Skinfaxi - 01.01.1910, Blaðsíða 3

SKINFAXI
27
er hafa svo lítið saman að sælda, sem hugs-
ast getur. Og þó héldu menn fyrrum, að
beint samband væri milli þeirra. Menn
reyndu að auka íþrótta-afrek með áfengi,
og bæði leikíimis- og skotfélagaskemtisam-
komur vóru fjörgaðar með áfengi.
Eg man eftir því frá íþróttasamkepni
einni, sem eg tók þátt i, kappróðri, að
við fengum Kampavín, rétt áður en við
fórum á stað; þá var haldið, að það yki
kraítana og þolgæðið. — Við urðum auð-
vitað siðastir. — Það er um 20 ár síðan
Nú veit sérhver iþróttamaður, að hann er.
„úr sögunni," ef hann neytir áfengis á
undan samkepni, og meira að segja, ef
hann neitar sér eigi algerlega um áfengi
allan æfingatímann, því aðeins með því
móti er likami hans fær unr að láta sitt
ítrasta í té, hvort sem maðurinn er leik-
flmismaður eða hjólreiðamaður, kappróðr-
armaður eða sundmaður, glímumaður eða
fjallgöngumaður.
Áfengi getur aldrei framleitt afl í vöðv-
unum, áhrif þess verða aðeius hiti í líf-
færunum, aldrei dugnaður eða afl. Þegar
menn geta eins og „lifnað upp“ við dálít-
inn skamt af áfengi til augnabliks áreynslu
— sanrsvarandi máttleysi kemur ætið eftir
á — þá verður þessa í raun og veru eigi
vart, nema þegar líkaminn er þreyttur, eða
maður er í þungu skapi; áfengið hvetur þá
manninn til að beita sér og taka á öllu
sínu allra snöggvast. En áfengi er alls eigi
nauðsynlegt við þessháttar tækifæri,
söngur, t. d. hvatarljóð, getur gert alveg
sama gagn.
Leikfimin, hin ákveðna íþrótt, er svo
fjatlæg áfengi, sem hugsast getur. Eg iðka
ieikfimi til að varðveita heilsu mína, áfengið
gorir mig sjúkan. Eg vil auka vöðvaafl
mitt og þolgæði með líkamsæíingum, áfengið
slæpir þá, gerir þá iingerða og gerir mig
þungan og daufan. Eg vil þroska lipurð,
áræðni og vald mitt á iíkama mínum, á-
fengið gerir hreyiingar mínar stjórnlausar
og klaufalegar, virðist þó ef tii vill að skapa
áræði, en það er áræði, sem best er að
vera án, það er heimsku flanið, hið hugsunar-
iausa frumhlaup, er síst á við. Með leikfimi
þroska eg virðingu mína fyrir sjálfs mins
líkama, með áfengi niðuriægi eg ltana.
Æskuiýður sá, er nú rennur upp, skilur
einnig til fullnustu hlutföll þessi. íþróttir
og bindindi er því menningarmagn, sem
fer saman. Þar sem íþróttir hafa ruttsér
til rúms, fylgir ströng hófsemi og bindindi
á eftir. Hin sigursœla iþróttahregfing, sem
nú ryður sér óðum til rúms, er því hinn
besti liðsmaður þeirra, er beriast gegn áfeng■
inu.
(Leturbreytingar gerðar af mér) II. V.
Byrjaðu sjálfur og byrjaðu smátt,
en haltu vel út!
—0—
„Eg vil feginn stofna ungmennafólag,
eða koma á gang einhverjum af þessum
umbótum, sem „Skinfaxi" nefnir. Én eg
fæ engan með mér i neitt af þeim.“
Svona. munu sumir segja. Og svona er
það líka stundum. Byrjaðu þá sjálfur, þb þú
sért einn! Byrjaðu á að læra að tala og
rita rétta og fagra íslensku, lesa og læra
Ijóð góðskálda vorra. Byrjaðu á að bera
skrúðblómalmausa heim í kálgarðshornið á
heimili þínu. Byrjaðu á að æfa þig í smá
fimleikum. Byrjaðu á að verða þrifinn og
góður við skepnumar. Kærðu þig koll-
óttan, þótt sumiv taki til þessa. Þér þykir
vænt um einstæðu kappana. Líkstu þeim
þá! Þeir voru einir á móti mörgum.
Peir máttu búast við að missa lífið,
heilsuna, efnin og landsfriðinn. Þú átt
ekki í hættu að missa neitt af þessu. Alt
sem þú þarft að búast við er, ekki voða-
legra en einhver ógerðar kýmni, eða magn-
lítii ónot ómerkilegra manna. Og þaif
ekki mikla karlmensku til að þola annað
eins. G. H.