Skinfaxi - 01.01.1924, Blaðsíða 4

4
SKINFAXI
SKINFAXl
Últ/efandi: Samb. Ungmennafél. íslands
12 blöð á ári. Verð 3 krónur. Gjalddagi
fyrir 1. júlí.
Ritsjórn, afgreiðsla og innheimta: Skin
faxi Reykjavík Pósthólf 510.
Um íþróttir.
m.
Án tilhlaups verður lítið úr stökki.
—- Markmið niðjanna á að vera ]>að,
alð komast fram fyrir spor feðranna,
en láta sér ekki nægja að snerta hæl-
spor þeirra með tám sínum. Tilhlaupið
l’æst mcð því að gagnrýna fortdðina,
leita orsaka og afleiðinga, og stikla á
gömlum staðrcyndum.
J?að er auðsætt á því sem að framan
cr skráð, að bylgjuhreyfing íþróttalífs-
ins er að mestu leyti háð öðrum lilið-
stæðum menningarstraumum. Ljósast
sést það á dæmi Forn-Grikkja, hversu
vel andlegir og líkamlegir yl'irburðir
haldast í hendur. peir þroskuðust sam-
hliða að afli og speki, handleikni og hug-
leikni, fræknleik og frjálslyndi. Skiln-
ingur þeirra á gildi atgerfismannsins
hóf þá stig af stigi, uns þcir stóðu öll-
um öðrum þjóðum hærra á sigurbraut
inenningarinnar. Saga þeirra hefir veri'ð
og verður ótæmandi Mímisbrunnur allra
kynslóða veraldarinnar. peim tókst að
skapa „hrausta sál í hraustum líkama“,
og hafa því ósannað það, sem lialdið
hefir verið fram af mörgum — jafnvel
merkum mönnunx —, að afburða í-
þróttamenn væru tíðast öðrum snauð-
ari að andlegum hæfileikum.
Fæstum blandast nú orðið hugur um
nauðsyn íþróttanna, og flcstar þjóðir
keppa að því takmarki, að gera þær
þjóðlegar og sem allra almennastar.
Nokkrir íþróttakappar vorra tíma —
jafnvel meðal Islendinga — hafa vafa-
laust stigið feti framar en feður þeirra
i ýmsum greinum íþróttanna. Hitt er
jafnvíst, að þeir standa þeim langt að
baki í mörgum þeirra.
pað eitt nægir heklur eklci, að eign-
ast fáeina beinserki ,stálvöðvum stælta4.
Hitt á að vera takmarkið, að hver ein-
asti einstáklingur verði þátttaki iþrótta-
starfseminnar, a. m. k. á þroskaaldrinr
um. ]>að er samkvæmt stefnuskrá U.
M. F. S. og Skinfaxi mun ávalt vaka
yfir því marki méð' hvatningarorðum
til æskulýðsins.
Sigurvænlegasta ráðið lilýtur æfin-
lega að vera það, að breinsa og um-
skapa aldarandann, knýja fram meiri
og almennari virðingu fyrir líkams-
mentun, reglusemi og yfir höfuð heil-
brigðu Hferni. „Traustir skulu horn-
steinar hárra sala“. Og síst skulu þeir
á sandi steyptir. pess vegna verður að
rýma frá þeim öllu því, sem til óheilla
stefnir — öllu, sem rænir fé og tíma
frá heilbrig'ðu líferni og myrðir sóma-
tilfinningu einstaklingsins. Flestum
mergsugum er hægt að sópa burt af
limum þjóðarinnar með fyrirlitning
fjöldans. „Hana er ungum manni verst
að þola“, segir eill af okkar djúphyggn-
ustu skáldum. — Ilér skal nú farið
nokkrum orðum um þá hornsteina,
sem framtíð íþróttanna hlýtur aðallega
að byggjast á.
Skólar. ]>eir hljóta ávalt að vera
þungamiðja likamsmenta sem allra ann-
ara menta. Hvergi er frjórri jarðveg-
ur fyrir íþróttalífið, en í góðum skól-
um, einkum sveitaskólum, og hvergi er
heldur fyllri þörf íþróttaiðkaua, en ein-
mitt þar.
Hér á landi skortir filfinnanlega
fleiri og fullkomnari sveitaskóla. peir
fáu, sem starfað hafa, eiga vafalaust
einn sterkasta þáttinn í Iíkamsment