Morgunblaðið - 27.06.2006, Blaðsíða 25

MORGUNBLAÐIÐ ÞRIÐJUDAGUR 27. JÚNÍ 2006 25
MINNINGAR
✝ ValgerðurJónsdóttir
fæddist í Selkoti,
Þingvallasveit 15.
nóvember 1924.
Hún lést á líknar-
deild Landspítal-
ans í Kópavogi að
morgni föstudags-
ins 16. júní síðast-
liðins.
Foreldrar Val-
gerðar voru hjónin
Guðrún Einarsdótt-
ir frá Læk í Dýra-
firði, f. 10. október
1894, d. 26. september 1951, og
Jón Bjarnason bóndi og trésmið-
ur, f. 8. október 1888, d. 21.
október 1976. Faðir Jóns var
Bjarni Jónsson, sá er Bjarnaborg
í Reykjavík er kennd við. Systur
Valgerðar eru: Guðný, f. 20.12.
1919, d. 9.3. 1985; Kristrún, f.
29.8. 1922; Bjarney, f. 16.5. 1927;
Bjarndís, f. 24.1. 1934; óskírð, f.
23.6. 1936, d. 20.11. 1936.
Eiginmaður Valgerðar var
Guðmundur Valtýr Guðmunds-
son, f. 4. júlí 1912 á Þingeyri við
Dýrafjörð, d. 2. apríl 2002. For-
eldrar Guðmundar Valtýs voru
hjónin Guðrún Guðmundsdóttir
frá Læk í Dýrafirði og Guð-
mundur Ágúst Pálsson, útvegs-
bóndi í Laugabóli, Arnarfirði.
Valgerður og Valtýr eignuðust
sex börn: 1) Ágúst Birgir, f. 15.
október 1941, d. 13. maí 1942. 2)
Þóra Guðrún, f. 5. febrúar 1943,
d. 9. nóvember 2004; eiginmaður
hennar var Birgir Bergmann
Guðbjartsson, f. 13. mars 1944,
d. 14. apríl 1988. Synir Þóru og
Birgis eru: a) Reynir Bergmann,
f. 8. nóvember 1962. Fyrri kona
hans var Anabelle Valle, f. 5.
júní 1975. Þau slitu samvistir.
Þeirra synir eru Birgir Valle, f.
Brynja Sól, f. 24. júlí 1995,
Aþena Marey, f. 14. mars 1998,
og Viktor Smári, f. 30. septem-
ber 2001. b) Katrín Guðrún, f.
26. september 1989. 6) Ágúst
Ómar, f. 14. mars 1962. Kona
hans var Aðalbjörg Pálsdóttir, f.
15. desember 1965. Þau slitu
samvistir. Synir þeirra eru: a)
Guðbjartur Ægir, f. 18. júlí 1988.
b) Ásgeir Örn, f. 6. júní 1990.
Valgerður fæddist í Selkoti í
Þingvallasveit og ólst þar upp til
11 ára aldurs, en þá var flutt til
Reykjavíkur. Skólaganga var
takmörkuð enda ekki skóla-
skylda í sveitum nema frá 10 ára
aldri en þá fór hún í farskóla í
einn mánuð. Eftir flutninga til
Reykjavíkur fór hún í Miðbæj-
arbarnaskólann og síðan einn
vetur í kvöldskóla KFUM. Hún
fór í sveit til fóstursystur móður
sinnar og þar kynntist hún Guð-
mundi Valtý manni sínum. Þau
eignuðust sex börn. Fyrsta barn-
ið, dreng, misstu þau á fyrsta
ári. Þessi fyrstu ár bjuggu þau á
ýmsum stöðum því erfitt var um
húsnæði á þessum tíma. Þau
keyptu síðan sumarbústað og
fluttu hann á lóð við Suðurlands-
braut og gerðu hann að heils-
árshúsi. Þar ólust börnin upp,
fjórar dætur og einn sonur. Þar
var jafnan margt um manninn.
Oft var þétt setinn bekkurinn í
borðkróknum því að allir fengu
kaffi þó að sumir kæmu aðeins
til að fá að hringja. Hópur af
börnum fylgdi þeirra eigin börn-
um og ekki síst systrabörn Val-
gerðar sem voru þar heimagang-
ar.
Árin 1977–1978 byggðu þau
hús í Rauðagerði en þá voru öll
börnin farin að heiman nema
yngsti sonurinn og þar áttu þau
hjónin mörg góð ár. Síðustu ár
hafa verið erfið, fyrst missti hún
manninn 2002 og síðan elstu
dótturina 2004.
