Morgunblaðið - 04.10.2008, Blaðsíða 36

36 LAUGARDAGUR 4. OKTÓBER 2008 MORGUNBLAÐIÐ
MINNINGAR
✝ Sveinn Hró-bjartur Magn-
ússon fæddist í
Litla-Bergholti í
Vestmannaeyjum
22. júlí 1921.
Hann lést á
Sjúkrahúsi Vest-
mannaeyja föstu-
daginn 26. septem-
ber síðastliðinn.
Foreldrar hans
voru hjónin Magnús
Magnússon, f . 4.2.
1881, d. 30.4.
1974,og Sigríður
Hróbjartsdóttir, f. 4.4. 1882, d.
15.4. 1953.
Systkini Sveins eru: Magnúsína
Guðrún, f. 1907, d. sama ár, Magn-
ús Axel, f. 1908, d. 1912, Guðríður
Amalía, f. 1908, d. 1986, Bergþóra,
f. 1910, d. 1997, Gróa Tómasína, f.
1914, d. 1953, og fóstursystir Lilja
Sveinsdóttir, f. 1925.
Sveinn kvæntist 15. desember
1945 Sigríði Steinsdóttur, f. 1.3.
fyrra hjónabandi Birgis Karen
Ösp og Ólafur Einir.
Sveinn ólst up í Vestmanna-
eyjum og bjó þar alla tíð. Hann
stundaði sjómennsku sem ungur
maður, sem og reyndar seinna á
lífsleiðinni, ásamt ýmsum öðrum
störfum er til féllu. Árið 1941 hóf
Sveinn iðnskólanám, lærði til
smiðs og vann við smíðar fram til
ársins 1955 er hann hóf störf hjá
Lögreglunni í Vestmannaeyjum,
en þar vann hann um 12 ára skeið.
Hann starfaði síðan sem smíða-
kennari við Barnaskóla Vest-
mannaeyja í 23 ár.
Sveinn var einn af stofnendum
Karlakórs Vestmannaeyja, sem
starfaði um 20 ára skeið frá árinu
1942, félagi í AKÓGES frá árinu
1949, í Golfklúbbi Vestmannaeyja
frá 1978 sem og í Félagi eldri
borgara um 18 ára skeið. Hann
gegndi ýmsum trúnaðarstörfum í
þessum félögum.
Sveinn og Sigríður bjuggu á
Múla fram til ársins 1958, þegar
þau fluttu á Hvítingaveg 10
(Hljómskálann), en þar bjuggu þau
þar til á síðasta ári er þau fluttu að
Kleifahrauni 3 í Eyjum.
Útför Sveins fer fram frá
Landakirkju í Vestmannaeyjum í
dag og hefst athöfnin kl. 14.
1925. Foreldrar
hennar voru Steinn
Ingvarsson, f. 23.10.
1892, d. 1.3. 1983, og
Þorgerður Vil-
hjálmsdóttir, f. 14.8.
1903, d. 29.9. 1990.
Börn Sveins og Sig-
ríðar eru: a) Steinn, f.
12.7. 1946. Maki
Ólína Margrét Jóns-
dóttir. Börn þeirra
eru Elín, Tinna og
Vala. b) Magnús, f.
2.3. 1948, maki Katr-
ín Sjöfn Sigurbjörns-
dóttir. Börn þeirra eru Sveinn og
Sigríður Diljá, og frá fyrra hjóna-
bandi Katrínar Sjafnar Heiða
Björg og Sigurpáll. c) Sigurður
Þór, f. 23.3. 1951, maki Sigríður
Þórðardóttir, börn hans frá fyrra
hjónabandi Halldór Davíð, Ævar
og Arnar Þór. d) Birgir, f. 30.1.
