Skinfaxi - 01.03.1911, Blaðsíða 2

18
SKINFAXI
um ;öm!u Edduguðina.* Þá tók eg mig
til um kvöldið og smíðaði trémann, og átti
það að vera goð.
Svo þegar Kr. koi í skólann næsta morg-
uns, sá hami trémanniim standa uppá ræðu-
stólnum. Hann bara liló þýðlega og fékk
mér trémanninn með vinsamlegu spaugsyrði.
Og eg hló lika, og svo skólabræður mínir
allir.
Það var vard hans, þegar liann hélt trúar-
ræður, að lesa hátt sldldlega sáhna eða brot
úr þeirn. Einusinni las hann voldugan
fornenskan sálm um niðursligning Frelsarans.
Þá var salurinn troðfullur af fiilki, eins og
vant var, þegar Brún liélt guðlegar ræður i
skólanum, þvi þá máttu allir ko.na, sem vildu.
Eg sat rétt fyrir framan ræðustólinn. En
þegar nú kom fram í sálminn, þótti mér
hann fara að verða lieldur tröllalega skáld-
legur, því' þá var talað ósköpin öll um
djöfla og höggorma. Eg var óvanur þessu
í íslenskum sálmum og fór að hlægja, og
hló svo eg skalf og titraöi, þangað t'l sá!m-
urinn var búinn og enda lengur. Hló samt
lágt og grúfði mig niður. Trl allrar ham-
ingju voru alliF svo hrifhir af ræðu Brúns,
að enginn tók eftir, livaða látuin eg lét.
Daginn eftir sagði eg Brún frá öllu sam-
an iðrunar og afsökunarbónarlaust. Hann
bara brosti alúðlega, eins og hann var vanur,
þegar svipað kom fyrir, og sagði þetta liefði
ekkert gert til.
Alvörugefnari manu en Kr. Brún hef eg
aldrei þekt. Og þó sárfáa sem gátu eins
vel tekið saklausu gamni og skilið það rétt.
Eg hefi aftur þekkt allmarga, einkum hér á
landi, sem reiddust saklausu ganuii og rang-
skildu það. Og voru þú engir alvörumenn
í neinu verulegu.
Kr. Brún var manna kurteisastur. Og
kurteisi hans var svo fulikominn, að hún
var sönn við lága sem háa. Ekki var hún
minnst við nemendana. Fann að við þá með
drengilegri kurteisi. Oerði það örsjaldan.
Sá í gegnum fingur við margt. Setti að-
eins 3 skólareglur: »Ekki að reykja í skól-
anum, ekki hrækja á gólfið, ekki skrifa á
veggina.«
Einu sinni þurfti iiann að finna að við
pilt. Tók liann á eintal, og eftir nokkurn
hógværan formála, kom hann ofur vægilega
með aðfinninguna. Og þegar henni var
lokið, bað Brún piltinn fyrirgefningar á
dirfskunni, og kvaðst vona hánn yrði nú
ekki reiður við sig fyrir þetta. Yfirsjónin
var nú fremur vangá og hirðuleysi en strák-
skapur. Því hefði hún komið af illvijja, þá
hugsa eg að Brún hefði orðið harður, sem
iíka var vou. O. H.
Samb.ncLsþimg 1911.
Hið þriðja sambandsþing U. M. F. í. verð-
ur háð í sumar síðari liluta júnímáuáðar —
um sárna leyti og allsherjar íþróttamótið.—
Vil eg því hér með skora á öll félög vor
að íhuga vel og ræða rækilega mál þau, er
þau ætla að leggja fyrir þingið, hvort lield-
ur á þann veg að senda sambandsstjórn
lagafrumvörp sín eða leggja þau fyrst fyrir
fjórðungsþing í vor, og er það óefað rétt-
asta og heppilegasta leiðin. Á þann hátt
yerður hjá því komist að margsenda sam-
bandsstj. s?ma »frumvarpið«, og mundu þau
þá einnig verða skýrari og ákveðnari að efni
og frágangi öllum og spara samb.þingi
óþarfa fyrirhöfn og tímaeyðslu.
Eitt af aðalstörfum sambandsþingsins verð-
ur eölilega það að komasamræmi ogákveðnu
skipulagi á samband vort, svo viðunandi sé,
eða m. ö. o. að semja sambandslög, sem
staðist geta bæði þriggja ára reynslu og
meira. Því það er hart að þurfa að breyta
lögurn sínum, jafnóðum og þau eru samin,
einungis sökum þess, að þau eru hroðvirkn-
islega úr garði ger og vanhugsuð á marga
vegu. En svo er um núgildandi sambands-
lög vor.
Háttv. fjórðungsstjóri Sunnl.fjórðungs rit-
aði all rækilega um stjórnarfyrirkomulag U.
M. F. í. í sumar í 7. og 8. tbl. »Skinfaxa«
og skýrði mál það all rækilega frá sínu
sjónarmiði, og er liann því máli enda vel
kunnur frá rótum. Eg var fjarverandi (er-