Morgunblaðið - 27.06.2006, Page 22

22 ÞRIÐJUDAGUR 27. JÚNÍ 2006 MORGUNBLAÐIÐ
Hallgrímur B. Geirsson.
Styrmir Gunnarsson.
Framkvæmdastjóri:
Ritstjóri:
STOFNAÐ 1913
Útgefandi: Árvakur hf., Reykjavík.
Aðstoðarritstjórar:
Karl Blöndal, Ólafur Þ. Stephensen.
Fréttaritstjóri:
Björn Vignir Sigurpálsson.
Hátíðarstemmning var ífranska Íslandsfiski-bænum Paimpol í viku-lokin, í aðdraganda
kappsiglingar til Íslands og til baka,
Skippers d’Islande. Þangað
streymdi fólk víðs vegar að til að
fylgjast með keppninni. Meðal ann-
ars var um tugur manna kominn til
Paimpol frá Íslandi af þessu tilefni.
Íslenski fáninn blakti víða við hún og
tengsl bæjarins við Ísland frá gam-
alli tíð fóru ekki framhjá neinum.
Gata niður að höfninni er nefnd til
heiðurs skútusjómönnunum sem
sóttu á Íslandsmið í lok 19. aldar og
fram eftir þeirri 20., eða Rue des
Islandais. Framundan henni við
höfnina er svo veitingahúsið Íslend-
ingurinn, eða L’Islandais.
Skipverjar á fánum prýddum
keppnisskútunum nutu veðurblíð-
unnar í Paimpol á laugardag enda
bátarnir að mestu klárir og útlit fyr-
ir góðan byr á siglingunni. Undir
dynjandi sjómannalögum sem
hljómsveit lék á kajanum lágu þeir
aðallega yfir veðurkortum til að
meta hvar best leiði gæfi á leiðinni til
Íslands um Ermarsund og með Scil-
lyeyjar og Írland á stjórnborða. Er
skúturnar streymdu á tilsettum
tíma og háflóði út úr höfnunum
tveimur sem byggðar voru fyrir
Íslandsskúturnar í lok 19. aldar
kvaddi þær mannfjöldi sem komið
hafði sér fyrir við rennurnar gegn-
um flóðlokurnar. Úti á Paimp-
olsundinu beið urmull báta af öllum
stærðum til að fylgjast með ræsing-
unni við eyna Le Saint Riom og
hvetja skúturnar til dáða fyrsta spöl-
inn.
Stundina fyrir ræsingu prófuðu
kappsiglararnir seglabúnað sinn
með því að rása fram og til baka í
grennd rásmarksins. Þá varð að
sýna árvekni, slík var þröngin á
sundinu, líklega minnst hundrað
skútur, skip og bátar sigldu þar
fram og aftur á litlum bletti. Síðustu
mínúturnar hringsóluðu keppn-
isskúturnar 19 í hnapp vestan ráslín-
unnar og biðu þess að Tómas Ingi
Olrich sendiherra hleypti skoti af og
ræsti keppendur af stað.
Á slaginu átta kvað við mikill
hvellur svo að undir tók á sundinu.
Skipverjar strekktu seglin og fyrr
en varði fönguðu seglin vindaflið.
Hröðun þeirra á svipstundu við upp-
haf 2.500 sjómílna kappsiglingar var
tilkomumikil. Bátarnir lyftust á
sjónum og hölluðust á hléborða og
voru á augabragði komnir á gott
skrið austur sundið. Eftir einnar
mílu siglingu eða svo var undið fyrir
síðasta skerið og beitt út á Erm-
arsund.
Yngsti skútustjórinn, hin 24 ára
franska kona Servane Escoffier frá
Saint-Malo, náði strax góðri ferð og
rauk á fyrstu mílu fram úr keppi-
nautunum og tók forystuna.
Hafði hún ekki látið hana af hendi
í gær eftir tæpa tvo sólarhringa í
hafi er skúturnar nálguðust Írland.
Escoffier er þrátt fyrir ungan aldur
þekkt fyrir kappsiglingar. Sl. vetur
varð hún í þriðja sæti í Transat-
siglingunni, 4.340 sjómílna keppni
frá Le Havre í Frakklandi til
Salvador de Brehat, hinnar fornu
höfuðborgar Brasilíu. Sigldi hún þá
við annan mann skútunni sem vann
þá keppni 2003 og einnig siglinguna
eftir Rommleiðinni 2002. Sömu
skútu, Vedettes de Brehat, stýrir
Escoffier nú í Skippers d’Islande
keppninni og þar ætlar hún að upp-
fylla skilyrði til þátttöku í keppninni
eftir Rommleiðinni í haust. Í því
felst að hún verður að sigla ein síns
liðs á bakaleiðinni, 1.300 sjómílur frá
Grundarfirði til Paimpol í júlí. Kapp-
siglingin eftir Rommleiðinni er rúm-
lega tvöfalt lengri, frá Saint-Malo til
Point-a-Pitre í Guadeloupe í Kar-
íbahafi.
