Skinfaxi - 01.09.1916, Blaðsíða 3

SKINFAXÍ
107
hafi, þá ertu þó réttstœður, meðan
hann hefir knöttinn.
2. En rangstæöur erlu, ef samherji
]jinn var fjær mótherjaendamörk-
um og þú tœpstaddur í því sama
bili, er hann yarð knatthafi, og ertu
þá rangstæður alla ])á stund, sem hann
er knatthafi, hvort löng er eða skömm,
og hvað sem annars gerist i leiknum,
(mátt ekkert eiga við knöttinn, fyr en
einhver annar er orðinn knatthafi).
llndanþágur frá réttstöðukvöð-
inni: Þú verður ekki rangstœður,
þótt þú sért tœpstaddur í því bili,
er samherji gerist knatthafi hak
við þig (fjær mótherjaendamörkum):
a. ef knatlhafinn er hornspyrnu-
niaður þíns flokks (spyrnir af mót-
herjahornteig, og þú færð knött-
inn beina Ieið frá honum).
b. ef knatthafinn er mai’kspyrnu-
maður þíns flokks (spyrnir af ykk-
ar markteig og þú fær knöttinn
beina leið frá honum).
c. ef þú ert d þínum vallarhelm-
ing í því bili, er einhver samherji
hakvið þig gerist knattliafi.
XII.
I. Hvcrnig kncttinum er icikið.
I. Spyrna (fótspyrna — kicking) er
aðalaðferðin.
2. Skalli (kollspyrna — heading).
3. Varp (throwing), knettinum hent með
báðum höndum (forréttindi markvarðar;
þá er og innvarp af hliðarmörkum).
4. Slag (handspyrna — fisting), knött-
urinn sleginn með hnefa eða lófa (forrétt-
indi markvarðar).
II. Rckstur (dribbling), að reka knött-
inn undan sér, hlaupa með hann á tán-
um — á harða spretti! Einn mestur
vandinn og fegursta listin i knattspyrnu.
Vöskum knattreka (dribbler) er frægðin
vís. Jaðarmenn ættu allir að temja sér
rekstur. Varastu síngirni! Ræktu skil-
semi og samvinnu.
III. Scndiug (passing), að skila knett-
inum, senda hann til samherja, (sem stend-
ur hetur að vígi): Annar stórvandi og
framavegur; það vinst ekki nema með
löngum vana, að meta rétt færið, svo að
knötturinn komi þar niður, hjá þeim sam-
herja, sem til er œtlað. Vaskir sendi-
menn geta sér jafnan frægðarorð. Góðir
skilamenn verða allra manna vinsœlastir
meðal leikmanna.
IV. Skot (Shot) er það kallað að spyrna
lil marks, og vandinn að láta ekkert skot-
færi ónotað. Annar vandi, að skjóta fim-
lega, svo að markvörður fái ekki varast,
og vera beinskeytur(\áia. ekki skotiðV/efgraJ,
svo að knöttnrinn fari ekki yfir ás eða
utan súlna. Þverskot (Crossshot) er þáð
kallað, ef knettinuin er spyrnt hátt, miðað
rétt undir þvertréð (markásinn — Cross-
bar). Sérstök list í Ieiknum að vera góð-
ur skotmaður.
V. Atsókn, álilaup (tackling) er það
að sækja að mótherja (á hlaupi) til að
ná af honum knettinum (Sœktu hann!
Sœklu hann!) og „elta hann eins og
hundur“ ef það tekst ekki strax að ræna
hann knettinum; þeim hentast sem fóthvat-
astir eru og hugrakkastir.
Vaskir atsóknarmenn (áhlaupsmenn)
og snarráðir eru nýtustu menn í leik.
Hver knattspyrnumaður ætti að leggja
sérstaka stund á einhverja af þessum leik-
listum, Ieita sér frama i því, að verða
góður knattreki, sendimaður, dhlaupa-
maður eða skotmaður. Það verður
hverjum að list, sem hann leikur.
XIII.
Frumspyrnur.*
I. lI]>phafsspyrna(„kick-oíT“) er miðju-
* Sjá „Enskt og íslenskt knattspyrnumál" í
knnttspyrnulögum í. S. í.