Skinfaxi - 01.03.1911, Blaðsíða 4

SKINFAXt
20
S K I N F A X I
—mánaðarblað U. M. F. í.—kemur út í Hafnarfirði
og kostar 1 kr. árgangurinn.
Ú tgefan di:
Sambandsstjórn U. M. F. í.
Ritst jórn :
Helgi Valtýsson. Guðm. Hjaltason.
Pantanír og blaðgjöld sendist
AFGRE ÐSLU „SKINFAXA“, HAFNARFIRÐI
aukið við og' endurbætt — og ákveðið í
tæka tíð, livelrja leiðina þau kjósa helst.
Eg' liefi hadið lijer fram sérskoðun minni
og mun gera það einnig á sambandsþingi.
En þar eð stjórnartíð mín er senn á enda, geri
eg þetta ekki að kappsmáli mínu, sem eg
ella mundi gert hafa. Þykist þó fullviss
þess, að sambandsþing muni velja rétt í
þessu, þar eð nú er meiri og ítarlegri reynsla
fengin heldur en á hinum fyrri sambands-
þingum, og stöndum vér þannig margfalt
betur að vígi. —
Önnur sambandsmál mun eg drepa á
síðar í »Skinfaxa«.
li. V.
Fyrirlestrar
ungmennafélögum í Borgarfirði.
Á Akranesi er myndarlegt og stórt æsku-
félag. Meðlimir 80—90. í því hélt eg 9
fyrirlestra í vetur, og var nieðaltal áheyrenda
150.
í Reykholtsdal hélt eg 4 fyrirlestra, 2 í
vetur, en 2 í sumar er leið. Meðaltal áheyr-
enda 110.
í Hálsasveit hélt eg og 4 fyrirlestra á
sama tírna. Meðaltal áheyrenda 80.
Bæði félög þessi síðastnefnd eiga hvort
um sig hús, er þau hafa bygt.
Húsin eru úr steinsteypu, eru væn og
hæfileg. Æskufélögin eiga allstóra girta reiti
kringum húsin. Og ætla að rækta þá. Vel
leist mér á æskulýðinn í öllum félögum
þessum. Svipað' get eg sagt um flestöll þau
æskufélög, er eg þekki.
Samt líkaði mér Akranesfélagið einna best,
enda þeklci eg það nú betur en flest önnur
æskufélög.
Það er enginn efi á því, að öll æskufél-
ög vor verða til mikills góðs, ef þau halda
áfram með það góða, seni þau hafa byrjað
á, og vinna dyggilega að ætlunarverki því,
sem »Skinfaxi« hefur bent þeim á.
Og svo til þess að ætlunarverkið gangi
betur, verða æskufélögin að vinna saman.
Ganga í sambandið, og halda trygð við það.
O. H.
í laxvdÆ.
Saga lands vors ber þess Ijósan vott,
að á hörmungar- og hnignunar öldum
þessa lands (16. 17. 18. öld), var traust-
ið á landið mjög lítið hjá alþýðu manna.
Þá höfðu menn yfirleitt litla trú á því,
að landið hefði þann auð í sér fólginn,
að hér væri lifandi góðu lífi. Menn
kendu landinu um allar hörmungarnar,
en sjálfum sér ekkert. Fé sitt álitu flest-
ir falla af því, að veturnir væru svo kaldir
og snjóamiklir. En hitt athuguðu þeir
ekki, að þetta væri þeirra sök, og að
sumrinu óx nóg gras handa peningi
þeirra, þó harður væri vetur; að eins ef
þeir hefðu haft dug til að hirða það.
Traustið á landið okkar er það afl sem
hrindir þjóðinni áfram, og gerir hana hæfa
til að standast örðugleikana og kljúfa
sig gegn um þá Sá kraftur, sem getur
gert oss að sjálfstæðri þjóð, sem er
fyllilega hæf til að stjórna sjálfri sér, og
aðrar þjóðir hljóta að viðurkenna. En
vanti traustið, þá er engra framfara að
vænta, heldur mun þá verða sífeld aftur-
för, uns vér erum úr tölu þjóðanna.
Sá, sem hefir fullkomna trú á því, að
ísland sé land, sem fætt geti mörgum
sinnum meiri mannfjölda en nú er, þar
sem fjöldinn lifi góðu lífi við auð og og
allsnægtir, hann kennir ekki landinu um,
þó eitthvað misheppnist hjá honum. Þótt