Skinfaxi - 01.07.1968, Blaðsíða 3

BJÖRN MAGNÚSSON, Eiðum,
formaður landsmótsnefndar:
Vonum að sól
og hlýja verndi
landsmótið
Góðir ungmennafélagar.
I grein, sem ég skrifaði í 1. tölublað
Skinfaxa á þessu ári um undirbúning
13. landsmóts UMFÍ að Eiðum í sumar,
lagði ég áherzlu á, að við treystum á
gott vor. Það var okkur nauðsynlegt
vegna þess, að við höfum einungis
grasvelli til keppni. Þessi von brást al-
gjörlega. Þess í stað fengum við eitt
kaldasta vor, sem komið hefur um
langan tíma.
Enda þótt vellirnir virtust koma vel
Undan löngum og köldum vetri í byrj-
Un maí, þoldu þeir ekki harðindin, sem
dundu yfir fyrri hluta maí. Þegar brá
«1 skárra veðurs eftir þessi harðindi,
kom í ljós, að gróðurinn í frjálsíþrótta-
vellinum var dauðkalinn, svo að þar
kemur ekki stingandi strá upp á þessu
sumri.
Hinir vellirnir fóru heldur ekki var-
l>luta af kalinu, en þar er það þó mun
Uiinna. Við þessu er lítið eða ekkert
Bægt að gera með svo skömmum fyrir-
vara, sem við höfum fram til lands-
Uióts.
Hér er um að ræða plágu, sem við
skinfaxi
höfum engin ráð við á skömmum tíma.
Að vísu sáðum við í verstu skellurnar,
en það bregður mjög til beggja vona,
að sú aðgerð verði til nokkurs, þar sem
vorkuldarnir herja á okkur enn af
miskunnarleysi.
Um sólstöðurnar voru fjöllin hér um
hverfis klædd nýsnævi, sums staðar
allt niður í byggð og snjóaði raunar um
allt Úthérað, þótt ekki festi snjó að
ráði, og frostið fór niður í 5 stig.
Vegna sýnilegra stórskemmda á
völlunum og erfiðs árferðis á allan
máta, runnu á okkur, sem að þessum
undirbúningi stöndum, tvær grímur.
Ymsar spurningar leituðu á hugann.
Er mögulegt að efna til stórrar keppni
við þær aðstæður, sem við höfum upp
á að bjóða? I öðru lagi: Er það ekki
meira félagslegt tjón að hætta við mót-
ið, en að halda það eins og ekkert
hefði í skorist við þær aðstæður, sem
fyrir hendi eru? I þriðja lagi: Erum
við ekki að svíkja unga fólkið sem hef-
ur þjálfað sig og undirbúið af kappi
með þetta mót fyrir augum?