Rauði fáninn - 16.11.1934, Qupperneq 2

Rauöi fáiiinu
og stillt fyrir herrétt fyrir
þátttöku sína í uppreisninni.
Yerkamenn í Dagsbrún vott-
uðu jiessum tveimur verklýðs-
foringjum, sem báðir liafa ver-
ið fangelsaðir vegna baráttunn-
ar fyrir verklýðsstéttina, með
|ní að samþykkja einróma eft-
irfarandi ályktun:
»Yerkamannafélagið »Dags-
brún « lýsir megnustu andúð
á grimmdarverkum fasismans
og afturlialdsins á Spáni og í
Þýzkalandi gagnvart verkalýðs-
stétt jjessara landa«.
Félagið krefst Jjess að verk-
lýðsforingjarnir Tbalmann og
Caballero ásamt öllum öðrum
andfasistum verði látnir lausir.
Fundurinn felur stjórn fé-
lagsins að senda Jjessa sam-
jjykkt til þýzka og spænska
ræðismannsins bér í bænum.*
(Samþ. í Dagshrúnarf. 12. nóv. 1934).
Taflfélag alþýðu.
Taflið er tvímælalaust ein-
hver allra bezta jjjálfun fyrir
minni og greind. Yerkalýður
út um allan heim liefur fyrir
löngu myndað sín eigin tafl-
félög. I Sovétlýðveldunum eru
afar sterk taflfélög (Jjað var
skýrt nánar frá taflhreyfing-
unni í Sovét í síðasta tbl. R.f.)
Nú hefir verið stofnað hér
Taflfélag Alþýðu. Rauði l'án-
ALFRED CURELLA:
UllgÍ
Það var árið 1898.
I fyrsta sinni í sögu búlg-
örsku verklýðshreyíingarinnar
fóru verkamennirnir 1 kröfu-
göngu 1. maí. — I jjessari
kröfugöngu urðu í Sofía stór-
kostlegir árekstrar milli lög-
reglunnar og verkamanna.
Verkamennirnir, sem margir
voru ungir, skipuðu sér kröft-
uglega til varnar. Múrsteins-
brot og járnflísar dundu eins j
og bagl yfir lögregluna. Að
kröfugöngunni lokinni voru
margir særðir af beggja hálfu.
Meðal kröfugöngumanna
voru margir verkamenn úr
stærstu prentsmiðju borgar-
innar, sem jjá prentaði dag-
blað lýðræðisflokksins. Ritstjóri
Jjlaðsins var Radoslawoff lög-
ÁkvÖFðllII
msðsíjÓFiiar AlþjoHasaiii-
Isand§ iingra kommúnisía.
Til framkvæmda á ákvörðunum aðalfundar framkvæmda-
nefndar A.lJ.K. ákveður miðstjórnin:
1. Að kalla saman 6. þing Alþjóðasambands ungra kommún-
ista eftir 7. Jjing Aljjjóðasambands konnnúnista.
2. Að ákveða svobljóðandi dagskrá fyrir Jjingið:
1) Niðurstöður 7. ljings Komintern.
2) Skýrsla framkvæmdanefndar A.U.K. og verkefnin
í fjöldastarfinu.
3) Fasismi, stríð og verkel’ni S.U.K. í baráttunni fyrir
Jjví, að skapa samfylkiugu verklýðsæskunnar og alls
vinnandi æskulýðs.
4) Um útbreiðslustarfið og liið byltingarsinnaða marx-
istisk-leninistiska uppeldi.
5) Líf og barátta æskulýðsins í Sovétlýðveldunum
fyrir uppbyggingu bins sósíalistiska stéttlausa
þjóðfélags.
6) Kosning stjórnar AlJjjóðasambands ungra komm-
únista.
3. Að birta Jjýðingarmestu upplýsingarnar viðvílcjandi binni
aljjjóðl. ungkommúnistisku breyfingu og Jjeim málum, sern
rædd verða á þinginu, ekki síðar en 3 mánuðum áður en
Jjingið kemur saman og skipuleggja umræður um þau í
öllum S.U.K.-samtökum.
inn vill skora á allt ungt
verkafólk og aðra verklýðssinna,
sem ábuga hafa á tafli að fylkja
sér inn í Jjetta félag. Verka-
lýðurinn Jjarf að gera þetta fé-
lag fjölmennt og sterkt.
Á. J.
setjarinii.
fræðingur. Forystugreinin, sem
hann skrifaði á hverjum degi
í blað sitt, var alltaf komm
snemma á morgnana í prent-
smiðjuna. Viðburðir undan-
gengins dags höfðn sett mik-
inn æsing í demókratana.
