Skinfaxi - 01.11.1918, Blaðsíða 5

SKINFAXI
85
burður þar; ennfremur íþróttamót inn-
anfélaga, milli félaga, milli borga eða
landsbluta og milli hcilla landa og þjóða,
t. d. „Olympiska leikmótið“, „Baltiska
leikmótið“, og nú 2 síðustu árin „Norð-
urlandakappleikirnir“, milli Svía, Norð-
manna og Dana (árlega). par sendir
hvert land 2 bestu menn sína í liverri
iþrótt (úti-íþróttum), móti jafnmörgum
fx-á hinum. Svíar hafa í bæði skiftin unn-
ið langsamlcga.
T. d. um útbreiðslu íþróttanna, má
geta þess, að til siðasta „Olympiska leik-
mótsins“ komu menn frá næstum öllum
löndum heims. Jafnvcl frá fjarlægustu
afkimum veraldarinnar, svo sem Suðui’-
Ameríku, Japan, Ástralíu, og frá Suður-
bafseyjunum (hraðsyndasti rnaður
heimsins m. a.). Alls voru íþróttamenn-
irnir um 5000; af þeirn tóku langfestir
þátt í úti-íþróttum. — Spánn mun vera
eina landið af þeinx, sem talin erxx „sið-
uð“, sem ekki hefir neina íþróttamenn
og engin íþróttahreyfing hefir vaknað
hjá. Mér finst nautabanar varla geta
talist iþróttamenn og nauta-at ekki vera
nein íþrótt, því takmarki íþróttanna nær
það aldrei, enda er tilgangurinn ekki sá.
pað er talið leti að kenna, og er ckki
fagurt. íþróttir og leti eiga ekki samleið.
Every moment, lightly shaken,
ran itsclf in golden sands.
Love took up the harp of Life,
and smoteonalltliecliordswithmight;
Smote the chord of Self, tliat, trembling,
pass’d in music out of sight.
Many a morning on the nxoorland
did we hear the copses ring,
And her whisper throng’d my pulses
with the fulness of the spring.
Many an evening by the waters
did we watch the stately sliips
And oxir spirits rush’d together
at the touching of tlie lips.
O my coxisin shallow-hearted!
O my Anxy, íxxine íxo íxiore!
O the dreary, drcary mporland!
O the harren, harren slxore!
Falser than all fancy l'atlioixxs,
falser tlian all songs liave sung,
Puppet to a father’s threat,
and servile to a shrewish tongue!
Is it well to wish thee liappy? —
having knowxx íxie -—- to decline
Oix a range of lower feelings
and a narrower heart than nxine!
Alfred Tennyson.
gulliix sandkorix runnu, runnu,
rann og leið liver stundarbið.
Ástiix hjartans hörpu þreif
og hratt og títt af nxætti sló, —
alli-a sálar stiltra strengja
sterkur hljómur skalf og — dó. —
Oft xuxx morgna hérxxa’ á heiðuixx
lieyrðum við í runnunx söng,
tíðar, hraðar hjartað sló
við lxvískur voi'siixs dægrixx löng.
Oft á kvöldixx hér við lxafið
horfðunx við á glæstaix kxxör.
Sálir beggja ui'ðu ein,
er ástarkossinn lék á vör.---------
— Slitin, slitin, Arny, Anxy,
öll að fullu trygðabönd! —
Leiða, auða eyði-iieiði,
önxurlega, bci'a sti'öxxd! —
Svikulari’ en söngvar lýsa
svikulari’ en hugsast nxá
kjarklaus stóðst ei lxeift og hótun,
hörku föður brúðan smá!
Er þér rétt að árna góðs
senx — úr því kynst þú liafðir mér,
kaust að láta lægri kendir,
lægri sál fá vald á þér?
Guðm. Guðmundsson þýddi.
[Eirnr. 1918.]