Skinfaxi - 01.08.1913, Blaðsíða 3

SKINFAXI
59
anum kýrfóðursblett af túni sínu fyrstu fimm
árin, til að gera honum mögulegt að fá
áburð til ræktunar.
Vonandi þyrfti þó ekki að grípa til nauð-
ungarlaga í byrjuninni. Mörgum foreldr-
um og systkinum mundi kærara að skifta
jörð og hjálpast að við ræktunina heldur
en að skilja, og yfirgefa landið.
En hverjum reglusömum, efnilegum
manni, sam vill byggja nýbýli og rækta,
þarf skilyrðislaust að veita lán til þess, lán
með hæfilegum afborgunum. Okkur ríður
langtum meira á að leggja fé í ræktun
landsins til að ala hér upp sjálfstæða al-
þýðu, heldur en að sökkva þjóðinni í stór-
skuldir fyrir þilskip, togara og verksmiðj-
ur, sem að vísu geta aukið einstökum
mönnum auð, en kvelja annars lífið úr
þeim sem vinna með þessum dýru áhöld-
um.
Við eigum um tvent að velja: að láta
þungamiðju islenska þjóðlífsins lenda í auð-
kúguðum, sálarlausum smáþorpum, eða
að stöðva ána að ósi, með því að leggja
líf og blóð í sölurnar til að rétta við sveit-
irnar, til að gera þar unandi fyrir hörn
landsins. Aðal-viðfangsefni hugsandimanna
í landinu ætti að vera að gera kjör alþýð-
unnar sem Iífvænlegust. Og einn helsti
þátturinn í því starfi hlýtur að verða sá,
að opna sveitirnar fyrir þjóðinni, að vinna
með viti og framsýni að því að gera mold-
ina mannfólkinu undirgefna.
J. J.
Fjórðungaskiftin.
Eftir Pál Zóphóníasson.
. . [NL]
Eða tökum skógræktina. Lillir mögu-
ieikar sýnast mér vera til þess, að félög-
in geti óskift unnið saman að því máli.
Öll eigum við Tryggvalandið, og öll vilj-
um við veg þess og sóma. En svo vilja
víst flestir hafa fagran reit, þar sem allir
geta komið saman, að sumrinu og jafnvel
líka að vetrinum. En til að sameinast um
slíkan reit, þarf meira en eitt félag, en
færri en eru í Öllum fjórðunginum.
Mundu þau undir engum kringumstæðum
geta komið öll saman í sama reitinn. Það
þurfa að vera svo margir um slíkan reit,
að hann verði sómi og veiti ánægju og
gleði, en ekki fleiri en það, að menn geti
fundist í honum, „tekið saman höndum
og tengst trygðaböndum“, unnið saman um
hann og fundið samhuginn með honum.
Eg get fullvissað um, að það mundi
hafa öðruvísi áhrif á alla, ef þeir kæmu
saman í sínum skógi og Jilýddu sjáandi
með eigin sjón á t. d. skógræktarfyrirlest-
ur heldur en þó menn hálfblindir eða
alblindir lœsu um það. En til þessa er
fjórðungurinn altof stór. Því vikuferð fer
enginn um sláttinn til þess. En væri t. d.
Mýra- og Borgarfjarðarsýsla samband sér,
þá væri aðeins skemtiferð að mætast á
svæðinu miðju, ef hletturinn væri þar, og
hæg dagleið. Og samböndin innan U. M.
F. I. ættu ekki að vera stærri en svo að
félagar gætu tekið höndum saman í svona
bletti að sumrinu.
Og viðkynningin. Hún er nú einmitt eitt
það setn best og mest á að gera í félög-
unum. Allir sannir ungmennafélagar vilja
batna, vilja verða göfugari, hugsa hærra,
verða hreinni og lýtaminni í framkomu sinni,
hugprúðari og þrautseigari í baráttu lífsins
og eljumeiri og starfsmeiri fyrir landið sitt
og þjóðina sína. Þessvegna er það, að all-
ir ungmennafélagar Ieita að því besta hjá
öðrum, Ieita að því til þess að verða fyrir
áhrifum þess. Og af sömu ástæðu reyna
líka allir ungmennafélagar að glæða alt
gott hjá öðrum. Þetta verður nú með
viðkynningunni og eg tel hana sem einn
mjög mikilsvarðandi þátt í ungmennafélags-
starfseminni. En eg segi það rétt eins og
það er, eg hefi aldrei fundið til þessa inn-
an fjórðungsins. Eg þekki ekki austan-
menn, nema mjög fáa og enga, vegna