Skinfaxi - 01.11.1918, Blaðsíða 6

86
SKINFAXI
Vonandi feta íslendingár ekki i fótspor
þeirra af þeirri ástæðu. Fremur mun
það vera af skilningsleysi á gildi íþrótt-
anna og ónógri hvatning'u, og ef lil vill
lika af því, að þeir liafa flestir þá trú,
að menn séu fæddir íþróttamenn, og
trúa litt á tamningar-þroskann.
En hvers vegna leggja hinar siðuðu
útlendu þjóðir svona mikinn tima og
kostnað í sölurnar fyrir íþróttirnar?
Hvers vegna eru þær að gera iþróttirnar
að einum aðalþættinum í lífs-undirbún-
ingi æskulýðsins, já meira að segja að-
einum þættinum í þjóðfélagsskipun-
inni? Vegna þess, að þær þekkja gildi
þeirra. — En hvert er þá gildi íþrótt-
anna ? — Við vitum allir, hver tilgangur
íþróttanna er. Okkur hefir svo margoft
verið sagt frá latneska orðtækinu:
„mens sana in corpore sano“, sem þýð-
ir orðrétt: heil sál í hraustum líkama.
Aðaltilgangur íþróttanna er sá sami enn,
hjá nútíma-þjóðunum, og hann var hjá
Rómverjum og Grikkjmn endur fyrir
löngu, sá: a ð hressa og hrcysta
1 í k a m a o g s á 1. En þegar talað er
um gildi einhvers, fer það ekki eftir því,
hver tilgangurinn er, heldur því, hvc vel
það nær tilgangi sínum. Gildi íþróttanna
er þá undir því komið, hvc vcl þær ná
tilgangi sinum. það var einmitt þetta
gildi íþróttanna, sem eg vildi, að okkur
yrði sem ljósast. (Framh.)
Smágreinar nm tóbak.
Eftir Jón Dúason.
Tóbak og lífsgleði.
Á þeim fundum, þar sem rætt hefir
verið um tóbaksbindindi, eru það stöð-
ugt sömu mótbárurnar, sem komið hafa
fram frá hálfu tóbaksmannanna. Tó-
bakssinnarnir hafa ekki margar rök-
semdir fram að færa, en þær sem þeir
liafa, tyggja þeir því oftar upp og flytja
þær í því margbreyttari tóntegundum.
Mjög almenn mótbára gegn tóbaks-
bindindi er, að ménn eigi ekki að neita
sér um alla gleði lífsins og vera mein-
lætamenn. — En hver fer fram á það!
Mönnum finst víst, að síðan vínbann-
ið kom, sje tóbaksnautn hin stærsta og
jafnvel einasta gleði lífsins! Að vera
svangir öðru hvoru, það geta menn þol-
að, en ef tóbakið vantar, þá er lífið
dauft og dapurlegt. pannig mæla þeir,
sem hafa fest sig i þrældómshlekkjum
tóbaksins.
Og það er hægðarleikur að festa sig,
af því tóbakið er svo tiltölulega ódýrt,
og af því það er ætíð við hendina hjá
kaupmanhinum hinu megin við götuna,
í vestisvasanum eða í vindlabikarnum
á borðinu. Tóbakið veitir einnig eins-
konar þægindi og ró, og verður því hin
einásta gleði fyrir margan mann, bæði i
inveru og samkvæmi, og venur þá of
að leita sér annarar gleði, sem er þeim
samboðin og ekki er til skaða.
Og þetta er einn af ókostum tóbaks-
ins. pað lokar fyrirmönnumhinnisönnu
gleði lífsins, eða gerir þá að meira eða
minna lcyti ómóttækiléga fyrir aðra
gleði en tóbaksánægjuna.
pað eru til þúsundir af öðrum nautn-
um! Lífið er langt frá því að vera
nautnafátt. Lífið er svo margbreytilegt
að það hefir jafnvel silt að bjóða handa
hverjum. það ríður að eins á því að hafa
skynfærin ópin. Margar smáánægjur
lífsíns eru ekki dýrar, fundir við vini og'
samherja, hljóðfærasláttur, söngur og
aðrar listiðkanir, lestur, sund og aðrar
íþróttir. Er ekki náttúran fögur þcgar
vorsólin skín i lygiian sjóinn og á vort
blómskrýdda jökulland? Er það ekki
huggandi um kvöld, að ganga við vagg-