Skippers d’Islande fer nú fram
þriðja sinni. Um er að ræða ein-
hverja nyrstu úthafskeppni á skút-
um sem haldin er í heiminum. Fyrst
var efnt til kappsiglingarinnar árið
Í Skippers d’Islande er siglt frá Paimpol í Frakkla
Skotið reið af og skúturna
Ung skútu-
stýra tók
forystuna
Hin aldna góletta Belle Po
uppi á rám og í reiða er sk
Eftir Ágúst Ásgeirsson
Ámilli Litlu kaffistofunnar og Vífilfells er Bol-alda, eina svæðið sem stór hópur torfæru-ökuhjólamanna getur notað til að stundaíþrótt sína. Stutt er síðan Vélhjóla-
íþróttaklúbburinn (VÍK) fékk svæðið til afnota en nú í
vor hófu félagar klúbbsins af fullum krafti að koma þar
upp brautum og merkingum svo hægt sé að nýta svæð-
ið sem best og til að stuðla að því að sem minnst rask
hljótist á svæðinu. Að mati Hrafnkels Sigtryggssonar,
formanns Vélhjólaíþróttaklúbbsins, eru tvær leiðir
færar til að spyrna gegn utanvegaakstri sem mikið hef-
ur verið í umræðunni upp á síðkastið. Annars vegar er
það uppbygging svæða sem þessara, sem geti breytt
miklu, en hins vegar skipulagðir slóðar fyrir torfæru-
hjól.
Fjölgun hjóla en skortur á aðstöðu
Mikið hefur verið rætt um notkun torfæruhjóla und-
anfarið. Hjólunum hefur fjölgað mjög en um 70% aukn-
ing varð á innflutningi þeirra milli áranna 2004 og 2005.
Gert er ráð fyrir að um 4000 hjól séu í umferð nú, ýmist
skráð eða óskráð. Hefur þessi mikli fjöldi valdið því að
meira hefur orðið vart við utanvegaakstur en áður.
Hrafnkell segir að samtök vélhjólaökumann
varað við aðstöðuleysi íþróttarinnar í nokkuð l
tíma án þess að stjórnvöld hafi brugðist við. Al
að Vélhjólaíþróttaklúbburinn var stofnaður ár
hefur honum verið úthlutað mörgum bráðabirg
svæðum sem hann hefur síðan misst jafnharða
Bolöldusvæðinu hefur klúbburinn fengið svæð
lengri tíma þar sem brautir rúmast fyrir þolak
ursökumenn en þeir hafa aldrei haft aðstöðu h
áður. Aðrar brautir nærri höfuðborgarsvæðinu
ar og henti aðeins ákveðnum hópi ökumanna. I
borgarmarkanna sé þó annað svæði á vegum fé
sem sé mjög óhentugt og sé t.a.m enn nánast ó
vegna vætutíðar undanfarið.
Auðvelt að stýra umferðinni
Á Bolöldusvæðinu sér Vélhjólaíþróttaklúbburi
sóknarfæri. Hrafnkell segir að búið sé að opna
nokkrar brautir og aðsóknin sé orðin það mikil
sé að halda svæðinu við með því fjármagni sem
urinn hafi til umráða. Nauðsynlegt sé að mark
og viðhalda þeim, því annars slitni brautirnar.
Mikil uppbygging hefur átt sér stað á skömm
Þurfa aðstoð í baráttun
við utanvegaakstur
Vélhjólaíþróttaklúbburinn hefur í vor og sumar unnið hörðum höndu
að uppbyggingu æfingasvæðis. Gunnar Páll Baldvinsson skoðaði
svæðið og kynnti sér störf klúbbsins.
ERU BANDARÍKIN
HÆTTULEG?
Í skoðanakönnun, sem brezkadagblaðið Financial Times hef-ur látið gera, kemur fram, að
36% fólks í fimm aðildarríkjum
Evrópusambandsins líta svo á, að
heimsfriðnum stafi meiri hætta af
Bandaríkjunum heldur en bæði
Kína og Íran. Þegar Bush Banda-
ríkjaforseti var spurður um þetta í
Evrópuferð sinni sagði hann að það
væri fáránlegt að halda því fram, að
Bandaríkjamenn væru hættulegri
en Íran.
Hvað sem Bush segir um það er
það umhugsunarefni fyrir Banda-
ríkjamenn, að svo stór hópur gam-
alla bandamanna þeirra úr heims-
styrjöldinni síðari og samherja frá
dögum kalda stríðsins skuli upplifa
Bandaríkin nú, sem ríki sem sé
hættulegra heimsfriðnum en Íran
og Kína.
Nema Bandaríkjamenn séu svo
veruleikafirrtir, að þeim sé alveg
sama. Bandaríkin voru á 20. öldinni
höfuðvígi lýðræðis og frelsis. Þau
komu Evrópuþjóðunum til hjálpar
til þess að koma einræðisherranum
Adolf Hitler á kné og þeir unnu að
því með Vestur-Evrópuþjóðum að
vinna sigur á ríki Stalíns.