1960, kvæntur Ólöfu Jóhanns-
dóttur. Börn þeirra eru Elfar
Franz og Mikael Máni, og frá
Nú er pabbi okkar elskulegur bú-
inn að fá hinstu hvíldina. Síðustu 2½
árin voru erfið, eftir lærbrot og löm-
un að hluta og síðan annað brot nú
nýlega sem leiddi til sjúkra- og
banalegu. Þessi tími var nokkuð erf-
iður fyrir athafnasaman og mann-
blendinn mann eins og pabba, en
hann og mamma unnu vel úr því
saman.
Pabbi var greinilega ákveðinn að
kveðja í Vestmannaeyjum. Hann lá
mjög veikur á Borgarspítalanum
eftir síðustu aðgerð, en það bráði
ótrúlega af honum í 1½ sólarhring
eða svo, sem nægði til að komast til í
Eyja í sjúkraflugi. Eftir það var
fljótlega ljóst hvert stefndi, og 6
dögum síðar fékk hann hægt andlát
á Sjúkrahúsinu í Eyjum innan um
sína nánustu.
Ásamt föðurhlutverkinu var pabbi
mikill vinur okkar strákanna alla tíð
og eigum við margar minnisstæðar
og kærar stundir með honum, einir
sér, sem og nokkrir eða allir saman,
hvort heldur var hversdags, á fjöl-
skyldusamfundum, í sportinu, á
verkstæðinu, á hestbaki, í veiðiskap,
í golfi og fleira.
Það var auðvitað oft atgangur á
Múlanum og í Hljómó þegar 4
hraustir strákar voru að alast upp,
en allt gekk það blessunarlega vel.
Pabbi og mamma héldu á okkur aga,
en gáfu okkur alltaf verulegt frjáls-
ræði. Okkur var innprentað, leynt
og ljóst, vinnusemi, heiðarleiki og já-
kvæði. Afar rík fjölskylduhefð hefur
einnig fylgt okkur Múlabræðrum frá
foreldrunum og smitað út í fjöl-
skyldur okkar allra.
Við fengum þannig ríkulegt vega-
nesti frá pabba, sem við höfum nýtt
okkur og unnið úr hver fyrir sig, en
hins vegar höfum við bræðurnir,
Múlabassarnir, ekki erft einstaka
smíðahæfileika hans né söngrödd-
ina.
Pabbi hafði ríka kímnigáfu og
hafði alltaf gaman af að segja frá.
Hann var vinmargur og við munum
ekki eftir því að hann hafi lastað
neinn, en hann lofaði marga. Honum
var ávallt borin vel sagan vegna
vinnu, hvort heldur var vegna smíða,
lögreglustarfa, smíðakennslunnar
eða annarra starfa.
Sjálfum þótti honum vænst um
þau 23 ár sem hann kenndi smíðar í
Barnaskóla Vestmannaeyja. Hann
naut sín ákaflega vel innan um
krakkana og reyndar líður varla sú
vika að ekki sé einhver af gömlum
nemendum hans að minnast hans að
góðu við einhvern okkar bræðra.
Að síðustu vann hann sjálfstætt í
mörg ár á verkstæðinu í Hljómskál-
anum og smíðaði þá m.a. fjölda
glæsilegra barnaleikfanga og ann-
arra gripa, sem munu ylja okkur og
afkomendum okkar um hjartaræt-
urnar um langa framtíð.
Auk þátttöku og starfa í ýmsum
félögum þá hafði pabbi dálæti á
íþróttum og var m.a. einlægur og
ákafur aðdáandi ÍBV og Liverpool.
Hann byrjaði í golfinu rétt fyrir sex-
tugt, náði strax góðum árangri og
fór m.a. holu í höggi árið 1994, rétt
fyrir 73 ára afmælið.
Samband pabba og mömmu hefur
alltaf verið afar kært. Þau náðu því
að vera saman í 66 ár og það var afar
gefandi að sjá til þeirra síðustu árin,
mánuðina og vikurnar, þar sem þau
nutu innilega samvistanna ennþá
eftir langa og farsæla sambúð.
Takk fyrir allt, elsku pabbi, við
pössum mömmu. Guð veri með þér.
