Lesbók Morgunblaðsins - 10.02.2007, Qupperneq 5

séríslenska, jólaplötuflóði. Á tímabili kom til
greina að fresta útgáfunni fram yfir jól. Lovísa
var hins vegar orðin óþolinmóð og vildi fara að
koma þessu frá. Loks var ákveðið að kross-
leggja bara fingur og kýla á útgáfu í tengslum
við Airwaveshátíðina, sem fram fór í endaðan
október. Hátíðin varð svo þess valdandi að Lay
Low var fljótlega komin á allra varir eins og áð-
ur sagði, en mikið „suð“ hafði verið í kringum
hana nokkrum dögum fyrir tónleika.
„Það var undarleg upplifun,“ segir hún. „Ég
fann fyrir þessum straumum eftirvæntingar í
salnum. Við vorum óvön slíku, miklu vanari að
spila fyrir tómum sal eða þá fyrir sal þar sem
fólkið er ekkert að fylgjast með tónlistinni neitt
sérstaklega (með Lay Low á tónleikunum léku
Maggi Öder, Björn „Bassi“ Ólafsson, trymbill
Benny Crespo’s Gang, og Sigurbjörn, eða Silli í
Haltri hóru). Fólk var líka tillitssamt og það var
góð þögn í salnum. Ég spilaði eitt lag alein, og
var á tímabili að spá í að sleppa því. Þetta var
stress!“
Til útlanda
Rætur Lay Low liggja í kántríhljómsveit sem
hún og vinkonur hennar stofnuðu haustið 2005.
Engin þeirra, þar á meðal Lovísa, hafði spilað
slíka tónlist áður (og Lovísa segir mér að hún
hafi heldur ekkert snert á blús- eða þjóðlaga-
tónlist). En vinkonurnar voru sameinaðar í
miklum áhuga á kántríi, þá gömlu kántríi, og
Lovísa nefnir til Hank Williams og Johnny
Cash. Hrátt fjallakántrí var til grundvallar frek-
ar en straumlínulagað poppkántrí.
„En þessi hljómsveit féll snemma um sjálfa
sig,“ segir Lovísa. „Við vorum fjórar og tvær
stelpnanna fóru mjög fljótlega í nám erlendis.
En það var skemmtilegur andi í gangi og þarna
fór ég fyrst að prófa að syngja, nokkuð sem ég
hafði lítið gert af fram að því. Mér fannst það
asnalegt í fyrstu en ég var hvött áfram. Ég hélt
svo áfram í þessum fíling þó að bandið væri
hætt. Gerði þetta bara ein í staðinn. Þannig varð
Lay Low til, m.a. vegna þess að mig langaði til
að halda áfram að syngja. Mig hefur alltaf lang-
að til þess en aldrei fundist ég geta það einhvern
veginn.“
Lovísa segist hafa verið í sólópælingum fyrir
þetta kántríband, en sú tónlist hefði líklega orð-
ið allt öðruvísi hefði bandið ekki komið til.
„Þannig að þetta er mikið til stelpunum að
þakka/kenna,“ segir hún og kímir. „Ef kántríið
hefði ekki komið til hefði þetta líklega verið
meiri nýbylgja hjá mér, eitthvað lágstemmt.
Kannski hefði þetta þó orðið meira út í Will Old-
ham. Ég er mjög hrifin af honum, þessum
dauðakántríplötum sem hann var að gera með
Palace Brothers t.d.“
Textar Lay Low eru ekki út í bláinn segir
hún, allir fjalla þeir um eitthvað, annaðhvort um
eitthvað sem hefur hent hana eða þá fólk sem
hún þekkir.
„En það var erfitt að koma þeim saman. Ég
hef aldrei samið texta áður og sum lögin þurftu
hreinlega að bíða nokkra stund á meðan ég var
að klára textana. Sumir eru nokkuð barnalegir
finnst mér og suma get ég ekki útskýrt almenni-
lega þó að í þeim sé alltaf einhver tilfinning sem
tengist einhverju í lífi mínu.“
Þegar þetta birtist er Lay Low stödd í Nor-
egi, á By:Larm-tónlistarhátíðinni í Þrándheimi.
Þar er hún ásamt Reykjavík! og Ultra Mega
Technobandinu Stefáni. Það er Iceland Airwa-
ves sem stendur að kynningu á þessum lista-
mönnum og mun kynna sjálfa sig um leið þarna
úti. Í lok janúar fór Lovísa svo ásamt hljómsveit
til Cannes til að leika á Midem-hátíðinni, sem er
stærsta kaupstefna tónlistargeirans. Reykjavík!
sótti þá ráðstefnu einnig.
„Það var mjög sérstök upplifun,“ rifjar
Lovísa upp. „Þetta var í fyrsta skipti sem við
spiluðum í útlöndum. Midem minnti svolítið á
nautgripasýningu, viðfangið var bara tónlist.
Við gistum á flottu hóteli og nutum þess að vera
í fyrsta skipti í alvöru baksviðsaðstöðu. Maður
var orðinn vanur því að hokra í eldhúsinu á
Grand Rokk eða eitthvað álíka.“
Á jörðinni
Framtíð Lay Low er óljós. Lovísa er þrátt fyrir
allan hamaganginn niðri á jörðinni, og tekur því
sem að höndum ber af aðdáunarverðri rósemd.
Spurð hvort hún geti hugsað sér að hafa tónlist
sem lifibrauð játar hún því, og velgengni Please
Don’t Hate Me hefur óneitanlega opnað margar
dyr.
„Já,“ segir hún með sinni þægilegu, afslöpp-
uðu rödd. „Ég væri alveg til í það. Hvernig sem
það væri svo. Leikhúsvinna kæmi t.d. til
greina.“
Næsta útspil Lay Low liggur ekki fyrir, enda
segist hún aldrei hafa hugsað þetta til fram-
búðar. Hún segist vera spurð um næstu plötu
reglulega, og hún neitar því ekki að hún finni
fyrir pressu, því að margir vilji væntanlega
meira af því sama.
„Ég ætla ekkert að drífa mig a.m.k. Ég er
svona að velta því fyrir mér hvort ég ætti að
vinna næstu plötu meira. Þetta er snúið mál,
auðvitað vil ég ekki valda fólki vonbrigðum – en
það er líka spennandi að storka fólki með ein-
hverju allt, allt öðru.“Morgunblaðið/RAX
MORGUNBLAÐIÐ LAUGARDAGUR 10. FEBRÚAR 2007 5