Skinfaxi - 01.11.1909, Blaðsíða 5

SKINFAXI
13
:l)ess fullviss, að hann vinnur sama hiut-
verk í mannfélaginu, i andlegum skiiningi,
eins og skógurinn í náttúrunni: vermir lofts-
lagið, skýlir ungviði, grösum og blómum
og fyllir loftið fuglasöng." — En einmitt
Jietta vill hann (ungmennafélagsskapurinn)
líka gera í „náttúrunnar ríki:“ Hann vill
klæða landið, og það er vafalaust eitt ið
fegursta ætjunarverk innar nýju kynslóðar
þessa lands, að bæta fyrir brot feðra sinna
og gefa Fjallkonunni nýjan búning, sem
sé fegri og skjólbetvi en inn gamli, sem
víða er götóttur og slitur ein. fá rís ný
og betri öld í landi hér, þegar „menningin
vex í lundi nýrra skóga.“ — En ef við
hirðum ekki um að rækta og fegra landið,
þá verða allar vorar framfararæður aðeins
„orð, orð innantóm." Vér verðum að vinna
að ræktun landsins með inum likamlegu
kröftum, og þá getum vér haft vonir um
það, að loftkastalarnir, sem verið er að
byggja, hvað framtíð þjóðarinnar snertir,
leiti niður til jarðar og verði þar enn glæsi-
legri, en okkur getur grunað nú. —
Sú niðurstaða, sem vér konmmst þá að,
þegar vór reynum að svara spurningum
þeim, sem eg hefi kastað fram, er þessi:
Hlutvej-k innar íslensku þjóðar er það,
að græða og glæða land sitt og lundu.
Hver einstakur þegn þjóðfélagsins getui-
starfað að þessu með því að fullkomna
sjálfan sig andlega og líka'mlega; en allir
eiga þeir svo að taka höndum saman og
vinna að heill heildarinnar í ást og ein-
ingu.-----------— —
Framtíðin liggur fyrir framan oss eins
og ókannað úthaf, en lengst í fjarska get-
um vér með sjónauka trúarinnar eygtvitann,
þar sem höfnin bíður þeh'ra, sem halda
rétta leið og keppa að markinu. Vór skul-
um „leggja út á djúpið,“ örugg og von-
góð, með „Guðs orð fyrir leiðarstein i stafni."
Starf vort blessast því að eins, að það
sé unnið í anda Krists. Hann er andi ins
sanna frelsis. — Hann leiðbeini oss, haldi
þjóðarfleyinu í réttu horfi og stýri því
gegnum boða og blindsker.
Meðan sumarsólir bræða
svellin vetra um engi og tún,
skal vor ást til íslands glæða
afl vort undir krossins rún,
djúp sem blámi himinhæða,
hrein sem jökultindsins brún!
(E. Ben.)
Sigurður Vigfússon.
Fréttir af
félagsstarfi voru.
—0--
Sumavstarfið.
Lítið hefir fréttst af starfi félaga vorra
út um land alt í sumar, og mun víða þann
veg farið, að venjulegt félagsstarf liggi í
dvala þann tírna árs. Er það illa farið, því
eigi er þörf á góðurn félagsskap síðri á
sumrurn en vetrum. Enda oft og einatt
gott tækifæri til útifunda og ijrótta, þótt til
sveita sé. Og það er trú mín, að sveita-
starfið og sveitalifið mundi yfirleitt grœða á
því, að ungmennafélögin störfuðu sem mest
a sumrum. — Það fer eigi hjá því, að á-
hugasöm ungmenni og íþróttamenn verði
röskari og ötulli til allar vinnu. Enda er
það sannfæring mín, að ungmennafélögin
rnuni með tíð og tíma vinna landi voru stór-
rnikið gagn í þessa átt.
U. M. F. Reykjavikur.
Það mun lengi í frásögur fært- þrekvirki
það, sem Ungmennafélag Reykjavíkur vann
í sumar, er ungir og ötulir félagar þess
„beittu sér fyrir vagn framkvæmdanna" og
öíluðu sér liðsinnis mætra manna til að
reisa hinn fyrsta íslenska sundskála við sjó.
Var hann vígður á’þjóðhátíð Reykvíkinga
í sumar, og munu blöð vor hafa flutt fregn
þá um land alt.
Sumarstarf þetta á að vera framsóknar-
merki allra ungmennafélaga til dugnaðar
og dáða í sundflmi og öllum þeim íþrótt-