Sjómannablaðið Víkingur - 01.08.1960, Blaðsíða 18

t
JÚLÍUS HAVSTEEN
sýslumadur
Hinn 31. þ. m. andaðist í Rvík
Júlíus Havsteen fyrrum sýslu-
maður Þingeyinga um f jölda ára.
Hann var fæddur á Akureyri 13.
júlí 1886, og var því rúmra 74
ára er hann lézt.
Júlíus var landskunnur mað-
okkar á liðnum árum erum við
orðnar beztu kunningjakonur.
Hvernig er hlutfallið milli
þessara bréfasendinga til þátt-
arins, kemur meira frá landi og
hvernig skiptist það milli skipa-
flokka frá sjónum?
Já, mikið af bréfunum kemur
frá fólki í landi, er sendir kveðj-
ur til mannanna á sjónum. En
af sjónum skiptist það þannig
í aðalatriðum, að tiltölulega
minnst kemur frá farskipunum,
sem eðlilegt er vegna fjarvista,
víðs vegar um álfuna, þar sem
sambandið við heimalandið er
öllu erfiðara. Allmikið kemur frá
togurunum, sem stunda veiðar
nær samfellt allt árið um kring,
einkum þegar þeir eru á fjar-
lægum miðum. Mikið af kveðj-
unum frá þessum skipaflokkum
kemur í símskeytum. En tiltölu-
legt mes.t kemur frá vélbátaflot-
anum, enda bátarnir margir, og
þær kveðjur koma nær allar í
bréfum er sjómennirnir senda
þegar þeir koma í land, og al-
gengt er að
gengt er að fleiri en einn biðji
fyrir kveðjur í sama bréfi.
Og að lokum, hvernig er hinn
almenni texti þessara þúsunda
bréfa, sem þættinum berast nú
árlega?
Almennasti textinn er eitthvað
á þessa leið: „Kæri sjómanna-
þáttur, beztu þakkir fyrir marga
ánægjulega stund, vildir þú gera
svo vel, að senda kveðju fyrir
mig til .... með laginu „kveðju
sendir blærinn ... “
ur, ekki aðeins fyrir hin um-
fangsmiklu embættisstörf sín um
nær hálfrar aldar skeið, heldur
líka fyrir hinn mikla áhuga sem
hann sýndi öllum framfaramál-
um héraðs síns og því, sem hann
taldi til hagsbóta fyrir land og
lýð.
Ekki minnst voru landhelgis-
málin honum hjartfólgin. Allt frá
fyrstu kynnum sínum af þeim, er
hann á yngri árum, yfir síld-
veiðitímann, var lögreglustjóri á
Siglufirði, — og til hinztu stund-
ar, lét hann ekkert tækifæri ónot-
að til þess að brýna fyrir öllum
þýðing þessara mála, jafnt í ræðu
sem riti. Sem reyndur embættis-
maður vissi hann manna bezt
hvað við átti í þessum efnum,
ekki minnst í gæslu laga og rétt-
ar innan landhelginnar.
Hann fylgdist því með eldleg-
um áhuga með öllu því sem gerð-
ist í landhelgisgæzlunni, og með
óblandinni ánægj u minntist hann
þess oft, hvernig hún smám sam-
an hafði vaxið að veg og virð-
ing í höndum okkar íslendinga
eftir að við urðum sjálfstæðir.
Og þau skiptin, sem hann ferð-
aðist með varðskipum eða gæzlu-
flugvél, þá var hann vissulega
ekki lakasti varðmaðurinn um
borð. Það var varla, að hann ynni
sér hvíldar af áhuga, — vinnu-
gleði, líf og fjör fylgdi honum
hvar sem hann var, og örfaði
aðra til dáða.
Ég var einna þeirra, sem átti
því láni að fagna að eiga Júlíus
bæði sem kunningja og ráðhollan
vin, og áttum við mörg sameig-
inleg áhugamál. Því þykir mér
nú skarð fyrir skildi, er hann
er á brott. Að kveinka sér þekkti
hann ekki, glaður og reifur beið
hann örlaga sinna, — karl-
mennskan var honum í blóð
borin.
Pétur SigurSsson.
Lágt fiskverð, fisktregða og breytt atvinnuviöhorf hafa valdið þvi, að togaraútgerð
hefur nú lagzt niður á Austfjörðum. — Nýjasti og stærsti austfjarðartogarinn, Gerpir,
er nú kominn til Reykjavíkur, í eign Júpíter h/f og ber nú hið góðkunna nafn b/v
Júpíter, en skipstjóri hans er hinn landskunni aflamaður Bjarni Ingimarsson. — Það
fer varla milli mála, að stórt atvinnutjón er fyrir austfirzku sjávarþorpin að missa
þessi atvinnutæki, og þvl mikil nauðsyn að auka þar bátaútveg I staðinn. En jafnhliða
væri gagnlegt að vakna nú fyrir því, að víðar heldur en á Austfjörðum er togaraút-
gerðin á fallanda fæti, eftir langvarandi fjárhagslega niðurníðslu, ef ekkert verður
aðhafst til að bæta aðstöðu hennar nú þegar. —
194
VÍKINGUR