Valgerður verður jarðsungin
frá Bústaðakirkju í dag og hefst
athöfnin klukkan 13.
24. apríl 1996, og
Róbert Valle, f. 8.
nóvember 1998. Síð-
ari kona Reynis er
Marebic Birgisson,
f. 23. júlí 1981. Dótt-
ir þeirra er Teresa,
f. 25. desember
2004. b) Víðir Berg-
mann, f. 3. ágúst
1964, kvæntur Ernu
Matthíasdóttur, f.
12. mars 1960. Dæt-
ur þeirra eru Björk
Kristjánsdóttir, f.
19. október 1983, og
Þóra Nian, f. 3. janúar 2002. c)
Hlynur Bergmann, f. 2. janúar
1966. Kona hans er Sigurást
Baldursdóttir, f. 11. mars 1956.
Börn Sigurástar af fyrra hjóna-
bandi eru Heiða Björk, Sigurjón,
Inga Þóra og Bryndís. 3) Guðný
Eygló, f. 1. september 1945; eig-
inmaður hennar var Eiríkur Sig-
urðsson f. 24.12. 1936, d. 21.2.
1975. Börn Guðnýjar og Eiríks
eru: a) Þór, f. 9. desember 1965,
kvæntur Huldu Björk Guð-
mundsdóttur, f. 12. maí 1969.
Þeirra dætur eru Sunna Maren,
f. 11. mars 1994, og Harpa Mjöll,
f. 12. apríl 1999. b) Valgerður, f.
2. apríl 1971, maður hennar var
Tómas Erlingsson, f. 11. febrúar
1970. Þau slitu samvistir. Þeirra
dætur eru Tara Líf, f. 8. júní
1992, og Tinna, f. 18. apríl 1995.
4) Hulda Berglind, f. 9. sept-
ember 1949; eiginmaður hennar
er Haraldur Sigurðsson, f. 2.
ágúst 1943. Þeirra sonur er: Sig-
urður Valtýr, f. 21. nóvember
1974. 5) Erla Sólrún, f. 6. júlí
1956; eiginmaður hennar er
Tryggvi Þór Agnarsson, f. 4.
desember 1954. Þeirra dætur
eru: a) Elísabet Lára, f. 20. apríl
1975. Börn Elísabetar eru
Elsku amma Valla mín, mikið er
það skrítin tilhugsun að þú sért far-
in frá okkur en ótrúlega vorum við
heppin að fá að hafa þig svona lengi
hjá okkur.
Þú varst gangandi kraftaverk og
ótrúlega sterk en auðvitað vinnur
þessi sjúkdómur að lokum og ekkert
sem við getum gert við því.
Mér finnst ég hafa verið svo hepp-
in að fá að hafa fengið að kveðja þig
kvöldið áður en þú fórst frá okkur
og yndislegt að við gátum hlegið
saman og að ég hafi getað sagt þér
hvað ég elska þig mikið. Þú hefur
alltaf verið til staðar fyrir mig í
gegnum súrt og sætt og vildi ég
óska þess að ég hefði getað gert
meira fyrir þig í staðinn. Þú varst
stór þáttur í mínu lífi og ekki var ég
gömul þegar ég var skilin eftir hjá
þér á meðan mamma og pabbi fóru
út á land að vinna, aðeins tveggja
mánaða gömul. Fluttist svo reyndar
nokkrum sinnum inn á ykkur afa
eftir það, fyrst með mömmu og
pabba, og svo ein þegar ég var 18
ára gömul, alveg á versta aldri, en
alltaf voruð þið afi jafn góð við mig
og stóðuð með mér, einnig þegar ég
fæddi mitt fyrsta barn og gáfuð mér
góð ráð.
Þegar Nonni dó þá var sko ekkert
mál fyrir mig og stelpurnar að flytja
inn á ykkur, alltaf voruð þið viðbúin
og með svör við öllu.
Það sem ég sakna mest af öllu er
að geta ekki farið upp í eldhús til
ömmu til að fá kókómjólk og kex og
bestu skúffuköku í heimi, einnig
sakna ég allra sunnudagsstundanna
okkar, góði maturinn og uppáhalds
sósan mín, enginn gat búið til svona
góða sósu nema þú. Og þegar flestir
voru búnir að borða þá réttirðu mér
skeið svo ég gæti borðað restina af
sósunni því þú vissir hvað mér þótti
sósan góð. Þú varst alltaf í uppá-
haldi hjá mér og einnig hjá flestum
af mínum vinkonum, það voru allar
mínar vinkonur velkomnar inn á
ykkar heimili í kex og kókómjólk.
