Skinfaxi - 01.01.1917, Qupperneq 6

6
SKTNFAXI
Heima og erlendis.
fþi’óttuskólimi.
Nokkrum sinnum hefir verið vikið að
því, að koma þyrfti upp einummyndarlegum
íþróttaskóla fyrir landið alt, og bent á, að
einhver hin besta fyrirmynd væri íþrótta-
skóli Frakka i Reims. Að vísu er málið
ekki tímabært enn, nema sem hugsjóna-
mál. En gott er fylgismönnum þess að
vita, að víðar er skotið stoðum undir
þessa hugmynd. I ársriti Fræðafélagsins
var, síðastliðið haust, allmikil grein um mál-
ið, og íþróttaskólinn þar settur í samband
við þegnskylduvinnuna. Sennilega er ekki
mikið unnið við þá sameiningu, en áhug-
inn fyrir málinu var þakkarverður.
Kýlt listamanuahús.
í sumar sem leið var byrjað að byggja
hús, yfir listaverk Einars Jónssonar mynd-
höggvara, á Skólavörðuhæðinni í Reykja-
vík. Einar hefir ráðið gerð og lögun húss-
ins að öilu leyti, og verður það einkar
fagurt. Verður þar bæði geymslustaður
fyrir listaverk hans, þægileg vinnustofa og
íbúð. Húsið er reist fyrir framlög úr
landssjóði og stuðning nokkurra einstakra
manná. Fer vel á því að öllu leyti. En
nú ber að minnast þess, að við eigum
íleiri listamenn en Einar, þó að hann sje
þeirra frægastur. Allir eru þeir fátækir
og hljóta að verða fátækir alla æfi. En
með verkum sínum gera þeir þjóðina ríka
og fræga. Þessvegna á þjóðfélagið að
gera vel til listamannanna. En svo fjarri
fer því, að það sé gert, að þá vantar jafnvel
viðunaniegar vinnustofur. Á sífeldum hrakn-
ingi skemmast listaverk, sem ekki eru full-
búin, eða þung í meðförum. Og óhent-
ugt húsnæði getur hindrað listamennina
frá að vinna, tímunum saman. llr þessu
er auðvelt að bæta. Áður en langt um
líður ætti landið að byggja hentuga vinnu-
stofu fyrir nokkra málara og myndhöggv-
ara í nánd við hús Einars Jónssonar.
Síðar meir ætti að reisa þar á hæðinni
nokkur fögur hús, sem væru heiðursbú-
staðir handa bestu skáldum og listamönn-
um þjóðarinnar. Fyr á öldum var það
siður að grafa á alþjóðar kostnað frægustu
menn þjóðanna. Að vísu er það góður
siður. En þó er hinn betri, að gera snild-
armönnunum unt að neyta vel krafta sinna,
og starfa meðan dagur er.
Fyrirlcstraferðir
Jónas Þorbergsson hefir svo sem kunnugt
er, verið á ferð um Eyjafjörð og víðar um
Norðurland á fyrirlestraferð fyrir U. M.
F. í. Eftir bréfum og blöðum að dæma
hefir hvervetna þótt mikið til fyrirlestra
hans koma. A Akureyri var húsfyllir, og
þóttust þeir góðir sem inn komust, en
hinir undu miður við, sem frá urðu að
hverfa. Hefir sá fyrirlestur verið gefinn
út og er nú að koma á markaðinn. Hann
er um „þjóðkirkju og fríkirkju11. Hallast
J. Þ. algerlega að þjóðkirkjunni eftir þeirri
reynslu sem hann hefir fengið meðal
„Landa“ í Ameriku. Einmitt þessi fyrir-
lestraferð sýnir hvers þjóðin þarfnast, og
hvað hún vill. Hún vill fá gáfaða og á-
hugasama menn til að ferðast um landið
og ýta við þeim, sem heima sitja í fá-
menninu, önnum kafnir við daglegu störf-
in. Einn þátturinri í þvi að stöðva fólks-
strauminn úr sveitunum er það, að góðir
ræðumenn fari fyrirlestraferðir um landið.
Stcpháusheimboðið
Fjársöfnunin gengur allvel, en búast
má við að óvissar siglingar tefji eða hindri
heimkomu skáldsins nú í vor. Ur Borg-
arfirði skrifar merkur ungmennafélagi
Skinfaxa og stingur upp á að héraðssam-
koma þeirra Borgfirðinga og Mýramanna
yrði ákveðin á þeim tima, þegar Stejihán
væri viðlátinn og gæti gist þá. Þess mundu
niargir óska bæði þar og annarsstaðar, að