Steinn, Magnús,
Sigurður Þór og Birgir.
Jæja, elsku tengdapabbi, þá ertu
kominn á þann stað sem spilað er
englagolf og er ég alveg viss um að
þú ert búinn að taka einn hring ef
ekki tvo og sveiflan hefur verið alveg
sú sama og þegar þú slóst síðast,
þrátt fyrir að það sé orðið ansi langt
síðan þú komst út á golfvöllinn þinn
hér heima í Eyjum. Þú ert pottþétt
búinn að gefa einhverjum góð ráð
eins og þú gafst okkur Bigga þínum
þegar við reyndum að byrja að
brölta í golfinu. Það er ekki alltaf
best að vera högglangur heldur að
vera beint á braut, þannig golfspilari
varst þú líka og spilaðir nær undan-
tekningarlaust vel. Í það minnsta
vannst þú alltaf þessa syni þína,
sama hvað þeir reyndu.
Við Sveinn urðum strax góðir vin-
ir þegar ég birtist inn í Múlafjöl-
skylduna fyrir 11 árum, enda var
hann ekkert smá ánægður með að fá
tengdadóttur sem var alveg sami
forfallni íþróttafíkillinn og hann. Það
var eiginlega alveg sama hvað það
var, en þó stóðu nú fótbolti og hand-
bolti töluvert upp úr. Ekki vorum
við nú alltaf sammála í þessum fræð-
um eins og gengur í boltanum og var
bara gaman að því. En sammála vor-
um við um ÍBV-strákana okkar og
vorum mjög glöð yfir góðu gengi
þeirra í sumar og fögnuðum því inni-
lega að vera á nýjan leik komin á
meðal þeirra bestu í efstu deild. Síð-
asti leikurinn sem við fórum á var
síðasti heimaleikur ÍBV á móti
Haukum sem við náttúrlega burst-
uðum. Sátum við inni í bíl í aftaka-
veðri og höfðum gaman af. Í enska
boltanum vorum við engan veginn
sammála. Þar hélt tengdó með Liv-
erpool en ég með erkifjendunum í
Man.Utd. Sem betur fer hef ég oftar
í gegnum árin haft ástæðu til að
fagna en svo brá við um daginn þeg-
ar Sveinn lá á spítalanum í Rvk. að
mínir menn lutu í lægra haldi fyrir
púllurunum, en ef ég hefði átt að
velja einhvern leik til að tapa þá
hefði ég valið þennan leik, bara fyrir
þig, tengdó. Ekki má gleyma ástríðu
okkar á handboltalandsliðinu okkar
þar sem við vöktum heilu og hálfu
næturnar yfir strákunum okkar á
Ólympíuleikunum. Kannski í lagi
með mig en halló, tengdó var 87 ára!
Héldum við svo matarboð og fögn-
uðum silfrinu að sjálfsögðu. Þangað
til næst, elsku tengdó, þegar við
hittumst, ræðum boltann og tökum
kannski einn hring, langar mig til að
þakka þér fyrir samfylgdina þessi ár
okkar sem hafa gert mig bæði að
betri og ríkari manneskju, því að þú
varst náttúrlega bara tær snilld.
Missir mömmu og strákanna þinna
er mikill en þetta Múlapakk eins og
þú sagðir sjálfur er náttúrlega bara
ótrúlegt og saman munum við
standa, knúsast og passa hvert ann-
að og þá helst hana mömmu.
Elsku Sveinn minn. Takk fyrir allt
og allt, sláðu þær nú nokkrar og ef
þú verður þyrstur, fáðu þér þá einn
kaldan. Í það minnsta ætla ég að
gera það og minnast þín.
Þín tengdadóttir,
Ólöf Jóhannsdóttir.
