Lesbók Morgunblaðsins - 17.03.2007, Page 5

MORGUNBLAÐIÐ LAUGARDAGUR 17. MARS 2007 5
ekki á hlutina sem svarta eða hvíta og það er
engin stéttaskipting á milli lærðra og ólærðra.
Það er eins og sú hugmynd eða afstaða sé að
leysast upp, það hefur enginn áhuga á svoleiðis
dilkadrætti lengur. Þetta er mjög jákvætt, fólk
er bara að vinna að tónlistinni og það er hún
sem skipar fyrsta sætið.“
Spurð hvort hún hafi fundið fyrir gagnrýni á
svona vinnubrögð segir hún nei, en hún er þó á
því að hugmynd um einhvers konar skiptingu á
milli lærðra og ólærðra eigi sér örugglega fast-
ari sess hjá eldri kynslóðum.
„Fyrir mitt leyti þá finnst mér þægilegt að
geta lesið nótur og þá get ég á mjög hand-
hægan máta útskýrt fyrir fólki hvernig ég vil fá
eitthvað spilað. En samt vinn ég mjög mikið
eftir eyranu og ég hef aldrei verið neitt sér-
staklega góð í nótnalestri. Ég hef bara verið
eins góð í honum og ég þarf hverju sinni. Ég
hafði lært á fiðlu í þrjú ár þegar það loksins
uppgötvaðist að ég kynni ekki að lesa nótur. Ég
fékk alltaf kennarann til að spila með mér og
elti hann. Það var fín æfing í því að spila eftir
eyranu en það kom kennaranum algerlega í
opna skjöldu þegar í ljós kom að ég vissi ekki
hvað sneri upp eða niður í þessum nótum.“
Ólöf segir að viðhorfið hjá þessum áð-
urnefnda vinahópi sínum sé mjög afslappað,
það sé bara kýlt á hina og þessa hluti. Og það
eru alltaf allir til í stuðið virðist vera, allir að
spila með öllum hvar og hvenær sem er.
„Já, og það hjálpast líka allir rosalega vel að.
Það gerir þessa senu svo grasserandi, þetta
greiðasamfélag með öllum sínum kostum og
göllum. Það spila allir fyrir alla og með öllum en
það er svosem ekki mikill peningur í því. En já,
ef maður vill henda upp tónleikum þá getur
maður gert það eins og að smella fingrum. Ef
maður er í græjuvandræðum eða vantar eitt-
hvað þá er alltaf hægt að hringja í einhvern.
Svo ef einhvern vantar fiðlu í eitt lag þá stekkur
maður til. En gróðinn er ekki alltaf mældur í
peningum, það er verið að skapa menning-
arverðmæti sjáðu til … (hlær). En fyrir utan
þennan beina starfa er fólk að skiptast á hug-
myndum, um tónlist og bara hvaðeina. Guð og
heiminn eins og sagt er í Þýskalandi.“
Ólöf segir að það sé líka allt annað að starfa
að tónlist í dag en þegar hún byrjaði á sínum
tíma.
„Það hafa opnast ný tækifæri fyrir tónlist-
armenn og hljómsveitir sem ekki voru fyrir
hendi fyrir tíu árum. Nú er hægt að fá ferða-
styrki til að komast út að spila, íslensku gras-
rótarútgáfurnar hafa virkilega sótt í sig veðrið
og svo er það auðvitað þessi stafræna bylting,
það er hægt að taka upp og klára plötu inni í
herbergi hjá sér. Í dag eru meiri möguleikar
fyrir þá sem hafa löngun til að skapa og koma
einhverju á framfæri.“
Tekið til
Við og við er einlæg og falleg plata, lágstemmd
og jafnvel viðkvæmnisleg. Heyra má áhrif frá
þjóðlagatónlist og sumir hafa jafnvel greint kín-
verska tónlist.
