Skinfaxi - 01.11.1918, Qupperneq 2

SKIMFAXI
anna úr líkamanum, og a'ð kirtlafitan,
sú sem heldur mjúkri húðinni og ver
hana sprungum, geti gomist út á yfir-
borðið.
]?að er sannað, að vel notuð volg og
köld böð, geta orkað miklu um að lækna
ýmsa kvilla og að viðhalda góðri heilsu.
pau koma í veg fyrir ofkæling, hafa
mjög styrkjandi áhrifátaugakerfið, efla
andlegan og líkamlegan þrótl, bæta hug-
arfarið og gera lundina léttari.
Vegna þess, hversu höðin eru mikils-
verð hverjum manni, þá má telja það
vist, að með tímanum vcrði aftur til
baðklefi á hverjum bæ hér á landi, eins
og til forna. Og harla mcrkilegt er það,
að vísindamenn nútímans Iiallast helst
að því, að gufuböð, svijjuð þcim, sem
forfeður vorir notuðu allmikið, séu
bæði mjög holl og haglcvæm til al-
menningsnota.
En þó að æskilegt væri, að hvert ein-
stakt hús eða bær á landinu hefði sér-
staka „baðstofu“, þá verður þess lík-
lega alllangt að bíða. Ekkcrt er því cðli-
legra, en að í sjáfarþorpum, kauptún-
um og liverfum, verði reist ahnenn bað-
hús, og viða til sveita gætu niargir bæir
verið um eitt. Kostnaðurinn er tiltölu-
lega lítill og vafalaust gróði að slíku, ef
miðað er við afleiðingar óþrifnaðarins.
Víða mætti koma baðhúsunum vel
fyrir í sambandi við alþýðuskólana.
Hjer liggur mikið starf fyrir höndum
heilhrigðra framfaramanna. Einhver
dugmesta þjóð heimsins eru Japans-
menn, en þcir nota lika böð allra þjóða
mest. Til þess að koma alþýðu í skiln-
ing úm nytsemi baðanna, þurfum við
eitlhvað af dugnaði Japansmanna. Eitt-
hvert hesta ráðið til þess, að venja fólk-
ið við böðin, er að nota þau í öllum skól-
um. Valdhafarnir þuría að sjá svo um,
að skólar og hvers konar opinherar
stofnanir, andi að manni þrifnaði og
snyrtimcnsku. þessu er oft hörmulega
lítill gaumur gefinn. Ungmennafélög-
unum er skyll að gefa þessu gaum. pau
geta eflt snyrtimensku og hreinlæti með
sundiðkunum og böðum og hvers konar
forgöngu í þessu efni. IJvenær sem
göngumóðan ferðalang ber að garði,
skyldu gestrisnir íslendingar minnast
þess, að besti greiðinn, sem unt er að
veita honum er sá, að l'á að ganga í laug.
Meira ljós.
Meira ljós á lífsins brautir,
ljós i allra manna sál!
Ljós er sefi lifsins þrautir,
ljós er kveiki’ i hjörtum bál.
Ljós á alt er myrkrið mæðir.
Marga ennþá vantar Ijós.
Lítill ne'sti, lífið glæðir.
Lífsins fjandi’ er myrkurs hrós.
Lýsum inn í lægstu skötin,
ljóss þar bíða dýr og menn.
Mörg er holan myglurotin,
menn, sem byggja verða enn.
Veitum ljósi’ og vatni yfir
víðar bygðir mannaheims.
Skírum alt sem lífi lilir
og lýsum því til æðra hcims.
Altaf hrotna ótal bylgjur
eintóms ljóss á vorri jörð.
Magnaðar þó myrkrafylgjur
megni’ í þær að rjúfa sköi’ð.
Mót þeim svörtu myrkravöldúm
menningin á heilagt slríð.
Svo laugast geti ljóssins öldum
lýður jarðar, ár og síð.