Sjómannablaðið Víkingur - 01.07.1941, Blaðsíða 25

Guðmundur Krisfjánsson.
Guðmundur Kristjánsson skipamiðlari varð
sjötugur 16. júlí. Fæddur 1871 í Haukadal í
Dýrafirði. Hann er löngu þjóðkunnur athafna-
og atorkumaður. 11 ára gamall fór hann fyrst
til sjós, sem matsveinn á skútu, stundaði hann
síðan sjómennsku. 18 ára gamall varð hann
formaður á opnu skipi, en skömmu síðar stýri-
maður. og svo skipstjóri á litlum þilskipum
frá Vestfjörðum á sumrum. Á Vestfjörðum
var snemma hafin sjómannafræðsla að nokkru
ráði og aflaði Guðmundur sér þar fræðslu, svo
sem kostur var á. Árið 1894 réðst hann í sigl-
ingar og fór skömmu seinna á sjómannaskóla
í Rönne á Borgundarholmi, tók þar fyrri og
síðari hluta stýrimannaprófs í einu eftir 18
mánaða nám við skólann. Ári síðar lauk hann
skipstjóraprófi við sama skóla. Tvö ár var
hann síðan í siglingum á dönskum skipum. Ár-
ið 1899 kom Guðmundur aftur til íslands og
réðist þá til Vídalíns útgerðarmanns, er þá
stóð með miklum blóma, sem skipstjóri á botn-
vörpungnum ,,Akranes“ og mun Guðmund-
ur þannig hafa orðið fyrsti togaraskipstjóri
hér á landi. Síðar réðst hann stýrimaður á
strandferðaskipið ,,Vestra“, en 1911 varð
hann skipstjóri á ,,Vestra“, þar til 1913. Á-
vann hann sér vinsældir um land allt fyrir
ljúfmannlega framkomu og lipurð í hvívetna.
I ófriðarbyrjun varð hann skipstjóri á ,,Ask“
í millilandasiglingu og var með hann til 1917,
en tók þá að undirbúa nýja starfsemi, sem hér
hafði ekki verið rekin áður, opnaði hann
skipamiðlaraskrifstofu í ársbyrjun 1918. Rak
hann það fyrirtæki af miklum dugnaði til árs-
ins 1932 er hann seldi það. Þó æfidagurinn
væri orðinn nokkuð langur, settist Guðmundur
ekki í helgan stein. Flutti hann sig til Keflavík-
ur og hóf þar útgerð, fiskverzlun, salt og kola-
verzlun, og nú sem stendur er hann fram-
kvæmdastjóri hafskipabryggju Keflavíkur.
Guðmundur hefir verið orðlagður fyrir
hjálpsemi og hinn mesti höfðingi í lund. Stór-
huga og dugnaðarmaður í framkvæmdum.
Slíkir menn hljóta ávallt aðdáun samtíðar-
manna sinna, sem bezt þekkja þá.
Cohen, æfiminning.
Framh. af bls. 15.
komið að fá þetta lánað og meira til ef við vildum,
því eftir upplýsingum frá Cohen myndi alveg áhættu-
laust að lána Islendingum. þetta er aðeins eitt dæmi
af mörgum um hvernig Cohen greiddi götu íslend-
inga og jók hróður þeirra og þar með íslands, þar
sem hann náði til og mun margur útlendingur hafa
verið kallaður íslandsvinur af minni ástæðu, ekki
sízt þegar athugað er að þetta var á þeim tímum, sem
íslenzkir kaupsýslumenn voru að fá á sig óorð í
Englandi fyrir vanskil, þó af gildum orsökum hafi
verið.
Cohen var fríður maður sínum, kvikur á fæti og
viðmótsþýður, mjög greinargóður og lipur afgreiðshi-
niaður, enda oft þörf á því þegar mörg íslcnzk skip
lágu í skipakvínni og fullt út úr dyrum í búðinni.
Eftir að siglingar íslendinga til Hull og Grimsby
hættu eða tepptust að mestu, flutti Cohen sig búferl-
um til Fleetwood til að geta haldið viðskiptum sín-
um við Islcndinga áfram þar, en skömmú seinna, eða
seinnipart s.l. vetrar andaðist hann þar eftir nokkura
mánaða vanheilsu.
Undirritaður hitti Cohen að mál nokkru áður en
hann andaðist og var honum þá mjög brugðið frá því
sem áður var. Hárið orðið mjallhvíttáskömmum tíma
og allt útlit hans benti til að hann væri haldinn
kvalafullum sjúkdómi. Eftir því sem sonur hans, sem
nú hefir tekið við verzluinni, gaf mér í skyn, síðar,
mun stríðið og margra ára ofsóknir gogn kvnþætti
þeirra feðga, Gyðingum, víða um heim, ekki hafa
haft góð áhrif á heilsu þcssa íslandsvinar.
Rest in peace Cohen!
25
M. Jenson.
VÍKINGUR