Skinfaxi - 01.09.1916, Blaðsíða 5

SKINFAXI.
109
sama strenginn. Við getum ekki neitað
]jví, að við ráðumst ekki með annari eins
ósérplægni á björgin í Skiðabrautinni, eins
og gert var fyrir nokkrum árum, iþrótta.
æfingarnar eru færri og mikið af starfsemi
félagsins gengur út á það að halda því
við. sem áður var til stofnað.
Timarnir breytast og mennirnir með, og
þá ekki hvað síst áhugamál þeirra og
hvergi eru breytingarnar örskreiðari á voru
landi en hér i höfuðstaðnum. Það sem
efst var á baugi fyrir 10 árum er nú úr-
elt og fornfálegt og margt af því, sem nú
eru brennandi áhugamál hafði þá í einskis
manns huga komið. Lifsskilyrði bæjarbúa
voru gjörólík, andi bæjarlifsins allur ann-
ar en nú er, og mér finst það óhrekjandi
að jarðvegur fyrir ungmennafélagsskapinn
hafi til muna spilst héribænum. —Þessa
ber að gæta þegar dómur er lagður á við-
gang U. M. F. Reykjavíkur, eða annara
líkra félaga. Ef hægt er að segja að ung’
mennafélögín hér i Reykjavik hafi framið
nokkra dauðasynd, þá er hún sú, að þau
hafa ekki verið nógu framsýn, ekki nógu
vakandi á verði gegn nýjum spillingaáhrif-
um utan að, þau hafa ef til vill unnið
fullmikið með höndunum, svo að þeim hef.
ir hætt við að hugga sig við það, að tals.
vert væri nú að gert. Verkaréttlætishugs-
unin hefir jafnvel smeygt sér inn í okkar
hóp og fölskvað eldinn á hugsjónaaílinu
Þar sem hún kemst að, hættir mönnum
við að byrja á turnunum, af því að
þeirra gætir meira en undirstöðunnar, sem
höllin á að hvila á.
U. M. F. Reykjavíkur hefir að sönnu al-
drei gefið þessari hugsun beinlínis byr und.
ir vængi með starfsemi sinni. En hin
eigingjarna ánægja með sjálfan sig og til.
hneigingin til að láta bera sem mest á
þvi, sem maður sjálfur er á einhvern hátt
riðinn við, hefir verið of rík hér í bænum,
til þess að sneiða með öllu framhjá vé-
böndum okkar. Hún varð okkur til tjóns
þvi þegar fyrirtækin, sem félagið Iagði á
gerfa hönd voru orðin svo mörg, að starfs-
þolið entist ekki til að bæta við nýjum
eða afreka svo miklu að neinn verulegur
munur sæist á, þá tók áhuginn að þverra
og nokkrir tóku að draga sig í hlé með
kinnroða, sökum þess þeir að urðu að hverfa
frá hálfunnu verki.
Eg hefi ekki búið mig undir að rekja
sögu félagsins, sem þó hefði átt vel við
að þessu sinni. En eg verð að láta mér
nægja að benda á einkennilega hætti í
sögu þess. Nokkrum árum eftir að félag-
ið var stofnað var um nokkurra ára bil
sannkallað harðæri í viðskiftalífi og atvinnu-
vegum þessa bæjar. Á þeim árum stóð
hagur félagsins með mestum blóma. Þá
var eins og því væru allir vegir færir.
Þá var árlega varið stórfé og mikilli vinnu
til skíðabrautarinnar, þá var sundskálinn
bygður, þá var bókasafnið stofnað, sem
ennþá er félaginu tit sóma, og á þeim ár-
um var stofnaður húsgerðarsjóðurinn. Þá
var félagið fremsta iþróttafélag bæjarins og
átti miklum vinsældum að fagna hjá öll-
um stéttum.
Nú á síðustu árum hafa verið veltiár
fyrir bæinn, hvað atvinnuvegi og efnalega
velmegun snertir, en þá getur ungmenna-
félagið ekki ráðist í neitt, sem teljandi sé
Hvernig stendur nú á þessu?
Eg held menn geti áttað sig á því, ef
þeir ihuga það, að þá gátu menn ráðist í
stórfyrirtæki, án þess að íhuga til hlítar
hve miklum erfiðleikum það væri bundið,
að leiða það til lykta, og menn gátu unn-
!ð svo og svo mikið, án þess að spyrja að
því, hvað sú vinna gæfi í aðra hönd. Nú
er hver stund metin til fjár og tíminn er
vafalaust nfiklu dýrmætari en hann var þá.
Fórnfýsi félagsmanna í fjárframlögum hefir
ekki gengið til þurðar, þótt ávalt vaxi erfið-
leikarnir á því að fá næga starfskrafta
handa þvi, eftir því sem annríkið vex í
bænum,
Þegar því U. M. F. Reykjavíkur litur
yfir þenna 10 ára feril og vill af honum