Skinfaxi - 01.09.1916, Blaðsíða 6

110
SKINFAXl.
Iæra, hvernig starfa skuli framvegis, þá
væri ]iað skammsýni aS nema staSar viS
þaS, aS óska þess aS ástandiS yrSi aftur
eins og þegar best gekk i félaginu. ÞaS
þarf aS breyta starfseminni, eftir því sem
ástæðurnar breytast.
Því meir sem annríkiS aftrar mönnum
frá aS vinna aS verklegum framkvæmdum
út á viS, því meiri þörf er á aS auka
hugsjónaglæSurnar í brjóstum einstakling-
anna, fá þá til aS beita eldmóSinum viS
þau störf, sem þeir ganga aS. Geti félag-
iS orSiS þess valdandi, aS einstökum mönn-
um aukist dugur og drengskapur, þá er
ranglátt að telja félagiS i afturför, þótt
dagsverkunum fækki í Skíðabrautinni.
Eg ætla ekki að kveða upp neinn dóm
um þaS, hvort starfsemi U. M. F. R. síð~
ustu árin gefur nokkra ástæðu til að vænta
framfarar í þessa átt. Eg veit að menn
greinir á um það, og hjá því verður ekki
komist, að vinsældirnar minki, þegar sýni-
legir ávexstir félagsstarfseminnar minka>
En eitt er vist, að enn eru margir til, sem
ófúsir mundu að standa yfir moldum þessa
félags, og þeir munu taka undir með mér,
Jiegar eg óska því allrar blessunar á ókomn-
um tíma. Þeir hafa fundið, að það eru
ekki dagsverkin í Skiðabrautinni, eða aðr-
ar framkvæmdir eingöngu, sem laða huga
þeirra að félaginu. Þeir munu ekki efsat
um, að slíkar framkvæmdir aukast, þegar
félagsstofninn er því vaxinn að bera svo
áberandi ávexti.
Stþ. G,
Heima og erlendis.
Velgcngrni og hugsjónir.
Á sumum stöðum á landinu eru ung-
mennafélögin nú tæpstaddari en þau voru
fyrir nokkrum árum. án þess að nokkur
sjáanleg ástæða hafi verið lil bnignunar-
innar. Ymsar getur hafa menn þó leitt
að, hvað valdið hafi þessari breytingu.
Það hefir verið bent á þolleysið alkunna,
sem einkennir Islendinga, einkum í félags-
málum. Ef stungið er upp á einhverjum
félagsskap, hlaupa menn upp til handa
og fóta, og i byrjuninni gengur alt með
járnbrautarhraða. En eftir stutta stund
er áhuginn að mestu kulnaður og botn-
inn dottinn úr öllu saman. Þetta þolleysi
er hraparlegur ókostur og hefir komið
mörgu illu til leiðar. Onnur félagsdrep-
andi ástæða er sú, sem St. G. niinnist á
í afmælisræðu sinni. Velgengni manna
er aS aukast, kaupið aS hækka, atvinnan
að vaxa. Við það lærist mönnum „að
tíminn er peningar“, og verða ófúsari til
að fórna svo dýrmætum varningi á altari
félagsskaparins. Ef þetta reynist rétt að
vera, er það ískyggilegt fyrir andlegar
framfarir i Iandinu. Því meiri peningar,
því minni hugsjónir!
Jaðar.
Vallanes er einhver besta og fegursta
jörðin við Lagarfljót og gamalt höfuðból.
Þar býr síra Magnús Jónsson, bróðir þeirra
dr. Helga grasafræðings og Bjarna frá
Vogi. Magnús hefir keypt part af Valla-
nesi og reist þar myndarlegasta nýbýlið,
sem til er á landinu. Guðm. landlæknir
befir skírt það Jaðar, því að landeignin
er dálítil rönd meðfram Lagarfljóti. Ibúð-
arhúsið er mikið og vandað, úr steini, og
öll önnur bæjarhús í annari steinbyggingu.
Myndi bær þessi varla kosta minna en
70,000 kr. ef hann væri í Reykjavík. Við
bæinn hefir síra M. J. látið plægja 36 dag-
sláttur af óræktarflagmó, og ætlar að gera
að túni með nokkuð nýstárlegri aðferð.
Hann segir að likur séu til að rækta megi
slíkt land án áburðar. Galdurinn er
þessi: Flagmórinn er plægður, og plóg-
landið síðan látið liggja óhreyft í nokkur
ár, 4—10 eftir jarðlaginu. Loft og vatn
leika um plógstrengina, og valda miklum
efnabreytingum, sem eigi gátu orðið áður,