Nokkuð ófyrirsjáanlegt kom
til Jjess að hafa áhrif á lor-
ystugrein hans. Radoslawofí
skrifaði nær Jjví ólæsilega rit-
hönd. Aðeins tveir setjarar í
allri prentsmiðjunni gátu lesið
hana, einn gamall, reyndur
setjari og annar mjög ungur
er nýlega halði lokið námstíma
sínum. Nú vildi svo til að
gamli setjarinn var veikur. Og
Jjað féll í hlut unga setjarans
að setja greinina.
Hann byrjar strax á vinnu
FULLNÆGJANDI SÖNNUN
Yerkamaður er fyrir rétti í Berlín, á-
kærður fyrir að liafa svívirt ríkisstjórn-
ina, en hann neitaði ákveðið. Opinberi
ákærandinn öskrar bál vondur að síðustu:
»Það er sannað að bann hefir notað orð-
in, brennuvargar og verklýðsmorðingjar
og hverja getur hann þá bafa átt við aðra
en stjórnina okkar.
sinni, en ekki hafði bann sett
nema fáeinar línur, Jjegar bann
stansar, tekur liandritið og les
Jjað vandlega. Brýtur Jjað sam-
an og gengur til verkstjórans.
»Viljið þér taka Jjað aftur.
Ég vil ekki setja Jjessa grein«.
Verkstjórinn varð yfir sig
hissa. Hvað átti Jjetta að Jjýða?
»Nei, slíkt vil ég ekki setja«
sagði ungi setjarinn og til
írekari skýringar sýndi hann
yfirmanni sínum nokkra staði
í greininni, jjar sem sagt var
að verkamennirnir, sem farið
böJðu kröfugöngu 1. maí væru
ekkert annað en þjófar og ræn-
ingjar, fjandmenn ríkis og
reglu; að ríkisstjórnin yrði að
taka kröftuglega í taumana o.
s. frv.
Engar fórtölur verkstjórans
dugðu. Hinn ungi setjari neit-
aði stöðugt að setja Jjessar lín-
ur. Hann gekk aftur til stíl-
kassans að öðru verki. Nokkru
Hvað veldur
þögninni?
Mönnum eru enn í fersku
minni jarðskjálftarnir norðan-
lands í sumar, einkum á Dal-
vík og Hrísey, og hvernig íjöldi
fólks missti íbúðir sínar. En í
lok síðasta mánaðar urðu ham-
farir náttúruaflanna ennjjá ægi-
legri og viðfangsmeiri en áður,
tóku yfir nokkurn bluta Norð-
ur og Vesturlands, bæði á sjó
og landi. I Jjessu ofviðri missti
fjöldi fólks vetrarforða sinn,
sumir atvinnu og aðrir fyrir-
vinnu sína alveg, og nú stend-
ur Jjetta fólk með tvær hend-
ur tómar og horfir fram á kald-
an og ömurlegan vetur. Því
ekki hefir fjöldi af þessu fólki
efni á Jjví, að kaupa annan
forða til vetrarins, Jjar sem sum-
arið fór Jjannig, Jjví síldarvinn-
an, aðaltekjuliðurinn lijá norð-
lenzka verkalýðnum, hvort beld-
ur Jjað er til sjávar eða sveita,
brást alveg.
Hvað gera nú borgaraflokk-
arnir og stjórn »hinna vinnandi
stétta«? 1 sumar rifust borgara-
flokkarnir um að safna (Jjað
var gott og blessað) handa
fólkinu.
Hvers vegna? Hvað veldur
þögninni? Þá voru kosningar í
liönd farandi til AlJjingis og
seinna kom Radoslawoff sjálf-
ur að líta eftir 'vinnunni. Þeg-
ar verkstjórinn liafði sagt hon-
um frá hinu óvenjulega atviki
fór bann strax inn í setjara-
salinn.
»Vilt Jjú ekki setja grein-
ina? Þú ert verkamaður bjá
mér, ég greiði Jjér laun Jjín.
Þér ber skylda að gera Jjað
sem ég segi, en skilta Jjér
ekki af innihaldinu«.
ȃg veit vel hverjar eru
skyldur mínar« svaraði ungi
setjarinn, »en ég vil ekki setja
Jjessa grein«.
»Hversvegna ekki?«
»Greinin er full af svívirð-
ingarorðum um verkamennina.
Þessbáttar set ég ekki og bin-
ir verkamannanna munu ekki
gera Jjað heldur«.
»Jæja, við skulum sjá. —
Láttu einhvern annan setjara
hafa greinina« sagði Radoslaw-
off, sneri sér að verkstjóran-