Sjómannablaðið Víkingur - 01.02.1967, Page 17

,Jón Stefánsson“ 65.oo tonn.
SmiSaður í Vestm.eyjum 1947.
Einar Runólfsson, Fífilgötu 2,
Vestmannaeyjum, er fæddur á
Seyðisfirði 25. desember 1918.
Foreldrar Runólfur Sigfússon,
skipstjóri og kona hans Frið-
rikka Einarsdóttir.
5 ára fluttist hann til Eyja
með foreldrum sínum. — Sjó-
mennsku hóf hann 14 ára með
föður sínum. Fyrir innan tvítugt
er Einar búinn að ljúka bæði vél-
stjóra- og stýrimannaprófum.
Hið meira fiskimannapróf tók
hann við S j ómannaskólann í Rvík
1950.
Einar byrjaði formennsku með
„Ingólf“ 1940. Eftir það er hann
með eftirtalda báta: „Geir Goða,“
„ísleif," „Hilmir,“ „Jón Stefáns-
son,“ „Hugrúnu“ og „Sidon,“ er
hann keypti 1955 og var með
hann til 1962. Eftir það hætti
Einar sjómennsku og seldi sam-
eignarmanni sínum Birni Guð-
mundssyni bátinn. En þá hafði
Einar verið formaður í 28 ár.
Einar var alla tíð aflamaður góð-
VlKINGUR
PAUL GALLICO:
I návígi við dauðann —
Óskar Eyjólfsson
Frh. af bls. 58
fiskaði sjálfstætt og sýndi mikla
kunnáttu og lag í sjómennsku
sinni.
Áfram er Óskar með „Guð-
rúnu“ 1953. En 23. febrúar ferst
,,Guðrún“ og Óskar með henni,
við fimmta mann. 4 björguðust í
gúmbát er rak upp í gegnum
brimgarðinn við Landeyjasand.
Sár söknuður og héraðsbrestur
varð að slysi þessu í næstu ná-
lægð við Eyjarnar. Mikill bátur
er hart hafði verið sótt á og mik-
ið boðið, en um fram allt vaskir
drengir, á bezta aldri er þar fór-
ust. Óskars verður minnst alla
tíð, sem einhvers allra mesta afla-
og kraftmanns við sjó, er verið
hefir í Vestmannaeyjum.
Steingrímur Björnsson
Frh. af bls. 58
sínum og Jóhannesi mági sínum.
Það var 52 lesta bátur. Steingrím-
ur var með hann fram undir
1960, en þá var báturinn seldur.
Steingrímur var með harðsnún-
ustu mönnum í sjósókn og jafn-
hliða ávallt í toppi með afla.
Hann á nú 8 tonna bát og stund-
ar á honum línu- og dragnóta-
veiðar.
Leiðrétting: í síðasta blaði var
móðir Sigurðar Sigurjónssonar sögð heita
Katrín, en átti að vera Kristín Óladóttir.
Þá var Óskar Ólafsson nieð „Sigurfara“
frá ’46—’51.
0---------------------------------»
ur og stjórnsamur. Einn af þeim
er alltaf stóð fyrir sínu, traustur
og ábyggilegur.
Einar vinnur nú á netaverk-
stæði og er heimilisfastur í Kópa-
vogi.
Frh. af hls. 63
hún hafði rétt fyrir sér. Stuttu
síðar sagði hann: „Hvernig á ég
að komast burtu? Allra landa-
mæra er gætt. Þeir munu krefj-
ast skilríkja, og komast að raun
um, að ég er Hiram Holliday."
En Lisette kunni ráð við því:
„Nei, þú ert trúðurinn mikli,
Grognolle, sem aldrei segir orð.
Bíddu bara við. Það fréttist til
flugvallarins, hver mun vera á
ferðinni. Þú ert frægari í París,
heldur en forsetinn og forsætis-
ráðherrann til samans. Enginn
mun krefjast vegabréfs af þér.“
„Já.....þá flýg ég til Prag,“
sagði Hiram Holliday. Og hann
fól andlitið í höndum sér, og
reyndi ekki að hugsa um það, að
nú væru þessir þægilegu og
skemmtilegu dagar liðnir oghann
myndi aldrei framar hitta dá-
samlegu, dökkhærðu stúlkuna,
sem elskaði hann.
í silfurgljáandi flugvélinni, sem
flutti hann til Prag og öryggis-
ins, sat rólegi, kringluleiti mað-
urinn með hvössu, bláu augun á
bak við stálspangargleraugun, og
allir farþegarnir vissu, að þetta
var Grognolle. Hann starði á úr-
klippu úr blaði, sem hann hafði
tekið úr veski sínu. Hún var úr
„Daily Herald“ og þar stóð að-
eins, að prinsessa Adelheid von
Fúrstenhof af Steiermark - Heidi
prinsessa, sem á sínum tíma var
þekkt í samkvæmislífi Parísar -
ætlaði nú, eftir því sem sagt var,
að dveljast í Prag.
Maðurinn andvarpaði, og stakk
úrklippunni aftur niður. Hann
lokaði augunum, og mynd dökk-
hærðu stúlkunnar yndislegu,
fyllti hvern krók og kima sálar
hans, og fyrir eyrum hans ómuðu
hlátrasköllin, sem á hverju kvöldi
höfðu mætt honum í hinum yfir-
fulla Antoine-sirkus.
Frli. í næsta blaiVi
59