Mánudagsblaðið - 25.09.1972, Síða 7

Mánudagur 25. sept. t972
Mánudagsblaðið
7
MYSTICUS:
The Case of the
Temfied
Taxidermist
Ég hef alltaf haft gaman af
Perry Mason-sögunum hans
Gardners. Ég held að ég sé bú-
inn að lesa meira en þrjátíu
af þeim, en mér er sagt að þær
séu komnar upp undir hundrað
í allt. Og ég er ekki einn um
það að hafa gaman af þessum
sögum. Það er alkunna, að
Perry Mason er orðin ein helzta
sjónvarpsstjarna bæði í Ameríku
og Evrópu, jafnvel dýrlingurinn
stendur honum ekki á sporði.
Þegar ég næ í nýja Perry Mas-
onssögu gleypi ég hana oftast í
mig í einum teyg. Það tekur mig
venjulega svona fjóra til fimm
klukkutíma að lesa hverja sögu,
og það eru skemmtilegar stund-
ir, ég stend alltaf á öndinni af
spenningi þar til hin rétta ráðn-
ing gátunnar kemur, oftast á
allra síðustu blaðsíðunni.
Ég var einu sinni í haust að
grúska í bókum á fornsölu hér
í borginni. Og þá rakst ég á
Perry Mason-sögu, sem ég hafði
aldrei séð áður. Hún bar hið
undarlega nafn „The Case of
the Terrified Taxidermist",
þessir bókatitlar leika oft í ljóð-
stöfum hjá Gardner. Eitthvað
rámaði mig í það, að textirerm-
ist þýðir maður, sem hefur þá
atvinnu að stoppa upp hami af
dýrum. En nú var eftir að vita,
hversvegna slíkur maður hefði
orðið svona ofsalega hræddur.
Ég keypti bókina fyrir lítinn
pening, og fór með hana heim.
Þar hallaði ég mér upp í legu-
bekk og byrjaði að lesa. Og satt
að segja hlakkaði ég til næstu
klukkustundánna. Perry Mason
mundi verða skemmtilegur sel-
skapur, ef að vanda léti. Og það
vantaði heldur ekki, að sagan
var spennandi alveg frá byrj-
un. Roskinn dýrahamsstoppari,
lítill maður með sterk gleraugu
og grátt yfirskegg kom á skrif-
stofu Masons í Los Angeles.
Della Street, skrifstofudama
Masons ætlaði ekki að hleypa
gamla manninum inn til hins
fræga húsbónda síns, en stopp-
arinn var svo æstur, að hún
enndi að lokum í brjósti um
hann og lét hann fara inn til
Masons. Og það var furðuleg
saga, sem gamli maðurinn hafði
að segja. Hann var búinn að
stunda þessa sérkennilegu iðn
sína í áratugi, og aldrei hafði
neitt óvenjulegt borið fyrir
hann í þessu sambandi — þar
til nú. Kvöldið áður hafði hann
verið á vinnustofu sinni, en þar
voru allmörg dýr, sem hann
hafði stoppað upp. Eitt af þeim
var skógarúlfur, sem veiðimað-
ur hafði skotið einhvers staðar
norður í Alaska. Dýrið var svo
óvenjulega stórt, að hann varð-
yeitti haminn, og nú stóð úlfur-
inn þarna í vinnustofu stopp-
arans og beið eftir kaupanda,
furðu líkur á að sjá og hann
hafði verið í lifanda lífi norður
á auðnunum. Þetta kvöld hafði
stopparinn — hann hét Perk-
ins — setið önnum kafinn við
vinnu sína, þegar hann heyrði
allt í einu einhverja rödd rétt
hjá sér og leit upp. Og honum
brá meira en lítið í brún, þeg-
ar hann heyrði að röddin kom
úr munni hins löngu dauða
úlfs. Þó var þetta mannsrödd,
dimm og hörkuleg. Og það
sem hún sagði, var heldur en
ekki ískyggilegt. „Hefndin er
að koma. Þú verður tekinn af
lífi innan þriggja daga“. Eins
og vonlegt var brá gamla
manninum heldur en ekki í
brún við þetta. Hann var al-
einn á vinnustofunni, svo að
ekki gat verið um búktal að
ræða eða neitt af því tagi. Og
ekkert segulband eða neinar
þess háttar tilfæringar var að
finna í námunda við úlfsham-
inn. Perkins féll verk úr hendi,
það sem eftir var kvöldsins og
eftir andvökunótt hraðaði hann
sér á fund Perry Masons. Hann
var sannfærður um, að ef sá
snillingur gæti ekki ráðið gát-
una, gæti enginn maður það.