En nú ertu farin frá okkur og ert
núna hjá afa sem hefur sárlega
saknað þín þessi fjögur ár. Þið voruð
svo samrýnd og falleg saman og það
er gott að vita af því að þið eruð
saman á ný.
Ég elska þig, amma mín.
Þín
Elísabet Lára.
Ég er nú ekki viss hvernig á að
byrja svona bréf þar sem ég er ekki
mjög vanur að búa þau til sem betur
fer. En ég vil byrja að segja að
amma mín var án efa ein sterkasta
kona sem ég veit um andlega séð,
hún var alltaf svo lífsglöð og hug-
ulsöm einhvern veginn, bara besta
amma í heimi. Ég og amma höfum
alltaf verið rosalega náin, á hverjum
sunnudegi síðan ég man eftir mér
var kjöt hjá ömmu og afa í Rauða-
gerðinu, fannst samt alltaf bara eins
og þau tvö væru sjálfsagður hlutur
að hafa, eitthvað sem maður missir
bara ekki. En svona var maður þeg-
ar maður var lítill kjáni. En svo
skrítið að missa þig amma, man allt-
af eftir trénu sem ég og Ásgeir lék-
um okkur í fyrir utan garðinn hjá
þér og þegar við komumst á toppinn
fannst okkur að enginn hefði getað
þetta áður. Svo margar minningar
um ömmu og afa í Rauðagerði eins
og þegar Bryndís varð of mikil gella
til að spila fótbolta með okkur
bræðrunum og ég skildi ekkert í
þessu og þú sagðir bara að svona
væru unglingar og ég sagðist aldrei
ætla að verða unglingur.
Þú varst alltaf til staðar, sama
hvort það var í blíðu eða stríðu, og
allar hátíðirnar sem ég var hjá þér
eins og jól, áramót og afmæli, það
voru góðir tímar. Ég held samt að
við höfum orðið nánust þegar ég
flutti til þín meðan pabbi var úti á
sjó og ég í unglingavinnunni rétt hjá
Rauðagerðinu. Ég var alltaf með
kók og brauð með banana í nesti og
svo fékk ég að sjálfsögðu vasapen-
ing á föstudögum sem ég var fljótur
að eyða í McDonalds með krökk-
unum, – má svona deila um það
hvernig þér fannst það. Svo þegar
ég varð eldri og þú fluttir í Kópa-
voginn þá fyrst fór allt að breytast
einhvern veginn, ég kláraði grunn-
skóla og fór í framhaldsskóla og
fékk bílprófið, og þú varst sannar-
lega stolt af mér. Ég kvíði mikið fyr-
ir að fá aldrei að heyra í þér aftur né
fá að faðma þig, er kannski ekki enn
búinn að átta mig á að þú sért farin,
en ég veit að þú ert sannarlega á
betri stað og komin aftur til afa.
Minningarnar streyma um haus-
inn rétt á meðan ég skrifa hérna í
tölvunni og kannski erfitt að skrifa
þær allar þar sem ég yrði að kaupa
allt blaðið til að geta sett það allt á
blað, en ég mun geyma það á vísum
stað í hjarta mínu. Eitt verð ég nú
að skrifa og það var með það þegar
ég fékk skellinöðruna, sem þú varst
ekki par sátt við. Þú vissir að ég
elskaði bíla og mótorhjól og bara öll
farartæki með mótor, en stöku sinn-
um heyrði ég þig skammast yfir
þessu. En með lokaorðum mínum til
þín, sterkustu konu og bestu ömmu í
heimi, kveð ég þig að sinni en ég veit
að við sjáumst aftur þótt það verði
kannski ekki í bráð. Ég mun sakna
þín.
Guð veri með þér og passaðu vin
minn fyrir mig.
Guðbjartur Ægir.
Mig langar að minnast móður-
systur minnar með fáeinum orðum.
Valgerður eða Valla eins og hún var
kölluð bjó í næsta húsi þegar ég ólst
upp og reyndist hún mér og öðrum
systrabörnum sínum einstaklega
vel. Heimili Völlu og eiginmanns
hennar Valtýs var oft hægt að líkja
við umferðarmiðstöð þar sem allir
þurftu að koma við, en glaðværðin
einkenndi Völlu og hændust að
henni jafnt fullorðnir og börn.
