Skinfaxi - 01.09.1919, Blaðsíða 6

70
SKINFAXI
og gagnstæðar sönnu og göfugu mann-
eðli; en enginn skrifaði undir bréfið,
hafa líklega verið hræddir við hina
J>ýsku keisarastjórn og hernaðaræði
það, sem þá ríkti alment á pýskalandi.
Dr. Nicolai varð reiður, og sest niður
og skrifar bók, er hann nefnir: „Líf-
fræðin og styrjaldir“. Siðar
varð hann ofsóttur af stjórninni og
hneptur í fangelsi, en hann átti marga
aðdáendur og vini. Einn góðan veður-
dag' brutu þeir upp fangelsið, þar sem
Dr. Nicolai var geymdur, og fóru með
hann á burt í flugvél til Danmtrkur,
og þar hefir hann dvalið til þessa.
Yér höfum lesið áður ncfnda bók
í enskri þýðingu, af því oss þótti hún
merkileg, ætlum vér að skýra les-
endum vorum frá efni hennar í stuttu
máli.
(
II.
Aðalsmenn og lierfræðingar segja,
að slyrjaldir og blóðsúthellingar séu
náttúrlegar, óumflýjanlegar og æskileg-
ar frá líffræðislegu sjónarmiði.
Ef ófriður er að eins barátta milli
einstaklinga er hann náttúrlegur og
stundum æskilegur, sem uppléttir „frá
lögum og reglu“. En ef ófriður er milli
tveggja flokka af sömu tegund, þá er
hann ekki náttúrlegur og mjög sjald-
gæfur í dýraríkinu, eða á sér stað að
eins á meðal maura og manna. Hér um
hil alstaðar i náttúrunni er baráttan við
örðugleikana i umhverfinu, en ekki á
milli einstaklinga af sömu tegund; t. d.
hafa ljónið og tígrisdýrið beittar tenn-
ur og hvassar klær, til að vinna á dýr-
um af annari tegund, en ekki af sinni
<eigin.
Baráttu á meðal skyldra dýra er
þ>annig varið, að þau, sem eru best
útbúin til að afla fæðu, og verjast árás-
nm annara dýra, verða ofan á í barátt-
unni fyrir tilverunni, hin, sem miðnr
eru fær, deyja út.
Barátta fyrir tilverunni er náttúrleg
og eðlileg í alla staði, en blóðugir bar-
dagar milli flokka af sömu tegund, eiga
sér stað, að fáum undantekningum, að
eins i mannfélaginu.
það er ekkert náttúrlegt eða göfugt
við styrjaldir. þær eru ein orsök og
afleiðing af samsafni auðs i höndum
fárra einstaklinga, þvi eru þær aðeins
þektar í mannlífinu og hjá maurum,
þar sem stéttaskifting og samsafn auðs
á sér stað.
Ekki heldur getur það verið sannað,
að ófriðarástríða sé meðfædd eðlishvöt
þjóð- eða hjarðflokka. Við elskum
fjölskyldu vora og heimili, það er oss
meðfætt, og erum vér ávalt reiðubúnir
að verja þau, en frá náttúrunnar hendi
erum vér ekki reiðubúnir til að berjast
fyrir 60 miljónir fólks, sem við höfum
aldrei séð. Okkur er þvi eðlilegt að verja
okkar eigin eignir, en það er eklci með-
fædd eðlishvöt, að verja annara eignir.
Styrjaldir munu ávalt eiga sér stað
svo lengi sem það eru að cins fáir ein-
staklingar, sem græða á því að stríð
séu hafin, og það er tækifæri fyrir þá
að komast til valda og metorða, í þjóð-
félagsskipulagi voru þá eru það í raun
og veru fáir, sem ráða lögum og lofum.
Ófriðarlíkur minka því með auknu lýð-
frelsi, því með því að dreyfa völdunum
í fleiri liendur, minkar ágóðinn, sem
annars yrði af stríðinu, eða hann dreyf-
ist á meðal miklu fleiri einstaklinga,
svo að það varla borgaði sig fyrir þá
að leggja út í stríð. pannig yrði einni
aðalorsök ófriðar og styrjalda linekt
með auknu lýðfrelsi.
Ýmsir herfræðingar og heimspeking-
ar hafa haldið því fram, að hinir sterku,