Sjómannablaðið Víkingur - 01.02.1967, Qupperneq 12

við að ná í mann var svo mikill,
að jafnvel bændur og vinnumenn
að störfum á jörðum sínum uppi
í sveit voru hirtir og fluttir um
borð í skipin, skipti það engu
máli, þótt þeir væru alls ófróðir
um störf til sjós og hefðu aldrei
stigið fæti um borð í skip. Svona
menn voru sérlega illa leiknir af
yfirmönnunum, sem voru skap-
vondir út af kunnáttuleysi þeirra
í sjómennsku.
1 þessu öngþveiti komu þó fi'am
menn, sem voru hreinar sjóhetj-
ur. Einn þeirra þekktur var
Drake skipstjóri. Hann var af-
burðaskipstjórnarmaður og mjög
gáfaður. Metnaðargirni hans var
líka takmarkalaus og ætlaði sér
’ stórt.
Hann hafði farið nokkrar vel-
heppnaðar ránsferðir til Vestur-
heims. Þegar hann kom heim, gaf
hann ensku krúnunni bróðurpart-
inn af feng sínum. Orð fór af því
hversu góður og réttlátur hann
var við skipshöfn sína. — Nafn
Drakes fékk fljótlega á sig goð-
sagnarlegan blæ og drottningin
tók að veita honum athygli.
Spánverjarnir hötuðu hann.
Sendiherra þeirra í London krafð-
ist þess, að Drake yrði fangels-
aður, og drottning Elísabet lét
meira segja gera það að sendi-
herranum viðstöddum. En fang-
elsunin var aðeins brellibragð.
Næsta dag var Drake skipstjóri
sóttur til fundar við Elísabetu
drottningu, þar sem hún bauð að
útbúa handa honum 6 skip í leið-
angur til Suður-Ameríku. Átti
Drake ekki einungis að fást við
skip Spánverja á leiðinni, heldur
einnig ganga á land á ýmsum
stöðum, þar sem vitað var að
Spánverjar sóttu mikið af gulli.
Drake skipstjóri tók strax að
sér verkið. Hann átti í engum
vandræðum með að manna skip-
in. Ferðalagið átti að taka tvö ár,
en stóð yfir í fjögur ár vegna
metnaðar Drakes. Hann ákvað að
sigla fyrir suðurodda Ameríku,
þangað sem orðrómur var uppi
um, að geysileg auðæfi væru fyrir
hendi. Þegar skipin nálguðust
suðurodda Ameríku austan meg-
in, skýrði Drake stýrimönnum og
hásetum frá ætlan sinni. Veður-
far hafði verið kyrrt og mjög var
gengið á matar- og vatnsbirgðir
áhafna. Varð þá kurr í mann-
skapnum.
Á forustuskipi Drakes braust
út uppreisn, þegar hann neitaði
að sigla að landi eftir beiðni
manna sinna. Uppreisnin var
bæld niður af tryggum fylgis-
mönnum Drakes. í stað þess að
refsa mönnunum, bauð Drake
þeim, sem ekki vildu halda áfram
tvö skipa sinna, og máttu þeir á
þeim fara hvert þeir vildu. Hluti
af áhöfnunum tók þessu boði.
Skyndilega skall á ofsaveður
og týndust þá tvö af skipum
Drakes. Annað skipið, sem hann
hafði fengið uppreisnarmönnum
yfirráð yfir fórst, en hitt komst
heim til Englands. Sögðu sjó-
mennirnir á því að öll hin skipin
hefðu farizt.
En það var langt frá sannleik-
anum. Drake sigldi sínum 2 skip-
um norður með vesturströnd
Ameríku og réðist að mörgum
spönskum skipum. Hirti hannþað
dýrmætasta af farmi þeirra og
sökkti síðan skipunum. Hann fór
víða á land og fann meira gull.
Drake sigldi allt norður til Cali-
forníu og þar setti hann upp
enska flaggið hjá Indíánum.
Hann og menn hans fóru illa
með frumbyggjana og sigldu síð-
an með sinn dýrmæta farm beint
yfir Kyrrahafið um Indlandshaf,
suður fyrir Afríku og heim til
Þannig voru húsakynni ensku flot astjórnarinnar, WhitehaU, árið 1775.
54
VlKINGUR