Þegar ég fór að heiman og flutti í
annað bæjarfélag fækkaði ferðum
mínum í heimsóknir og hugsaði ég
oft með söknuði til eldhúsumræðn-
anna sem fram fóru yfir kaffihlað-
borði á heimili Völlu, en alltaf var
mér tekið opnum örmum þegar ég
birtist. Valla og systur hennar voru
einstaklega samheldnar og er það
þeim að þakka hve vel við þekkj-
umst innan ættarinnar. Ættar-
saumaklúbbur var stofnaður og höf-
um við hist einu sinni í mánuði
undanfarin ár okkur öllum til mik-
illar ánægju.
Undanfarin ár reyndust Völlu erf-
ið þar sem hún þurfti að horfa á eftir
eiginmanni sínum og elstu dóttur og
að lokum barðist hún sjálf við ill-
vígan sjúkdóm, en minning hennar
mun lifa í hjörtum okkar. Að lokum
sendi ég innilegar samúðarkveðjur
til fjölskyldunnar.
Hrefna Geirsdóttir.
Mig langar að minnast minnar
góðu mágkonu í örfáum orðum í
kveðjuskyni, fyrir allt það sem hún
og hennar góði maður gerðu fyrir
okkur hjónin þegar erfiðleikar voru
hjá okkur fyrstu búskaparárin. Allt-
af voru þau tilbúin að hjálpa hvernig
sem á stóð. Það var ómetanlegt og
verður seint eða aldrei fullþakkað.
Valla, eins og hún var jafnan kölluð
af fjölskyldunni, var einstök kona,
ráðagóð, hjálpsöm og mátti ekkert
aumt sjá, alltaf sama hjálparhellan
hvað sem á gekk. Skal það þakkað af
innsta hjartans grunni. Valla missti
mann sinn annan apríl 2002 og dótt-
ur sína Þóru Guðrúnu hinn 9. nóv.
2004 og má nærri geta að þetta var
henni mikill missir sem hún bar þó
með miklu æðruleysi allt til síðustu
stundar. Valla var mikil sómakona,
eins og þær systur allar sem við
mágarnir höfum allir sannreynt,
enda okkar mesta gæfa í lífinu að
hafa kynnst þeim. Ég held að ég fari
nú að láta þessum kveðjuorðum lokið
og bið góðan guð að varðveita Völlu
og alla hennar ástvini sem farnir eru
yfir móðuna miklu. Minningin um
góða konu, móður, eiginkonu og
systur mun lifa um ókomin ár.
Lifðu sæl í ljóssins heimi
ljóð þér voru jafnan kær.
Í sínum faðmi guð þig geymi
gleðin var þér alltaf nær,
unaður hennar um þig streymi
eins og ferskur sunnanblær.
Valdimar Lárusson.
Í dag kveðjum við Valgerði Jóns-
dóttur, móðurömmu Víðis Berg-
manns Birgissonar, manns míns.
Um leið og ég kveð Valgerði með
miklum söknuði er ég jafnframt full
þakklætis. Ég er innilega þakklát
fyrir að hafa fengið að kynnast Val-
gerði og verið henni samferða í ein
14 ár.
Valgerður var afar heilsteypt, hlý
og hláturmild. Það var mannbætandi
að vera í návist hennar og manns
hennar Guðmundar Valtýs Guð-
mundssonar sem lést 2.4. 2002.
Heimili þeirra hjóna í Rauðagerði 44
var sem félagsmiðstöð fyrir fjöl-
skyldu og vini. Öllum var tekið opn-
um örmum, umvafðir innileik og
glaðværð.
Ég vona einlæglega að við sem eft-
ir lifum náum að tileinka okkur eitt-
hvað af lífsviðhorfi þeirra hjóna og
þeim gildum sem þau og heimili
þeirra stóðu fyrir.
Ég sendi mínar innilegustu sam-
úðarkeðjur til allra ættingja og vina
Valgerðar.
Blessuð sé minning hennar.
Erna Matthíasdóttir.
VALGERÐUR
JÓNSDÓTTIR
 Fleiri minningargreinar um Val-
gerði Jónsdóttur bíða birtingar og
munu birtast í blaðinu næstu daga.
Höfundar eru: María K. Einarsdóttir
✝ Annetta Sig-urðsson fæddist
í Fuglafirði í Fær-
eyjum 20. maí 1916.
Hún lést á hjúkrun-
arheimilinu Skóg-
arbæ í Reykjavík 18.
júní síðastliðinn.
Foreldrar hennar
voru Lutherus Joen-
sen, f. 10.11. 1890, d.
7.4. 1981 og Jakob-
ina Klein, f. 14.2.
1893, d. 3.9. 1971.
Þau bjuggu alla sína
tíð í Fuglafirði.
