Skinfaxi - 01.12.1930, Blaðsíða 10

198
SKINFAXI
Hér áður fyr kom það oft fyrir, að góðir skurðar-
menn voru fengnir bæ frá bæ, til að skcra laufabrauð,
enda mun ]>á Iiafa verið lögð enn meiri áherzla á fal-
legan skurð. Hefur því hnignað, eins og fleiru, við
fólksfækkunina í sveitunum.
Þegar skurðinum er lokið, eru kökurnar steiktar í
góðri tólg. Fær þá venjulega liver beimilismaður eina
köku lil að borða. Þegar búið er að steikja, eru kök-
urnar bornar fram í bæ eða niður í kjallara, eða á
einhvern kaldan stað, því að þær geymast betur í kulda.
Má vel geyma laufabrauð allan veturinn. Hefi eg stund-
um, á fornbýlum beimilum, l'engið laufabrauð á pásk-
unum og á sumardaginn fyrsta, og virtist það alveg
óskemmt.
Þar sem eg ]>ekki til, er það venja, að skammta bverj-
um karlmanni á jólanóttina 5—6 laufakökur, en kven-
fólki og unglingum 3—4, ásamt öðrum bátíðamat.
Álíka mikið er skammtað aftur á gamlárskveld.
Á seinni árum, siðan fólkinu fækkaði í sveitum,
bafa sum heimili Iagt niður þennan gamla og góða
sið, að búa til laufabrauð, af þeim áslæðum, að eng-
inn hefir verið til að skera það. Og getur svo farið,
að á næstu áratugum leggist þessi siður alveg niður,
og tel eg það skaða. Þarna er gömul og fallcg list að
deyja út og margar jólaminningar eru tengdar við
laufabrauðið. Og beyrt hefi eg gamalt fólk láta þau
orð falla, að það gcti ekki luigsað sér jól án laufa-
brauðs.
Hlín, 14. ár 1930, er nýkomin út, og er Halldóra Bjarna-
dótlir ritstjóri sem fyr. Hefti þetta er fjölbreytt og golt, eins
og Hlín hefir alltaf verið, og enginn keppir við hana um verð,
128 bls. á eina krónu. í hefli þessu eru nokkrar góðar mynd-
ir frá landssýningunni i sumar.