Ég vil minnast tengdaföður míns,
Sveins Magnússonar, með þakklæti
og hlýhug allt frá okkar fyrstu kynn-
um. Nú þegar komið er að leiðarlok-
um hrannast upp minningarnar og
eru þær ótæmandi hjá jafn sam-
hentum fjölskyldum eins og afkom-
endum ykkar Sissu, sem ég tel arf-
leið frá Múla.
Elsku Sveinn. Síðastliðin tvö ár
hafa verið þér erfið og dáðist ég að
jafnaðargeði þínu í öllum þessum
veikindum. Ef ég spurði um líðan
þína þá var alltaf sama svarið: mér
líður ágætlega og stutt var í grínið.
Þér leið alltaf best þegar Sissa þín
var hjá þér, alltaf eins og klettur,
studdi þig og hjúkraði af sinni al-
kunnu ljúfmennsku. Enda höfðuð
þið gengið lífsveginn hamingjusöm
saman í 66 ár og þið hjónin alltaf
nefnd í sama orðinu.
Þú komst víða við á langri ævi,
starfaðir bæði til sjós og lands og
lengst af sem lögregluþjónn og
smíðakennari. Sveinn, þú varst fé-
lagslyndur maður og starfaðir í
mörgum félögum. Alls staðar kær-
kominn gleðigjafi, hvort sem það var
í leik eða starfi enda varst þú vin-
margur maður sem hafði alltaf eitt-
hvað að miðla til annarra. Þú sagðir
margar góðar sögur af samtíma-
mönnum og stóðst þig vel í að herma
eftir þeim án þess þó að særa neinn.
Þú varst mikill áhugamaður um
íþróttir og var boltinn þar í mestu
uppáhaldi. Golfið var einnig líf þitt
og yndi enda varst þú mjög leikinn í
þeirri íþrótt. Það hefur ekki verið
auðvelt fyrir þig að geta ekki lengur
leikið með þegar vinirnir úr svarta
genginu voru að spila, en aldrei léstu
það í ljós.
Fyrst man ég eftir þér við störf í
lögreglunni fyrir hartnær 40 árum.
Svo stór og myndarlegur maður á
velli og ekki skemmdi búningurinn.
Þið Sissa eignuðust fjóra fjallmynd-
arlega syni og féll ég fyrir þeim
næstelsta, Magnúsi. Þú varst lista-
smiður og margan fallegan gripinn
smíðaðir þú í kjallara sínum sem
líktist oft ævintýralandi. Þessir
munir prýða mörg heimili og sér-
staka lukku vekja barnaleikföngin
sem hafa glatt mörg lítil hjörtu og
eiga eftir að minna á þig um ókom-
inn tíma.
Guð styrki þig í sorginni, Sissa
mín. Blessuð sé minning þín, elsku-
legi tengdapabbi. Megir þú hvíla í
friði.
Sjöfn Sigurbjörnsdóttir.
Elskulegi afi minn. Það hefur
myndast skarð í Múlafjölskylduna
nú er þú, höfuð hennar, kveður okk-
ur. Þú hefur ásamt ömmu Sissu hlúð
að okkar sterku fjölskylduböndum
og verið okkur fyrirmynd þegar
kemur að virðingu, tryggð og hlý-
hug gagnvart þeim sem okkur
standa næst. Ég veit að öll þökkum
við ykkur það. Þegar ég hugsa til
samskipta okkar gegnum árin þá
man ég eftir mér aðeins fimm ára
gömlum að heimsækja þig á lög-
reglustöðina þegar komið var á
seinni hluta starfsferils þíns sem
lögregluþjóns. Þessar heimsóknir
þóttu afar spennandi og man ég
helst eftir kettlingunum sem þið
höfðuð tekið í fóstur. Lögreglan
hafði verið beðin um að svæfa þá en
þar sem þið höfðuð ekki brjóst í ykk-
ur til að framkvæma það óskemmti-
lega verk, þá var búið um þá í fanga-
klefa. Það var góð nýting á klefanum
þótti mér.
