Morgunblaðið - 27.06.2006, Blaðsíða 21

MORGUNBLAÐIÐ ÞRIÐJUDAGUR 27. JÚNÍ 2006 21
UMRÆÐAN
HINN 21. júní sl. ritar Jónas Elí-
asson prófessor aðra grein sína á
stuttum tíma þar sem hann ræðst að
formanni Náttúruverndarsamtaka
Íslands (NSÍ) á persónulegum nót-
um. Fyrir utan að virðast ekki skilja
samhengið á milli áliðnaðar og ógnar
við náttúru Íslands er auðfundið á
skrifum Jónasar að hann er inn við
beinið einlægur náttúruverndar- og
umhverfissinni. Ekki
síst þess vegna finnast
mér skrif hans óþörf
og dapurleg, nú þegar
virkileg ástæða er fyr-
ir náttúruverndarfólk
að gleðjast.
Undanfarin misseri
hafa stórir áfangar
náðst í baráttu fyrir
náttúru- og umhverf-
isvernd og má t.d.
nefna baráttuna um
Þjórsárver og stofnun
Vatnajökulsþjóðgarðs.
Fjölmörg önnur dæmi
má t.d. finna í ársskýrslu NSÍ fyrir
síðasta starfsár (sjá http://
www.natturuverndarsamtok.is/
myndir/NSI_skyrsla_2005-2006.pdf
). Staðreyndin er sú að það á sér stað
hugarfarsbreyting á meðal þjóð-
arinnar í málefnum umhverfis- og
náttúruverndar. Þessi hugarfars-
breyting helst í hendur við breytt
viðhorf þjóðarinnar til stóriðjustefnu
stjórnvalda en nú er að renna upp
fyrir almenningi að fórnarkostnaður
þeirrar stefnu er ekki verjandi.
Þetta hafa NSÍ bent á frá upphafi
t.d. með arðsemisútreikningum á
Kárahnjúkavirkjun og þótt mörgum
finnist að viðhorfin séu fyrst núna að
breytast þá er það alls ekki svo, sá
árangur sem við sjáum þessi miss-
erin er afrakstur rann-
sókna, skrifa og marg-
háttaðrar vinnu þeirra
fjölmörgu sem starfað
hafa að þessum málum
undanfarin ár. Þar hafa
NSÍ verið í fararbroddi,
ekki hvað síst fyrir óeig-
ingjarnt og faglegt starf
Árna Finnssonar. Það
er ekki síst fyrir mál-
efnalega baráttu hans
að NSÍ og það sem frá
samtökunum kemur
nýtur trausts og virð-
ingar, hvort heldur sem
er af hálfu almennings, fjölmiðla-
fólks og stjórnmálamanna. Að
brigsla NSÍ og Árna Finnssyni um
ómálefnalegan málflutning ber því
helst vitni að viðkomandi skorti
þekkingu á málinu.
Það er gleðilegt að enn hafi nýtt
afl skotið rótum sem vill vinna að
verndun náttúru Íslands en ég var
einn fjölmargra sem var viðstaddur
stofnfund Framtíðarlandsins 17.
júní sl. Ég fagna þeim samtökum,
ekki síst vegna þess að þau benda á
það sama og ég hef bent á und-
anfarin misseri; að framtíð Íslend-
inga byggist á allt öðru en að sökkva
íslenskri náttúru á kaf í jökulvatn.
Hin stærsta auðlind Íslands býr í
verndun náttúrunnar og í höfðinu á
okkur sjálfum, þeirri þekkingu sem
við geymum þar, þeim hugmyndum
sem við fáum og getum skapað okk-
ur tækifæri úr. Við þurfum ekki að
eyðileggja og skemma okkar dýr-
mætustu fjársjóði, við getum varð-
veitt þá og nýtt þau tækifæri sem
verndun þeirra felur í sér. Framtíðin
felst nefnilega ekki í orkufrekum
iðnaði heldur miklu frekar í hug-
mynda- og þekkingarfrekum iðnaði.