Hvað veldur því, að rúmlega
þriðjungur fólks í nokkrum banda-
lagsríkjum Bandaríkjanna lítur svo
á, að þessi sama þjóð, sem bjargaði
öðrum þjóðum undan kúgun einræð-
isherranna, sé nú hættulegri heims-
friðnum en Íran, þar sem ofstækis-
fullt klerkaveldi ræður ríkjum, og
Kína, þar sem leifarnar af komm-
únismanum ráða enn ríkjum, þótt sá
kommúnismi sé nú svipur hjá sjón.
Þessi breyting á afstöðu gamalla
vinaþjóða til Bandaríkjanna hefur
orðið í valdatíð Bush yngra og hún
er auðvitað óviðunandi fyrir Banda-
ríkjamenn sjálfa.
Þeir hafa einhvers staðar farið út
af sporinu á vegferð sinni síðustu
árin. Það er auðvelt að gagnrýna
Bandaríkjamenn fyrir Íraksstríðið
en þeir lögðu í það á ákveðnum for-
sendum, sem reyndust svo ekki vera
fyrir hendi. Hins vegar er ljóst, að
þeir hafa ekki náð nokkrum tökum á
ástandinu í Írak, sem er litlu betra
en það var í Víetnam á sínum tíma.
Líklegast er þó að upplifun fólks í
áðurnefndum Evrópuríkjum bygg-
ist ekki fyrst og fremst á Íraksstríð-
inu heldur allt öðru: með sama hætti
og almenningur í Evrópu lítur svo á,
að ofstækisfullir klerkar ráði ríkj-
um í Íran má telja líklegt að ofan-
greint mat á Bush-stjórninni bygg-
ist á þeirri tilfinningu, að trúar-
ofstækismenn í Bandaríkjunum hafi
of mikil áhrif og völd í Hvíta húsinu
og þess vegna séu Bandaríkjamenn
hættulegri heimsfriðnum en Íran og
Kína.
Á því verður hins vegar ekki
breyting fyrr en í fyrsta lagi að
rúmum tveimur árum liðnum.
100 ÁRA YFIRSÝN
Í Morgunblaðinu í gær birtistviðtal við Ingibjörgu Jónsdótt-
ur, sem hélt upp á 100 ára afmæli
sitt á Hvolsvelli í fyrradag. Í við-
talinu var afmælisbarnið spurt um
afstöðu sína til nýrrar aldar og
Ingibjörg Jónsdóttir svaraði:
„Ég spái ekki vel fyrir nýju öld-
inni og ég skal segja þér að það er
út af peningagræðginni. Héðan fer
enginn með neitt. Þegar þessir
menn koma til Lykla-Péturs með
milljarðana á bakinu þá mun hann
hleypa þeim inn eins og öðrum. En
hann tekur ekki við peningunum
þeirra, það eina, sem tekið er mark
á þar, eru góðverkin, sem við ger-
um í lífinu, það er það sem skiptir
máli og þessir menn hafa ekki ver-
ið mikið í því að gera góðverk.“
Þetta eru athyglisverð ummæli
konu, sem hefur lifað heila öld.
Hún fæddist í fátæku landi, sem
var hluti af Danaveldi, og hún hélt
upp á 100 ára afmæli sitt í sjálf-
stæðu landi, sem er í hópi ríkustu
þjóða heims.
Kunnum við fótum okkar forráð í
velgengni okkar? Þessi lífsreynda
kona virðist draga það í efa.
HRINGVEGUR-KJALVEGUR
Í Morgunblaðinu í gær birtist fréttum könnun, sem Gallup gerði frá
lokum aprílmánaðar til loka maí-
mánaðar, þar sem þátttakendur
voru spurðir, hvort þeir vildu frekar
að fjármunum yrði varið til endur-
bóta og breikkunar á hringveginum
eða að gerður yrði vegur um Kjöl.
Niðurstaðan varð sú, að þrír af
hverjum fjórum vildu umbætur á
hringveginum.
Um var að ræða stórt úrtak, þ.e.
6.000 manns, og rúmlega 3.500 svör-
uðu. Í könnun Gallup kom fram, að
um 60% Norðlendinga vilja frekar
umbætur á hringveginum en veg um
Kjöl.
Niðurstaða þessarar könnunar er
ánægjuleg tíðindi fyrir þá, sem eru
andvígir því, að eyðileggja hálendið
með lagningu uppbyggðra vega með
varanlegu slitlagi, en Morgunblaðið
er í þeim hópi.
Halldór Blöndal alþingismaður,
sem hefur haft forystu í baráttunni
fyrir vegagerð um hálendið, verður
að fara að hugsa sinn gang. Þing-
maðurinn hefur vafalaust talið, að
kjósendur hans í Norðausturkjör-
dæmi mundu fagna þessum hug-
myndum. Svo reynist ekki vera. Það
er tímabært að Vegagerðin leggi
áform um að malbika Kjalveg til
hliðar.