Sjómannablaðið Víkingur - 01.07.1946, Qupperneq 25

KTINNI
Sigmundur á Velli hafði fengið sér ofurlitla hress-
ingu áður en hann fór til kirkjunnar, enda var vetur
og kalt í veðri. Prestur las langa ræðu af stórum blöð-
um, og þótti Sigmundi ræðan frámunalega leiðinleg. -—
Segir hann þá svo hátt, að margir heyrðu:
„Æ, flettið þér nú við, séra Sveinn minn, ef það
kynni að vera svolítið skárra hinum megin“.
★
Jón: „Alltaf líður mér vel þegar ég heyri lesið í
Bjarnabænum. Þá kemur mér í hug allt það, sem vér
þörfnumst til líknar og svölunar vorum sálum“.
Húsmóöir Jóns, sem hugðist lesa bænirnar: „Hvers
vegna, Jón minn?“
Jón: „Þá dettur mér ævinlega í hug blessað kaffið
og brennivínið".
★
Þegar nýgiftu hjónin háttuðu í fyrsta sinn, fóru
þau mjög hjá sér, og var sem þau biðu hvort eftir
öðru með uppgöngu í hjónarúmið. Loks tók konan rögg
á sig, tíndi út úr sér tvo tanngarða og snaraði þeim á
náttborðið. Þá var sem þungu fargi létti af brúðgum-
anum. Hann þreif í skyndi af sér hárkolluna, lagði
hana ofan á tennurnar og vatt sér síðan upp í.
★
Happ með óhappi.
Nemandinn (sem hefur misst blek úr penna sínum
niður í landabréfið): Guði sé lof að það lenti beint í
Svarta hafið.
~k
Stúdentinn: Heyrið þér, klæðskeri. Þér hafið gleymt
að setja vasa á nýju fötin mín.
Klæðslcerinn: Gleymska var það ekki. En ég réð það
af viðskiptum okkar undanfarið, að þér hefðuð ekkert
að láta í þá.
★
Læknir einn í Danmörku var í sumarfríi við baðstað
nokkurn. Þar á staðnum var asni, sem leigður var bað-
gestum í smávegis ferðalög. Eitt sinn fór læknirinn á
bak asnanum og kunningi hans tók mynd af honum
á baki asnans.
Er læknirinn kom heim til sin, hafði hann gaman
af að sýna gestum sínum mynd þessa. Hún þótti afar
skemmtileg.
Eitt sinn, er nágranni hans kom í heimsókn, tók
hann ljósmynd þessa og skoðaði vandlega.
— Þekkir þú mig ekki á þessari mynd? spurði hús-
bóndinn.
—- Mikil ósköp, ég þekki þig vel. En hver er það,
sem þú hefur á bakinu?
★
Ekki auðgert.
Sonur prófessorsins: Sjáðu, pabbi! Þarna situr stór
maðkafluga uppi undir loftinu.
Prófessorinn (niðursokkinn í skræður sínar): Stígðu
á hana strákur, og dreptu hana.
Hér kem ég aftur, drengir. Ég ætlaði aldrei að finna
klefann aftur, vegna þess að ég gleymdi gleraugunum
mínum.
★
Þegar hún var sextán ára gömul spurði hún:
— Hvernig lítur hann út?
Tuttugu ára spurði hún þessarar spurningar:
— Hvernig er hann?
Tuttugu og fimm ára: -— Hvað er hann?
Nú spyr hún oftast nær: —Hvar er hann?
★
H uggun.
Sjúklingurinn (ákafur, að aflokinni skoðun): Hvað
haldið þér að það sé, herra læknir?
Læknirinn: Það er ómögulegt að segja. — En verið
þér alveg rólegur. Það kemur áreiðanlega í Ijós, þegar
þér verðið krufinn.
★
Ógnun.
Frúin (við vinnukonuna)' Ef þér getið ekki svæft
hann Grímsa, þá verð ég að fara upp og syngja fyr-
ir hann.
Stúlkan: Ég hef hótað honum því, en ekkert dugar.
★
Bindindispostulinn: Veiztu það ekki, góði maður, að
vínið styttir líf manna.
Óli (fullur): Jú, satt er það. Ég var brennivínslaus
allan sunnudaginn að var. Það var lengsti og leiðin-
legasti dagur, sem ég hef lifað. Já, það er hverju orði
sannara, að brennivínið styttir manni lífið.
★
Hvers vegna sagðir þú mér ekki að þú værir að æfa
þig á fiðlu. — Nú hef ég sveitast við það í klukkutíma
að smyrja allar hurðir í húsinu, og alltaf heyrðist mér
ýskra jafn ámátlega í þeim!
★
Daginn eftir að hann kvæntist dóttur minni, bað
hann mig um 50 þúsund króna lán og fékk það.
— Hefurðu fengið það aftur?
— Bara dótturina.
★
Ríki maðurinn: Jæja, þér hafið í hyggju að giftast
dóttur minni. Eigið þér peninga?
Biðillinn: .lá, fimmtán — tuttugu þúsund krónur.
— Peninga, sagði ég, ekki skiptimynt.
V í K I N G U R
1B5