Sjómannablaðið Víkingur - 01.07.1946, Side 39

Rifi komst á loft, hef ég verið að leita eftir þeirri skýr-
ingu, hvers vegna það varð ekki Rif, sem varð þá út-
róðrarþorp. Óneitanlega liggur Rif hagkvæmara en
hvort þessara þorpa til fiskimiðanna. Þaðan er jafn-
langt á hvor miðin sem er. Það var því ekkert eðlilegra
en einmitt þegar menn börðust áfram á handaflinu, og
hvert fetið var erfiðara en mílan nú til sóknar, hefði
þessi staður verið valinn. Skýringuna á þessu hef ég
fengið hjá gömlu sjómönnunum frá árabáta-tímanum.
Ef Sandarar urðu að hleypa, eins og það var nefnt,
innfyrir, þá reyndu þeir ekki landtöku í Rifi, þótt það
væri næst, heldur lentu þeir annaðhvort á kambinum
innan við Rifsós eða í Ólafsvík. Sama var að segja um
Ólafsvíkinga. Með öðrum oi'ðum: Þessi landshafnarstað-
ur var ekki einu sinni lendingarstaður fyrir okkar létt-
byggðustu róðrarbáta. Þess má geta, að bóndinn í Rifi,
sem er dugandi formaður, og hefur gert út smámótor-
bát í mörg' ár, hefur alla tíð róið honum úr Krossavík.
Eins og ég gat um að framan verður að taka lands-
hafnarmálin í röð. Það, sem mest er aðkallandi, svo
sem höfn við sunnanverðan Faxaflóa, er númer eitt, og
frá henni á að ganga. Hér er ekki verið að kasta fram
tugum miljóna til þess að geta veitt aðstöðu á næstu
mánuðum og árum nokkrum mótorbátum, sem von er
um að bætist í flotann; hér er verið að skipuleggja
langt fram í framtíðina, um leið og verið er að leggja
veg til nýrra auðnáma, og skapa sjófarendum nýtt ör-
yggi til landtöku, sem þeir áttu ekki kost á áður.
Næsta landshöfn á eftir Faxaflóa verður því við suð-
urströndina, einhvers staðar frá Grindavík til Horna-
fjarðar; það hlýtur að verða skilyrðislaus krafa. Höfn
á því svæði uppfyllir öll þau skilyrði, er fram ber að
setja um landshöfn. En hvað viðvíkur viðlegustað fyrir
þá báta, er bætast í flotann á næstu tveimur árum, og
ekki komast fyrir í Faxaflóa á vetrarvertíð, þá á að
skapa þessum bátum aðstöðu í Grundarfirði til sjó-
sóknar á hin aflasælu mið við Snæfellsnes.
Nú þegar er kominn nokkur vísir að útgerðarstöð
þarna, og yrði vel að þessu unnið á komandi sumri, er
aðstaðan sæmileg þegar á næstu vei'tíð. Ef þessir bátar
hinsvegar eiga að bíða í nokkuð mörg ár eftir hinni
vafasömu höfn í Rifi, þá verða þeir að láta sér nægja
sem viðleguhöfn svört strik á hvítum pappír inni á
skrifstofum vitamálastjórnar.
Að endingu þetta: Fyrir rúmum tuttugu árum var
mótorbátur á ferð að vetrarlagi frá Norðurlandi til
Reykjavíkur. Er ætlað var, að bátui'inn hefði verið
kominn langleiðina fram með Vestfjörðum, gerði á hann
vonzku veður. Er báturinn kom ekki fram eftir nokkra
daga, var hans leitað af björgunarskipinu Geir. Spurt
var í síma þar sem til náðist, en allt kom fyrir ekki,
báturinn. fannst ekki, og var talinn af. Þetta atvik
færði Grundfirðingum síma. Þangað hafði báturinn náð
til hafnar, en vegna óveðurs varð ekki við komið að
fara í síma, sem var rösk dagleið á hvern veg sem var.
Það mun reynast svo, að þótt kostað verði miljónum
króna í vafasama landshöfn á útnesinu, þá verður
Grundarfjörður þar sem 'hann nú er. Og þótt þeir
menn, er nú ber hæst í þessum málum segi: „Farðu vel,
Grundarf jörður", þá mun hans þó verða leitað til skjóls
svo lengi sem fley sigla þveran Breiðafjörð, og hafrótið
æðir með öllum sínum þunga á gullgörðum landshafnar-
innar á útnesinu.
^•JltrœJur:
Jóh.armes Hjartarson
Hinn 19. júní s.l. varð einn af merkustu
skipstjórum hinnar eldri kynslóðar, Jóhannes
Hjartarson, áttræður að aldri. Jóhannes var
staddur að Reykjum í Mosfellssveit þann dag.
Komu þangað margir vinir hans og kunningjar
og heiðruðu hann á áttræðisafmælinu.
Víkingurinn væntir þess, að geta bráðlega
skýrt ýtarlega frá Jóhannesi Hjartarsyni og
ævistarfi hans.
JjJimmtucjui':
Vilhjálmur Árnason
Vilhjálmur Árnason, skipstjóri á togaranum
Venusi, varð fimmtugur 27. maí s.l. Vilhjálmur
hefur lengi verið einhver mesti aflamaður á
togaraflotanum, svo sem alkunnugt er. Hann er
einnig áhugasamur og dugandi í félagsmálum
sjómanna.
Sjómannablaðið Víkingur óskar Vilhjálmi
gæfu og gengis.
V I K I N G U R
199