Annetta var næstelst átta systk-
ina, en hin eru Jóan Jacob, f. 1914,
látinn, bjó í Fuglafirði, Jonhild, f.
1918, býr í Fuglafirði, Matthilda,
f. 1920, býr í Klakksvík, Sara, f.
1922, býr í Kaupmannahöfn, Sig-
rid, f. 1924 látin, bjó í Reykjavík,
Bergljót, f. 1927, látin, bjó í Kaup-
mannahöfn, og Alexandrina, f.
1932, býr í Þórshöfn í Færeyjum.
Annetta giftist 17.12. 1947
Kristjáni P. Sigurðssyni, f. 10. júlí
1909, d. 11. ágúst
1971. Foreldrar
hans voru Sigurður
Pálsson, f. 16.10.
1870, d. 19.10. 1947
og Valborg E. Þor-
valdsdóttur, f. 31.3.
1879, d. 19.4. 1919.
Annetta og Kristján
eignuðust sex börn,
en þau eru: 1) Sig-
urður, maki Laufey
Aðalsteinsdóttir,
sonur Aðalsteinn; 2)
Már; 3) Valborg E.,
maki Guðlaugur
Óttarsson, dóttir Hera, átti áður
Önnu Kristínu Gústafsdóttur,
maki Hlynur Baldursson, sonur
Máni Björn, Anna K. átti áður Sól
Margréti og Hlynur átti Birnu; 4)
Laufey J.; 5) Kristín; og 6) Bjarni
S., maki Valgerður Ingvadóttir,
börn Breki, Rán, Brimar og Vera
Sól.
Útför Annettu verður gerð frá
Árbæjarkirkju í dag og hefst at-
höfnin klukkan 13.
Það nálgast 30 árin sem ég hef
notið samvista við mína kæru
tengdamóður.
Það var kvíði í mér þegar ekið var
vestur að Auðshaugi í V-Barða-
strandarsýslu til að hitta tengda-
mömmu og heimilisfólkið í fyrsta
sinn. Við okkar fyrsta handartak
hvarf allur kvíði og vinátta og vænt-
umþykja tók við.
Annetta kom til Íslands í lok
seinni heimsstyrjaldar í atvinnuleit.
Hún var frá Fuglafirði í Færeyjum
og ólst þar upp. Systkinahópurinn
var stór og samband gott á milli
þeirra. Gaman var að fylgjast með
þegar þær komu Jonhild, Sara, Alex-
andrina og systkinabörnin Gunnvor
og Norma fyrir nokkrum árum og
haldið var boð fyrir alla ættingjana
hér. Kom þá vel í ljós kærleikurinn,
tryggðin og gleðin í hópnum.
Annetta giftist 17. desember 1947
Kristjáni P. Sigurðssyni og átti með
honum sex börn en einn son átti hún
áður sem er látinn. Þau hjón bjuggu
á Auðshaugi og upplifðu miklar
breytingar í búskap og samgöngum
svo að eitthvað sé nefnt. Kristján féll
frá 1971 og hélt Annetta áfram bú-
skap með börnum sínum til 1981.
Flutti hún þá til Reykjavíkur og
vann áfram til sjötugs. Hún hafði þá
eignast heimili í Hraunbænum.
Hún naut þess að vera í góðum
hópi í kirkjunni og félagsstarfinu í
hverfinu og mikil voru afköst hennar
í handavinnunni.
Aldrei hallaði hún að mér orði en
hjálpaði okkur eftir því sem hún gat.
Drengurinn okkar átti gott skjól hjá
ömmu sinni og nutu þau bæði hvort
annars nærveru.
Kát var hún og skapgóð en gat
verið föst fyrir ef þurfti.
Alvarlegt bílslys með miklum
áverkum í nóvember 1999 varð til
þess að hún varð hjúkrunarsjúkling-
ur. Hún hafði dvalið á Heiðarbæ í
Skógarbæ í 5 og 1/2 ár þegar hún lést
eftir stutt veikindi 18. júní síðastlið-
inn. Lífi góðrar konu er lokið, margs
er að minnast og margt að þakka.
Við fjölskyldan viljum þakka inni-
lega fyrir umönnun og kærleik sem
Annetta naut á Heiðarbæ. Það gerði
henni auðveldara að sætta sig við að
geta ekki séð um sig sjálf. Fram-
koma starfsfólks á lokastundinni við
hana og aðstandendur var til mik-
illar fyrirmyndar.
Laufey Aðalsteinsdóttir.
ANNETTA
SIGURÐSSON