Virkjum hausinn, verndum náttúr-
una.
Hugarfarsbreyt-
ing þjóðarinnar
Dofri Hermannsson svarar
grein Jónasar Elíassonar ’… nú er að renna uppfyrir almenningi að fórn-
arkostnaður þeirrar
stefnu er ekki verjandi. ‘
Dofri Hermannsson
Höfundur er varaborgarfulltrúi og
fyrrverandi stjórnarmaður NSÍ.
ÉG Á móður sem er heilabiluð
(Alzheimer). Mér þykir
afar mikið til hennar
koma þótt hún sé með
þennan sjúkdóm. Ég er
líka stolt af henni þótt
hún sé heilabiluð og
geti ekki sagt hvernig
henni líður, ekki sagt
hvort hún vilji sitja eða
hvort hún vilji leggja
sig, ekki sagt hvort hún
sé södd eða svöng.
Svona má lengi telja.
Hins vegar veit ég
nokkurn veginn hvern-
ig henni líður því ég
þekki hana og um-
gengst hana nánast
daglega þótt hún sé
komin á stofnun. Hún er
sem sagt komin á stofn-
un en það er ekki nóg,
því þar er ekki fullnægj-
andi umönnun. Ekki
vegna þess að starfs-
fólkið liggi í leti eða það
sé áhugalaust, heldur er
það svo yfirhlaðið af
verkefnum við umönn-
un sjúklinga að það
kemst ekki yfir að sinna
öllum nema að tak-
mörkuðu leyti.
Þurfa ekki allir að fá meiri umönn-
un en svefn, vera klæddir, fá mat og
vera baðaðir einu sinni í viku? Eru
það ekki mannréttindi að fá að eiga
einhver samskipti við annað fólk
sem einstaklingur, ekki bara hluti af
hóp sem situr í stól og horfir á sjón-
varp eða hlustar á misgóða tónlist?
Er þetta fólk, sem er bæði gamalt
og heilabilað, eitthvert annars flokks
fólk, að það þurfi ekki
umönnun nema að tak-
mörkuðu leyti?
Starfsfólkið sem
vinnur störfin á hjúkr-
unarheimilum vinnur
margt hvert ákaflega
vandasöm og vanmetin
störf, enda tíð manna-
skipti meðal þeirra,
sem henta heilabiluðu
fólki afar illa.
Hvernig væri að við
færum að bera virð-
ingu fyrir fólkinu sem
annast fólkið sem vann
fyrir okkur og kom
okkur á legg og átti
drjúgan þátt í að gera
landið okkar að því
sem það er? Bæði þarf
að borga betri laun
fyrir þessi umönn-
unarstörf og ekki síst
að manna hverja deild
betur. Ég hef það
mikla trú á stjórn-
endum þessa lands að
þeir ekki bara vilji
heldur geti lagað
þetta ástand sem ríkir
á sjúkrastofnunum.
Ég enda þessa
grein eins og ég byrjaði: Hvar erum
við stödd, gæti verið að það styttist í
að við þyrftum umönnun sjálf?
Hvar erum
við stödd?
Þórdís Einarsdóttir fjallar um
aðhlynningu aldraðra
Þórdís Einarsdóttir
’Ég hef þaðmikla trú á
stjórnendum
þessa lands að
þeir ekki bara
vilji heldur geti
lagað þetta
ástand sem ríkir
á sjúkrastofn-
unum.‘
Höfundur á móður
á hjúkrunarheimili.
Ýmist er sagt: Láta í ljós eða: Láta í ljósi.
Hvort tveggja er rétt.
Gætum tungunnar
Fáðu úrslitin
send í símann þinn
Fréttir
í tölvupósti flísar
Stórhöfða 21, við Gullinbrú,
sími 545 5500.
www.flis.is ● netfang: flis@flis.is
Allt fyrir baðherbergið