Skinfaxi - 01.12.1930, Blaðsíða 9

SKINFAXI
197
Mjög er það mismunandi hvað menn eru listfengir
að skera. Enda þarf mikla nákvæmni og athygli að
hafa laufin alveg jöfn, og cins þarf handlagni við að
taka laufin upp, leggja þau tvöföld og festa oddana.
Best er að slcera beinar línur, en vel má skera bogn-
ar línur, en meiri vandi er það. Þeir, sem eru góðir
skurðarmenn, leika sér að því, að skera laufastafi,
t. d. fangamark allra á heimilinu, á kökurnar, og jafn-
vel lieil mannanöfn og eins orð, svo sem: „Gleðileg
jól“, „Góða nótt“ o. s. frv. Sumir skera mynd af hús-
um, kirkjum o. fl. Fjölbreytnin getur í raun og veru
orðið óendanleg að kalla. Sami maður getur skorið
marga tugi af lcökum og haft engar tvær eins.
Man eg það, að þegar eg var barn, skar einn á lieim-
ilinu mynd af skilningstrénu á eina kökuna og vafði
höggormurinn sig utan um tréð með reistan haus og
gapandi gin. Kom kakan í minn hlut á jólunum og
hafði eg illan bifur á henni og vildi ekki eta hana, fyr
en seint og siðar meir.
Venjulega hafa menn þá reglu, að hafa laufin sem
jöfnust á hverri köku, ef gerðin heimtar ekki mis-
munandi stærðir, t. d. eins og þegar skornar eru marg-
blaðaðar rósir eða rósahnútar, þá þurfa laufin að vera
af ýmsum stærðum.
Sumir skurðarmenn auka fjölbreytnina með þvi, að
skera í kökurnar „kleinur“ og „gorma“ og fleira af
þessháttar „útflúri“. En jafnan finnst mér það skemma
útlit laufabrauðsins, því að þá verður ekki eins inik-
ið samræmi í gerðinni.
Mjög eru menn misfljótir að skera. Hafa sumir náð
mikilli leikni í því, að skera vel og vera þó fljótir.
Hefi eg oft furðað mig á því, livað sumir unglingar
eru fljótir að læra að skera laufahrauð, jafnvel börn
10—12 ára geta orðið býsna leikin í þessari list. Sýnir
það, ásamt ótal fleiru, að þjóðin er listhneigð í eðli
sínu. —