þá hætti ég að vera hrædd-
ur,“ segir Egill Vagn, en bætir við að
hann hafi „ekki verið neitt ofsalega
hræddur“, því nágrannakonan,
Helga, hafi komið yfir til þeirra og
lagt honum lið.
Átta ára drengur á Svalbarðseyri kom móður sinni til bjargar og mátti ekki tæpara standa
„Vissi alveg hvað ég átti að gera“
Morgunblaðið/Margrét Þóra
Ásdís, Ásta Laufey og Egill í stofunni heima á Svalbarðseyri, Egill með pennann sem varð móður hans til bjargar á
dögunum, en systir hans fékk þennan fína flugdreka í afmælisgjöf á sunnudaginn var.
„ÞETTA er einstakt afrek hjá
stráknum, það heppnaðist allt
mjög vel,“ segir Finnur Sigurðs-
son, neyðarflutningsmaður hjá
Slökkviliði Akureyrar, en hann
kom á vettvang í Laugartúni á
Svalbarðseyri þegar atvikið átti
sér stað.
„Hann gerði allt rétt,“ segir
hann ennfremur, „og greinilegt
að mamma hans er búin að
þjálfa hann upp ef til svona til-
viks kemur, viðbrögðin voru al-
veg rétt.“
Finnur nefnir að tíminn skipti
öllu þegar bráðaofnæmi af þessu
tagi kemur upp, útkallið um-
rædda var utan bæjarins og tel-
ur hann að það hafi tekið neyð-
arbílinn um það bil sjö mínútur
að komast á staðinn. „Það skipt-
ir mestu að rétt sé brugðist við
strax og það vantaði ekki að við-
brögð Egils voru hárrétt. Í raun
er þetta stórkostlegt afrek hjá
honum, að gefa móður sinni adr-
enalínið, hringja svo í Neyð-
arlínu eftir aðstoð og að auki
stóð hann í því að róa litla bróð-
ur sinn.“
Finnur segir að Ásta Laufey
hafi verið með meðvitund þegar
liðsauki slökkviliðs, lögreglu og
læknis barst, en henni hafi svo
hrakað mikið á staðnum, þannig
að ekið var í skyndi með hana á
Fjórðungssjúkrahúsið á Ak-
ureyri.
Hann segir að Egill Vagn hafi
verið mjög rólegur og yfirveg-
aður, „hann talaði skýrt og
greindi okkur frá atvikinu, hann
virkaði fremur sem fullorðinn
einstaklingur en barn, þetta er
greinilega einstakur náungi. Ég
hef ekki orðið vitni að öðru eins
þau ár sem ég hef unnið við
þetta, guttinn er alveg ótrúleg-
ur“, segir Finnur.
Mikilvægast
að rétt
sé brugðist
við strax
ÚR VERINU
NORSK-ÍSLENSKA síldin veiðist
enn innan efnahagslögsögunnar og
að sögn Jóhannesar Pálssonar, fram-
kvæmdastjóra vinnslu hjá Síldar-
vinnslunni hf., gengur vinnsla síldar-
innar ljómandi vel. „Við erum að taka
mikið í bræðslu og vorum að frysta
frá því fyrir helgi og um helgina. Við
erum að vinna úr Beiti núna og hann
er eina skipið sem er í landi.“
Auk Beitis NK-123 hafa Guðmund-
ur Ólafur ÓF-91, Björg Jónsdóttir
ÞH-321 og Bjarni Ólafsson AK-70
landað síld til vinnslu hjá Síldar-
vinnslunni. Síldin hefur ýmist verið
brædd á Seyðisfirði eða á Neskaup-
stað, þar sem hún hefur einnig verið
fryst.
Hefðu viljað fá meira
„Við hefðum viljað fá meira í síð-
asta túr,“ sagði Maron Björnsson,
skipstjóri á Guðmundi Ólafi ÓF-91,
en afrakstur túrsins var um 450 tonn
og var aflanum landað á Neskaup-
stað. „Við vorum að koma úr landi og
leitum nú að síldinni í ágætis veðri
þrátt fyrir örlítinn kalda.“
Á útstíminu lét Maron ekki mikið
uppi um það hvort hann væri bjart-
sýnn um aflabrögð. „Í þessum veiði-
skap veit maður ekki hvað næsti
klukkutími ber í skauti sér, hvað þá
heldur næstu dagar. Við hugsum
bara einn klukkutíma fram í tímann.“
Samtals hefur Guðmundur Ólafur
landað rúmum tvö þúsund tonnum af
norsk-íslenskri síld það sem af er
sumri.
Vinnslan gengur vel
Eftir Jóhann Jóhannsson
johaj@mbl.is
HJÓNIN Davíð Þorvaldur Magnússon og Bylgja Dröfn
Jónsdóttir gera út bátinn Úllu SH 269 frá Ólafsvík.
„Þetta er fínt líf,“ sagði Davíð í samtali við Morg-
unblaðið. „Við róum á línu, ég á sjó og konan sér um
beitninguna í landi,“ bætti hann við.
„Aflabrögð hafa verið léleg að undanförnu, en það
hefur reddað þessu að það er ágætt verð á fisknum á
markaðinum. Við leigjum allar aflaheimildir, en leigu-
verð á þorski er komið í algjört rugl. Það er verið að
leigja þorskinn á 120 krónur kílóið og samt á eftir að
veiða 36% af aflaheimildum í litla kerfinu,“ sagði Davíð.
Hann rær,
hún beitir
Morgunblaðið/Alfons
Á línu Davíð Þorvaldur Magnússon um borð í bátnum
Úllu SH, en bátinn gerir hann út ásamt eiginkonu sinni.



  

 

   


  

 
   



  

 
   
 

  

 
   

 



 




    


 

  
 

  

 

  
 

   

  

 

  


 
 


 
   



 

     
 
!"   #" $$
%$&  '
%   
( )

* ! !

 %

 %"

 % 

! !
 +,   



#-
* 
.)#
 #-
* 
.)#
 #-
* 
.)#

 
     

 








     ! 
!"  
#" %$  ' )
!%   

/ $!" 
#" $%

  !   ' ' ! 

/" 
0
1 $
2$

















 
 




 




!