Í barnaskólanum varð smíði mín
uppáhaldsgrein og vildi svo vel til að
þar varst þú kennari til margra ára
og grunar mig að það liggi margar
lundastyttur og lyklahús á mörgum
heimilum en það var hluti af skyldu-
verkefnum okkar í smíði. Óhætt er
að segja að þú hafir verið kennari af
gamla skólanum, frekar strangur en
hlýjan var alltaf í fyrirrúmi. Stað-
festa þín og velvild hafði góð áhrif á
marga samnemendur mína. Ég
minnist þess að þú gættir þess vel að
koma fram við mig eins og aðra
nemendur en það tókst nú ekki allt-
af. Þú varst listasmiður og þegar ég
horfi yfir heimili mitt þá leynast
minningar um þig í hverju horni. Má
þar nefna barnavagn, brauðkassa,
diskarekka, blaðagrind, jólaskraut
og dúkkuhús.
Þegar ég var að útskýra fyrir
dætrum mínum að þú hefðir kvatt
okkur fyrir fullt og allt sagði ég við
þær að líklega værir þú nú þegar
byrjaður að spila golf á himnum eins
og þú gerðir svo mikið af hér áður.
Við þetta fann ég sjálfur fyrir mikilli
huggun vegna þess að það átti illa
við þig að komast ekki út á golfvöll
og allra þinna ferða eftir erfið veik-
indi síðustu ára.
Elsku afi minn og nafni, það er
sárt að kveðja. Það var alltaf áber-
andi reisn yfir þér og glæsileiki og
ég veit að þú kemur til með að vera
okkur áfram fyrirmynd og hvatning
þegar kemur að fjölskylduböndum.
Ég stend ennþá við það sem ég sagði
fyrir nokkrum árum, ef ég kem ekki
til með að líta út eins og Sean Con-
nery þegar ég eldist þá vil ég líkjast
þér afi minn. Ég mun ávallt bera
nafn þitt með stolti. Guð varðveiti
þig og styrki ömmu sem saknar þín
sárt.
Sveinn Magnússon yngri.
Hann afi Svenni er látinn. Ég var
níu ára gömul þegar ég kynntist
honum og ömmu Sissu en það var
þegar mamma giftist stjúpföður
mínum honum Magnúsi Sveinssyni.
Ég man það eins og það hefði gerst í
gær þegar ég fékk fyrstu jólagjöfina
frá þeim og á henni stóð til Heiðu frá
ömmu og afa í Hljómó.
Eins þegar ég datt og missti með-
vitund á skólalóðinni. Afi, sem ég
var rétt að byrja að kynnast, kom og
bar mig inn í skólann þar sem hann
var kennari. Þegar ég fékk meðvit-
undina aftur var það fyrsta sem ég
heyrði: Já, ég á svolítið í þessari
stúlku.
Á þessum tíma var ég nýjunga-
gjörn og það var spennandi að eign-
ast nýja fjölskyldu og mér þótti
sjálfsagt að bróður mínum og mér
væri tekið opnum örmum í þessari
nýju fjölskyldu. Nú nærri 40 árum
síðar og reynslunni ríkari geri ég
mér ljóst hvað ég var ótrúlega hepp-
in að eignast Svein og Sissu fyrir afa
og ömmu. Því það er ekki sjálfgefið
og ég get sagt svo margar svona
sögur og ekkert nema svona sögur.
Fyrst frá mér, svo frá dætrum mín-
um og einnig nú frá barnabörnum
mínum.
Elsku afi, þakka þér fyrir allt og
megir þú hvíla í Guðsfriði.
Elsku amma mín, ég votta þér
samúð mína. Guð styrki þig á þess-
um erfiðu tímum.
Heiða Björg Scheving
og fjölskylda.
Elsku afi Sveinn. Takk fyrir að
hafa verið svona góður afi við okkur
Mikael Mána. Ég hélt að fyrst Guð
væri svona klár þá gæti hann hjálp-
að þér afi minn en stundum er þetta
bara svona og vonandi líður þér vel
núna sem engill hjá Guði. Og fyrst
þú ert orðinn engill þá getur þú nú
líklega flogið yfir Anfield og horft á
Liverpool spila. Kannski gerðir þú
það síðasta laugardag, ég er viss um
það.