Perry Mason hlustaði þegjandi
á sögu gamla mannsins. svo
lagði hann nokkrar spurningar
fyrir hann. Hann spurði hann,
hvort hann vissi til þess, að
hann ætti nokkra óvini, sem
kynnu að bera haturshug til
hans. Perkins kvaðst ekki vita
til þess, en einhvern veginn
fannst Mason, að hér væri hann
að tala gegn betri vitund. Hann
þóttist finna á sér, að í fortíð
gamla mannsins væri eitthvað
skuggalegt leyndarmál, sem
hann skammaðist sín fyrir.
Hann lét þetta svar þó gott
heita og Iofaði að athuga málið
síðar um daginn og heimsækja
þá Perkins á vinnustofu hans.
En þremur klukkustundum
síðar heyrði Perry Mason í út-
varpinu að Perkins dýrastopp-
ari hefði verið myrtur. Hann
hafði fundizt dauður á vinnu-
stofu sinni undir dularfullum
kringumstæðum. Það var ekki
annað að sjá en að eitthvert ó-
argadýr hefði bitið hann á bark-
ann. Og lögreglan hafði ekkert
fundið á vinnustofunni, sem
gæti stuðlað að ráðningu gát-
unnar.
Perry Mason hraðaði sér á
vinnustofu Perkins. Líkið hafði
verið flutt í burtu til frekari
rannsóknar og hinn skarp-
skyggni Mason gat ekki í fljótu
bragði fundið neina skýringu
á þessum atburði. Þegar hann
stóð þarna í þungum þönkum
heyrði hann allt í einu rödd!
„Perry Mason, ef þú ert nokkuð
að sletta þér inn í þetta mál,
ferð þú sömu leiðina og Perk-
ins". Og röddin virtist koma
beint úr munni úlfsins. Mason
stóð snöggvast sem steini lost-
inn.
Mér var farin að þykja þessi
saga ærið dularfull og hörku-
spennandi. En í sama bilii var
ég kallaður í símann, sem er
frammi á gangi. Ég bölvaði í
hálfum hljóðum yfir því að
vera truflaður í þessum
skemmtilega lestri. Ég lagði
bókina opna á dívaninn og fór
í símann. Fimm mínútum síð-
ar kom ég inn aftur og hugði
nú gott til glóðarinnar, að halda
áfram lestrinum, þar sem frá
var horfið. En bókin var elcki
lengur á dívaninum. Ég hélt
fyrst að hún hefði dottið á
gólfið, en hana var hvergi að
finna. Ég vissi ekki til, að neinn
hefði komið inn í herbergið á
meðan ég var í símanum. Þó
gat ég enga skýringu aðra fund-
ið á hverfi bókarinnar en að
einhver hefði tekið hana og
farið á burt með hana. Ég var
í vondu skapi það sem eftir
var kvöldsins. Ég hafði verið
svikinn um skemmtilegan
lestur, einmitt þegar ég stóð á
öndinni af spenningi. Og ég
var alltaf að velta því fyrir
mér, hver væri ráðning gátunn-
ar, hvaða rödd þetta hefði ver-
ið, sem kom úr munni úlfsins.
Daginn eftir fór ég aftur til
fornbókasalans, ef vera kynni
að hann ætti annað eintak af
bókinni. Hann mundi ekkert
sérstaklega eftir þessari bók,
hann sagði að bækur væru allt-
af að koma og fara hjá sér. En
hann lofaði að hafa mig í huga,
ef hann fengi annað eintak af
henni. En ég var bráðlátur og
vildi sem fyrst fá að vita ráðn-
inguna á gámnni. Ég spurði
eftir þessari bók í öllum mögu-
legum bókaverzlunum hér í
bænum, en enginn kannaðist
við hana. Þetta var kannski
ekkert undarlegt, því að það
eru til svo margar Perry Mason-
sögur. Loksins stóðst ég ekki
mátið og fékk bókaverzlun til
að panta bókina fyrir mig beint
Framhald á 6 síðu.
ERT ÞU
ÚTI AÐ AKA
ÁN
Hvort sem ekið er með vörur eða far-
þega gera atvinnubílstjórar sér far um
að velja aðeins örugga og endingamikla
hjólbarða á bila sína.
Þegar um er að ræða sterka hjólbarða
er BRIDGESTONE merki, sem þeir
geta treyst. Bilstjórar mæla því óhikað
með BRIDGESTONE.
Hafið þér efni á að kaupa eitthvað annað?

ROLF JOHANSEN & CO
Laugavegi 178 — Sími 86-700