Sjómannablaðið Víkingur - 01.07.1946, Blaðsíða 16

dagleg-ur gestur hér á Vopnafirði, sagði ég. Síð-
an spurði einhver hvar hann eiginlega væri
veiddur og hvort hann væri étinn.
— Ojá, ætli það ekki, hann var seldur á 5
kr. kílóið á ísafirði í fyrra, sagði einhver.
Lýsing fisksins: Hausinn er ca þriðjungur af
lengd fisksins, en öll lengdin var mæld 2,90 m.
og ummál 2 m. Uggi eftir baki byrjar á há-
hnakka og nær 60 sm. aftur á bakið og getur
hann lagt uggann niður í fals, er liggur eftir
bakinu. Aftan við þennan hreyfanlega ugga er
stór uggi, og er hann svipaður og venjulegur
bakuggi á hnísu. Hann er óhreyfanlegur og hér
um bil beinn. Þá er sporðurinn. Hann er æði
stór og er lóðréttur þegar fiskurinn liggur á
kviðnum. Þá eru 2 stórir eiruggar og falla þeir
báðir í fals aftur með ki’oppnum. Þá eru 2 raðir
af smáum uggum, 9 að tölu, sitt hvoru megin
á afturhluta fiskjarins. Eru þeir gulir að lit og
mjókka aftur, en eru aðeins fastir við skrokk-
inn að framanverðu og má snúa þeim á báða
vegu, þannig, að þeir eru á þolinmóð að framan.
Tennur eru afar smáar en þéttar. Tálknin mjög
stór og munnur heldur smár, líkur og á laxi, en
engin krókur á skolti. Bakið má heita svart, en
kviður silfurgrár og er smágert hreistur um
allan skrokkinn, en undir hreistri eru beinflísar
mjög þunnar og harðar, líkastar grófu hreistri,
en þó er vont að finna samskeyti nema að neð-
anverðu.
Fiskinum var keyrt í Sláturhús Kaupfélags-
ins, en skoðað var innan í hann áður en hann
var látinn inn, og kom þá í Ijós að hann var
heitur innan. Höfðu þeir orð á því, sem voru að
fást við innvolsið. Það þótti nú ekki trúlegt og
kom þá læknir til skjalanna og sagði að víst
væri hann með heitu blóði að einhverju leyti,
og las hann síðan lýsingu hans eftir Bjarna,
og passaði hún nákvæmlega, nema að því leyti,
að hann átti samkvæmt þyngd sinni að vera
mikið lengri en hann reyndist vera. Benti lækn-
irinn á það, að hann mundi hafa fullt svo gott
fæði hér við land sem í átthögum sínum. Inn-
ýflin voru svo grandskoðuð.Það sem fyrst kom
í ljós, voru 2 löng, hvít blöð, líkt og lifur, en það
líktist þó meira kindamör. Þá fundu menn tals-
vert stóran kirtil, sem virtist þó ekki vera í
sambandi við meltingarfærin, og vissu menn
ekki hvað það gæti verið. Þá var skoðað í mag-
ann og var hann að mestu leyti tómur. Þó sást
þar dálítið af smáum pöddum og mjóum orm-
um. Engar meltingarleifar voru þar sjáanlegar.
Það var reynt að selja fiskinn til Reykjavík-
ur, en það kom ekkert ákveðið svar frá Fisk-
höllinni, og svo fór Esja (hún var hér stödd
þetta kvöld). Var fiskurinn seldur hér nýr á
3 kr. kílóið. Það, sem ekki seldist strax, var
geymt nokkra daga í frystihúsi, en eftir rúma
viku var hann búinn. Sumum þótti þetta af-
bragðs matur, en aðrir sögðu að hann væri blátt
áfram óætur. Svona voru dómar manna mis-
jafnir.
Þá var það 29. ágúst, rúmri viku seinna, að
farið var í annan leiðangur og var nú Benedikt
Sigurðsson fararstjóri. Var nú búið að setja
selaskutulinn í samband við V2 þuml. vatnspípu,
2Y2 m. langa og var það mikið betra áhald en
tréstöngin, því hún vildi geiga í sjónum og
fylgdi ekki eins vel á eftir og rörstöngin. Var
nú hagað sér líkt og í fyrra skiptið, haldið inn
í vöðu og skutlað og festu þeir vel í einum og
náðu honum eftir hálfs annars tíma bras. Þegar
í land kom reyndist hann 3 m. á lengd en vigt
ekki nema 285 kg. Gildir sama lýsing fyrir hann
og hinn fyrri. Þessi fiskur var látinn í pækil og
tók ég hann til reykingar út úr vandræðum,
því við hér vissum enga aðferð til að gera hann
að góðum mat. Ég reykti hann við góðan reyk
í 5 vikur, og reyndist hann vel úr reyknum.
Þó þótti sumum kviðurinn heldur feitur. Annars
er hann fjarska líkur og reyktur rauðmagi, en
á hryggnum er mestmegnis kjöt, ekki ósvipað
laxi. Þessar túnfiskvöður voru hér í firðinum
frá því í miðjum ágúst og til 7.—10. september.
Nikulás Albertsson.
176
V 1 K I N □ U R