Hann Mikael Máni er svo lítill að
hann skilur nú ekkert hvað varð um
þig afi en þegar hann verður aðeins
stærri þá ætla ég að sýna honum
myndir af þér og segja honum sögur
af þér svo að hann viti hver afi
Sveinn var. Ég ætla líka að kenna
Mikael Mána að leika sér með vöru-
bílinn sem þú smíðaðir handa mér
enda varst þú ekkert smá klár að
smíða, afi minn.
Við bræður ætlum að vera rosa
duglegir að heimsækja ömmu,
knúsa hana og passa hana fyrir þig
svo að þú þarft engar áhyggjur að
hafa af henni.Við skulum líka passa
pabba. Svo á amma svo marga
stráka sem geta heimsótt hana.
Elsku afi, ég veit að þú munt vaka
yfir okkur og fylgjast með okkur
litlu molunum þínum. Ég ætla bara
rétt að vona að amma ætli alltaf að
eiga kandís til að gefa okkur þegar
við komum í heimsókn eins og þú
gerðir alltaf.
Við bræður vorum ríkir að eiga
þig og minning um góðan afa mun
lifa. Góða nótt, elsku afi Sveinn.
Þínir molar,
Elfar Franz og Mikael Máni.
Elsku afi.
Nú ertu farinn, en mikið er gott
að hugsa til þess að nú líði þér vel.
Ert eflaust að spila golf alla daga,
þess á milli fylgistu með fótboltan-
um og handboltanum ef ég þekki þig
rétt.
Ef ég hugsa til baka á ég sem bet-
ur fer alveg fullt af minningum um
þig, hverja annarri betri. Man það
alltaf hvað mér fannst það mikið
sport að koma í heimsókn á verk-
stæðið til þín og „hjálpa til“, átti
meira að segja kassa fullan af af-
söguðum spýtum sem þú hafðir
safnað fyrir mig og sat ég svo hjá
þér tímunum saman og dundaði mér
hjá þér við að teikna á þær og búa til
alls konar fígúrur. Alltaf þótti mér
líka langbest að sofa á gólfinu inni í
herbergi hjá þér og ömmu þegar ég
var í pössun, þó að nægt pláss væri í
húsinu. Rumskaði ég þó einstöku
sinnum á næturnar við hroturnar í
þér, enda fannst mér þú hrjóta ansi
hátt. Þegar ég byrjaði svo í smíðum í
grunnskólanum var ég alltaf voða
montin að sýna myndirnar sem
héngu upp á vegg, þarna var sko afi
minn, mikill snillingur í smíðum og
kenndi sko eitt sinn í skólanum. Allt-
af var ég líka stolt að koma heim
með klárað meistaraverk svo ég
gæti nú sýnt afa. Annað minnisstætt
úr skólanum er þegar við vorum í
leikfimi og fórum út á golfvöll að æfa
okkur þar. Kemur þú auðvitað ask-
vaðandi þegar þú sérð mig og sýnir
mér og hinum stelpunum hvernig
eigi að gera þetta. Enn og aftur var
ég agalega montin enda afi minn
bestur í golfi. Í framhaldsskólann
hélt ég síðan og í einum tímanum
þar áttum við að gera verkefni um
æsku einhvers síðan í gamla daga.
Fyrir valinu hjá mér og vinkonum
mínum tveim varðst auðvitað þú. Við
sátum ábyggilega hjá þér í um
klukkutíma og þú sagðir okkur fullt
af frábærum sögum um alla æsku
þína og þar til þú kynntist henni
„mömmu“ eins og þú kallaðir alltaf
ömmu. Stelpunum fannst það alveg
jafn gaman að hlusta á sögurnar þín-
Sveinn Hróbjartur
Magnússon