Skinfaxi - 01.12.1930, Blaðsíða 2

190
SKINFAXI
er æskan rís eins og öldufaldnr
og æðir fram — lil að vinna,
— áköf og fær í flestan sjó, —
að fyllingu drauma sinna.
Mér opnast framtímans álfur,
—■ það er eins og skaparinn sjálfur
sé kominn að blása ást sinni í efnið,
er æskan gengur að verld,
björt eins og dagnr, brosleit og hrein,
með blaktandi vorsins merki.
Mér heyrist sem fjötrar hrynji,
mér heyrist sem dauðinn stynji,
mér heyrist sem eilífðin undir taki,
er æskan jörðina blessar,
-- og heilagur andi himnum frá
í hásalnum bláa messar.
Það er eins öldurnar glitri,
það er eins og ströndin titri,
er æskan stígur á stokkinn helga
og strengir sín fyrstu heit,
— he.il, sem eru stoltari, sterkari
og stærri en nokkur veit.
Því alda aldanna líður
og allur heimurinn bíður
sem bandingi, er lausnina þreyttur þráir
frá þjáningum slærri og stærri. —
Og það er æskan ein sem trúir
á það, að stundin sé nærri.
Eg hylli hiklausa sporið. —
Ég hylli æskuna og vorið,