Skinfaxi - 01.04.1986, Side 11

IBrids
Biðleikir og
sjónarhom mótherjanna
Guðmundur Páll Amarson
Ein besta bridsbók sem skrifuð hefur
verið er tvímælalaust "The Expert
Game eða Meistarataktar" eftir
Terence Reese. í þessari bók vekur
Reese máls á ýmsu í sambandi við
útspilið sem aldrei áður hafði verið
skrifað um, þegar bókin kom út árið
1958. Sumt af því telst jafnvel nýtt og
ferskt í dag.
Eitt af því sem Reese fjallar um eru
biðleikir í brids. Biðleikir eru, eins og
margir vita, mjög algengir í skák, og
hlutverk þeirra er að halda stöðunni í
jafnvægi þannig að hægt sé að bregðast
við sókn úr hvaða átt sem er frá
andstæðingnum. Biðleikir í brids eru
sama marki brenndir: mikilvægari
ákvörðun er frestað þar til andstæð-
ingamir hafa tekið af skarið. Hér er
dæmi:
Suður gefur; allir í hættu.
Norður
s KD3
h DG62
Vestur t D109 Austur
s 9742 l A43 s ÁG10865
h 753 h Á1098
t 532 14
1DG7 Suður s - h K4 t ÁKG876 l K9862 l 105
Vestur Norður Austur Suður
- l tígull
Pass I hjarta l spaði 3 lauf
Pass 3 grönd Pass 4 tíglar
Pass 5 tíglar Pass 6 tíglar
Pass Pass Pass
yestur spilar út litlum spaða, kóngur,
ús og trompað. Hættan í spilinu er að
§efa slag á hjartaásinn og lauf. En með
því að spila litlu hjarta á kónginn hefur
sagnhafi töglin og haldimar í spilinu:
Ef austur fer upp með ásinn eru komin
þrjú niðurköst fyrir laufið, tvö hjörtu og
spaðadrottning. Ef hjartakóngurinn fær
hins vegar að eiga slaginn má losna við
hjartataparann ofan í fríspaðann.
Ákvörðuninni um það hverju eigi að
henda niður í spaðadrottninguna er
frestað þar til austur hefur tekið sína
ákvörðun.
Við sjáum að austur hefði getað komið
sér út úr þessari klípu með því að gefa
fyrsta slaginn!! Það hefði þvingað
suður til að nota niðurkastið strax og
það þolir hann ekki. Það verður að
segjast eins og er að sú vöm er nánast
ófinnanleg við borðið, en eigi að síður
hefði sagnhafi átt að reikna með henni
og láta sjálfur þristinn úr blindum í
fyrsta slaginn. Seinna gæti hann svo
tromsvínað fyrir spaðaásinn.
----0-------
Það verður enginn góður í brids nema
hann geti sett sig í spor andstæðinganna
og hugsað út frá þeirra sjónarhomi.
Spilinu hér að neðan tapaði suður
einfaldlega vegna þess að hann gleymdi
að að spyija sig þeirrar spumingar hvers
vegna austur tæki strax á spaðaásinn:
Norður
s D875
h 963
t 8432
ÍÁK
Suður
s K105
h ÁKD
t ÁG5
1G974
Eftir þrjú pöss vakti suður á grandi,
16-18 punkta. Norður spurði um háliti
með tveimur laufum, fékk tvo tígla,
sem neita fjórlitum í hjarta og spaða, og
lauk þá sögnum með þremur gröndum.
Vestur spilaði út laufatvisti, fjórða
hæsta, og ásinn í blindum átt slaginn.
Sagnhafi spilaði nú spaða og austur
rauk strax upp með ásinn. Hvemig líst
þérá?
Eftir þessa byijun eru átta slagir mættir
og sá níundi gæti komið á fjórða
spaðann í blindum. Sagnhafi var
ánægður með þróun mála og setti lítinn
spaða heima án þess að skeyta um það
hvers vegna austri lá svona á að losna
við spaðaásinn.
En við því getur raunar aðeins verið eitt
svar: annað hvort er ásinn blankur eða
annar, og þá líklega annar með gosanum
eða níunni.
Norður
s D872
h 963
t 8432
Vestur ÍÁK Austur
a 9643 sÁG
h 754 h G1082
t KIO t D976
l D1082 Suður s Kl05 h ÁKD t ÁG5 1G974 l 653
Austur hélt áfram laufasókninni og tók
þar með síðustu hliðarinnkomuna úr
blindum. Suður gat tekið KIO í spaða
eða yfírtekið tíuna í þeirri veiku von að
liturinn félli 3-3, en hvort sem hann
gerði fengi hann aldrei níunda slaginn.
Við sjáum það núna að auðvitað átti
suður að setja tíuna undir ásinn í spaða
til að stífla ekki litinn. Gosinn fellur
undir kónginn og síðan er hægt að svína
fyrir níu vesturs.
Það er umhugsunarvert í þessu
sambandi hvað austur á að gera með
ÁG9. Ef hann setur níuna svínar sagn-
hafi tíunni og spilar svo kóngnum.
Þannig fær hann þijá slagi á spaða. Það
er því spumingin hvort austur eigi ekki
að fara upp með ásinn eða setja gosann
til að villa um fyrir sagnhafa.
Það væri snotur gildra, sem flestir
myndu falla í með sæmd.
Skinfaxi 2. tbl. 1986
11