„Þegar stórt er spurt …“ segir Ólöf og tekur
sér málhvíld. „Ég heyri þetta frá mjög mörg-
um, að það sé eitthvað asískt í gangi á plötunni.
Ég veit ekki hvað þetta er, mig grunar að þetta
hafi mest að gera með tóntegundirnar. Sumt af
þessu er dálítið „mótalt“ og frekar lausbeislað.
Dúr og moll dægurlaganna víkja oft. Tilhneig-
ingin í laglínunum hefur kannski eitthvað með
þetta að gera, þær eru stundum skærar og hátt
uppi. En ég lagði ekki upp með nein sérstök
áhrif þegar ég var að semja þessi lög. Ég upplifi
þessi lög bara eins og þau eru og á frekar erfitt
með að horfa á þau utan frá.“
Ólöf segir í framhaldinu að platan hafi veitt
henni meira sjálfstraust og öryggi hvað laga-
smíðar varðar.
„Ég vissi ekki hvort ég kynni að semja lög
áður en ég ákvað að gera þessa plötu en allt í
einu finnst mér eins og ég kunni það. Hér áður
fyrr komst ég ekki frá A til B með þessi lög
mín, – ég var kannski hrifin af einhverri einni
melódíu og hjakkaði í henni aftur og aftur. Mest
af því sem er á plötunni er eitthvað sem ég var
búin að þrástagast á í eitt og hálft ár. Það var
ekki fyrr en ég fór af stað með plötuna að þetta
fór að raðast saman – þá varð ég að klára lögin,
og þau urðu að vera þetta mörg. Að setja sér
þetta markmið olli því að hugmyndirnar fóru
loks að rata heim til sín. Og tvær hugmyndir
sameinuðust kannski í einu lagi. Þetta var
svona eins og að taka til. Þetta var bara tiltekt,
hugmyndunum var komið fyrir á réttum hillum
og svo var unnið með þær áfram.“
Ólöf hefur lýst því áður fyrir blaðamanni að
hún hafi átt erfitt með að gera texta. Hún hafi
reynt að klambra saman textum á ensku en
þótt það hallærislegt. Það var ekki fyrr en hún
gerði texta við lagið „Vaktir þú“, sem er að
finna á áðurnefndri plötu Skúla Sverrissonar,
að gátt opnaðist.
„Hver og einn texti plötunnar fjallar um eina
manneskju,“ útskýrir Ólöf. „T.d. lagið „Klara“,
textinn að því og raunar lagið varð til í hljóð-
verinu af því að ég átti hana eftir (Klara er litla
systir Ólafar). Ég var búin að gera lag um
mömmu og pabba og stóru systur en átti eftir
að semja lag til Klöru. Ég hafði verið að glamra
lagið á charanga í bíl fyrir austan, þetta er
svona vegalag. Mér fannst þetta skrýtið lag en
ég ákvað bara að kýla það inn, ákvað að treysta
hugmyndinni. Kannski hefur öryggi mitt aukist
að því leytinu til að ég er farin að gera meira af
því að sleppa takinu og treysta hugmyndunum.
Lögin fá bara að vera í friði, án afskipta frá
mér … ef það meikar einhvern sens (hlær).“
Eins og áður segir verða útgáfutónleikar
Ólafar á NASA á miðvikudaginn, 21. mars.
Þess má þá geta að bráðlega fer hún ásamt Lay
Low og Pétri Ben. í stutta hljómleikaferð um
landið, en það er Rás 2 sem stendur að því
uppátæki. Fyrstu tónleikarnir verða 19. apríl á
Egilsstöðum en endað verður á NASA hinn 27.
apríl.
loksins heim
Ólöf Arnalds „Þessi kynslóð lítur ekki á
hlutina sem svarta eða hvíta og það er eng-
in stéttaskipting á milli lærðra og ólærðra.
Það er eins og sú hugmynd eða afstaða sé
að leysast upp, það hefur enginn áhuga á
svoleiðis dilkadrætti lengur.“
Morgunblaðið/Kristinn